Chapter 12: unexpected confession
Micla POV
“okay, so the four of you are already here. Hinihintay na lang natin ang legendary water element holder. Napadalhan na namin sya ng letter sa states. So we are now hoping na makakablik sya ng Pinas as soon as possible.”
Tss. Pa-VIP pa eh, pero hayaan na, jan sya Masaya eh.
Lumabas na kami ng headmaster’s office, pero hindi yung headmaster ang kausap namin. Yung secretary nya ang kausap namin kanina.
Pagkatapos ay dumeretso kami sa special room namin. First time nyo bang makakapasok don? Pero syempre hindi literal. Alangan namang pumasok kayo sa screen ng laptop, computer, phone, o kung ano mang gadget ang gamit nyo sa pagbabasa.
“guys, listen up. Since we are going to train, we have to do our very best. Nadagdagan na ang impakta sa mundo kaya kelangan nating mas gumaling” sabi ni Amber sa amin.
“impakta? Sino?” aish. Oo nga pala, isang newbie sa grupo. Hindi talaga sya gaanong makakarelate sa amin. You know, almost a year na kaming magkakasama and she was here for just, umm, a day? Nah, less than a day I think.
Pero okay lang yan. Alam ko naman ang feeling ng ganan eh, OP. lalo na kapag yung kaibigan mo nakahanap ng mas astig na game tapos iniwan ka na sa ere kasi hindi ka makarelate sa nilalaro nya? The feels.
“impakta, you know the girl you encountered at the cafeteria? Yung nakabanggaan ni Blair? She’s impakta” sabi ni Amber.
“kalaban sya?” tanong ni Cyril ulit. Makulit lang?
“oo. Kalaban sya. Now let’s get to work” sagot ko. Para matapos na lang ang usapan.
Pumwesto na kami sa special room. Unang una sa lahat, bakit special room? Dahil kumpleto na ito para sa training ng legendary. Yes, for legendary element holder use only. Let me describe it,
Ang special room ay pa pentagon shape. Bawat corners ay may isang golden pole na hanggang sa may baba ng dibdib lang namin, yung medyo makapal hah na parang wand na rin sya pero hindi naaalis sa kinatatayuan nya. Sa taas nito ay may isang button. Every pole has its corresponding color. Red for fire, brown for earth, blue for water, silver for air and white (parang transparent) for invisibility.
Sa gitna ay may isa pang button. That was used whenever we want to test our skills. It means kapag pinindot mo iyon, you and the other legendaries will be on a fight, a fight against each other. This will test your strength against the other members.
Each buttons won’t be pushed by anyone else. Ang tanging makakapindot lang sa buttons ay ang legendary na may hawak sa element ng nasabing kulay. If you dare to push it na hindi naman ikaw ang holder, you will definitely be dead.
Pumwesto na ako sa tapat ng color ko. We’ve done this many times already. Pero si Cyril, she needs to be tutored. Pero sina Blair na ang bahala jan. you know me, I don’t have that thing.
I pressed the button and I was in another world. Sa isang lugar kung saan makakapagsanay ako. Yes, i'm alone. And here, I met my bestfriend, ang animal symbolism ng Earth, ang lion.
Dito, sya ang nagiging kalaban ko. Pero syempre iniiwasan kong masaktan sya at ganun din naman sya sa akin. We have this strange connection with each other. Actually, this animal can turn into a man. At sya ang nakakalaban ko to improve my skills.
“hi Gaea! Long time no war huh?”
“tss. Ready for the next lesson?” tumango na lang ako. She led me to different hand gestures to perform this attack.
Ang turo sa akin ng Earth goddess, we just have to use gestures dahil kapag daw sinabi namin ito, she’s sure na maaari itong maging daan para makaisip ang kalaban ng pantapat, you know history repeats that’s why we are preventing mistakes to happen.
May isa pang teqnique. In performing this kinds of attacks, you can change the actions because you might forget those or your opponent might recognize that gesture and know your attack in an instant. Kaya kung possible daw, I’ll just think of that attack, say it on my mind, and the earth will move on its own.
“remember Micla, you and the Earth is always connected. What you think or say that has something to do with your element, kusang gagalaw ang earth and perform what you think, do or say. Maybe just add a little emotion.”
Nag practice pa ako ng nagpractice. You know, practice makes perfect. And I’m doing that. Lahat ng bagay pinagpapaguran.
Pero naudlot ang pagpapractice namin ni Gaea. Bigla kasing nag ring ang phone ko.
Blair’s POV
“saan ako pupwesto?” tanong ni Cyril
“hanapin mo ang pole na may white button then press it. That’s how it goes.” Sabi ko sa kanya. Sinunod naman nya at aba. Nauna pa sa akin?
I pressed the button and I found myself in the garden like place, where I feel the warm welcome of the air.
Naglakad lakad ako para hanapin ang Wind Eagle trainor ko and there! Spotted.
“hoy Aeolus! I’m readeey!” haha pangpa cheer lang ba ng mood. You know, gusto ko everday happy!
“tss. Umayos ka nga Blair. Ang nanay mo naman hindi ganyan noong dumaan sa akin. Tsk. Siguro nagmana ka sa tatay mo”
“whatevs! So, lets start?”
Nagkatawang tao na sya. OMG. He’s so gwapo haha
“laway mo tumutulo nanaman” sabi nya
“tsk. Fyi hindi ako pumapatol sa 100 years old na no! and besides, taken na ako no!” sabi ko sa kanya. Taas noo pa yon hah! Proud
“taken na nga ba? O baka naman self proclaimed lang?” tumalikod muna sya sa akin na para bang may inaayos pa.
“Aeolus, ano bang alam mo?”
“lahat. Blair, updated ako sa nangyayari sa mga legendary Air element holder. We are connected, yan na ang sinabi ko sayo nung first time kang mapapunta dito. And I know EVERYTHING about you.”
Lahat? Everything? Totoo ba? Self proclaimed? Pinagsisiksikan ko nga lang ba ang sarili ko? Bakit kapag ako ang kasama nya, bihira syang tumawa pero kapag yung impakta na iyon ang kasama nya, wagas kung tumawa. Third party nga lang ba talaga ako?
“Blair, ang love, dalawang tao ang bumubuo diyan. Mahirap ang one sided love. Why don’t you ask him?”
“ano bang alam mo Aeolus? You don’t know anything”
“as what I’ve said, I know EVERYTHING. Remember, ang blood line ninyo ang napili kong panghawakan ang kapangyarihan ko at kayo ang magiging tagapangalaga ng elementong pinagkaloob ko sa inyo. Malakas ang air element because its everywhere. Kahit saang sulok pa yan, may hangin. I can know everything that’s why you have the most chance of gainging strength. you can even win over the water element”
“how?”
“just remove its oxygen and the element will remain with two hydrogen, it will no longer be water and it will no longer function properly. Oxygen Blair, you also hold it”
Pero parang feeling ko nawalan na ako ng gana after that conversation.
“parang wala ka sa mood ngayon. I already gave you the clues, you just have to discover how you will use it. Hindi sa lahat ng oras nandito ako para turuan ka. And besides, I know something is bothering you right now. Why don’t you go and ask him. Confirm it whether you have one sided love”
" sabihin mo na lang kaya sa akin Aeolus? tutal alam mo na din naman pala eh"
"yeah, i know the answer. pero hindi ba mas maganda kung sa kanya mismo manggagaling?"
Umalis na ako doon by pressing back the button located at the nearest and largest tree. That’’s our guide.
I found myself in the pentagon room, again. Nakita kong nakailaw pa ang tatlong press buttons, it means, nagtetrain pa silang tatlo. Nauna lang ako ngayon.
Lumabas na ako sa special room and I went straightly to the cafeteria. Alam kong recess nila ngayon that’s why I went straightly to the cafeteria. And there, I saw him again , with that bitch.
Nilapitan ko sila pero hindi ko tiningnan ang impakta. I went straightly to Alex and talk to him
“Alex can we talk?”
Agad naman syang tumingin sa akin, at napadako din ang tingin nya kay impakta.
‘tss. Official na ba na sila na at kelangan pang magpaalam?’ I thought
Sa peripheral vision ko, I saw her nod. Nakakainis lang at para syang girlfriend kung umasta h as far as i know bestfriend lang ang turing sa kanya. Gets nyo?
Umalis na ako sa cafeteria at nagdiretso sa tree house. Pagkapasok ko ay pumasok na din sya at sinara ang pintuan.
“anong paguusapan natin?” tanong ni Alex sa akin
“one question, one answer. Do you like her?” mas mabuti nang diretsuhin ko kesa magpaligoy ligoy pa ako.
“what do you mean? Who?”
Napangiti na lang ako ng mapait at nagmamaang maangan pa nga naman siya. Nakakainis.
“you know what I mean. Mahal mo ba sya? Si impak--- I mean si Ana?”
I was waiting for the answer. Matagal, matagal kaming nagtitigan. Kung hindi lang ako nasa ganitong sitwasyon, I would feel kilig siguro. But now, ewan ko, but I feel uneasiness.
“i…”
Roshan POV
As usual, nasa klase ako. When boredom strikes.
Hay jusko! Sana po magkaroon ng himala at maudlot ang klase! Mas gusto ko ang practical learning kesa sa memorization!
Nagulantang naman kami nang biglang mag ring ang bell. Eh? Ang bilis nyo naman pong dinggin ang panalangin ko Lord! Thank you! Arigatou gosaimas! Komawo! Kamsahamnida! Lahat lahat na!
Lumabas kami at nakita kong nagkakagulo silang lahat sa may garden. Teka… gusto kong magpunta sa tree house kaso nga lang sikip ang daan. Ano bang meron?
Lumapit ako, nakipagsiksikan hindi dahil para maki tsismis, kundi para pumunta sa tree house. Pero nagulat ako sa nakita ko. Isang malaking ipo ipo.
Si Blair. Sya agad ang una kong naisip.
“excuse me po. Makikiraan po” dumaan ako sa siksikang lugar para lang mapalapit ng kaunti sa kinalalagyan ni Blair, if ever nandun man sya.
Malayo layo pa rin pala ito dahil isang ipo ipo ang kalaban, walang ibang makalapit dahil sa lakas ng impact ng hangin.
“Blair!” sigaw ko pero sa tingin ko ay hindi nya ito narinig.
“students! Back off!” sigaw na ng mga professors.
Umupo ako sa ground at inilapat ang kamay ko sa lupa. I have and I will use my element to know what’s happening. After all, eto naman ang tungkulin ko. Kahit ayaw kong mabasa o malaman ang nangyayari sa isang lugar, hindi ko ito maiiwasan.
I saw Blair. Nasa gitna sya ng ipo ipo. I think she doesn’t want us to see her like that kaya nagtago na lang sya sa loob ng isang ipo ipo.
Isa lang ang alam kong makakapigil dito. For the mean time, lumapit ako sa professors.
“sir, ma’am, pwede po bang ipapasok ninyo po muna ang mga estdyante sa loob ng kanya kanyang kwarto?” tanong ko sa mga professors at agad naman nilang ginawa iyon.
Pilit paring nakikiusyoso ng mga tao, pero di kalauna’y nawala din sila at tanging ako at ang ilang professors ang natira dito sa garden.
“Roshan, any ideas how to stop that?” tanong nila sa akin.
“yes ma’am” sagot ko sa kanila.
Kinuha ko ang phone ko at tiningnan ang contact numbers dito. Aish! Wala pala akong number ni Cyril. Tinext ko na lang si Nat at kinuha ang number ni Cyril. And there, I called her.
“Cy, nasan ka?” tanong ko as soon as she picked up her phone.
“nasa training room, bakit?”
“we need you. Please pumunta ka na sa garden. Ngayon na please, as in now na” sabi ko sa kanya at inend call na.
Maya maya pa ay dumating na sya.
“Roshan why--- ohh..” wika nya.
“no Cy, can you shut her powers and make it invisible?” tanong ko.
“I’m not sure. Alam mo namang beginner lang ako” wika nya.
Pumwesto sya sa may gilid at inilevel ang kanyang kamay. She tried to control it and make all invisible but walang epekto kay Blair.
“I’m sorry Roshan, I don’t think sakop yan ng element ko. But kung sakop man nga yan, I think sobrang lakas ng element ni Blair that I can’t control it!” sigaw nya sa akin para magkaintindihan kami.
Shoot. What am I gonna do?
Out of no where, sumulpot si kuya Arthur.
“Roshan! Anyare?” sigaw din nya sa akin
“I don’t know kuya, si Blair, she’s inside that tornado she created. How can we stop her?”
Hindi ko na marinig pa ang sinabi nya at kumuha sya ng isang bakal. Kinabahan ako bigla.
“kuya! What are you thinking? Hindi mo pwedeng gawin yan kay Blair!” sigaw ko ulit sa kanya.
Hinawakan nya lang ang bakal at biglang nawala ang bakal. Nang Makita ko sya, parang naka armor suit na sya or something. Basta bakal na ang bumabalot sa katawan nya. Naks
Tumakbo si kuya papunta sa direction ni Blair. Pero ilang minuto pa ay nalipad na sya ng hangin at tumalsik sa pader.
“KUYA!!!” tawag ko sa kanya. Tsk kahit kelan talaga hindi muna nagiisip. akala ko bright idea na palpak naman pala.
Kumuha sya ng isang steel stick at tinusok ito sa lupa habang papalapit kay Blair. Ang stick na iyon ang nagsilbing supporter nya para hindi tangayin ng hangin. Matalino.
Maya maya pa ay hindi na namin nakita si kuya.
“nasaan na si Arthur?” tanong ni Cyril sakin pero hindi ko sya masagot.
Come on kuya. Show up, save blair. Please kuya, please.
Maya maya pa ay nawala na ang ipo ipo. At nasa gitna noon ay si Blair na yakap yakap ni kuya Arthur.
The moment the tornado stopped, I ran into them.
---
“Roshan, pwede bang iwan mo muna kami?”
Tumango na lang ako kay kuya Arthur at iniwan ko na sila ni Blair. Kahit naman niloloko niya si Blair, he is still a caring friend. At alam ko kung ano ang tumatakbo sa puso nya. Alam nyo ba kung ano?
Malamang dugo! Deh haha. Pero serious talk, I know kung ano ang nararamdaman nya.
Matapos naming madala si Blair sa clinic, nakapagusap kami ng kaunti ni Blair. Alam ko kung ano ang dahilan ng paggiging ganoon nya kanina. I know the reason.
Papunta sana ako ng training room at sa labas ko na lang hihintayin sina Amber at Micla, pati na din si Cyril.
Nandun din si Cyril dahil bumalik sya sa training room para ipagpatuloy ang kanyang pag eensayo. Sa kanilang apat, si Cyril ang dapat na may pinaka matagal na oras sa training room dahil baguhan pa lamang sya. tinext ko na din sila Micla.
Naglalakad ako nang Makita kong tumatakbo si Kuya Alex sa direction ko.
“anong nangyari?” tanong nya sa akin
“ano sa tingin mo?” sagot ko sa kanya. Walang galang na kung walang galang pero naiinis ako sa ginawa nya sa kaibigan ko.
“Roshan, look, I want to know what’s going on” seryosong tanong nya sa akin. Hahawakan nya sana ang braso ko pero iniiwas ko iyon dahil baka mamaya ay hindi ko nanaman macontrol ang element ko at Makita ko pa kung ano ang laman ng isip nya.
“I don’t need to tell you kuya. Kung meron man sa ating dalawa na mas nakakaalam kung ano ang nangyari, hindi ba dapat ikaw iyon?” sabi ko sa kanya at nilampasan na sya.
Open akong tao pero ang utak ko ay sumasara kapag galit ako o naiinis. This is not the right time to talk to him. Mas kelangang malaman muna ng mga kaibigan at tunay na nagmamalasakit kay Blair ang nangyari.
Nandito na ako sa tapat ng training room at sakto naman ang paglabas ni Amber at Micla.
“o Roshan, nakita mo ba si Blair? Mukhang nauna na syang lumabas sa amin eh” tanong sa akin ni Amber. ay oo nga pala, si Micla lang nasendan ko ng message
“ah, oo. Actually nasa clinic sya ngayon” sagot ko sa kanila.
“bakit?” –Amber
“sa daan na lang natin pag usapan. Siguro mas mabuit kung magpunta na tayo doon para makamusta nyo na sya”
Habang naglalakad kami papuntang clinic, sinabi ko sa kanila ang lahat ng nangyari. Simula sa ipo ipo, hanggang sa pagkakadala namin kay Blair sa clinic at pagkukwento nya sa akin ng nangyari.
Pagkapasok namin sa clinic, agad naming nadatnan si Blair at si kuya Arthur.
“oy ano Blair, anong dinadrama-drama mo? Tss, si Alex lang ba ang lalaki sa mundo?” sabi ni Micla. Tiningnan ko lang sya ng masama dahil I don’t think nakakatulong it okay Blair.
“pero mahal ko sya, simula pa lang nang unagn tapak natin sa academy na ito.” Sagot ni Blair
“bakit mo ba pagpipilitan ang sarili mo sa kanya kung ayaw naman nya sayo?” –Amber
“wag ka nang malungkot Blair, nandito naman kami sa tabi mo eh, nandito naman ako, si Amber, si Micla, si Kuya Arthur na syang knight and shining armor mo” sabay tingin ko kay kuya Arthur at nakita kong nag blush sya haha. Napagiggle ako dun haha
“at ngayon, may bago pang myembro, si Cyril. At alam kong kahit na busy si kuya Daren, handa naman syang tumulong sa atin” pagtatapos ko.
“salamat guys ah, lagi kayong nandito for me”- Blair
“magaling na nga. Nakakapag taglish na eh” bulong sa akin ni Micla na ikina tawa ko.
“hoy hah! Anong pinaguusapan nyong dalawa!? Pinag chichismisan nyo ba ako hah!?” sigaw sa amin ni Blair.
Nagsitawanan na lang kaming lahat haha.