❦︎Unicode version❦︎
FOLLOW ME - 30
.
.
.
.
.
"ဦးငယ်...ကျွန်တော်သားသားတွက်လိုအပ်တာလေးတွေmarketမှာသွားဝယ်ချင်လို့!...အဲ့ဒါဦးငယ်လိုက်ပို့ပေးပါလားဟင်!..."
စနေနေ့လိုရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်တာကြောင့်မိသားစုလိုက်လေးစျေးဝယ်ထွက်ဖို့ရန်စိတ်ကူးမိလိုက်တာမို့ရိပေါ်ဦးငယ်ကိုတောင်းဆိုမိတော့ရေချိုးပြီးဗီရိုရှေ့အဝတ်လဲနေသည့်ဦးငယ်ကသူ့ကိုတချက်မျှစောင်းငဲ့ကြည့်လာတယ်။
"ဒီနေ့တော့မရဘူးချာတိတ်ရ...ဒီလိုလုပ် မနက်ဖြန်မှကိုယ်ချာတိတ်နဲ့သားသားကိုကစားကွင်းထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ..."
အက်ျီကြယ်သီးငုပ်တပ်နေရင်းပြောလာသည့်ဦးငယ်ကသူ့အငြင်းစကားကြောင့်ငိုတော့မလိုညှို့မှိုင်းသွားသည့်ရိပေါ်မျက်နှာလေးကိုမြင်ပုံမရ။ရုံးပိတ်ရက်မှာတောင်အလုပ်တွေရှုပ်နေတာလားအရှုပ်တွေလုပ်နေတာလားမသိပေမဲ့သူ့ကိုယ်သူပြင်ဆင်နေတာတောင်ဦးငယ်ပုံစံကအလျင်လိုနေဟန်။messageဝင်လို့ဖုန်းnoticသံကြားတိုင်းလည်းphone screenလင်းလင်းကိုပြေးကြည့်ရတာအမော။
"အဲ့ဒါကပိုအရေးကြီးနေတာလားဟင်!..."
မှန်တင်ခုံနားရပ်လို့လက်ပတ်နာရီဝတ်နေရင်းရိပေါ်အမေးစကားကြောင့်ဦးငယ်ကမျက်ခုံးတွေပင့်ကြည့်လာတယ်။မသိရင်ရိပေါ်ကပဲမမေးသင့်တာမေးလိုက်မိသလိုမျိုးအလိုမကျဟန်ဖြင့်။
"အဲ့လိုမတွေးရဘူးလေချာတိတ်ရာ...ကိုယ်ကအလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်သွားရမှာမို့ရက်ရွေ့ပေးစေချင်ရုန်လေးပါ...ကိုယ်လုပ်နေတာတွေကချာတိတ်နဲ့သားသားအတွက်ပဲဆိုတာသိတယ်မဟုတ်လား...နားလည်ပေးနော်..."
ရိပေါ်နဘေးမွေ့ယာပေါ်တင်ထားပေးသည့်မီးခိုးရောင်ကုဒ်အက်ျီယူဝတ်ရင်းချော့ပြောလာသည့်ဦးငယ်။ဦးငယ်အထင်သူပြောနေတာတွေကကလေးဆန်ဆန်အတွေးတွေကြောင့်လို့ထင်နေပုံ။
"ကျွန်တော်မတွေးပါဘူး...ဒီတိုင်းပြောလိုက်မိတာ..."
"ကိုယ်သိတယ်...ချာတိတ်ကကိုယ့်အပေါ်နားအလည်ဆုံးပဲ...နောက်ကျနေလို့ကိုယ်သွားတော့မယ်နော်ချာတိတ်!..."
"ဦးငယ်!..."
ကားသော့ဆွဲယူပြီးလှည့်မကြည့်တမ်းအခန်းပြင်ထွက်သွားပြီဖြစ်တဲ့ဦးငယ်။ကုတင်ထက်ငုပ်တုံ့လေးကျန်ခဲ့သည့်ရိပေါ်ပါးပြင်ထက်မျက်ရည်ဥတို့လိမ့်ခနဲ။ခါတိုင်းအပြင်မသွားခင်သူ့နှဖူးထက်ခြွေချနေကျဦးငယ်အနမ်းနွေးနွေးတို့လည်းပျောက်ရှတယ်။ချစ်စကားတွေတီတီတာတာပြောဖို့ဆိုဝေးစွ။ဦးငယ်အရင်လိုမဟုတ်တော့ပေမဲ့သူ့ကိုတော့ချစ်နေသေးတယ်ထင်တာပဲ။
.....................
"လေးလေးလာပြီ...ရေး!!!!..."
ရိပေါ်တို့အိမ်ခြံထဲဖေရှီးကားလေးဆိုက်ရပ်လိုက်တာနဲ့သားသားကကျောင်းပိတ်ရက်အပြင်ထွက်ရမယ်ဆိုတော့ပျော်လို့ရွှင်လို့သူ့လေးလေးကိုအပြေးလေးသွားကြိုတယ်။ဦးငယ်စီခွင့်မတောင်းခင်ကတည်းကဒီနေ့marketလိုက်ပို့ဖို့သားသားကိုကြိုပြောထားမိတာကြောင့်တနဂ်နွေနေ့မှသွားမယ်ပြောတော့သားသားကလက်မခံဂျီတိုက်နေတာနဲ့ရိပေါ်ဖေရှီးကိုသာအပူကပ်လိုက်ရခြင်းပင်။
"အဟက်!...ငါတို့အားကျန့်ကအပြင်ထွက်လည်ရမယ်ဆိုတော့ပျော်နေတယ်ပေါ့...လာပါဦးလေးလေးစီ..."
အားကျန့်ကိုယ်လေးကိုကောက်ပွေ့ပြီးဖေရှီးကအိမ်တံခါးဝမှာရပ်နေသည့်ရိပေါ်စီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။
"ရိပေါ်...မင်းဦးငယ်လုပ်ပုံမဟုတ်သေးဘူးနော်...သူ့အလုပ်ကမင်းတို့သားအဖထက်အရေးပါနေရအောင်ဘာမို့လို့လဲ..."
သိတဲ့အတိုင်း ရိပေါ်မျက်နှာညှိုးတာနဲ့ဖေရှီးကပွစိပွစိလုပ်တော့တာပဲ။သူ့သူငယ်ချင်းကိုဂရုမစိုက်တဲ့လူဆိုဘယ်လောက်ပဲကြီးကျယ် မြင့်မြတ်နေပါစေဖေရှီးလေးစားမနေတော့။
"ငါတို့သွားရအောင်ဖေရှီး..."
ရှိပါစေတော့ဆိုသည့်သဘောရိပေါ်ဘက်ကဘာတခွန်းမှချေပမလာ။ဘတ်အိပ်အမဲလေးလွယ်ပြီးကားနောက်ခန်းထဲသွားဝင်ထိုင်သည့်ရိပေါ်ကြောင့်ဖေရှီးလည်းအားကျန့်ကိုချီပြီးကားစီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။သူဘယ်လောက်ပြောပြောရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုအပြစ်မြင်ဟန်မရှိတာမို့သူဒေါသထွက်ရတာပဲအဖက်တင်မည်။
Marketစီကားမောင်းလာသည့်တလျှောက်လုံးအားကျန့်ကမူကြိုမှသူသင်ထားသည့်အဂ်လိပ်ကဗျာတွေရွတ်ပြနေတာမို့ဖေရှီးမှာသဘောတကျအရယ်အပြုံးမပျက်ပေမဲ့ရိပေါ်ပုံစံကတော့စထွက်လာကတည်းကခပ်မှိုင်မှိုင်ရယ်။သူစိတ်ကူးထဲကအားလပ်ရက်လေးကဒီလိုဖြတ်သန်းခဲ့ရတာမျိုးမှမဟုတ်ပဲ။
Marketဝန်းထဲရောက်တော့ကားပါကင်မှာကားရပ်ထားခဲ့ပြီးလူပျိုလူလွတ်ဖြစ်ပါလျှက်နဲ့ဖေရှီးကအားကျန့်ကိုချီလို့shopping mallထဲဝင်တယ်။အားနာပေမဲ့သားသားကဖေရှီးလက်ထဲပျော်နေပုံရတာမို့ရိပေါ်လည်းပြန်မခေါ်မိဖေရှီးနောက်ကနေပဲmallထဲလိုက်ဝင်သွားလိုက်တော့တယ်။
"ပါးပါး...ရုပ်ရုပ်...လေးလေး ဟိုဟာရေး..."
သားသားတွက်လိုအပ်မည့်ပစ္စည ်းတချို့နဲ့လက်ညှိုးထိုးသမျှအရုပ်တွေလိုက်ဝယ်ပေးနေရတာမို့ခဏလေးတွင်းရိပေါ်အပြင်ဖေရှီးလက်တစ်ဖက်မှာပါအထုပ်တွေပြည့်လို့။
"ရိပေါ် ခဏ...ငါ အားကျန့်လေးနဲ့အရုပ်ကောက်ဦးမယ်..."
ပြောပြီးသားသားနဲ့အပြိုင်အရုပ်ကောက်သည့်စက်နားပြေးသွားသည့်ဖေရှီးကြောင့်ရိပေါ်ကခေါင်းတရမ်းရမ်းနဲ့ပြုံးတယ်။လက်ထဲမှာလည်းအထုပ်တွေမနဲမနောမို့ခပ်လှမ်းလှမ်းကခုံတန်းရှည်လေးတခုမှာသွားထိုင်စောင့်ရင်းဘာများကျန်သေးလဲအထုပ်တွေထဲဟိုကြည့်ဒီကြည့်။
ရုံးပိတ်ရက်ဖြစ်တကြော င့်mallထဲshoppingထွက်လာသူတွေကတော့တရုန်းရုန်းနှင့်လူမပြတ်။ရိပေါ်လည်းဖေရှီးနဲ့သားသားကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းဟိုဟိုဒီဒီမျက်လုံးကစားမိတော့စိန်ထည်ချည်းသပ်သပ်ရောင်းသည့်အရောင်းဆိုင်တစ်ခုမှာအကြည့်တွေရပ်သွားရတယ်။
မဟူရာရောင်ကိုယ်ကျပ်ဂါဝန်နဲ့နှစ်ခါပြန်ငေးရလောက်အောင်လှသည့်အမျိုးသမီးတစ်ဦး။ထိုဆိုင်ကဝန်ထမ်းမလေးတွေရဲ့အကြည့်ကိုစုပုံရထားသည့်ဦးငယ်ကထိုအမျိုးသမီးနဘေးမှာခန့်ခန့်ညားညား။
စိန်ထည်လက်ဝတ်ရတနာတချို့ဝယ်ဖို့လာဟန်မှန်ဘောင်ထဲကဖြိုးဖြိုးဖျက်ဖျက်အရောင်တောက်နေသည့်ပစ္စည ်းတွေကိုထိုအမျိုးသမီးကိုဦးငယ်ကဝိုင်းကူရွေးနေပုံပင်ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်ခပ်ပြုံးပြုံး။ဦးငယ်ပြောတဲ့အလုပ်ကိစ္စဆိုတာလှတပတထိုအမျိုးသမီးနဲ့shoppingထွက်တာကိုပြောတာထင်ပါရဲ့။
ရိပေါ်ကြည့်နေတုန်းမှာပဲထိုမမလှလှလည်တိုင်ထက်စိန်လည်ဆွဲတစ်ခုကိုကိုယ်တိုင်ယူဝတ်ပေးနေသည့်ဦးငယ်ကစိတ်လိုလက်ရ။မှန်ကိုကြည့်ပြီးအရွေးခက်နေဟန်ရှိသည့်ထိုမမအားဦးငယ်ကလက်နှစ်ဖက်ပိုက်လို့နဘေးကနေကျေနပ်နေဟန်ပြုံးလို့ကြည့်နေပြန်တယ်။ဦးငယ်ကသူ့လုပ်ငန်းပါတနာတွေကိုထိုကဲ့သို့အလေးထားတယ်ထင်ရဲ့။
ဘေးချင်းယှဥ်လို့စကားတပြောပြောနဲ့တနေရာထွက်သွားသည့်ဦးငယ်တို့နောက်ရိပေါ်မသိလိုက်ခင်မှာပဲခြေလှမ်းသေးသေးလေးတွေနဲ့တကောက်ကောက်လိုက်သွားမိတယ်။ကျန်ခဲ့သည့်သားသားနဲ့ဖေရှီးကတော့အထုပ်တွေနဲ့ဗျာများရော့မည်ကိုရိပေါ်မတွေးလိုက်မိ။ကျန်တာဘာမှမစဥ်းစားနိုင်လောက်အောင်သူ့ရင်ထဲဗလောင်ဆူနေသည်။
အက်ျီဆိုင်ထဲတယောက်ကိုတယောက်တွန်းတိုက်လျှက်ဝင်သွားသည့်ဦးငယ်တို့ကိုအကွယ်တနေရာကနေရိပေါ်ရပ်ကြည့်နေမိတယ်။အက်ျီတစုံပြီးတစုံဦးငယ်ကိုယ်ပေါ်ကပ်ကြည့်ရင်းထိုမမကသဘောတွေ ကျလို့အလှဆုံးရယ်တော့ဦးငယ်ကလည်းမှည့်နက်လေးလှုပ်ခတ်သွားအောင်လိုက်ရယ်တယ်။
အချင်းချင်းဘာတွေပြောနေကြမှန်းမကြားနိုင်ပေမဲ့ထိုမမတခါဆိုတိုင်းဦးငယ်ကတခါပြုံးတယ်။ပါဆယ်ထုပ်တွေဆွဲလို့ဆိုင်ထဲကလှမ်းထွက်သွားသည့်ဦးငယ်ကတမင်ပုန်းကွယ်လိုက်သည့်ရိပေါ်ကိုမြင်မသွား။ဘတ်အိပ်ကြိုးလေးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့စုတ်ညှစ်ရင်းရှောင်းကျန့်တို့သွားသည့်ကားပါကင်စီခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ရိပေါ်အမှီလိုက်မိတယ်။
Marketရှေ့ကဦးငယ်တို့ကားမောင်းထွက်သွားတာနဲ့ရိပေါ်taxiတစ်စီးအမြန်ပြေးငှားရသည်အထိ။ပူလောင်နေသည့်စိတ်အစဥ်ကိုလစ်လှူရှုလို့မငိုမိအောင်ထိန်းချုပ်ထားပေမဲ့ထိုမမနဲ့အတူMotelထဲဝင်သွားသည့်ဦးငယ်ကြောင့်ရိပေါ်မျက်ရည်တွေကတမြေ့မြေ့နဲ့မျက်နှာတပြင်လုံးစိုရွဲကုန်တယ်။သူဦးငယ်ကိုယုံကြည်လို့ရသေးတယ်မဟုတ်လားဟင်။
Taxiသမားဦးလေးကြီးကတော့ကားနောက်ခန်းထဲတအိအိငိုနေသည့်ကောင်လေးကြောင့်ခေါင်းတဖြင်ဖြင်ကုတ်တယ်။ခဏလေးဆိုကာကားရပ်ခိုင်းထားပြီးmotelထဲလှမ်းကြည့်နေသည့်ကောင်လေးကြောင့်သူ့အချိန်တွေ၂နာရီလောက်ပုတ်သွားတယ်။
နောက်ဆုံးတော့လက်လျော့လိုက်သည်ထင်အငိုရပ်လို့လာရာလမ်းအတိုင်းmarketရှေ့ပြန်မောင်းခိုင်းတော့လည်းသနားစိတ်ကြောင့်အဖိုးအခပိုမတောင်းဖြစ်လိုက်။သူ့အချိန်၂နာရီကုန်သွားသလောက်ကောင်လေးမျက်ရည်တွေလည်းပဲခမ်းသွားမလောက်ရင်းခဲ့ရသည်မဟုတ်လား။
......................
"ရိပေါ်...ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲကွာ...ငါ့မှာစိတ်ပူလိုက်ရတာ..."
Taxiပေါ်ကဆင်းရုန်ရှိသေးShopping mallရှေ့ယောင်လည်လည်သူ့ကိုရှာနေပုံရသည့်ဖေရှီးကသားသားကိုလက်တစ်ဖက်ကဆွဲလျှက်ရိပေါ်အနားအပြေးရောက်ချလာတယ်။ရုတ်တရက်အထုပ်တွေသာခုံတန်းလျားပေါ်ချန်ခဲ့ပြီးလူချည်းပဲပျောက်သွားတာမို့ဖေရှီးရင်ထဲဗလောင်ဆူသွားတာတော့အမှန်။
"ဖေရှီး...သားသားနဲ့ငါ့ကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေးပါလား..."
"ပို့ပေးမယ်...ငါပြန်ပို့ပေးမှာပေါ့ရိပေါ်ရ...မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား..."
အမေးစကားမဖြေ အိမ်ပြန်ပို့ပေးဖို့ပြောလာသည့်ရိပေါ်ကနှုတ်ခမ်းလေးတွေတဆက်ဆက်တုန်လို့မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာတာမို့ဖေရှီးမှာစိုးရိမ်တကြီး။ရိပေါ်ဘယ်သွားပြီးဘာဖြစ်ခဲ့လဲဖေရှီးအခုထိမသိရသေး။
"ဖေရှီး!...ငါ ငါအဆင်ပြေဘူး...ဒီနားကတင်းကြပ်နေတယ်...အိ!..."
"ရိပေါ်!!!..."
ဝဲဘတ်ရင်အုံလေးကိုလက်သီးစုတ်လေးနဲ့ဖိပြရင်းတအိအိငိုချလိုက်သည့်ရိပေါ်ကြောင့်ဖေရှီးမနေနိုင်တော့။တသိမ့်သိမ့်တုန်ယင်နေသည့်ကိုယ်လေးကိုခပ်သာသာထွေးပွေ့ပေးလိုက်တော့လူသွားပလက်ဖောင်းပေါ်ဒူးလေးတုံ့ထိုင်ချလိုက်ရင်းသူ့ရင်ဘတ်နားမျက်နှာဝှက်လို့ငိုရှိုက်လာသည့်ကောင်လေး။ဖေရှီးနားရပ်နေသည့်ကလေးလေးကတော့သူ့ပါးပါးငိုနေတာကိုကြည့်ပြီးဝက်ဝံရုပ်လေးပိုက်လို့ငိုမဲ့မဲ့။
"ပါးပါး...ဘာရို့ရဲဟင်...ဘာရို့ငိုတာရဲဟင်!...ဟင့်!..."
ရိပေါ်ငိုနေတာမြင်တော့အားကျန့်ကပါဝမ်းပမ်းတနည်းအောက်နှုတ်ခမ်းလေးထော်လို့မျက်ရည်ဘူးသီးလောက်ကြီးတွေညှစ်ညှစ်ချတယ်။အားကျန့်ကိုပါဆွဲဖက်လိုက်ရင်းပိုတိုးငိုလာသည့်ရိပေါ်ကြောင့်ဖေရှီးရင်ခွင်ထဲသားအဖနှစ်ယောက်လုံးပုံပုံလေး။
"အင့်!...သားသားမငိုနဲ့တော့နော်..."
"ပါးပါးလည်းငိုနဲ့ရော့...အိ!...ရွှတ်!..."
ငိုရိုရင်းမျက်ရည်တွေရောနှာရည်တွေရောကျနေသည့်သားအဖနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးဖေရှီးကပြုံးတုံးတုံး။အခြေနေကဘာမှန်းမသိရသေးပေမဲ့သူ့ရင်ခွင်ထဲကသားအဖနှစ်ယောက်ကတော့အမှန်တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့တာ။
...................
"ရိပေါ်...မင်းဦးငယ်ဆိုတာသေချာလား..."
"အင်း...ဖေရှီး မင်းသိလား...ဦးငယ်ဘေးကအဲ့မမကအရမ်းလှတာပဲ...ငါ ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟင်..."
မြင်ခဲ့သမျှမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပြောပြရင်းအကြီးအကျယ်တုန်လှုပ်နေဟန်ရှိသည့်ရိပေါ်ကြောင့်ဖေရှီးကသက်ပြင်းရှည်ကြီးချလို့နဘေးမှာအရုပ်ထိုင်ဆွဲနေသည့်အားကျန့်ခေါင်းလုံးလေးကိုလှမ်းဖွလိုက်တယ်။ရိပေါ်ပြောစကားအရရှောင်းကျန့်ကိုဖေရှီးစိတ်တိုပေမဲ့သူ့သူငယ်ချင်းလေးခံစားသွားရမှာလည်းမလိုလားတာမို့စိတ်ရှိတိုင်းထုတ်ပြောလို့လဲမဖြစ်။
"မင်းပြောသလိုပဲလုပ်ငန်းပါတနာတွေနေမှာပါ...အရမ်းကြီးစိုးရိမ်စိတ်မထားနဲ့ရိပေါ်...မင်းဦးငယ်ကိုမင်းယုံတယ်မဟုတ်လား..."
"ယံု ယုံပေမဲ့လည်းကွာ...ခုလိုကျတော့...ဟင့်!..."
"ရိပေါ် မင်းသားသားငိုတာမြင်ချင်လို့လား..."
မဝံ့မရဲပြောရင်းလက်ကလေးတွေအချင်းချင်းပွတ်သပ်လို့ငိုတော့မလိုဖြစ်လာသည့်ရိပေါ်ကြောင့်ဖေရှီးအားကျန့်ကိုအကြောင်းပြလို့ဟန့်တားလိုက်ရတယ်။ရိပေါ်ငိုရင်သေချာတယ် အားကျန့်ကလည်းနေမည်မဟုတ်။
"ငါ ငါကြောက်တယ်ဖေရှှီး...ငါဦးငယ်ကိုတီလေးစီကလုယူခဲ့မိသလိုမျိုး...တယောက်ယောက်ကများငါ့စီကဦးငယ်ကို...အဟင့်!..."
"ရိပေါ်ရယ်!...မင်းတမင်တကာလုယူခဲ့တာမှမဟုတ်တာ...ခုလည်းအားလုံးအဆင်ပြေနေပြီပဲဟာ...မငိုနဲ့တော့...မင်းဦးငယ်ပြန်လာရင်သေချာမေးကြည့်လိုက်...ဟုတ်ပြီလား..."
"အင့်!...အင်း..."
မျက်ရည်တွေတပေါက်ပြီးတပေါက်ကျနေတာမို့ရိပေါ်ပါးပြင်ဥဥလေးကိုဖွဖွလှမ်းသုတ်ပေးရင်းနှစ်သိမ့်မိတော့ခေါင်းလေးဆက်ခနဲငြိမ့်ပြလာတယ်။ချစ်ခြင်းတိုင်းနာကျင်စရာတွေရှိစမြဲဖြစ်ပေမဲ့သူ့သူငယ်ချင်းလေးကိုတော့ထိုအရာတွေနဲ့မကြူံဆုံဖူးစေချင်တာဖေရှီးဆန္ဒအမှန်။
"အဲ့ဒါဘာဖြစ်နေတာကြတာလဲ!!!..."
"အင့်!...ဦး ဦးငယ်!..."
ဟိန်းခနဲထွက်လာသည့်ဒေါသသံကြောင့်ရိပေါ်ကိုယ်လေးတုန်တက်သွားရတဲ့အပြင်ကြမ်းပင်ပေါ်မှောက်ခုံလေးပုံထိုင်ဆွဲနေသည့်သားသားကခေါင်းလေးမတ်ခနဲ။ရှောင်းကျန့်ကိုမြင်တော့ဖေရှီးကရိပေါ်မျက်နှာထက်ကလက်ပြန်ရုတ်လို့စိတ်ပျက်ဟန်တဖက်လှည့်သွားတယ်။ချစ်လို့ယူထားတယ်လည်းပြောသေးယောက်ျားနဲ့ကလေးကိုအိမ်မှာပစ်ထားခဲ့ပြီးညမိုးချုပ်မှအိမ်ပြန်လာသည့်ရှောင်းကျန့်ပုံစံကိုဖေရှီးနဲနဲလေးမှအကြိုက်မတွေ့။
"ငါပြန်တော့မယ်ရိပေါ်!..."
"အာ!...အေ ဒီနေ့အတွက်ကျေးဇူးပဲနော်ဖေရှီး..."
"မလိုပါဘူးရိပေါ်ရာ...ငါမှလိုက်မပို့ရင်မင်းတို့သားအဖကိုအဖော်လိုက်ပေးမယ့်သူမှမရှိတာ..."
အဓိပ္ပါယ်ပါပါပြောပြီးစားပွဲပေါ်ကlongcoatဆွဲယူလိုက်သည့်ဖေရှီး။အိမ်တံခါးဝနားရပ်နေသည့်ရှောင်းကျန့်နဘေးကဖြတ်လျှောက်ရင်းဖေရှီးပြန်သွားမှအလိုမကျသလိုဦးငယ်အကြည့်တို့ကဖေရှီးစီကနေရိပေါ်စီဒိုင်းခနဲရောက်လာတယ်။
"ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်ဆိုတာကိုအဲ့ကောင်နဲ့သွားခဲ့တာလားချာတိတ်!..."
အနည်းငယ်ခက်ထန်နေသည့်ဦးငယ်အသံကြောင့်ရိပေါ်ကိုယ်လေးမတ်ခနဲ။ခုတော့အပြစ်လုပ်မိသူကသူဖြစ်နေတာတဲ့လား။
"မဟုတ် မဟုတ်ဘူးဦးငယ်!...ကျွန်တော်လည်းဦးငယ်ပြောထားသလိုမနက်ဖြန်မှသွားမလို့ပါပဲ...ဒါမဲ့ သားသားက..."
"မင်းအပြစ်ကိုသားသားစီလွှဲချနေတာလားချာတိတ်!!!..."
တခါမှမကြည့်ဖူးသည့်အပြစ်ဖို့အကြည့်နဲ့ကြည့်ရင်းပြောလာသည့်ဦးငယ်ကြောင့်ရိပေါ်မျက်လုံးတွေဝိုင်းလို့ဝမ်းနည်းစိတ်ကလှိုက်ခနဲ။သူလည်းတခြားသူနဲ့မဟုတ်ပဲဦးငယ်နဲ့သွားချင်ခဲ့တာပဲလေ။
Clubကပြန်လာပုံပင် ဝိုင်နံ့သင်းလို့ဘာမဟုတ်တာလေးအတွက်နဲ့စိတ်ဆက်နေသည့်ဦးငယ်။မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ရိပေါ်ကိုတချက်ကြည့်ပြီးကလေးထိန်းအန်တီကြီးကသားသားကိုချီပြီးအလိုက်တသိပဲအပေါ်ထပ်တက်သွားတယ်။ဦးငယ်ဒေါသကအရင်ကရောခုရောအစိုးရမည်မဟုတ်မှန်းရိပေါ်သိသည်။
"ဦးငယ်လည်းတခြားမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လျှောက်လည်နေခဲ့တာပဲမဟုတ်လား...ကျွန်တော်ကဘာလို့တခြားတယောက်နဲ့သွားလို့မရရမှာလဲ...ပြီးတော့ ဖေရှီးကကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီး!..."
"ဘာ!...အဟက်!...မင်းဘယ်တုန်းကကိုယ့်ကိုခံပြောတတ်သွားတာလဲချာတိတ်!..."
ဦးငယ်မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်းလက်သီးလေးစုတ်လို့တခါလောက်အရဲစွန့်ခံပြောမိတော့ခေါင်းတဆက်ဆက်ငြိမ့်ရင်းဦးငယ်ကခပ်ဟဟရယ်တယ်။ရိပေါ်ထင်ထားတာသူ့စကားကြားရင်ဦးငယ်ဘက်ကပျာပျာသလဲရှင်းပြလာလိမ့်မယ်လို့ပေါ့။
"ကျွန်တော် ကျွန်တော်လည်းဦးငယ်မဟုတ်တဲ့လူနဲ့ဘယ်သွားချင်ပါ့မလဲ...ဒါပေမဲ့ဦးငယ်မှမအား..."
"အေ!...မအားလို့အားတဲ့နေ့လိုက်ပို့ပေးမယ်မပြောခဲ့ဘူးလား!...ဟမ်!!!..."
"အင့်!..."
သူလည်းဘာမှလွန်လွန်ကျူးကျူးအပြစ်မလုပ်မိပါပဲဒေါသထွက်နေသည့်ဦးငယ်ကြောင့်ရိပေါ်ငိုချင်လာရတယ်။ဦးငယ်ကိုမပြောဘဲတခါလေးအပြင်ထွက်မိတာအဲ့လောက်တောင်အပြစ်ကြီးသွားရသလား။
"မငိုနဲ့ချာတိတ်!...ချာတိတ်သူငယ်ချင်းမှမဟုတ်ဘူးကိုယ်မဟုတ်တဲ့တခြားဘယ်သူနဲ့မှအပြင်လျှောက်မလည်နဲ့...ကိုယ်မကြိုက်ဘူး!..."
ရိပေါ်မျက်ရည်မြင်ရပြန်တော့လည်းဦးငယ်ကမနေနိုင်ပုံပင်။ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုခပ်သာသာဖြစ်ညှစ်ရင်းချော့ပြောတော့ချာတိတ်ပုံစံကခပ်တွေတွေ။
သူကျတော့အခြားတယောက်နဲ့လျှောက်လည်ခွင့်မရှိတောင်ဦးငယ်ကျရတယ်တဲ့လား။တရားနည်းလမ်းမကျလိုက်တာ။
"ဦးငယ်ကျတော့ရောဟင်!...ကျွန်တော်နဲ့သားသားကိုပစ်ထားပြီးတောင်တခြားမိန်းမတစ်ယောက်နဲ့လျှောက်လည်ခွင့်ရှိတယ်လား..."
"ဘယ်လိုချာတိတ်!..."
ရိပေါ် စကားကြောင့်လက်မောင်းပေါ်ကရှောင်းကျန့်လက်တွေပိုတင်းကြပ်လာသယောင်။သူပြောတဲ့ထဲတစုံတရာအမှားပါသွားလို့များလား။
"ဦးငယ်တောင်အဲ့လိုအခွင့်ရှိရင်ကျွန်တော့်မှာလည်းရှိရမှာပေါ့..."
"ချာတိတ်!...မဟုတ်ဘူးနော်...ချာတိတ်ထင်နေသလိုလုံးဝမဟုတ်ဘူး..."
ရှောင်းကျန့်ကခုမှရိပေါ်ပြောနေသည့်အကြောင်းအရာကိုသဘောပေါက်သွားဟန်။ရိပေါ်ကလည်းသူ့စွဲလမ်းစိတ်နဲ့သူမို့နာကျင်မှုကလျော့မသွား။
"ကျွန်တော်မတွေးခဲ့မိတာလူတစ်ယောက်တွက်အကျင့်ဆိုးဆိုတာဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖို့ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲနော်...ကျွန်တော်နဲ့သားသားရှိနေပေမဲ့ဦးငယ်လည်းအရင်ကလိုဖောက်ပြန်ချင်ဖောက်ပြန်..."
"ချာတိတ်!!!!!...မင်း!!!..."
"အိ!..."
ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်ချာတိတ်ဆိုကာဟိန်းဟောက်သံနဲ့အတူရိပေါ်မျက်နှာအားရိုက်ရန်လက်ရွယ်လိုက်မိသည့်ရှောင်းကျန့်။အောက်နှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်လို့အိခနဲမျက်ရည်တွေစီးကျလာရင်းရိုက်ဖို့ရွယ်ထားသည့်ရှောင်းကျန့်လက်ကိုတအံ့တသြကြည့်နေမိသည့်ရိပေါ်ကလက်သီးလေးစုတ်လို့။သူ့ရှေ့ကသူ့ကိုရိုက်ဖို့ထိလက်ရွယ်ထားသည့်အမျိုးသားကသူသိပ်ချစ်တဲ့ သူ့ကိုသိပ်ချစ်တဲ့ဦးငယ်မဟုတ်ဘူး။
"ဟင့်!...အင့်!..."
သူ့ကိုကြောက်ရွံ့သလိုကြည့်ပြီးနောက်ကိုခြေနှစ်လှမ်းလောက်စုတ်လို့အပေါ်ထပ်ပြေးတက်သွားသည့်ချာတိတ်။ကျောပြင်ငယ်လေးကိုပင်ငဲ့မကြည့်နိုင်လောက်အောင်ဒေါသခိုးလျှံနေဆဲရှောင်းကျန့်ကထိုနေရာမှာတင်မတ်တပ်။သူချာတိတ်ကိုဘာလုပ်ဖို့တွေးလိုက်မိတာလဲ။
"ဟား!!!...ကျစ်!...ဟာကွာ!..."
ဆံသားနက်နက်တွေကိုထိုးဖွလိုက်ရင်းရှောင်းကျန့်ပုံစံကယူကြုံးမရဟန်။ဘယ်တုန်းကမှမစဥ်းစားထားသည့်ပုံစံနဲ့သူချာတိတ်အပေါ်ဆက်ဆံခဲ့မိတာ။ချာတိတ်ကိုချစ်လွန်းလို့ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့သူ့ရဲ့သဝန်တိုမှုကဒေါသဆိုတဲ့ဆိုးကျိုးကိုဖြစ်ပေါ်စေတတ်တယ်တဲ့လား။ကိုယ်အမှားလုပ်မိပြီချာတိတ်။
#Tbc
Thank for your reading: I need your feedback and voting:စာရေးရတာmoodမဝင်လို့ဖတ်ရတာပေါ့သွားရင်နားလည်ပေးပါနော်၊ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ပါအသည်းတွေ....
_____________
❦︎Zawgyi version❦︎
FOLLOW ME - 30
.
.
.
.
.
"ဦးငယ္...ကြၽန္ေတာ္သားသားတြက္လိုအပ္တာေလးေတြmarketမွာသြားဝယ္ခ်င္လို႔!...အဲ့ဒါဦးငယ္လိုက္ပို႔ေပးပါလားဟင္!..."
စေနေန႕လို႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္မိသားစုလိုက္ေလးေစ်းဝယ္ထြက္ဖို႔ရန္စိတ္ကူးမိလိုက္တာမို႔ရိေပၚဦးငယ္ကိုေတာင္းဆိုမိေတာ့ေရခ်ိဳးၿပီးဗီရိုေရွ႕အဝတ္လဲေနသည့္ဦးငယ္ကသူ႕ကိုတခ်က္မွ်ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာတယ္။
"ဒီေန႕ေတာ့မရဘူးခ်ာတိတ္ရ...ဒီလိုလုပ္ မနက္ျဖန္မွကိုယ္ခ်ာတိတ္နဲ႕သားသားကိုကစားကြင္းထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ..."
အက္်ီၾကယ္သီးငုပ္တပ္ေနရင္းေျပာလာသည့္ဦးငယ္ကသူ႕အျငင္းစကားေၾကာင့္ငိုေတာ့မလိုညွို႔မွိုင္းသြားသည့္ရိေပၚမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ပုံမရ။႐ုံးပိတ္ရက္မွာေတာင္အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာလားအရႈပ္ေတြလုပ္ေနတာလားမသိေပမဲ့သူ႕ကိုယ္သူျပင္ဆင္ေနတာေတာင္ဦးငယ္ပုံစံကအလ်င္လိုေနဟန္။messageဝင္လို႔ဖုန္းnoticသံၾကားတိုင္းလည္းphone screenလင္းလင္းကိုေျပးၾကည့္ရတာအေမာ။
"အဲ့ဒါကပိုအေရးႀကီးေနတာလားဟင္!..."
မွန္တင္ခုံနားရပ္လို႔လက္ပတ္နာရီဝတ္ေနရင္းရိေပၚအေမးစကားေၾကာင့္ဦးငယ္ကမ်က္ခုံးေတြပင့္ၾကည့္လာတယ္။မသိရင္ရိေပၚကပဲမေမးသင့္တာေမးလိုက္မိသလိုမ်ိဳးအလိုမက်ဟန္ျဖင့္။
"အဲ့လိုမေတြးရဘူးေလခ်ာတိတ္ရာ...ကိုယ္ကအလုပ္ကိစၥနဲ႕အျပင္သြားရမွာမို႔ရက္ေ႐ြ႕ေပးေစခ်င္႐ုန္ေလးပါ...ကိုယ္လုပ္ေနတာေတြကခ်ာတိတ္နဲ႕သားသားအတြက္ပဲဆိုတာသိတယ္မဟုတ္လား...နားလည္ေပးေနာ္..."
ရိေပၚနေဘးေမြ႕ယာေပၚတင္ထားေပးသည့္မီးခိုးေရာင္ကုဒ္အက္်ီယူဝတ္ရင္းေခ်ာ့ေျပာလာသည့္ဦးငယ္။ဦးငယ္အထင္သူေျပာေနတာေတြကကေလးဆန္ဆန္အေတြးေတြေၾကာင့္လို႔ထင္ေနပုံ။
"ကြၽန္ေတာ္မေတြးပါဘူး...ဒီတိုင္းေျပာလိုက္မိတာ..."
"ကိုယ္သိတယ္...ခ်ာတိတ္ကကိုယ့္အေပၚနားအလည္ဆုံးပဲ...ေနာက္က်ေနလို႔ကိုယ္သြားေတာ့မယ္ေနာ္ခ်ာတိတ္!..."
"ဦးငယ္!..."
ကားေသာ့ဆြဲယူၿပီးလွည့္မၾကည့္တမ္းအခန္းျပင္ထြက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ဦးငယ္။ကုတင္ထက္ငုပ္တုံ႕ေလးက်န္ခဲ့သည့္ရိေပၚပါးျပင္ထက္မ်က္ရည္ဥတို႔လိမ့္ခနဲ။ခါတိုင္းအျပင္မသြားခင္သူ႕ႏွဖူးထက္ေႁခြခ်ေနက်ဦးငယ္အနမ္းေႏြးေႏြးတို႔လည္းေပ်ာက္ရွတယ္။ခ်စ္စကားေတြတီတီတာတာေျပာဖို႔ဆိုေဝးစြ။ဦးငယ္အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ေပမဲ့သူ႕ကိုေတာ့ခ်စ္ေနေသးတယ္ထင္တာပဲ။
.....................
"ေလးေလးလာၿပီ...ေရး!!!!..."
ရိေပၚတို႔အိမ္ၿခံထဲေဖရွီးကားေလးဆိုက္ရပ္လိုက္တာနဲ႕သားသားကေက်ာင္းပိတ္ရက္အျပင္ထြက္ရမယ္ဆိုေတာ့ေပ်ာ္လို႔႐ႊင္လို႔သူ႕ေလးေလးကိုအေျပးေလးသြားႀကိဳတယ္။ဦးငယ္စီခြင့္မေတာင္းခင္ကတည္းကဒီေန႕marketလိုက္ပို႔ဖို႔သားသားကိုႀကိဳေျပာထားမိတာေၾကာင့္တနဂ္ေႏြေန႕မွသြားမယ္ေျပာေတာ့သားသားကလက္မခံဂ်ီတိုက္ေနတာနဲ႕ရိေပၚေဖရွီးကိုသာအပူကပ္လိုက္ရျခင္းပင္။
"အဟက္!...ငါတို႔အားက်န့္ကအျပင္ထြက္လည္ရမယ္ဆိုေတာ့ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့...လာပါဦးေလးေလးစီ..."
အားက်န့္ကိုယ္ေလးကိုေကာက္ေပြ႕ၿပီးေဖရွီးကအိမ္တံခါးဝမွာရပ္ေနသည့္ရိေပၚစီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
"ရိေပၚ...မင္းဦးငယ္လုပ္ပုံမဟုတ္ေသးဘူးေနာ္...သူ႕အလုပ္ကမင္းတို႔သားအဖထက္အေရးပါေနရေအာင္ဘာမို႔လို႔လဲ..."
သိတဲ့အတိုင္း ရိေပၚမ်က္ႏွာညွိုးတာနဲ႕ေဖရွီးကပြစိပြစိလုပ္ေတာ့တာပဲ။သူ႕သူငယ္ခ်င္းကိုဂ႐ုမစိုက္တဲ့လူဆိုဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးက်ယ္ ျမင့္ျမတ္ေနပါေစေဖရွီးေလးစားမေနေတာ့။
"ငါတို႔သြားရေအာင္ေဖရွီး..."
ရွိပါေစေတာ့ဆိုသည့္သေဘာရိေပၚဘက္ကဘာတခြန္းမွေခ်ပမလာ။ဘတ္အိပ္အမဲေလးလြယ္ၿပီးကားေနာက္ခန္းထဲသြားဝင္ထိုင္သည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေဖရွီးလည္းအားက်န့္ကိုခ်ီၿပီးကားစီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။သူဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာရိေပၚကေရွာင္းက်န့္ကိုအျပစ္ျမင္ဟန္မရွိတာမို႔သူေဒါသထြက္ရတာပဲအဖက္တင္မည္။
Marketစီကားေမာင္းလာသည့္တေလွ်ာက္လုံးအားက်န့္ကမူႀကိဳမွသူသင္ထားသည့္အဂ္လိပ္ကဗ်ာေတြ႐ြတ္ျပေနတာမို႔ေဖရွီးမွာသေဘာတက်အရယ္အၿပဳံးမပ်က္ေပမဲ့ရိေပၚပုံစံကေတာ့စထြက္လာကတည္းကခပ္မွိုင္မွိုင္ရယ္။သူစိတ္ကူးထဲကအားလပ္ရက္ေလးကဒီလိုျဖတ္သန္းခဲ့ရတာမ်ိဳးမွမဟုတ္ပဲ။
Marketဝန္းထဲေရာက္ေတာ့ကားပါကင္မွာကားရပ္ထားခဲ့ၿပီးလူပ်ိဳလူလြတ္ျဖစ္ပါလွ်က္နဲ႕ေဖရွီးကအားက်န့္ကိုခ်ီလို႔shopping mallထဲဝင္တယ္။အားနာေပမဲ့သားသားကေဖရွီးလက္ထဲေပ်ာ္ေနပုံရတာမို႔ရိေပၚလည္းျပန္မေခၚမိေဖရွီးေနာက္ကေနပဲmallထဲလိုက္ဝင္သြားလိုက္ေတာ့တယ္။
"ပါးပါး...႐ုပ္႐ုပ္...ေလးေလး ဟိုဟာေရး..."
သားသားတြက္လိုအပ္မည့္ပစၥည ္းတခ်ိဳ႕နဲ႕လက္ညွိုးထိုးသမွ်အ႐ုပ္ေတြလိုက္ဝယ္ေပးေနရတာမို႔ခဏေလးတြင္းရိေပၚအျပင္ေဖရွီးလက္တစ္ဖက္မွာပါအထုပ္ေတြျပည့္လို႔။
"ရိေပၚ ခဏ...ငါ အားက်န့္ေလးနဲ႕အ႐ုပ္ေကာက္ဦးမယ္..."
ေျပာၿပီးသားသားနဲ႕အၿပိဳင္အ႐ုပ္ေကာက္သည့္စက္နားေျပးသြားသည့္ေဖရွီးေၾကာင့္ရိေပၚကေခါင္းတရမ္းရမ္းနဲ႕ၿပဳံးတယ္။လက္ထဲမွာလည္းအထုပ္ေတြမနဲမေနာမို႔ခပ္လွမ္းလွမ္းကခုံတန္းရွည္ေလးတခုမွာသြားထိုင္ေစာင့္ရင္းဘာမ်ားက်န္ေသးလဲအထုပ္ေတြထဲဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္။
႐ုံးပိတ္ရက္ျဖစ္တေၾကာ င့္mallထဲshoppingထြက္လာသူေတြကေတာ့တ႐ုန္း႐ုန္းႏွင့္လူမျပတ္။ရိေပၚလည္းေဖရွီးနဲ႕သားသားကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းဟိုဟိုဒီဒီမ်က္လုံးကစားမိေတာ့စိန္ထည္ခ်ည္းသပ္သပ္ေရာင္းသည့္အေရာင္းဆိုင္တစ္ခုမွာအၾကည့္ေတြရပ္သြားရတယ္။
မဟူရာေရာင္ကိုယ္က်ပ္ဂါဝန္နဲ႕ႏွစ္ခါျပန္ေငးရေလာက္ေအာင္လွသည့္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး။ထိုဆိုင္ကဝန္ထမ္းမေလးေတြရဲ႕အၾကည့္ကိုစုပုံရထားသည့္ဦးငယ္ကထိုအမ်ိဳးသမီးနေဘးမွာခန့္ခန့္ညားညား။
စိန္ထည္လက္ဝတ္ရတနာတခ်ိဳ႕ဝယ္ဖို႔လာဟန္မွန္ေဘာင္ထဲကၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်က္ဖ်က္အေရာင္ေတာက္ေနသည့္ပစၥည ္းေတြကိုထိုအမ်ိဳးသမီးကိုဦးငယ္ကဝိုင္းကူေ႐ြးေနပုံပင္ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ခပ္ၿပဳံးၿပဳံး။ဦးငယ္ေျပာတဲ့အလုပ္ကိစၥဆိုတာလွတပတထိုအမ်ိဳးသမီးနဲ႕shoppingထြက္တာကိုေျပာတာထင္ပါရဲ႕။
ရိေပၚၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲထိုမမလွလွလည္တိုင္ထက္စိန္လည္ဆြဲတစ္ခုကိုကိုယ္တိုင္ယူဝတ္ေပးေနသည့္ဦးငယ္ကစိတ္လိုလက္ရ။မွန္ကိုၾကည့္ၿပီးအေ႐ြးခက္ေနဟန္ရွိသည့္ထိုမမအားဦးငယ္ကလက္ႏွစ္ဖက္ပိုက္လို႔နေဘးကေနေက်နပ္ေနဟန္ၿပဳံးလို႔ၾကည့္ေနျပန္တယ္။ဦးငယ္ကသူ႕လုပ္ငန္းပါတနာေတြကိုထိုကဲ့သို႔အေလးထားတယ္ထင္ရဲ႕။
ေဘးခ်င္းယွဥ္လို႔စကားတေျပာေျပာနဲ႕တေနရာထြက္သြားသည့္ဦးငယ္တို႔ေနာက္ရိေပၚမသိလိုက္ခင္မွာပဲေျခလွမ္းေသးေသးေလးေတြနဲ႕တေကာက္ေကာက္လိုက္သြားမိတယ္။က်န္ခဲ့သည့္သားသားနဲ႕ေဖရွီးကေတာ့အထုပ္ေတြနဲ႕ဗ်ာမ်ားေရာ့မည္ကိုရိေပၚမေတြးလိုက္မိ။က်န္တာဘာမွမစဥ္းစားနိုင္ေလာက္ေအာင္သူ႕ရင္ထဲဗေလာင္ဆူေနသည္။
အက္်ီဆိုင္ထဲတေယာက္ကိုတေယာက္တြန္းတိုက္လွ်က္ဝင္သြားသည့္ဦးငယ္တို႔ကိုအကြယ္တေနရာကေနရိေပၚရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္။အက္်ီတစုံၿပီးတစုံဦးငယ္ကိုယ္ေပၚကပ္ၾကည့္ရင္းထိုမမကသေဘာေတြ က်လိဳ႕အလွဆုံးရယ္ေတာ့ဦးငယ္ကလည္းမွည့္နက္ေလးလႈပ္ခတ္သြားေအာင္လိုက္ရယ္တယ္။
အခ်င္းခ်င္းဘာေတြေျပာေနၾကမွန္းမၾကားနိုင္ေပမဲ့ထိုမမတခါဆိုတိုင္းဦးငယ္ကတခါၿပဳံးတယ္။ပါဆယ္ထုပ္ေတြဆြဲလို႔ဆိုင္ထဲကလွမ္းထြက္သြားသည့္ဦးငယ္ကတမင္ပုန္းကြယ္လိုက္သည့္ရိေပၚကိုျမင္မသြား။ဘတ္အိပ္ႀကိဳးေလးကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕စုတ္ညွစ္ရင္းေရွာင္းက်န့္တို႔သြားသည့္ကားပါကင္စီခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႕ရိေပၚအမွီလိုက္မိတယ္။
Marketေရွ႕ကဦးငယ္တို႔ကားေမာင္းထြက္သြားတာနဲ႕ရိေပၚtaxiတစ္စီးအျမန္ေျပးငွားရသည္အထိ။ပူေလာင္ေနသည့္စိတ္အစဥ္ကိုလစ္လႉရႈလို႔မငိုမိေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားေပမဲ့ထိုမမနဲ႕အတူMotelထဲဝင္သြားသည့္ဦးငယ္ေၾကာင့္ရိေပၚမ်က္ရည္ေတြကတေျမ့ေျမ့နဲ႕မ်က္ႏွာတျပင္လုံးစို႐ြဲကုန္တယ္။သူဦးငယ္ကိုယုံၾကည္လို႔ရေသးတယ္မဟုတ္လားဟင္။
Taxiသမားဦးေလးႀကီးကေတာ့ကားေနာက္ခန္းထဲတအိအိငိုေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္ေခါင္းတျဖင္ျဖင္ကုတ္တယ္။ခဏေလးဆိုကာကားရပ္ခိုင္းထားၿပီးmotelထဲလွမ္းၾကည့္ေနသည့္ေကာင္ေလးေၾကာင့္သူ႕အခ်ိန္ေတြ၂နာရီေလာက္ပုတ္သြားတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လက္ေလ်ာ့လိုက္သည္ထင္အငိုရပ္လို႔လာရာလမ္းအတိုင္းmarketေရွ႕ျပန္ေမာင္းခိုင္းေတာ့လည္းသနားစိတ္ေၾကာင့္အဖိုးအခပိုမေတာင္းျဖစ္လိုက္။သူ႕အခ်ိန္၂နာရီကုန္သြားသေလာက္ေကာင္ေလးမ်က္ရည္ေတြလည္းပဲခမ္းသြားမေလာက္ရင္းခဲ့ရသည္မဟုတ္လား။
......................
"ရိေပၚ...ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲကြာ...ငါ့မွာစိတ္ပူလိုက္ရတာ..."
Taxiေပၚကဆင္း႐ုန္ရွိေသးShopping mallေရွ႕ေယာင္လည္လည္သူ႕ကိုရွာေနပုံရသည့္ေဖရွီးကသားသားကိုလက္တစ္ဖက္ကဆြဲလွ်က္ရိေပၚအနားအေျပးေရာက္ခ်လာတယ္။႐ုတ္တရက္အထုပ္ေတြသာခုံတန္းလ်ားေပၚခ်န္ခဲ့ၿပီးလူခ်ည္းပဲေပ်ာက္သြားတာမို႔ေဖရွီးရင္ထဲဗေလာင္ဆူသြားတာေတာ့အမွန္။
"ေဖရွီး...သားသားနဲ႕ငါ့ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါလား..."
"ပို႔ေပးမယ္...ငါျပန္ပို႔ေပးမွာေပါ့ရိေပၚရ...မင္းအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
အေမးစကားမေျဖ အိမ္ျပန္ပို႔ေပးဖို႔ေျပာလာသည့္ရိေပၚကႏႈတ္ခမ္းေလးေတြတဆက္ဆက္တုန္လို႔မ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာတာမို႔ေဖရွီးမွာစိုးရိမ္တႀကီး။ရိေပၚဘယ္သြားၿပီးဘာျဖစ္ခဲ့လဲေဖရွီးအခုထိမသိရေသး။
"ေဖရွီး!...ငါ ငါအဆင္ေျပဘူး...ဒီနားကတင္းၾကပ္ေနတယ္...အိ!..."
"ရိေပၚ!!!..."
ဝဲဘတ္ရင္အုံေလးကိုလက္သီးစုတ္ေလးနဲ႕ဖိျပရင္းတအိအိငိုခ်လိဳက္သည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေဖရွီးမေနနိုင္ေတာ့။တသိမ့္သိမ့္တုန္ယင္ေနသည့္ကိုယ္ေလးကိုခပ္သာသာေထြးေပြ႕ေပးလိုက္ေတာ့လူသြားပလက္ေဖာင္းေပၚဒူးေလးတုံ႕ထိုင္ခ်လိဳက္ရင္းသူ႕ရင္ဘတ္နားမ်က္ႏွာဝွက္လို႔ငိုရွိုက္လာသည့္ေကာင္ေလး။ေဖရွီးနားရပ္ေနသည့္ကေလးေလးကေတာ့သူ႕ပါးပါးငိုေနတာကိုၾကည့္ၿပီးဝက္ဝံ႐ုပ္ေလးပိုက္လို႔ငိုမဲ့မဲ့။
"ပါးပါး...ဘာရို႔ရဲဟင္...ဘာရို႔ငိုတာရဲဟင္!...ဟင့္!..."
ရိေပၚငိုေနတာျမင္ေတာ့အားက်န့္ကပါဝမ္းပမ္းတနည္းေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးေထာ္လို႔မ်က္ရည္ဘူးသီးေလာက္ႀကီးေတြညွစ္ညွစ္ခ်တယ္။အားက်န့္ကိုပါဆြဲဖက္လိုက္ရင္းပိုတိုးငိုလာသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေဖရွီးရင္ခြင္ထဲသားအဖႏွစ္ေယာက္လုံးပုံပုံေလး။
"အင့္!...သားသားမငိုနဲ႕ေတာ့ေနာ္..."
"ပါးပါးလည္းငိုနဲ႕ေရာ့...အိ!...႐ႊတ္!..."
ငိုရိုရင္းမ်က္ရည္ေတြေရာႏွာရည္ေတြေရာက်ေနသည့္သားအဖႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးေဖရွီးကၿပဳံးတုံးတုံး။အေျခေနကဘာမွန္းမသိရေသးေပမဲ့သူ႕ရင္ခြင္ထဲကသားအဖႏွစ္ေယာက္ကေတာ့အမွန္တကယ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့တာ။
...................
"ရိေပၚ...မင္းဦးငယ္ဆိုတာေသခ်ာလား..."
"အင္း...ေဖရွီး မင္းသိလား...ဦးငယ္ေဘးကအဲ့မမကအရမ္းလွတာပဲ...ငါ ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဟင္..."
ျမင္ခဲ့သမွ်မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ေျပာျပရင္းအႀကီးအက်ယ္တုန္လႈပ္ေနဟန္ရွိသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေဖရွီးကသက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိဳ႕နေဘးမွာအ႐ုပ္ထိုင္ဆြဲေနသည့္အားက်န့္ေခါင္းလုံးေလးကိုလွမ္းဖြလိုက္တယ္။ရိေပၚေျပာစကားအရေရွာင္းက်န့္ကိုေဖရွီးစိတ္တိုေပမဲ့သူ႕သူငယ္ခ်င္းေလးခံစားသြားရမွာလည္းမလိုလားတာမို႔စိတ္ရွိတိုင္းထုတ္ေျပာလို႔လဲမျဖစ္။
"မင္းေျပာသလိုပဲလုပ္ငန္းပါတနာေတြေနမွာပါ...အရမ္းႀကီးစိုးရိမ္စိတ္မထားနဲ႕ရိေပၚ...မင္းဦးငယ္ကိုမင္းယုံတယ္မဟုတ္လား..."
"ယံု ယုံေပမဲ့လည္းကြာ...ခုလိုက်ေတာ့...ဟင့္!..."
"ရိေပၚ မင္းသားသားငိုတာျမင္ခ်င္လို႔လား..."
မဝံ့မရဲေျပာရင္းလက္ကေလးေတြအခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္လို႔ငိုေတာ့မလိုျဖစ္လာသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေဖရွီးအားက်န့္ကိုအေၾကာင္းျပလို႔ဟန့္တားလိုက္ရတယ္။ရိေပၚငိုရင္ေသခ်ာတယ္ အားက်န့္ကလည္းေနမည္မဟုတ္။
"ငါ ငါေၾကာက္တယ္ေဖရွွီး...ငါဦးငယ္ကိုတီေလးစီကလုယူခဲ့မိသလိုမ်ိဳး...တေယာက္ေယာက္ကမ်ားငါ့စီကဦးငယ္ကို...အဟင့္!..."
"ရိေပၚရယ္!...မင္းတမင္တကာလုယူခဲ့တာမွမဟုတ္တာ...ခုလည္းအားလုံးအဆင္ေျပေနၿပီပဲဟာ...မငိုနဲ႕ေတာ့...မင္းဦးငယ္ျပန္လာရင္ေသခ်ာေမးၾကည့္လိုက္...ဟုတ္ၿပီလား..."
"အင့္!...အင္း..."
မ်က္ရည္ေတြတေပါက္ၿပီးတေပါက္က်ေနတာမို႔ရိေပၚပါးျပင္ဥဥေလးကိုဖြဖြလွမ္းသုတ္ေပးရင္းႏွစ္သိမ့္မိေတာ့ေခါင္းေလးဆက္ခနဲၿငိမ့္ျပလာတယ္။ခ်စ္ျခင္းတိုင္းနာက်င္စရာေတြရွိစၿမဲျဖစ္ေပမဲ့သူ႕သူငယ္ခ်င္းေလးကိုေတာ့ထိုအရာေတြနဲ႕မႀကဴံဆုံဖူးေစခ်င္တာေဖရွီးဆႏၵအမွန္။
"အဲ့ဒါဘာျဖစ္ေနတာၾကတာလဲ!!!..."
"အင့္!...ဦး ဦးငယ္!..."
ဟိန္းခနဲထြက္လာသည့္ေဒါသသံေၾကာင့္ရိေပၚကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားရတဲ့အျပင္ၾကမ္းပင္ေပၚေမွာက္ခုံေလးပုံထိုင္ဆြဲေနသည့္သားသားကေခါင္းေလးမတ္ခနဲ။ေရွာင္းက်န့္ကိုျမင္ေတာ့ေဖရွီးကရိေပၚမ်က္ႏွာထက္ကလက္ျပန္႐ုတ္လို႔စိတ္ပ်က္ဟန္တဖက္လွည့္သြားတယ္။ခ်စ္လို႔ယူထားတယ္လည္းေျပာေသးေယာက္်ားနဲ႕ကေလးကိုအိမ္မွာပစ္ထားခဲ့ၿပီးညမိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္လာသည့္ေရွာင္းက်န့္ပုံစံကိုေဖရွီးနဲနဲေလးမွအႀကိဳက္မေတြ႕။
"ငါျပန္ေတာ့မယ္ရိေပၚ!..."
"အာ!...ေအ ဒီေန႕အတြက္ေက်းဇူးပဲေနာ္ေဖရွီး..."
"မလိုပါဘူးရိေပၚရာ...ငါမွလိုက္မပို႔ရင္မင္းတို႔သားအဖကိုအေဖာ္လိုက္ေပးမယ့္သူမွမရွိတာ..."
အဓိပၸါယ္ပါပါေျပာၿပီးစားပြဲေပၚကlongcoatဆြဲယူလိုက္သည့္ေဖရွီး။အိမ္တံခါးဝနားရပ္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္နေဘးကျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္းေဖရွီးျပန္သြားမွအလိုမက်သလိုဦးငယ္အၾကည့္တို႔ကေဖရွီးစီကေနရိေပၚစီဒိုင္းခနဲေရာက္လာတယ္။
"ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္ဆိုတာကိုအဲ့ေကာင္နဲ႕သြားခဲ့တာလားခ်ာတိတ္!..."
အနည္းငယ္ခက္ထန္ေနသည့္ဦးငယ္အသံေၾကာင့္ရိေပၚကိုယ္ေလးမတ္ခနဲ။ခုေတာ့အျပစ္လုပ္မိသူကသူျဖစ္ေနတာတဲ့လား။
"မဟုတ္ မဟုတ္ဘူးဦးငယ္!...ကြၽန္ေတာ္လည္းဦးငယ္ေျပာထားသလိုမနက္ျဖန္မွသြားမလို႔ပါပဲ...ဒါမဲ့ သားသားက..."
"မင္းအျပစ္ကိုသားသားစီလႊဲခ်ေနတာလားခ်ာတိတ္!!!..."
တခါမွမၾကည့္ဖူးသည့္အျပစ္ဖို႔အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္ရင္းေျပာလာသည့္ဦးငယ္ေၾကာင့္ရိေပၚမ်က္လုံးေတြဝိုင္းလို႔ဝမ္းနည္းစိတ္ကလွိုက္ခနဲ။သူလည္းတျခားသူနဲ႕မဟုတ္ပဲဦးငယ္နဲ႕သြားခ်င္ခဲ့တာပဲေလ။
Clubကျပန္လာပုံပင္ ဝိုင္နံ႕သင္းလို႔ဘာမဟုတ္တာေလးအတြက္နဲ႕စိတ္ဆက္ေနသည့္ဦးငယ္။မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ရိေပၚကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီးကေလးထိန္းအန္တီႀကီးကသားသားကိုခ်ီၿပီးအလိုက္တသိပဲအေပၚထပ္တက္သြားတယ္။ဦးငယ္ေဒါသကအရင္ကေရာခုေရာအစိုးရမည္မဟုတ္မွန္းရိေပၚသိသည္။
"ဦးငယ္လည္းတျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ေလွ်ာက္လည္ေနခဲ့တာပဲမဟုတ္လား...ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔တျခားတေယာက္နဲ႕သြားလို႔မရရမွာလဲ...ၿပီးေတာ့ ေဖရွီးကကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအရင္းႀကီး!..."
"ဘာ!...အဟက္!...မင္းဘယ္တုန္းကကိုယ့္ကိုခံေျပာတတ္သြားတာလဲခ်ာတိတ္!..."
ဦးငယ္မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းလက္သီးေလးစုတ္လို႔တခါေလာက္အရဲစြန့္ခံေျပာမိေတာ့ေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ရင္းဦးငယ္ကခပ္ဟဟရယ္တယ္။ရိေပၚထင္ထားတာသူ႕စကားၾကားရင္ဦးငယ္ဘက္ကပ်ာပ်ာသလဲရွင္းျပလာလိမ့္မယ္လို႔ေပါ့။
"ကြၽန္ေတာ္ ကြၽန္ေတာ္လည္းဦးငယ္မဟုတ္တဲ့လူနဲ႕ဘယ္သြားခ်င္ပါ့မလဲ...ဒါေပမဲ့ဦးငယ္မွမအား..."
"ေအ!...မအားလို႔အားတဲ့ေန႕လိုက္ပို႔ေပးမယ္မေျပာခဲ့ဘူးလား!...ဟမ္!!!..."
"အင့္!..."
သူလည္းဘာမွလြန္လြန္က်ဴးက်ဴးအျပစ္မလုပ္မိပါပဲေဒါသထြက္ေနသည့္ဦးငယ္ေၾကာင့္ရိေပၚငိုခ်င္လာရတယ္။ဦးငယ္ကိုမေျပာဘဲတခါေလးအျပင္ထြက္မိတာအဲ့ေလာက္ေတာင္အျပစ္ႀကီးသြားရသလား။
"မငိုနဲ႕ခ်ာတိတ္!...ခ်ာတိတ္သူငယ္ခ်င္းမွမဟုတ္ဘူးကိုယ္မဟုတ္တဲ့တျခားဘယ္သူနဲ႕မွအျပင္ေလွ်ာက္မလည္နဲ႕...ကိုယ္မႀကိဳက္ဘူး!..."
ရိေပၚမ်က္ရည္ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္းဦးငယ္ကမေနနိုင္ပုံပင္။ပုခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကိုခပ္သာသာျဖစ္ညွစ္ရင္းေခ်ာ့ေျပာေတာ့ခ်ာတိတ္ပုံစံကခပ္ေတြေတြ။
သူက်ေတာ့အျခားတေယာက္နဲ႕ေလွ်ာက္လည္ခြင့္မရွိေတာင္ဦးငယ္က်ရတယ္တဲ့လား။တရားနည္းလမ္းမက်လိဳက္တာ။
"ဦးငယ္က်ေတာ့ေရာဟင္!...ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သားသားကိုပစ္ထားၿပီးေတာင္တျခားမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႕ေလွ်ာက္လည္ခြင့္ရွိတယ္လား..."
"ဘယ္လိုခ်ာတိတ္!..."
ရိေပၚ စကားေၾကာင့္လက္ေမာင္းေပၚကေရွာင္းက်န့္လက္ေတြပိုတင္းၾကပ္လာသေယာင္။သူေျပာတဲ့ထဲတစုံတရာအမွားပါသြားလို႔မ်ားလား။
"ဦးငယ္ေတာင္အဲ့လိုအခြင့္ရွိရင္ကြၽန္ေတာ့္မွာလည္းရွိရမွာေပါ့..."
"ခ်ာတိတ္!...မဟုတ္ဘူးေနာ္...ခ်ာတိတ္ထင္ေနသလိုလုံးဝမဟုတ္ဘူး..."
ေရွာင္းက်န့္ကခုမွရိေပၚေျပာေနသည့္အေၾကာင္းအရာကိုသေဘာေပါက္သြားဟန္။ရိေပၚကလည္းသူ႕စြဲလမ္းစိတ္နဲ႕သူမို႔နာက်င္မႈကေလ်ာ့မသြား။
"ကြၽန္ေတာ္မေတြးခဲ့မိတာလူတစ္ေယာက္တြက္အက်င့္ဆိုးဆိုတာေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔ဘယ္လြယ္ပါ့မလဲေနာ္...ကြၽန္ေတာ္နဲ႕သားသားရွိေနေပမဲ့ဦးငယ္လည္းအရင္ကလိုေဖာက္ျပန္ခ်င္ေဖာက္ျပန္..."
"ခ်ာတိတ္!!!!!...မင္း!!!..."
"အိ!..."
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ခ်ာတိတ္ဆိုကာဟိန္းေဟာက္သံနဲ႕အတူရိေပၚမ်က္ႏွာအားရိုက္ရန္လက္႐ြယ္လိုက္မိသည့္ေရွာင္းက်န့္။ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးဖိကိုက္လို႔အိခနဲမ်က္ရည္ေတြစီးက်လာရင္းရိုက္ဖို႔႐ြယ္ထားသည့္ေရွာင္းက်န့္လက္ကိုတအံ့တၾသၾကည့္ေနမိသည့္ရိေပၚကလက္သီးေလးစုတ္လို႔။သူ႕ေရွ႕ကသူ႕ကိုရိုက္ဖို႔ထိလက္႐ြယ္ထားသည့္အမ်ိဳးသားကသူသိပ္ခ်စ္တဲ့ သူ႕ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့ဦးငယ္မဟုတ္ဘူး။
"ဟင့္!...အင့္!..."
သူ႕ကိုေၾကာက္႐ြံ႕သလိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ကိုေျခႏွစ္လွမ္းေလာက္စုတ္လို႔အေပၚထပ္ေျပးတက္သြားသည့္ခ်ာတိတ္။ေက်ာျပင္ငယ္ေလးကိုပင္ငဲ့မၾကည့္နိုင္ေလာက္ေအာင္ေဒါသခိုးလွ်ံေနဆဲေရွာင္းက်န့္ကထိုေနရာမွာတင္မတ္တပ္။သူခ်ာတိတ္ကိုဘာလုပ္ဖို႔ေတြးလိုက္မိတာလဲ။
"ဟား!!!...က်စ္!...ဟာကြာ!..."
ဆံသားနက္နက္ေတြကိုထိုးဖြလိုက္ရင္းေရွာင္းက်န့္ပုံစံကယူႀကဳံးမရဟန္။ဘယ္တုန္းကမွမစဥ္းစားထားသည့္ပုံစံနဲ႕သူခ်ာတိတ္အေပၚဆက္ဆံခဲ့မိတာ။ခ်ာတိတ္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ျဖစ္ေပၚလာတဲ့သူ႕ရဲ႕သဝန္တိုမႈကေဒါသဆိုတဲ့ဆိုးက်ိဳးကိုျဖစ္ေပၚေစတတ္တယ္တဲ့လား။ကိုယ္အမွားလုပ္မိၿပီခ်ာတိတ္။
#Tbc
Thank for your reading: I need your feedback and voting:စာေရးရတာmoodမဝင္လို႔ဖတ္ရတာေပါ့သြားရင္နားလည္ေပးပါေနာ္၊က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ပါအသည္းေတြ....