TEMMUZ

3.BÖLÜM

     Şu an kocaman, bahçeli bir evin önünde Aden ile beliyorduk.
Elim zile gitmeye henüz hazır değildi sanki.

Test sonucundan sonra sözümü tutmuş, onlarla gitmeyi kabul etmiştim. Tabi öncesinde bavul hazırlamak için eve gelmiştim. Akşam yemeğine yetişmeye çalışacağımı söylemiştim ve şu an saat 19.30'du. Söylediklerine göre 19.00'da yiyorlarmış yemeklerini. Umarım beni beklememişlerdir. Aden ve ben yemek yememiştik henüz. Zeynep Hanım'a söyler hazırlardım bir şeyler.

Sonunda kendimi hazırlayıp zile bastım. Aden de benim kadar gergindi. Onu rahatlatmak adına gülümsedim saçını okşadım.

Kapı açıldı ve karşımda Zeynep Hanım, Demir Bey, Poyraz ve hiç görmediğim 4 adam vardı.

Zeynep Hanım "Hoşgeldiniz kızım."dedi yüzündeki gülümsemeyle.

Bende hafif gülümseyip "Hoşbulduk."dedim.

Aden ile içeriye girdik. Valizleri kapının yanına bıraktım. Ardından bizi izleyen aileye baktım.

"Kusura bakmayın yemek saatine yetişemedim. Umatım beni beklemeişsinizdir."dedim mahçup sesimle. Bu halime tanımadığım dört adamdan biri tebessüm etti. Sanırım iyi anlaşıcaktık onunla.

Demir Bey
"Ne kusuru kızım iki saatin içinde kızını ve kendini hazırlayıp gelmişsin. Sorun yok. Yemeğe seni bekledik geçelim hemen acıkmışsınızdır."dedi.

Mahçup bir ifade ile kafa salladım ve Aden'in elinden tuttum ve içeriye doğru Zeynep Hanımları takip ettik. Sonunda bizi yemek odası karşıladı. Geniş ve ferah bir odaydı. Ortada kocaman, şık bir masa ve masa ile uyumlu, krem rengi sandalyeler vardı. Girişin karşısndaki duvar camla kaplıydı ve en sonunda bir kapı geniş havuzlu bahçeye açılıyordu. Havuzu gören Aden'in  gözleri büyüdü ve ağzından "Hiii!"diye bir nida çıktı. Herkesin gözü Aden'i bulurken Aden bunun farkında bile değildi. Onun tek odağı havuzdu. Elleriyle havuzu görterip irileşmiş ela gözlerini bana çevirdi.

"Anneee! Bak küçük deniz."

Onun dedikleriyle evdekiler -tanımadığım adamlardan üçü hariç -kahkaha atmaya başladı. Ona ne kadar deniz değil havuz desemde beni dinlemiyordu. Havuzları çok sevmesine rağmen inatla yanlış isimle anıyordu onları. Evdekilerin kahlahası bitmiş gülümsemeyle Aden'e bakıyorlardı. Adamlardan en büyüğü sert yüzüyle bana dikkatle bakıyordu. Bu sefer gözüm en küçüklerine kaydı. Oda bana Poyraz'ın beni Aden'den dolayı yanlış anladığı zamanki gibi tiksintiyle bakıyordu. Bana gülümseyen adam ise Aden'e dikkatle ve gülerek bakıyordu. En son baktığım benim gibi kumral saçları olan adam ise en büyükleri gibi sert bakıyordu. Bu ikisinin bakışları beni gersede belli etmeden Aden'e döndüm.

"Kızım kaç kere söyledim. 'Küçük deniz' değil 'havuz'." dedim. Aden omuz silkti. Onun bu haline gülümsedim.

Zeynep Hanım "Hadi kızım oturun da sizi abilerinle tanıştıralım."dedi. Onun dedikleriyle şaşkın şaşkın ona bakmaya başladım. Bunların hepsi benim abim miydi?

"Hepsi mi?" dedim saf saf. Bunu bilerek değil şaşkınlıktam dolayı söylemiştim. Zeynep Hanım gülerek kafa salladı. Bir süre daha durup şaşkınlığımı üstümden attım. En sonunda masaya oturduk. En başta Demir Bey ,sağ çarprazında Zeynep Hanım, sol çarprazında en büyük abi, Zeynep Hanımın yanında bana gülümseyen adam,  Poyraz ve bana nefretle bakan adam , en büyük abinin yanında ben ve Aden , Adenin yanında da en küçükleri oturuyordu. Demir Bey'in "Afiyet olsun." demesiyle yemeğe başladık. Zeynep Hanım eliyle yanımdaki en büyük abiyi göstererek "En büyük abin Cihan."dedi. Cihan'a dönüp baş selamı verdim ama o takmadan önüne döndü.