___3ឆ្នាំក្រោយមក___
#ទីក្រុងឡុងដ៍ ប្រទេសអង់គ្លេស
" ថេយ៍ !! " សាងយូដើរចូលមករកអ្នកជាប្អូនជីដូនមួយ
" អ៎ បងសាងយូ ខ្យល់អីបក់បងមកទីនេះ " ថេយ៉ុងនិយាយតែមាត់មិនបានងាកទៅមើលមុខនាយទេ ចំណែកឯដៃកំពុងលើកទឹកអប់ម៉ាកល្បីមកបាញ់រាងកាយ
" និយាយជាមួយបង បែរមកមើលបងផងទៅមើល" សាងយូហួសចិត្តនឹងប្អូន និយាយតែមាត់តែភ្នែកមើលណាណីនោះ
" បងមានការអី? " ថេយ៉ុងងាកមុខមកមើលគេ តែមិនមែនញញឹមញញែមគឺស្មើធេងតែម្តង
" អឺ គឺបងឮថាឯងនឹងទៅកូរ៉េវិញ ហើយឯងនឹងទៅពេលណា " នៅពេលឃើញទឹកមុខប្អូន នាយកម្លោះខាងនេះចង់ខ្លាចដែល ព្រោះមុខស្មើមិនញញឹមក្រសែភ្នែកមើលមកគេឡើងមុតស្រួញតែម្តង បើអ្នកផ្សេងអាចនឹងខ្លាចគេហើយ
" ស្អែក " មួយម៉ាត់យ៉ាងខ្លីពីថេយ៉ុង ថាហើយក៍ងើបទៅទាញអាវធំប្រុងនឹងដើរចេញទៅ ធ្វើអោយសាងយូមិនដឹងនិយាយយ៉ាងមិច
" ឯងប្រុងទៅណា ?"
" ទៅមើលកាក់សុីណូមួយថ្ងៃទៀត មុនទៅកូរ៉េ" និយាយហើយ ថេយ៉ុងក៍ដើរចេញទៅបាត់ដោយមានអង្គរក្សដើរតាមពីក្រោយ រកតែអ្នកកម្លោះខាងនេះឆ្លើយឆ្លងអ្វីមិនទាន់
" អញ្ជើញទាន " អុីខេបើកទ្វារឡានអោយអ្នកជាចាហ្វាយ ហើយទើបប្រញាប់ឡើងមកបើកឡាន
ឡានស៊េរីទំនើបបើកចេញទៅ ដោយមានឡានអង្គរក្សអមសងខាងផ្លូវ បង្ហាញពីអំណាចរបស់អ្នកនៅក្នុងឡាន។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលថេយ៉ុងដឹងខ្លួនមកវិញ គេក៍បន្តការសិក្សានៅទីនេះរហូតដល់ចប់ ថែមទាំងបើកកាក់សុីណូនឹងក្លឹបប៉ុន្មានកន្លែងនៅទីនេះថែមទៀតផង ។ ថេយ៉ុងពេលនេះដូចមនុស្សផ្សេងម្នាក់ទៀតដាច់ ព្រោះពេលនេះគេមិនមែនមានចរឹកស្លូតបូតទៀតទេ គឺ មុឺងម៉ាត់ មិនសូវចេះញញឹមឬរុករាយដាក់អ្នកណាដូចមុនឡើយ សម្បីតែជាមួយបងប្រុសគេ ចរឹកគេពេលនេះអាចនឹងស្រដៀងទៅពពួកម៉ាហ្វៀដែលគ្រាន់តែគេមិនសម្លាប់មនុស្ស។
Skip
# ទីក្រុងសេអ៊ូល ប្រទេសកូរ៉េ
__ Jk Company 🏢__
" បិទការប្រជុំត្រឹមពិននេះចុះ អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចសម្រាកបាន " លោកអគ្គនាយកវ័យក្មេងជាអ្នកគ្រប់គ្រងនៅទីនេះបន្តពីប៉ា គឺចន ជុងហ្គុក
" ចា៎/ បាទ " បុគ្គលិកអោនក្បាលគោរពគេបន្តិច ទើបនាំគ្នាដើរចេញពីបន្ទប់ប្រជុំទៅ ។
" ចាហ្វាយ!! " គីអ៊ូរត់ចូលមករកអ្នកជាចាហ្វាយ
" យ៉ាងមិចហើយអាអ៊ូ ការងារដែលយើងអោយឯងធ្វើ" ជុងហ្គុកងើបមុខមើលទៅចំណិតខ្លួនដោយទឹកមុខរាបស្មើ មិនខុសពីចរឹកថេយ៉ុងប៉ុន្មានទេ។
" គឺគ្មានតម្រុយទេចាហ្វាយ " គីអ៊ូក្រវីលក្បាល ការងារមួយនេះគេខំប្រឹងធ្វើតាំងពីធ្វើជាកូនចៅជុងហ្គុកដំបូងមកម្លេះ តែនៅមិនទាន់សម្រេចភារកិច្ចនេះទៀត។
" ផាំង!! អាចង្រៃ!!! យើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងហើយ បើនៅមិនទាន់រកឃើញឯងកុំមកជួបយើង " ជុងហ្គុកលើកដៃគោះតឡើងរង្គើតុ ស្រែកទៅកូនចៅចំណិតដោយក្តីខឹងក្រោធ ។
" សូមទោសចាហ្វាយ តែចាហ្វាយគួរតែឈប់ស្វែងរក
ទៀតទៅ គាត់ប្រហែលជាអាចនឹងស្លាប់ហើយ" គីអ៊ូនិយាយឡើងដោយមិនខ្លាចថានាយខាងនេះខឹងសោះ ព្រោះគេធ្វើការជាមួយនាយកម្លោះឡើងដឹងចិត្តថ្លើមនាយអស់ហើយ ទោះខឹងខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៍មិនដេញគេចេញដែរ ( គេចេញមែនទែនឥលូវហើយបង🌚)
" នេះឯងថាយ៉ាងមិចនិយាយម្តងទៀតទៅមើល អ្នកណាស្លាប់ !!! " គ្រាន់តែឮអ្នកជាកូនចៅនិយាយភ្លាម ជុងហ្គុកខឹងកាន់តែខ្លាំង បានគេមិនមាត់បានដៃខ្លាំងណាស់។
" ខ្ញុំសូមទោសចាហ្វាយ ខ្ញុំទៅសិនហើយទាន!! " គីអ៊ូឃើញសភាពការណ៏មិនស្រួល ក៍យកលេសដាក់មេប្រុយអោយហើយ ទោះជាចាហ្វាយគេមិនដេញចេញមែន តែអាចនឹងសុីកណ្តាប់ដៃរបស់នាយក៍ថាបាន។
" ឯងប្រុងទៅណា យើងនិយាយជាមួយឯងមិនទាន់ចប់ទេ ចង្រៃអើយ ប្រាវ💢 តើឯងនៅឯណាទៅឆេវី " ជុងហ្គុកហៅអ្នកជាកូនចៅដែលរត់ចេញទៅដោយគេមិនទាន់នឹងអនុញ្ញាតផង ដោយខឹងនិងតប់ប្រមក់ខ្លាំងពេក ជុងហ្គុកក៍រុញទម្លាក់ឯកសារនិងរបស់របរលើតុចោលអស់។
រយះពេល៣ឆ្នាំមកនេះ គេអោយមនុស្សចំណិតខ្លួនតាមសិើុបពីដំណឹងរាងតូចមករហូត តែមិនដែលបានតម្រុយអ្វីសម្បីតែមួយ។ តែនាយកម្លោះនៅតែមានសង្ឃឹមថានឹងជួបរាងតូចឆេវីម្តងទៀត យ៉ាងណាគេមិនជឿថាឆេវីស្លាប់ទេ ។
" អូយ ផុតទុក្ខផុតភ័យហើយ អាអ៊ូអើយ" នៅពេលរត់ចេញមកខាងក្រៅហើយ គីអ៊ូលើកដៃរិតទ្រូង ព្រោះតែមិញនេះបិះបានសុីកណ្តាប់ដៃចាហ្វាយគេទៅហើយ។
" គីអ៊ូ មកឈរអីត្រង់នេះនឹង? " ជីមីនដែលទើបនឹងដើរមកដល់ជាមួយគូដណ្តឹងនិងហូសុក ក៍សួរទៅកម្លោះគីអ៊ូ ដែលឈរលើកដៃរិតទ្រូងនោះ
" អ៎ អ្នកប្រុសជីមីន នេះអ្នកប្រុសទាំងបីមកជួបចាហ្វាយហេស៎? " គីអ៊ូងាកទៅរកម្ចាស់សម្លេងទើបដឹងថាជាមិត្តភក្តិរបស់ចាហ្វាយខ្លួន ទើបញញឹមសួរទៅពួកគេ ។
" អឺ បើយើងមិនមករកចាហ្វាយឯង ចឹងយើងមកធ្វើអី យើងមិនមែនជាបុគ្គលិកក្នុងនឹងទេ អានេះវុើយ " យ៉ុនគីឆ្លើយមកនាយកម្លោះវិញ តែភ្នែកសម្លក់សម្លឹងអ្នកខាងនេះ ព្រោះមិញនេះឃើញញញឹមដាក់គូដណ្តឹងគេអោយស្រស់ មិនអោយខឹងយ៉ាងមិច ( ប្រចណ្ឌនោះប្រចណ្ឌប្រូ🌚)
" យ៉ុនហា៎ និយាយអោយស្រួលទៅណា " ជីមីនកេះដៃគេតិចៗ ប្រាប់គេអោយនិយាយស្តីអោយស្រួលបួលបន្តិច
" បាទ ចាហ្វាយនៅខាងក្នុង តែពេលនេះគាត់កំពុងខឹងខ្លាំងណាស់ " គីអ៊ូធ្វើមុខញឹមៗ មិញនេះច្រឡំញញឹមដាក់ជីមីនដឹងហើយថាយ៉ុនគីនេះប្រញាប់កម្រិតណា
" អឹម មោះពួកយើងចូលទៅ " ហូសុកខ្ចិលតាប៉ែច្រើនក៍ដើរចូលទៅមុនគេទៅទៀត ធុញណាស់អ្នកមានស្នេហារញេរញៃ គេម្នាក់ឯងចេញចូលទៅណាក៍តាសឯងស្រួលម៉្យាងដែរ។
ក្រាក
" ងាប់ហើយអាហ្គុក វាស្អីឯងទៀតហើយ អូស្វីសឯងយើងមកពេលណាក៍ឃើញដូចបន្ទប់ដាក់សម្រាមដែល" ហូសុកដើរចូលមកស្ទើរគាំងបេះដូង ឯកសាររបស់របរធ្លាក់រាយប៉ាយពេញនឹងទាំងអស់ ពេលគេមកពេលណាក៍ឃើញបែបនឹងឆ្ងល់ដែលបោះឯកសារចោលចឹងរាល់ថ្ងៃតែមិនរលាយហា៎
" អានេះវាធ្វើមើលដូចមិនដឹងទម្លាក់វា វាចូលចិត្តតាសបោកប្រាស់ចឹង " យ៉ុនគីដើរចូលមកនិយាយដៀមដាមអ្នកដែលអង្គុយមើលមកពួកគេមុខដូចម៉ែចែកទ្រព្យមិនស្មើ
" បានហើយ ពួកបងមិនឃើញបងជុងហ្គុកកំពុងតែខឹងទេហេស៎? នៅនិយាយឌឺដងទៀត " ជីមីនងាកមកថាអោយអ្នកទាំងពីរ ដឹងហើយតែមិនចោលអាចរឹកចាក់ឌឺបន្ថែមនឹងមង
" ពួកឯងមកមានការអី? " ជុងហ្គុកដើរទៅអង្គុយលើសាឡុហធ្វើប្រងើយទើបសួរទៅអ្នកទាំងបីនោះ
" មើលវាធ្វើចរឹកទៅអូនឃើញទេ ថាសមអោយបងឌឺយ៉ាងមិច " យ៉ុនគីប្រាប់អោយជីមីនមើលទៅចរឹកអាកំពូលមិត្ត
" ពួកយើងមកមិនបានហេស៎? ហើយឯងយ៉ាងមិចទៀតហើយ រឿងឆេវីទៀតហើយហេស៎? " ហូសុកនិយាយឡើង នាយកម្លោះខាងនេះក៍ងក់ក្បាល រាល់ថ្ងៃនេះគេពិបាកចិត្តណាស់មិនដឹងពេលណាបានជួបមនុស្សជាទីស្រលាញ់ម្តងទៀតទេ ។
" ហុើយ នេះ៣ឆ្នាំហើយណា ឯងនៅតែតាមរកគេទៀតហេស៎? យើងដឹងថាឯងចង់កែកំហុសតែពេលនេះមិនដឹងថាគេទៅដល់ទីណាហើយទេ " ហូសុកដើរមកទះស្មាសម្លាញ់បន្តិច គេក៍អាណិតនាយកម្លោះណាស់ រយះពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះគេតាមរកថេយ៉ុងមករហូត ហើយក៍មិនព្រមមើលអ្នកផ្សេងទៀតនៅរង់ចាំថេយ៉ុងរហូត សម្បីតែនាយក៍ចង់ហត់ចាំជំនួសដែរ។
Skip
#Taehyung
" ម្ចាស់តូច !!" អុីខេរត់ចូលមករកម្ចាស់តូចរបស់គេដែលកំពុងឈរបញ្ជាកូនចៅរឿងអ្នកចូលមកលេងល្បែងមិនព្រមសងប្រាក់អីបែបនេះ
" មានការអី? " ថេយ៉ុងនិយាយមិនខ្ចីងាកមកមើលមុខរបស់កូនចៅទេ គេកំពុងសម្លឹងមើលទៅតុល្បែងខ្លាចមានអ្នកលួចកេងលុយ
" គឺខ្ញុំបានដំណឹងមកពីសេអ៊ូល " គ្រាន់តែឮអ្នកជាកូនចៅនិយាយភ្លាម ថេយ៉ុងក៍ងាកមុខមកភ្លាមទើបធ្វើភ្នែកអោយសញ្ញាគេដើម្បីទៅនិយាយខាងក្នុង។
" និយាយមកបានការយ៉ាងមិចខ្លះហើយ? " គ្រាន់តែដើរចូលមកបន្ទប់ផ្ទាល់ខ្លួនគេភ្លាម កម្លោះតូចប្រញាប់សួរទៅកូនចៅចំណិតភ្លាម
" គឺ អ្នកដែលម្ចាស់តូចអោយសុើប ចន ជុងហ្គុកនោះ ពេលនេះគេជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនទឹកអប់ម៉ាកល្បីនៅទីក្រុងសេអ៊ូលទាន ហើយខ្ញុំដឹងថែមទៀតថាគេបានប្រើកូនចៅរបស់គេអោយតាមរកមនុស្សម្នាក់ជាច្រើនឆ្នាំថែមទៀតផងទាន " អុីខេប្រញាប់និយាយរ៉ាយរ៉ាប់អ្វីដែលគេបានទៅសុើបមក
" អ្នកណា ? " គ្រាន់តែឮថានាយជុងហ្គុកតាមរកមនុស្សម្នាក់ធ្វើអោយរាងតូចខាងនេះឆ្ងល់តែម្តង នាយតាមរកអ្នកណាទៅ?
" គឺ ខ្ញុំឮថាក្មេងប្រុសឈ្មោះ គីម ឆេវី ទាន"
" ខឹក..ខឹក...ឯងនិយាយម្តងទៀតទៅមើលគេតាមរកអ្នកណា? " គ្រាន់តែឮចម្លើយកូនចៅភ្លាម ថេយ៉ុងស្រាប់ឈ្លក់ទឹកភ្លាម នេះគេស្តាប់មិនច្រឡំទេហេស៎? នាយកម្លោះម្នាក់នោះតាមរកគេ ?
" គីម ឆេវី ទានម្ចាស់ ហើយខ្ញុំនៅមានរឿងមួយទៀតចង់ជម្រាបម្ចាស់តូច "
" រឿងអី ? "
" គឺប៉ារបស់គេ បានមកលេងល្បែងក្នុងកាក់សុីណូយើងថែមទៀតផងទាន " អុីខេនិយាយឡើង ធ្វើអោយថេយ៉ុងភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង នេះលោកចន ចូលលេងល្បែងហេស៎?
" អុីខេ បើឃើញលោកចនមកទៀត ឯងត្រូវអោយគ្នាយើងនិយាយបញ្ចុះបញ្ចូលគាត់អោយមកលេងនៅទីនេះជាញឹកញាប់ណា ហើយប្រាប់គ្នាយើងធ្វើយ៉ាងមិចអោយគាត់ឈ្នះអោយច្រើនទៅហើយទើបអោយគាត់ចាញ់គ្រប់ដៃវិញ ពេលបានផលយ៉ាងណាប្រាប់យើងឮទេ? " នៅពេលឮថាលោកចនលេងល្បែងបែបនេះរាងតូចក៍ញញឹមឡើងនឹកឃើញដល់វិធីមួយក្នុងការសងសឹកទៅរាងក្រាស់វិញ ។
" បាទ ទាន " អុីខេអោនក្បាលគោរពអ្នកជាចាហ្វាយបន្តិចទើបចេញទៅ ។
" តាមរកខ្ញុំធ្វើអី? រកខ្ញុំយកទៅលេងសើចទៀតហេស៎? ហុឹក ចន ជុងហ្គុកខ្ញុំនឹងអោយលោកសងខ្ញុំវិញនូវរាល់ការបោកប្រាស់របស់លោក ចាំជួបគ្នាណា ចន ជុងហ្គុក " ថេយ៉ុងលើកស្រាក្រហមមកក្រេមតិចៗទើបនិយាយមើលទៅរូបនាយកម្លោះនៅក្នុងទូរស័ព្ទព្រមទាំងញញឹមចុងមាត់ ហើយនិយាយមួយៗច្បាស់ៗសង្គត់សម្លេងនៅកន្លែងឈ្មោះរបស់នាយកម្លោះ។ ដូចដែលបាននិយាយចឹងគេនឹងអោយនាយសងគេវិញគ្រប់យ៉ាង ។
( ស្អែកកាថេទៅកូរ៉េវិញហើយអ្នក😅 ថ្ងៃនេះខ្ញុំអាចនឹងសរសេររៀងវល់តិចហើយ ព្រោះអត់សូវស្រួលខ្លួន😥)
☞︎︎︎𝚃𝚘 𝚋𝚎 𝚌𝚘𝚗𝚝𝚒𝚗𝚞𝚎𝚍
[ 𝚎𝚗𝚢𝚘𝚢 𝚛𝚎𝚊𝚍𝚒𝚗𝚐 ♡︎✌︎]
❀✍︎𝑤𝑟𝑖𝑡𝑒 𝑏𝑦 𝐽𝑒𝑜𝑛 𝑀𝑜𝑟𝑖𝑛 ☃︎❣︎