Τα δύο αδέρφια, Μπόνι και Σίλβερ, πέρασαν το απόγευμα και βράδυ τους εξαιρετικά έντονα και οι δύο με την Κυριακή να τελειώνει γλυκά και όμορφα. Ωστόσο, μόνο ο ένας κατάφερε να αποσπάσει εντελώς την προσοχή του από την συνάντηση της ίδιας μέρας.
Η Μπόνι, τόσο πριν αλλά και έπειτα από την εμπειρία της με τον πηλό σε όλο της το σώμα, δεν μπορεί να βγάλει αυτή την συζήτηση με τον πατέρα της από το μυαλό της που φαίνεται να την παιδεύει ακόμη.
Είναι ίσως εκείνα τα λίγα λόγια που δεν την αφήνουν να ηρεμήσει.
«Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή που μιλάμε σε μια εξαιρετικά ισχυρή αποστολή και μου λες ότι θες να τα τινάξεις όλα στον αέρα;»
Ο Λέο Τζάκμαν δεν παίζει με τις δουλειές του. Σχεδίαζε αυτή την αποστολή καιρό και οι απερισκεψίες της κόρης του έπειτα από όλα όσα έχουν ήδη περάσει είναι κάτι που τον εξοργίζει. Αν η μικρή Μπόνι μπορούσε να υπακούσει όπως ο Σίλβερ, τότε όλα θα γίνονταν πιο εύκολα. Αλλά η Μπόνι πήρε από εκείνον και δεν μπορεί να εκνευριστεί για τα γονίδια που της έδωσε.
Οπότε την ακούει απλώς να του αντιμιλάει.
«Δεν τινάζω τίποτα στον αέρα, αυτό είναι το θέμα. Αν με ακούσεις μπορεί τελικά να μην πάει τίποτα στράφι.»
«Άσε με να ξέρω εγώ καλύτερα Μπόνι.»
«Από πού κι ως που να ξέρεις εσύ; Εξάλλου εσύ απλώς δίνεις εντολές, δεν εκτελείς. Στην θεωρία όλα φαίνονται καλά μα πίστεψέ με, η πράξη απέχει πολύ.»
«Μπόνι, ο Λέο έχει δίκιο.» Την εκνευρίζει όταν πετάγεται ο Λέτερ από το πουθενά; Ναι, πάρα πολύ. Την νευριάζει όταν ο Λέτερ νομίζει πως με την αδυναμία που του τρέφει ο πατέρας της μπορεί να της επιβληθεί; Εννοείται.
«Λέτερ βούλωσέ το γιατί μιλάω με τον πατέρα μου και δεν έχω όρεξη να σε ακούω, ευχαριστώ.» Σιγή, οι τρεις άνδρες σχεδόν ξαφνιάζονται με την οργή της.
«Άκου, Μπόνι, επειδή εσύ είσαι στην πρίζα γιατί η αποστολή δεν πάει όπως την θέλεις δεν σημαίνει ότι θα ξεσπάς πάνω μας.» Ο ξανθούλης πήρε μια κάποια δύναμη από την παρουσία του Λέο Τζάκμαν, αυτό είναι σίγουρο.
«Θα ήθελες πολύ να είναι αυτό ένα ξέσπασμα. Τώρα κάνε μου την χάρη και κόψε την ηχορύπανση.»
Σταυρώνει τα χέρια της εμπρός στο στέρνο και κοιτά τον πατέρα της να την κοιτά κάπως περήφανος αλλά και σχετικά εκνευρισμένος με την όλη συμπεριφορά της. Προς το παρόν, απλά θα χαμογελάσει και θα της δείξει πως θέλει να την ακούσει.
«Το προσεγγίζουμε λάθος, η αποστολή είναι πολύ σημαντική για να την αντιμετωπίσουμε σαν υπόθεση ρουτίνας.»
«Μπόνι, συμφώνησες εξ αρχής σε αυτό το σχέδιο, τι άλλαξε;»
«Η οπτική με την οποία βλέπω τα πράγματα. Είναι λάθος όλο.»
«Είμαι πια πεπεισμένος ότι ο Κλάιντ σου έχει πειράξει τον εγκέφαλο.» Ο ψίθυρος του Λέτερ είναι περισσότερο από ότι εκείνος υπολόγισε με αποτέλεσμα η Μπόνι να σηκωθεί του δώσει ένα άκρως φονικό βλέμμα.
«Ναι και τώρα μπορούμε να είμαστε στο ίδιο κλαμπ με πειραγμένους εγκεφάλους. Λέτερ, είσαι εκτός θέματος. Συγκεντρώσου.»
«Ωραία, τι προτείνεις λοιπόν; Έλα, Μπόνι, ίσως μπορούμε να βρούμε μια μέση λύση στον προβληματισμό σου.»
«Αν μου δώσεις λίγο χρόνο; Να βρω ένα νέο σχέδιο και μετά να το φέρω σε πέρας.»
«Δεν μπορείς μόνη σου αγάπη μου...»
«Μια χαρά μπορώ μόνη μου!»
Ο Λέο αμφιβάλλει και από την άκρη του δωματίου συμφωνεί μαζί του και ο μεγαλύτερος γιός του. «Αν με αφήσεις, θα σου αλλάξω γνώμη και όλα θα πάνε όπ-»
«Μπόνι,» την διακόπτει ευθύς, «δεν θα αλλάξουμε το σχέδιο. Μπορούμε να το προσεγγίσουμε λίγο στις σκέψεις σου. Δεν έχουμε καθόλου χρόνο, το ξέρεις; Πασχίζω και εγώ να κερδίσω λίγες μέρες παραπάνω αλλά το αρχικό σχέδιο μιλάει για έναν μήνα ακόμη και αυτό θα ακολουθήσουμε.»
Η κλέφτρα ξεφυσάει.
«Καλά. Μέσα στην εβδομάδα θα σου έχω στείλει το δικό μου σχέδιο. Θα δεις, θα δεις ότι θα είναι καλύτερο για την αποστολή. Πρέπει να με εμπιστευτείς.»
Ο Λέο θέλει να το κάνει, πάρα πολύ. Μα φοβάται ταυτόχρονα πως το δικό της σχέδιο ίσως οδηγήσει την ομάδα στην διάλυση και όχι στην ένωση όπως το δικό τους.
Ο Κλάιντ διαισθάνεται το πόσο βαθιά σε σκέψεις έχει πέσει η κλέφτρα στο κάθισμα του αυτοκινήτου του που πλέον αρχίζει κι εκείνος να έχει σκέψεις για προβλήματα που δεν έχει και δεν τον αφορούν. Τι τον νοιάζει αν το σκυλί του γείτονα δεν συμπαθεί την γάτα που του έφεραν; Δεν είναι δικό του πρόβλημα. Βέβαια, η γκριζομάλλα σίγουρα δεν τρώει το νέο της ακρυλικό για χαζό λόγο.
«Μήπως τελικά δεν σε καθάρισα από τον πηλό τόσο καλά και δεν ξέρεις πώς να μου το πεις;»
«Όχι, δεν είναι αυτό μην αγχώνεσαι.»
«Τότε; Γιατί φόρεσες μαύρες πλερέζες;»
«Απλώς εχθές είχα μια διαφωνία με τον πατέρα μου σχετικά με την ομάδα, τίποτα το σημαντικό.»
«Να και ένα καλό που ο δικός μου με παράτησε», γελάει και έπειτα συνεχίζει, «δεν έχω τους τσακωμούς μας σε επανάληψη στο μυαλό μου. Βολικό.»
«Μακάρι να μπορούσα να απαντήσω κάπως σε αυτό.»
Ο Κλάιντ γελά δυνατά και έπειτα επικεντρώνεται ξανά στον δρόμο, ψάχνοντας ταυτόχρονα να παρκάρει το αμάξι του στην παλιά γειτονιά του. Η Μπόνι που κοιτά τα γύρω αμάξια είναι η πρώτη που αναγνωρίζει το αυτοκίνητο του αδερφού της ακριβώς έξω από το σπιτάκι της Μαριάν.
«Τι κάνει ο Σίλβερ εδώ;»
«Έφερε την Πέιτον σπίτι και η μαμά τον κάλεσε για φαγητό.»
Η Μπόνι φαίνεται τώρα ξανά σκεπτική.
«Καλά, μην ζηλεύεις, θα είσαι για πάντα η αγαπημένη της ανάμεσα από τα δύο αδέρφια.»
Οι δύο κλέφτες κατεβαίνουν από το αμάξι ταυτόχρονα όταν η μηχανή σβήνει και το χειρόφρενο σηκώνεται. Το γλυκό στα χέρια της Μπόνι κάνει την κοιλιά του Κλάιντ να γουργουρίσει μα τελικά οι μυρωδιές που καταφτάνουν όταν ανοίγει η πόρτα παίρνουν πρώτη θέση στην καρδιά του.
Η Μαριάν αγκαλιάζει τον γιό της σφιχτά και έπειτα προσφέρει μια εξίσου μαμαδίστικη αγκαλιά στην κοπέλα με τα πολλά τατουάζ. Η Μπόνι πηγαίνει στο μικρό σαλονάκι για να καθίσει με τους άλλους όσο ο κλέφτης μένει να συζητήσει στην κουζίνα με την μητέρα του.
«Είναι εδώ και ο Σίλβερ, Μπλέικ!»
«Είδα το αμάξι του έξω, πως κι έτσι;»
«Έκανε μια εξυπηρέτηση στην μικρή, αλίμονο να μην του πω να φάει μαζί μας.»
«Καλά έκανες. Τώρα, πριν πάμε μέσα, με την δουλειά πως πας;»
«Μπλέικ μην αγχώνεσαι, όλα πάνε κατ' ευχήν.»
Από το παλτό του βγάζει δύο φακέλους και χωρίς να δεχτεί αντίρρηση από την μητέρα του, τους αφήνει στα χέρια της. Η Μαριάν θέλει να του τα δώσει πίσω μα ο αυστηρός τόνος του παιδιού της δεν της αφήνουν περιθώρια. Τον αγκαλιάζει σφιχτά για δεύτερη φορά και πριν πάνε μαζί στο σαλόνι, σκουπίζει τα δάκρυά της.
Ο Σίλβερ χαιρετά εγκάρδια τον Μπλέικ και έπειτα κάθεται και πάλι δίπλα από την αδερφή του η οποία φάνηκε να καταλαβαίνει ακριβώς τι συνέβη μεταξύ των δύο το προηγούμενο βράδυ. Μόνο μια σφαλιάρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του κατάφερε να του δώσει, με ένα άγριο βλέμμα το οποίο κατάφερε να φοβερίσει τον Σίλβερ αρκετά.
«Είσαι βλάκας; Έκανες κίνηση με την Πέιτον;» του ψιθυρίζει όταν πηγαίνουν μαζί στο αμάξι του για να φέρουν παγωτά από εκείνο το ωραίο μαγαζί με τις πολλές γεύσεις.
«Δεν μπορούσα άλλο να αντισταθώ.»
«Μια τρύπα στο νερό.»
«Και όχι απλή κίνηση έκανα... Ας μην συζητήσουμε που προχώρησε το πράγμα.»
«Πες μου ότι δεν είναι αυτό που σκέφτομαι...»
«Είναι ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι.»
«Χριστέ μου θα πέσει φωτιά να μας κάψει.»
«Όταν εσύ κάνεις τρελίτσες με τον Κλάιντ εγώ δεν λέω κάτι!»
Η Μπόνι του στέλνει ένα αρκετά προειδοποιητικό βλέμμα. Ο Σίλβερ δεν σωπαίνει όμως. «Παρασύρθηκα, το ήθελε, μας άρεσε. Δεν καταλαβαίνω γιατί το κάνουμε θέμα τώρα.»
«Ξανασκέψου το και πες μου.»
«Εντάξει ίσως να έχω θέμα με τον Κλάιντ αλλά μου είχε πει πως-»
«Για τώρα ο Κλάιντ δεν θα το μάθει.»
«Ναι γιατί είναι χαζός...»
Η Μπόνι απλώς ελπίζει ότι αυτή τη φορά δεν θα του περάσει καν από το μυαλό. Πίσω στο σπιτικό, τα δύο αδέρφια συζητούν κρυφά από την μητέρα τους όσο εκείνη πλένει τα πιάτα από το φαγητό.
«Προφύλαξη πήρατε τουλάχιστον;» ο αηδιασμένος Μπλέικ από την σκέψη της αδερφής του με το κατά κάποιο τρόπο αφεντικό του το πήρε πιο χαλαρά από όσο περίμενε η καστανομάλλα.
«Ναι, μην αγχώνεσαι. Παίρνω και χάπι.»
«Τα κουτσούβελα είναι το λιγότερο, Πέιτον, κανένα αφροδισιο μην κολλήσεις.»
«Όλα είναι υπό έλεγχο.»
«Ωραία, από εδώ και πέρα δεν θα ήθελα να ξέρω παραπάνω.»
Η Πέιτον τον αγκαλιάζει χαρούμενη και τον φιλά όπως συνήθιζαν να κάνουν μικρότεροι. Στην αρχή εκείνος το παίζει δύσκολος και μετά την αφήνει να χωρέσει στην αγκαλιά του. Βέβαια, τώρα που έχει μεγαλώσει και έχει τεράστια πόδια, δεν χωράει όπως πρώτα αλλά είναι μια καλή προσπάθεια.
Το κουδούνι του σπιτιού χτυπάει και πάλι. Τα δύο αδέρφια μπαίνουν ξανά, μόνο που αυτή τη φορά φέρνουν και από δύο σακούλες με παγωτό. Η Μαριάν διαβάζει την ετικέτα και ενθουσιάζεται.
«Τα κορίτσια στην δουλειά λένε ότι έχουν εξαιρετικό παγωτό, είναι το καινούριο ιταλικό που άνοιξε!»
«Είναι απίστευτο. Πήραμε και πολλές γεύσεις να δοκιμάσουμε από όλες!»
Και όσο ο Σίλβερ, η Μαριάν και η Πέιτον έβαζαν παγωτό σε μπολάκια, ο Κλάιντ τράβηξε την Μπόνι πιο πέρα και σιγανά της είπε αυτό που η Μπόνι νόμιζε πως δεν ήξερε. «Δεν ξέρω πως νιώθεις με αυτό εσύ αλλά εγώ δεν νιώθω πολύ τέλεια γνωρίζοντας ότι τα αδέρφια μας κάπως ήρθαν πιο κοντά εχθές.»
«Α, το ξέρεις;»
«Μου το είπε η μικρή.»
«Ωραία. Ούτε εγώ νιώθω τρομερά αλλά εντάξει, ας κάνουν ό,τι θέλουν.»
«Αν της κάνει μαλακία θα τον σκοτώσω, προειδοποίησα.»
Η Μπόνι αισθάνεται αυτό το «πρέπει να μείνεις μακριά της» που του υπενθύμιζε να την τσιμπά έντονα. Μα τώρα έγιναν όλα και δεν μπορεί να το πάρει πίσω. «Αν της κάνει μαλακία θα τον σκοτώσω εγώ πρώτη.»
«Το ίδιο ισχύει και αν κάνει βλακεία η αδερφή μου.»
«Η Πέιτον; Δεν πρόκειται!»
Η συζήτηση σταματά εκεί γιατί τους πλησιάζει το ανερχόμενο ζευγάρι με την Μαριάν ξωπίσω. Τα παγωτά στα χέρια τους είναι ονειρεμένα οπότε καταλήγουν αργότερα να τρώνε όλοι μαζί από τις εξαιρετικά πολλές γεύσεις που πήραν τα δύο αδέρφια.
Η μεγαλύτερη γυναίκα ρωτάει διάφορα για την δουλειά των παιδιών, με τον Σίλβερ και την Μπόνι να καλύπτουν με εξαιρετική ευχέρεια την αληθινή ταυτότητά του «επαγγέλματός» τους.
Το όμορφο κλίμα το διακόπτει το κουδούνισμα από το τηλέφωνο του Σίλβερ που έσπευσε να το σηκώσει. Γυρνώντας πίσω στο σαλόνι όμως με ένα πρόσωπο λευκό σαν το πανί, η Μπόνι καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά. Ο Κλάιντ το αντιλαμβάνεται άμεσα και η Πέιτον τους κοιτά όλους ανήσυχα.
«Μπόνι πρέπει να φύγουμε, μας θέλει για κάτι τρομερά σημαντικό η μαμά.»
Η γκριζομάλλα πετάγεται από την θέση της έχοντας τον πανικό ζωγραφισμένο στα μάτια της. Και τα δύο αδέρφια, Μπλέικ και Πέιτον, βγαίνουν μαζί τους έξω από το σπίτι έχοντας θορυβηθεί από την αναστάτωση των άλλων δύο.
«Να μας ειδοποιήσετε πως όλα είναι καλά, εντάξει;» λέει πρώτα η μικρότερη από όλους, κοιτώντας κυρίως τον Σίλβερ. Εκείνος, όσο ο Κλάιντ μιλά με την Μπόνι, την φιλά και την αγκαλιάζει σφιχτά. Μόλις μπει στην θέση του οδηγού, κάνει νόημα στην γκριζομάλλα πως πρέπει αν φύγουν. Εκείνη αγκαλιάζει τον αγαπημένο της και τρέχει στον συνοδηγό.
Το αμάξι χάνεται στον δρόμο. Η Μαριάν περιμένει τα παιδιά της ανυπόμονα και έντρομα στο σαλόνι. Εκείνοι την καθησυχάζουν πως όλα είναι υπό έλεγχο μα κανένας δεν το πιστεύει, εκτός από την γυναίκα.
Την ίδια στιγμή, ο Σίλβερ οδηγεί στους δρόμους για το σπίτι τους με απίστευτη ταχύτητα.
«Τόσο σοβαρό είναι;»
«Αν εχθές ήταν σημαντικό χίλια στα δέκα τελικά, σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που να το περιγράφει.»
«Η μαμά είναι σίγουρα καλά;»
«Ναι, έπρεπε να βρω μια δικαιολογία για να μην ρωτήσουν αργότερα τίποτα.»
«Είπε κάτι άλλο ο μπαμπάς στο τηλέφωνο;» Τα πετσάκια από τα νύχια της έχουν ματώσει για τα καλά και το άγχος της δεν την αφήνει να σταματήσει στιγμή.
«Όχι, είπε μόνο ότι ο χρόνος μας τελείωσε και είναι πια επείγον. Ή το κάνουμε εμείς, ή αυτός.»
Τα χέρια της ξεκινούν να τρέμουν. Έπρεπε να έχει βρει ήδη το δικό της σχέδιο. Τώρα όλα θα πάνε στράφι, τώρα όλα θα πάνε κατά διαόλου. Αυτόματα, δίχως σκέψη, ξεκινά να πληκτρολογεί τον αριθμό του Λέτερ. Ο ξανθούλης, ναι μεν ξαφνιάζεται, μα από το έκτακτο τηλεφώνημα της Μπόνι τα καταλαβαίνει όλα.
«Στείλε στην Περλ να περάσει από το σπίτι.»
Στο πρώτο κόκκινο φανάρι ο Σίλβερ παίρνει επιτέλους μια πιο ήρεμη ανάσα. Η Μπόνι έχει κρύψει το πρόσωπό της μέσα στα χέρια της και παρακαλεί όποιον Θεό την ακούει να την βοηθήσει. Έπρεπε ο Λέο να την έχει ακούσει μα δεν είναι ώρα για ευθύνες. Ή εμείς, ή αυτός.
Φτάνουν στο σπίτι άμεσα. Με μεγάλες δρασκελιές και οι δύο τους φτάνουν στο γυάλινο δωμάτιο με την Περλ να τους περιμένει εκεί. Ο Λέτερ μελετά τι μπορεί να πήγε λάθος, τι μπορεί να πυροδότησε αυτή την εξέλιξη.
Η γκριζομάλλα κοιτά με νόημα την κοπέλα απέναντί της. «Πως; Πως; Πως συνέβη αυτό;»
Τα μάτια της χαμηλώνουν και θέλουν να της πουν πολλά μα τα χείλη της καταλήγουν μονάχα στο «Δεν γνωρίζω τίποτα, αλήθεια.»
Ο Σίλβερ κάθεται ανήσυχος στην θέση του. Βουλιάζει στην καρέκλα αρχικά μα έπειτα, μπαίνοντας ξανά στην πρίζα, παίρνει όλα αυτά τα χαρτιά που απλώθηκαν ξαφνικά μπροστά του. Τίποτα δεν βγάζει νόημα. Το συνήθως ψύχραιμο μυαλό του τώρα δεν μπορεί να διαχειριστεί καμία πληροφορία.
«Καλέστε τους όλους, έκτακτη συνάντηση.» Η διαταγή του ήταν ξεκάθαρη. Οι τρεις ανήσυχοι κλέφτες του δωματίου ξεκινούν τα τηλεφωνήματα, με μια αυστηρή προϋπόθεση στο τέλος, «να μην μάθει κανένας ότι θα έρθεις εδώ, ούτε η ίδια σου η ομάδα. Κανένας!».
Η Μπόνι κοιτά τον αδερφό της να ανασαίνει βαριά κοιτώντας δεδομένα πάνω από πολλά χαρτιά, τον Λέτερ να μιλά έντονα στο τηλέφωνο και την Περλ να συγκρατεί κάποια δάκρυα στα μάτια.
Όχι, όχι, όχι, όχι, δεν πρέπει να γίνει έτσι βιαστικά, αυτή η υπόθεση είναι τρομερά σημαντική για να βιαστούμε!
Φεύγει από το δωμάτιο γρήγορα. Στο τηλέφωνό της έχει έτοιμη την κλήση για τον Λέο. Πρέπει να του μιλήσει, πρέπει να τον εμποδίσει. Στην χειρότερη απλώς θα μιλήσει σε όποιον άλλον εμπλέκεται για να τους εμποδίσει.
«Μπαμπά, μπαμπά κάνε κάτι. Κάνε κάτι να το σταματήσεις, δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο!»
«Μπόνι προσπάθησα, προσπάθησε πολύ αλλά δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα παραπάνω.»
«Μέχρι εχθές είχαμε ένα μήνα και τώρα δεν έχουμε ούτε μια μέρα στην διάθεσή μας; Πως έγινε αυτό;»
Τον ακούει να ξεφυσά μέσα από το ακουστικό. «Δεν ξέρω, αγάπη μου, εγώ-»
Το τηλεφώνημα ολοκληρώνεται άμεσα χωρίς να τον αφήσει να τελειώσει αυτό που πήγε να της πει. Η κοπέλα τρέχει ξανά στο γυάλινο δωμάτιο και προς έκπληξή της έχουν αρχίσει να φτάνουν μερικοί από την ομάδα. Όλοι τους μοιάζουν τρομαγμένοι και ρωτούν επανειλημμένα να μάθουν τι συνέβη.
Το αυστηρό ύφος του Σίλβερ όμως του σωπαίνει όλους.
«Όταν έρθουν όλοι.»
Στην επόμενη μισή ώρα κάθονται όλοι στις καρέκλες τους.
«Λυπάμαι πάρα πολύ που γίνεται τόσο απρόοπτα αυτό..» ξεκινά να μιλά ο Σίλβερ. Κάθεται στην καρέκλα του σκεπτικός κοιτώντας τα πλέον μαζεμένα σε ένα φάκελο χαρτιά του. «Θα έπρεπε να έχουμε περισσότερο χρόνο αλλά αφού ήρθαν έτσι τα πράγματα δεν έχουμε άλλη επιλογή.»
«Και κυρίως δεν έχουμε χρόνο..»
Ο Σίλβερ ξεκινά να εξηγεί σε όλους τι συνέβη. Η Μπόνι δεν προσέχει σε τίποτα από όσα λέει ο αδερφός της, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί πουθενά πέρα από εκείνο το τηλεφώνημα του πατέρα της.
Η ώρα περνάει και οι εκφράσεις των κλεφτών αλλάζουν. Του κοιτούν τρομαγμένοι, έκπληκτοι οι περισσότεροι ενώ ένα δύο έχουν ρίξει το βλέμμα τους στο έδαφος και εκφράζουν αυτή την απογοήτευση τους όσο πιο ομαλά μπορούν.
Όταν ο Σίλβερ σταματά να μιλά και επικρατεί σιωπή, τότε κάποιος από την ομάδα επιλέγει να μιλήσει, να ρωτήσει κάτι και τελικά να πάρει μια απάντηση που διόλου του αρέσει.
Όταν ο δείκτης του ρολογιού ακουμπά τις εννέα ακριβώς, όλοι σηκώνονται από τις θέσεις τους μηχανικά. Η πόρτα του γυάλινου δωματίου ανοίγει, ένας άνδρας μπαίνει μέσα και όλοι αδειάζουν το δωμάτιο ευθύς.
Ο άνδρας κάθεται απορημένος στην θέση που του υποδεικνύουν, η Μπόνι στέκεται όρθια στον τοίχο κοιτώντας το πάτωμα, ο Σίλβερ αδειάζει τον φάκελο με τα χαρτιά κατά χρονική σειρά, ο Λέτερ αφήνει ό,τι φυλούσε εκείνος και μαζί με την Περλ είναι οι τελευταίοι που αποχωρούν.
Οι κλέφτες της ομάδας κάθονται ανυπόμονα μα σιωπηλά στο δωμάτιο με το μπιλιάρδο και περιμένουν κάποια ενημέρωση.
Πίσω στο γυάλινο δωμάτιο τα πράγματα είναι κάπως ψυχρά και διαφορετικά.
Η σημαντική αποστολή έφτασε.
«Είσαι έτοιμος;» ρωτά η Μπόνι και ο άνδρας γνέφει αμέσως.
Ο Σίλβερ καθαρίζει τον λαιμό του, πίνει λίγο νερό και μιλά.
«Ας ξεκινήσουμε από την αρχή, Κλάιντ.»
Ακόμα κι εγώ αγχώθηκα με αυτήν την νέα σημαντική αποστολή που αλλάζει τα δεδομένα.
Ουφ, πάω για μάθημα οδήγησης. Θα περιμένω αντιδράσεις, θα περιμένω σχόλια, επιθυμίες ίσως. Έχετε κάποια επιθυμία; κάτι που θέλετε να μου πείτε; είναι η ώρα σας! Η στιγμή σας!
Αντίο, ελπίζω να το γράψω σύντομα το επόμενο γιατί κρίμα να σας αφήσω σε αγωνία-
-Φέικ Σίλβερ-