TEMMUZ

10.BÖLÜM

Önce abi tayfasına ardından Demir Bey'e baktım.

"İzninizle." diyerek Ömer'i bahçeye yönlendirdim.

Bahçe takımındaki ikili koltuğa yan yana oturduk. İkimizde hafifçe birbirimize döndük.

"Seni dinliyorum." dedim hafif tebessümle.

Aslında ne diyeceğini tahmin ediyordum. Dün geceden bahsedecekti.

"Ben dün geceyi tamamen olmasada hatırlıyorum. Sana bir özür ve teşekkür borçluyum. Gerçekten kusura bakma ben ne yaptığımı pek bilmiyordum. Gecenin bir vakti seni öyle bir yere çağırmamam gerekiyordu. Özür dilerim."

"Sorun değil. Sen gerçekten iyi değildin ve yardımcı olduysam ne mutlu bana. Ayrıca kardeşin adına çok üzüldüm. Elimden geldiği kadar yardımcı olmak isterim."

Başta söylediklerimle tebessüm etmişti ama son söylediklerimle yüzü gerilmişti.

"Ben de ne yapacağımı bilyorum. Üstüne gitmek istemiyorum ama kendi haline bırakamıyorum da."

Gözleri dolmuştu anlatırken. Gerçekten çaresiz görünüyordu ve o yıkılmaz gibi duran adamdan eser yoktu.

"Bence psikolojik yardım alması gerekebilir. Ama ondan önce istersen arkadaşıma danışabiliriz. Kendisi psikolog. En azından nasıl davranacağımızı danışırız."

Beni kafasıyla onayladı. Biraz daha rahatlamış gibi görünüyordu.

"Benim sana bir teklifim var." dedim birden.

Önce afalladı. Sonra meraklı bakışlarıyla kafasını salladı.

"Ben ve biyolojik ailem İzmir'e, üvey ailemin yanına gideceğiz."

Dediğime güldüm.

"Böyle diyince baya tuhaf oldu." dedim gülmelerimin arasında. Ben gülerken oda bana katıldı.

Biraz sakinleyince devam ettim.

"Neyse işte ben düşündüm ki Dilem ve sende bizimle gelebilirsiniz. Dilem hem tatil yapar hem sosyalleşir. Annem ve babama ,yani üvey annem ve babama, bahsettim. Tabiki sadece arkadaşım olduğunuzu ve sizide getirmek istediğimi söyledim. Konuyu ayrıntılı anlatmadım yani. Onlarda sizin gelemenizi çok istediklerini söylediler."

Uzun bir süre bana baktı. Bakışları çok garipti. İçinde sertlik barındırırken, şefkat ve sevinç de vardı. Bu duyguları aynı anda nasıl hissettiriyordu bilmiyorum.

Birden bana sarıldı.

"Sana gerçekten teşekkür ederim. Ben buraya gelmeden önce ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Senin sayende kardeşime yardım edebileceğim. Teşekkür ederim güzelim."

Kafasını boynuma kaydırdı. Derin bir soluk aldı.

Beni mi kokluyordu?

Kalbimin ritmi birden hızlanmaya başladı. Odunsu ve hafif mentollü kokusu burnuma geldi. Kokusu gözlerimin kapanmasına neden oldu. Derince soludum kokusunu. Oda aynısını yapıyordu zaten.

Kafasını boynumdan çıkarıp kulağıma yaklaştırdı. Nabzımın attığı yeri öptü yavaşca. Kalbimin ritmi daha da hızlandı. Onun kalbinin ritmini sağ tarafımda hissediyordum. Onun kalbinin de hızlı attığını fark ettim.

Sessizce ve etkileyici bir ses tonuyla konuştu.

"Kokun çok güzel."

Dedikleyile hızlı olan kalbim daha da hızlandı.

"Teşekkür ederim." dedim bende biraz etkileyici bir tonta.

Oda benim gibi yutkunmuştu. Son kez boynumdan soludu ve öpüp ayrıldı benden.