❦︎Unicode version❦︎
FOLLOW ME-20
.
.
.
.
.
"အင့်!..."
ဖေရှီးကလည်းရှောင်းကျန့်လက်ချက်နဲ့ပြန်မထနိုင်သေးတဲ့အချိန်ကားစီအတင်းဆွဲခေါ်နေသည့်ဦးငယ်ကြောင့်ရိပေါ်ကိုယ်လေးရှောင်းကျန့်လက်ထဲရုန်းရင်းကန်ရင်းကားနားထိယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ပါသွားရတယ်။
"ဟင့်!...မလိုက်ဘူးဆို...လွှတ် လွှတ်လို့ဆိုနေ!...အင့်!..."
"ချာတိတ်မင်း!!!...ကျစ်!..."
မရမကဆွဲထားသည့်လက်ကိုရုန်းထွက်လို့လူသွားပလက်ဖောင်းအတိုင်းတလိမ့်လိမ့်ပြေးသွားသည့်ချာတိတ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကစိတ်ပျက်ဟန်စုတ်သပ်လို့ကားထဲအမြန်ဝင်ကာရိပေါ်နောက်လိုက်ရတယ်။ချာတိတ်ကျန်ခဲ့သည့်ကျောပိုးအိပ်လေးကိုလည်းကားနောက်ခန်းထဲပစ်ထည့်လိုက်သေး။လွတ်တာလည်းမဟုတ်ပဲ ချာတိတ်ကသပ်သပ်အပင်ပမ်းခံနေတာ။
ပလတ်ဖောင်းနဘေးကနေကားဘီးလှိမ့်ရုန်ကပ်လိုက်သွားရင်းချာတိတ်လက်လျော့မယ့်အချိန်ကိုစောင့်တယ်။handphoneအပြင်ပါလာသမျှမုန့်ဖိုးတွေကကျောပိုးအိပ်ထဲမှာမို့ချာတိတ်ကtaxiမပြောနဲ့busတောင်တိုးမစီးတက်ဖြစ်နေလေရဲ့။ဒါလည်းသူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့ဝန်လေးနေသည့်ချာတိတ်ကနဘေးကကပ်ပါလာသည့်သူ့ကားကိုလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့တစ်ယောက်တည်းခြေလျှင်လျှောက်တုန်း။ချာတိတ်ဆိုတဲ့ဟာလေးကအရင်ကရောခုရောသူ့အတွက်ဘယ်တော့မှလွယ်ကူမနေ။
ညနေစောင်းကတည်းကသူခေါ်ရာနောက်မလိုက်ဘဲထွက်ပြေးနေသည့်ချာတိတ်။ခုဆိုညပင်ရောက်နေလေပြီ။ရှည်လျားလှသည့်ပလက်ဖောင်းကိုလွန်လို့လူပျက်သည့်အပြင်ကားအသွားအလာနည်းသည့်တံတားပေါ်ချာတိတ်နဲ့ချာတိတ်မလှမ်းမကမ်းကလိုက်ပါလာသည့်ရှောင်းကျန့်ကားသာရှိသည်။မီးရောင်စုံတွေနဲ့ဖြိုးဖြိုးဖျက်ဖျက်မြို့ပြရဲ့အလှကိုငေးရင်းချမ်းလို့ထင်လက်မောင်းလေးတွေကိုပွတ်သပ်ရင်းချာတိတ်ကလမ်းလျှောက်လည်းမရပ်။
"ဟေး!...အလှလေးတစ်ယောက်တည်းလား..."
"အင့်!...ဖယ် ဖယ်ပေးပါ..."
တနေရာအရောက်ရိပေါ်ရှေ့လာပိတ်ရက်သည့်လမ်းသရဲလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့အကိုကြီးသုံးယောက်။စကားပြောပုံကရိသဲ့သဲ့နိုင်တာမို့ချာတိတ်ကကြောက်ကြောက်နဲ့သာရှောင်ထွက်ဖို့လုပ်တယ်။သကောက်သားသုံးကောင်ကဖယ်မပေးပဲချာတိတ်သွားရာလိုက်ပိတ်ရပ်ရင်းဟာသလုပ်နေကြတာကြောင့်ရှောင်းကျန့်အလိုမကျစွာမျက်ခုံးတွေတွန့်ကျိုးလို့ကားပေါ်ကနေခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ဆင်းသွားလိုက်တယ်။
"Hay!!!...Broတို့..."
"အို့!...sorryပဲဗျာ...နောက်တခါဆိုတစ်ယောက်တည်းမလွှတ်မိစေနဲ့ပေါ့ဗျာ...ဟား...ဟား...ဟား..."
အနားရောက်တာနဲ့ရိပေါ်လက်တစ်ဖက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်ရင်းချာတိတ်ကသူ့လူဖြစ်ကြောင်းချာတိတ်ကိုတလှည့်ညွှတ်ပြရင်းမျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်တော့သကောက်သားတွေကနားလည်သွားဟန်။ရှောင်းကျန့်ပုံစံကလည်းအနားမကပ်ရဲအောင်လူရှိန်စေတာမို့sorryဆိုကာအလေးပြုသလိုအမူအရာနဲ့တောင်းပန်စကားဆိုပြီးတဟားဟားအော်ရယ်လို့တံတားတဖက်ကိုကူးသွားကြတယ်။
"လွှတ်တော့!..."
"ချာတိတ်ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့ရလိမ့်မယ်!..."
"ဟအင်း!...မလိုက်ဘူးလို့ပြော...ဟင့်!..."
ရှောင်းကျန့်ပုံစံကခုနလူတွေရှေ့တည်ငြိမ်အေးဆေးနေသလောက်ခုချိန်ကျဒေါသကိုထိန်းချုပ်ထားသည့်လူလိုအံကြိတ်ရင်းပြောတယ်။ရှောင်းကျန့်စကားကိုနားမထောင်စွာထပ်ပြီးရှောင်ပြေးဖို့လုပ်သည့်ချာတိတ်။တံတားတဖက်ကမှောင်ရိပ်ထဲဆေးကလိပ်မီးတရဲရဲနဲ့လှမ်းကြည့်နေကြသည့်ခုနလူတွေမြင်တော့မှအားမတန်လို့မာန်လျော့သွားဟန်ရှောင်းကျန့်ဆွဲခေါ်တဲ့အတိုင်းကားထဲအသာတကြည်ဝင်ထိုင်တော့တယ်။တကယ့်မလွယ်ကြောလေး။
"အိမ်ပြန်မှာ...အိမ်ကိုပို့ပေး..."
"ကိုယ်တို့စကားပြောဖို့လိုတယ်!..."
"ဟအင်း...ဒီညတီလေးမွေးနေ့ရှိ..."
"ချာတိတ်!!!!!..."
"အင့်!..."
စကားနားမထောင်သည့်ကောင်လေးကိုခပ်သာသာဖိဟောက်လိုက်တော့အင့်ခနဲlover seatမှာငြိမ်ကျသွားတော့တယ်။မေးရိုးတွေတည်တင်းနေပြီးအံတင်းတင်းကြိတ်ရင်းရှောင်းကျန့်ကကားလေးကိုသစ်လုံးအိမ်လေးစီအရောက်မောင်းတော့တယ်။ဒီညသူ့မကျေနပ်ချက်တွေကိုအမှုတ်ကြိတ်ဖျောက်ဖျက်ပစ်ဖို့လိုတယ်။
........................
Noti:This part is mature-content:So!
ဘုတ်!
"ဘာသောက်ချိုးချိုးတာလဲချာတိတ်!..."
"ဟင့်!..."
ကိုယ်ပေါ်ကကုဒ်အက်ျီကိုsofaပေါ်အားနဲ့ပစ်တင်လိုက်ရင်းဒေါသတွေပေါက်ကွဲထွက်လာသည့်ရှောင်းကျန့်။ဟင့်ခနဲရှိုက်သံလေးနဲ့ရှောင်းကျန့်ကိုတောင့်တောင့်လေးရပ်ကြည့်နေရင်းချာတိတ်ကမျက်ရည်တွေ ကျလာပြန်တယ်။
သူကတော့ချာတိတ်တစ်ယောက်တည်းအတွက်ပဲဖြစ်တည်မယ်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးနဲ့ခရီးကပြန်လာရင်ရီလျှမ်းနဲ့ကွာရှင်းမယ့်ကိစ္စတောင်စီစဥ်ထားပြီ။ကုန်ကုန်တွေးလို့ရီလျှမ်းအသိုင်းအဝိုင်းကတရားဆွဲဆိုလာရင်တောင်ပြန်ချေပနိုင်အောင်သူ့ဘက်ကရှေ့နေလည်းအဆင်သင့်။
ခုတော့မွေးနေ့ရှိကြောင်းဖုန်းလှမ်းဆက်သည့်ရီလျှမ်းပြောပြ၍သာချာတိတ်စေ့စပ်ပြီးကြောင်းသူသိရတဲ့အဖြစ်။သူကချာတိတ်အတွက်ဘာမှသောက်ရေးမပါတဲ့ကောင်လား။သူ့ကိုဒီနည်းနဲ့လွယ်လွယ်ပလစ်ရမယ်ထင်နေရင်ချာတိတ်အကြီးကြီးမှားတာပဲ။
"ငိုနေလို့အကြောင်းမထူးဘူးချာတိတ်!...ကိုယ်ကချာတိတ်စေ့စပ်တဲ့အကောင်ထက်ဘာများချို့တဲ့နေလို့လဲ!...ဟမ်!...ချာတိတ်ကိုချစ်ပေးတယ် ချစ်ပြီးရင်းလည်းချစ်တယ် ဒါများကွာ!...တောက်စ်!!!..."
မခံမရပ်နိုင်စွာဒေါသရောစကားတို့ဆိုရင်းရှောင်းကျန့်ကလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆံသားနက်နက်တွေကိုထိုးဖွပစ်တယ်။သူဘာပြောပြောငိုချည်းပဲငိုနေမလားမပြောတတ် ချာတိတ်ကတခွန်းမှဟမလာ။အဲ့လိုနှုတ်ဆိတ်နေတာကိုကရှောင်းကျန့်ကိုပိုဒေါသထွက်စေပြီးပေါက်ကွဲမိအောင်တွန်းအားဖြစ်စေတာချာတိတ်မသိတာလား။
"အဟင့်!..."
"ကျစ်!...အဲ့အကောင်နဲ့တော်တော်လက်ထပ်ချင်နေတာလားချာတိတ်...ဟမ်!..."
"အင့်!...ဟအင်း..."
စိတ်မရှည်နိုင်စွာပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုဖြစ်ညှစ်ရင်းလျှောက်ပြောပလိုက်တော့ငိုရှိုက်ရင်းခေါင်းခါရုန်ကလွဲချာတိတ်ကသူကျေနပ်လောက်အောင်ရှင်းပြမလာ။အနည်းဆုံးတော့စေ့စပ်ပွဲကချာတိတ်ဆန္ဒမပါဘူးဆိုတာလေးတော့ပြောပြသင့်တယ်မလား။
ဝေးကွာနေတဲ့အချိန်တိုတိုလေးအတွင်းချာတိတ်ဘက်ကသူ့အပေါ်သွေးအေးသွားတာတော့မဟုတ်တန်ရာ။ပေါင်းစပ်ဖို့ခက်ခဲသည့်တော်စပ်မှုကြားခဲယဥ်းစွာပေါ်ပေါက်လာသည့်ချာတိတ်အချစ်ကသူ့အပေါ်လေးနက်မှန်းရှောင်းကျန့်သိသည်။
"ကိုယ့်ဒေါသအတွက်တောင်းပန်တယ်...ချာတိတ်ဘက်ကတခုခုပြန်ပြောဖို့အတွက်ကိုယ်အချိန်ပေးမယ်...ဟူး!..."
ပေါက်ကွဲချင်နေသည့်စိတ်အစဥ်ကိုထိန်းကွပ်ရင်းမျက်နှာတပြင်လုံးကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်ကာsofaပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်ချလိုက်သည့်ရှောင်းကျန့်။ဟူးခနဲလေပူတချက်မှုတ်ထုတ်လိုက်ရင်းပြတင်းတံခါးကတဆင့်အပြင်ကိုအကြည့်ပို့ထားသည့်ဦးငယ်ကိုကြည့်ပြီးချာတိတ်ကတခုခုပြောဖို့အားယူနေပုံ။မဝံ့ရဲကြောက်ရွံ့နေမှုအပြင်နာကျင်မှုကပါနှိပ်စက်လေတော့စကားတလုံးပြောဖို့ပင်ခက်ခဲနေရှာသည့်ကောင်ငယ်လေးကလက်ကလေးတွေအချင်းချင်းပွတ်သပ်တယ်။
"ဦး ဦးငယ်...လမ်းခွဲကြရအောင်!..."
"အဟား!...ဘာပြောတယ်ချာတိတ်..."
မျှော်လင့်ထားတာနဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်နားထဲတိုးဝင်လာသည့်အသံသေးသေးလေးကသံရည်ပူလိုစကားလုံးတွေသယ်ဆောင်လာမှုကြောင့်ရှောင်းကျန့်မှာမယုံနိုင်သလိုဟားခနဲပင်ရယ်မိတော့တယ်။ဒီစကားပြောဖို့ချာတိတ်ဘယ်ကသတ္တိတွေရလာတာလဲ။လုံးဝမဖြစ်ရမယ့်အရာကြီး ချာတိတ်ပါးစပ်ကပြောထွက်ရလောက်အောင် သူတို့ချစ်ခြင်းကဟာသတစ်ခုလား။
"လွမ်းခဲွဲကြရအောင်လို့!....ကျွန်တော်တို့ရပ်သင့်ပြီဦးငယ်...ဟင့်!...ရပ်လိုက်ကြရအောင်နော်!..."
"အဟက်!...ရပ်မယ် ရပ်ပစ်ကြမယ်ပေါ့လေ..."
တောင်းဆိုသလိုမျက်ရည်တွေနဲ့ပြောလာသည့်ချာတိတ်ကိုသနားဖို့ထက်ထိုစကားကြောင့်ချိုးနှိမ်ထားသည့်ဒေါသတို့ကိုရှောင်းကျန့်မငြိမ်းသတ်နိုင်တော့။ရပ်မယ်ပြောရအောင်သူကခုမှချာတိတ်ကိုချစ်ဖို့စပြီးကြိုးပမ်းမှာလေ။ဘာလဲ ချာတိတ်ကသူ့နောက်ကလိုက်ဖို့သတ္တိမရှိတာလား။
ဖြစ်မလာသေးတဲ့အနာဂတ်ကိုချာတိတ်ကြောက်ရွံ့ရလောက်အောင်သူ့အချစ်ကကာကွယ်ဖို့မစွမ်းသာဘူးလို့ချာတိတ်ထင်နေတာများလား။ချာတိတ်သူ့ကိုမယုံကြည်တာ သူ့ကိုဘာမှအသုံးမကျတဲ့လူတစ်ယောက်လိုမြင်နေတာ။
ခေါင်းတဆက်ဆက်ငြိမ့်ရင်းရှောင်းကျန့်ကမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ငဲ့ကြည့်နေသည့်ရိပေါ်အနားတလှမ်းချင်းလျှောက်သွားတယ်။လမ်းခွဲမယ်ပြောတိုင်းသူခွင့်ပြုရအောင်မပိုင်ဆိုင်ရလည်းဖြစ်တယ်ချစ်နေရရုန်နဲ့ကျေနပ်တယ်ဆိုတဲ့အရှုံးသမားတွေထဲရှောင်းကျန့်မပါ။
ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင်ချစ်ပြီဆိုပိုင်ရမှကျေနပ်တာမို့လူ့အတ္တလို့သမုတ်လည်းသူကတော့မမှု။စိတ်ရှိတိုင်းရစ်မူးပြီးမှပိုင်ကြောင်းဆိုင်ကြောင်းချ ပြတော့ရောဘာအရေးလဲ။
တက်မက်ခြင်းအဟုန်ကိုမြတ်နိုးမှုတံတိုင်းနဲ့ကာစီးထားခဲ့ပေမဲ့မင်းကိုယ်တိုင်ဖြိုဖျက်လာခဲ့မှတော့ကိုယ်ကလည်းရမ္မက ်ပြင်းပြင်းဝါးမျိုဖို့ထပ်စောင့်နေတော့မှာမဟုတ်ဘူးချာတိတ်။
"အင့်!...ဦးငယ် ဘာလုပ်တာလဲ!...လွှတ်ပေး...ကျွန်တော့်ကိုပြန်လွှတ်ပေး!..."
ရုတ်တရက်သူနဲ့ယှဥ်ရင်မေးဖျားလောက်သာရှိသည့်ချာတိတ်ခန္ဓာလေးကိုပုခုံးပေါ်ဆွေ့ခနဲထမ်းတင်လိုက်တော့ချာတိတ်ကကြောက်အားလန့်အား။ကျောပြင်ကိုလက်သီးစုတ်လေးတွေနဲ့တဘုန်းဘုန်းထုရိုက်ရင်းလွှတ်ပေးဖို့ပြောနေသည်ကိုလစ်လှူရှုကာရှောင်းကျန့်ကအိပ်ခန်းစီတစိုက်မတ်မတ်လျှောက်သွားတယ်။ရှောင်းကျန့်ဒေါသမီးကချာတိတ်နဲ့ငြှိမ်းမှငြိမ်းမည့်ပုံပင်။
ဂျလောက်!
"အင့်!..."
အိပ်ခန်းတံခါးကိုlockချ ပြီးတာနဲ့ပုခုံးပေါ်ကရုန်းကန်နေသည့်ချာတိတ်ကိုယ်လေးကိုမွေ့ယာပေါ်ပစ်တင်လိုက်တော့အင့်ခနဲနေကာပက်လက်လေး။အားယူကာကုန်းရုန်းထနေသည့်ရိပေါ်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်းရှောင်းကျန့်ကလက်ကနာရီနဲ့ခါးပတ်တွေဆွဲချွတ်နေတယ်။
ခုမှရှောင်းကျန့်လုပ်ရပ်ကြောင့်မျက်လုံးလေးတွေပြူးကျယ်လို့ဦးတည်ချက်ကိုရိပ်မိသွားဟန်ချာတိတ်ကကုတင်ပေါ်ကနေထပြေးတော့တယ်။
"အာ့!...လွှတ်ပေး!...အင့်!..."
ကုတင်နဲ့နှစ်လှမ်းအကွာလောက်မှာတင်ခါးကဆွဲပွေ့ပြီးမွေ့ယာထက်တဖန်ပစ်တင်ခံလိုက်ရသည့်ရိပေါ်။ဒီတခါတော့ပြန်ထမရအောင်ဦးငယ်ကရှပ်အက်ျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ရင်းရိပေါ်ကိုယ်ပေါ်အုပ်မိုးလာတာမို့ရိပေါ်ကြောက်စိတ်ပိုတိုးလာရတယ်။သာမာန်ချိန်တွေဆိုရိပေါ်ဦးငယ်ကိုတားနိုင်ကောင်းတားလိုက်နိုင်ပေမဲ့ခုခြေနေကမတူ။
"ဟင့်!...ဦး ဦးငယ်...ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်နော်...ကျေးဇူးပြုပြီးမလုပ် မလုပ်ပါနဲ့နော်...အီး...ဟီး...ဟီး..."
"အဟက်!...sorryပဲချာတိတ်...ချာတိတ်ခုချိန်ဘယ်လောက်တောင်းပန်တောင်းပန်ကိုယ်ရပ်လိမ့်မယ်မထင်နဲ့...ဒီလိုတွေဖြစ်လိမ့်မယ်ဆိုတာလမ်းခွဲစကားမပြောခင်ကတည်းကချာတိတ်ကြိုတွေးထားသင့်တာ..."
"အဟင့်!...ကျွန်တော်ကမကြာခင်ဦးဦးပိုင်ရန်နဲ့လက်ထပ်ရတော့မှာ...ဦး ဦးငယ်မှာလည်းတီလေးရှိနေတာပဲလေ...အင့်!...ကျွန်တော်တို့ထပ်ပြီး မမှား မမှားရအောင်နော်ဦးငယ်..."
ဖြစ်လာမည့်အရေးကိုသွေးပျက်နေသည့်ရိပေါ်မှာရလိုရငြားရှောင်းကျန့်ကိုပျာပျာသလဲချော့ပြောနေမိတယ်။ရိပေါ်လက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကိုမွေ့ယာထက်ဖိချုပ်ထားရင်းရှောင်းကျန့်ကတော့ ပြောစကားတို့ကိုမကြားဟန်ဆောင်လို့မဲ့ပြုံးဖြင့်သာခပ်ထေ့ထေ့စိုက်ကြည့်နေတယ်။
ခုချိန်မှသူမယူရင်ချာတိတ်တခြားကောင်လက်ထဲရောက်သွားကာမှလိုချင်လှပါချည်ရဲ့ဆိုပြီးအသည်းကွဲနေရမှာလား။အရေးမပါတာတွေအတွက်နဲ့အချိန်ကုန်ခံရတာထက် ခုယူခုရဆိုတာမျိုးကိုမှရှောင်းကျန့်တို့ကသဘောကျတာ။
"ကိုယ့်ကိုဒီလိုတားနိုင်မယ်ထင်နေတာလားချာတိတ်!...အဲ့မဂ်လာပွဲကလည်းဖြစ်လာတော့မှာမဟုတ်သလိုချာတိတ်ကိုယ့်လူဆိုတာကလည်းပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ဘူး...ချာတိတ်တီလေးနားစိတ်ပင်ပမ်းခံပြီးနေမယ့်အစားကိုယ်ချစ်ချင်တဲ့လူကိုဘာမှမတွေးပဲချစ်လိုက်မှာ...နောက်နောင်ကိုယ့်ကိုလမ်းခွဲစကားလာမပြောမိစေနဲ့!..."
"အင့်!..."
ဂလောက်!
ရိပေါ်မျက်နှာနားကပ်လို့တလုံးချင်းပြောပြီးလက်သူကြွယ်ကစေ့စပ်လက်စွပ်ကိုဆွဲယူပစ်ထုတ်ပလိုက်သည့်ဦးငယ်။ခြေထောက်တွေကိုလည်းလှုပ်မရအောင်ညှပ်ချုပ်ထားတာမို့ရိပေါ်မှာဦးငယ်ပြုသမျှနုရတော့မည့်နှယ်မျက်ရည်တွေနဲ့ငြိမ်နေမိတယ်။
"ဟင့်!...ဦး ဦးငယ်ဒီလိုလုပ်ရင်ကျွန်တော်အဝေးကိုထွက်သွားလိုက်မှာ..."
"လုပ်လိုက်လေ...ကိုယ်ကလည်းချာတိတ်ကိုတစ်ယောက်တည်းပိုင်ရဖို့လုပ်ကိုလုပ်မှာ...အွန့်!..."
"ဦးငယ်!!!...အာ့!...အီး...ဟီး...ဟီး..."
လည်တိုင်ကိုငုပ်နမ်းလာသည့်ရှောင်းကျန့်ကြောင့်အတင်းတွန်းထိုးရုန်းကန်လာသည့်ချာတိတ်။ဖိချုပ်ခံထားရသည့်လက်ကောက်ဝတ်တွေကိုလွှတ်မပေးပဲဦးငယ်ကရိပေါ်လည်တိုင်နဲ့ရင်ဘတ်မှာအလုပ်များတယ်။
"အင့်!...ပြွစ်!..."
ဒုန်း!💢 ခွမ်း!💢
အနမ်းမခံပဲခေါင်းလုံးလေးဟိုဒီရမ်းခါနေသည့်ချာတိတ်ကြောင့်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ကိုဖြစ်ညှစ်ရင်းမရမကစုတ်နမ်းတော့အချုပ်နှောင်ကင်းသွားသည့်လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကသူ့ကိုထုရိုက်လိုထုရိုက်။မှီရာလှမ်းဆွဲဖို့ကြိုးစားတော့လည်းကုတင်နဘေးစားပွဲပေါ်ကပန်းအိုးအပြင်မီးအိမ်လေးပါကြိမ်းပြင်ပေါ်အပြိုပြိုအလဲလဲ။
"အာ့!...အဟင့်!..."
ခြေထောက်လေးနှစ်ဖက်ကမွေ့ယာခင်းစကိုတွန်းကန်ရင်းလက်တွေကရင်ဘတ်ကိုစောင့်စောင့်တွန်းနေတာမို့ခံတွင်းထဲကနှုတ်ခမ်းလွှာလေးကိုခပ်ဆက်ဆက်လေးကိုက်ချလိုက်တော့ချာတိတ်ကမျက်ရည်တွေရွဲလာတယ်။
"အွန့်!...အွတ်!...လွှတ်!...ဦးငယ်မလုပ်!...အဟင့်!..."
ဒေါသအပြင်အထိတွေ့ကြောင့်သွေးဆူလာသည့်ရှောင်းကျန့်လည်းရိပေါ်ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကိုအကြမ်းပတမ်းဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးဖြူဖြူသွယ်သွယ်ခြေထောက်လေးတွေကိုပုခုံးပေါ်မြှောက်တင်လိုက်တယ်။အနမ်းတွေမွတ်သိပ်စွာခြွေရင်းအစပျိုးခြင်းကိုခပ်မြန်မြန်လုပ်တော့မွေ့ယာထက်ချာတိတ်ခန္ဓာပါးလေးလူးလိမ့်ကာကျောပြင်ထက်ကုတ်ခြစ်လာမှုကဆူးခနဲ။
္"အာ့!...ဟင့်!...ရပ်..."
"အဟက်!...ဟာ့!..."
"အာ့!...အား!...ဦး ဦးငယ် လူယုတ်မာကြီး...ဟင့်!..."
တားနေသည့်ကြားမှကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းရယူလိုက်သည့်ရှောင်းကျန့်။ကျောတွေကော့တက်သွားရင်းနှုတ်ခမ်းလေးဖိကိုက်လို့ချာတိတ်ပြောလာပုံကသူ့ကိုလူယုတ်မာကြီးတဲ့လေ။ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့အတူအိပ်မိလို့လူယုတ်မာဇာတ်အသွင်းခံရတော့ဘာကိုအရေးစိုက်နေရမှာရှောင်းကျန့်တို့ကသာသာယာယာရစ်ရစ်မူးမူးပျော်ဝင်လိုက်ရုန်ပဲ။
"ချာတိတ်!...ချာတိတ်ကကွာ!..."
"ဟင့်!...အင့်!...အာ့!..."
မမှီမကန်းရင်ဘတ်ကိုလာတွန်းနေတာမို့လက်ကလေးတွေကိုပုခုံးပေါ်ပြောင်းတင်ပေးရင်းအကြိမ်ကြိမ်ရစ်မှူးချင်သမျှအတိုးချစီးမျောမိတော့ခေါင်းလေးမော့လို့ကျောပြင်ကိုလက်သည်းစိုက်မတတ်ကုတ်ခြစ်နေသည့်ချာတိတ်။
အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်ထားရင်းမညည်းပဲမျက်ရည်တွေတသွင်သွင်စီးကျနေသည့်ချာတိတ်ကိုအုပ်မိုးထားရင်းရှောင်းကျန့်မှာရပ်ပစ်ဖို့မပြောနဲ့စက္ကန ့်မလတ်ရယူနေရတာတောင်လုံလောက်တယ်မထင်မိ။
ခေါင်းလေးမော့ထားတာမို့နှုတ်ခမ်းနဲ့မေးဖျားလေးကိုလှမ်းနမ်းရင်းချာတိတ်ခါးလေးကိုကိုင်ကာပိုပြီးပိုပြီးတပ်မက်မိတော့ချာတိတ်မျက်နှာလေးကခေါင်းအုံးထဲနစ်ဝက်မတတ်တအိအိ။တအင့်အင့်အသံစာစာပြုလို့ရုန်းမနိုင်တော့ပဲရှောင်းကျန့်လက်ထဲပျော့ခွေနေသည့်ချာတိတ်မှာမွေ့ယာနှင့်ပင်မထိချင်တော့။
"ချာတိတ်!...ကိုယ့်ချာတိတ်လေး!...ချစ်တယ်...ကိုယ်သိပ်ချစ်တာပဲကွာ!..."
"ဟင့်!...ဦး ဦးငယ်..."
ခပ်ရှရှညည်းရင်းမျက်လုံးတွေမှိတ်လို့ရိပေါ်ပုခုံးနားတိုးနမ်းရင်းရှောင်းကျန့်ကမိန်းမိန်းမောမော။လှုပ်ရှားနေမှုကလည်းခပ်စိပ်စိပ် ချစ်တယ်ဆိုသည့်တမ်းချင်းနောက်မှာချာတိတ်ရှိုက်သံလေးတွေကစို့စို့နင့်နင့်။
အကြိမ်ကြိမ်ပြီးမြောက်ခြင်းတွေနောက်မှာရှောင်းကျန့်လိုအင်ကထပ်ပြီးထပ်ပြီးထပ်ခါတလဲလဲ။အသံပင်မထွက်နိုင်တော့သည့်ကောင်လေးမှာဒီလူသားကိုချစ်ရမှုအတွက်နောင်တပင်ရနေရော့မလားပဲ။
ခပ်နွေးနွေးရင်ခွင်ထဲနာကျင်မှုကိုအံကြိတ်သည်းခံရင်းနှလုံးတထောင့်တနေရာကနာကျင်မှုကြောင့်ခေါင်းအုံးဖြူဖြူလေးကိုစိုစွတ်စေပြန်တယ်။ကျေနပ်ပါတော့ ဒီအတိုင်းအတာထိရယူပြီးရင်ကျေနပ်ပေးပါတော့ဦးငယ်ရယ်။
"အား!...ချာတိတ်လေး!!!..."
"အင့်!..."
အမှားပေါ်အမှားဆင့်ဆုံးခမ်းတိုင်အောင်ချစ်ခဲ့ပြီးနောက်နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရင်ဘတ်အစုံကိုငြိမ်သက်စေရန်အလို့ငြာချာတိတ်နဲ့နှဖူးချင်းထိစပ်လိုက်ပြီးမျက်လုံးမှိတ်လို့ပြုံးသည့်ရှောင်းကျန့်။စပ်ဖျင်းဖျင်းကျောပြင်ကကုတ်ခြစ်ဒဏ်ရာတွေကခပ်နွေးနွေးနိဗ္ဗာန်ဘုံလေးနဲ့တန်ပါသည်။
"အဟွန်း!..."
နှာခေါင်းချွန်ချွန်နဲ့ချာတိတ်ပါးအိအိလေးကိုတိုးနမ်းတော့ရှိုက်သံပင်မထွက်တော့သည့်ချာတိတ်ကတဖက်ကိုခေါင်းလေးစောင်းချလိုက်တယ်။စိတ်ဆိုးပါ စိတ်ကောက်ပါ ကြိုက်သလောက်အပြစ်ပေးလှည့်ပါချစ်သူ။
"ရွှတ်!...ချစ်လိုက်ရတာချာတိတ်ရာ..."
"အင့်!..."
အချစ်ပိုစွာfoodchainဝတ်ထားသည့်ရိပေါ်ခြေထောက်ဖွေးဖွေးကိုဖိနမ်းလိုက်သည့်ရှောင်းကျန့်။အားမရှိတော့ဟန်ချာတိတ်လေးကတော့မျက်လုံးပင်ဖွင့်ကြည့်မလာတော့။သူလေးပင်ပမ်းသွားရှာပြီ။
ချာတိတ်နဘေးလှဲချလိုက်ရင်းခန္ဓာယဲ့ယဲ့လေးကိုရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်း နှစ်ယောက်သားအပေါ်စောင်ကြီးလွှမ်းလိုက်ရင်းအချစ်ကိုအနားယူစေတော့တယ်။
သူ့ပယောဂကြောင့်ပွယောင်းနေသည့်ဆံနွယ်ဝါနုနုတွေကိုသပ်ပေးရင်းနှဖူးလေးကိုဖိနမ်းလို့လိုချင်တာရလိုက်သူလိုရှောင်းကျန့်နှုတ်ခမ်းပါးကအပြုံးဝေလျှက်။
ဒေါသကြောင့်စိတ်စောစွာရယူလိုက်မိပေမဲ့ခုတော့ရှောင်းကျန့်မှာပီတိတို့ဖြင့်ချာတိတ်ကိုပိုလို့မြတ်နိုးမိပြီ။မျက်ရည်ပင်လယ်ဝေခဲ့ရသည့်ကောင်လေးကိုသူ့အချစ်ကမ်းခြေမှာအိပ်စက်စေပြီးအနမ်းခြုံလွှာတို့ဖြင့်ထွေးပွေ့နှစ်သိမ့်ပါဦးမည်။
မနက်လင်းလို့ဝေဝေဆာဆာအပြစ်ဖို့သံလေးနဲ့ထုထောင်းလာမည့်လက်သီးစုတ်လေးတွေကိုမျှော်လင့်ရင်းရှောင်းကျန့်အိပ်စက်နိုင်စွမ်းကချာတိတ်နဲ့မှနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်။ဦးငယ် ဦးငယ်တဲ့ဆိုကာသူလေးတအီအီငိုရိုမှာမြင်ယောင်ပါသေးသည်။မပူပါနဲ့အချစ်ရယ်မနက်ဖြန်တိုင်းမှာမင်းအတွက်ကိုယ်ရှိနေပေးမယ်။
#Tbc
Thank for reading. I need your feedback and voting:
ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြနော်အသည်းတွေ...
____________
❦︎Zawgyi version❦︎
FOLLOW ME-20
.
.
.
.
.
"အင့္!..."
ေဖရွီးကလည္းေရွာင္းက်န့္လက္ခ်က္နဲ႕ျပန္မထနိုင္ေသးတဲ့အခ်ိန္ကားစီအတင္းဆြဲေခၚေနသည့္ဦးငယ္ေၾကာင့္ရိေပၚကိုယ္ေလးေရွာင္းက်န့္လက္ထဲ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းကားနားထိယက္ကန္ယက္ကန္နဲ႕ပါသြားရတယ္။
"ဟင့္!...မလိုက္ဘူးဆို...လႊတ္ လႊတ္လို႔ဆိုေန!...အင့္!..."
"ခ်ာတိတ္မင္း!!!...က်စ္!..."
မရမကဆြဲထားသည့္လက္ကို႐ုန္းထြက္လို႔လူသြားပလက္ေဖာင္းအတိုင္းတလိမ့္လိမ့္ေျပးသြားသည့္ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကစိတ္ပ်က္ဟန္စုတ္သပ္လို႔ကားထဲအျမန္ဝင္ကာရိေပၚေနာက္လိုက္ရတယ္။ခ်ာတိတ္က်န္ခဲ့သည့္ေက်ာပိုးအိပ္ေလးကိုလည္းကားေနာက္ခန္းထဲပစ္ထည့္လိုက္ေသး။လြတ္တာလည္းမဟုတ္ပဲ ခ်ာတိတ္ကသပ္သပ္အပင္ပမ္းခံေနတာ။
ပလတ္ေဖာင္းနေဘးကေနကားဘီးလွိမ့္႐ုန္ကပ္လိုက္သြားရင္းခ်ာတိတ္လက္ေလ်ာ့မယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္တယ္။handphoneအျပင္ပါလာသမွ်မုန့္ဖိုးေတြကေက်ာပိုးအိပ္ထဲမွာမို႔ခ်ာတိတ္ကtaxiမေျပာနဲ႕busေတာင္တိုးမစီးတက္ျဖစ္ေနေလရဲ႕။ဒါလည္းသူနဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔ဝန္ေလးေနသည့္ခ်ာတိတ္ကနေဘးကကပ္ပါလာသည့္သူ႕ကားကိုလွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္နဲ႕တစ္ေယာက္တည္းေျခလွ်င္ေလွ်ာက္တုန္း။ခ်ာတိတ္ဆိုတဲ့ဟာေလးကအရင္ကေရာခုေရာသူ႕အတြက္ဘယ္ေတာ့မွလြယ္ကူမေန။
ညေနေစာင္းကတည္းကသူေခၚရာေနာက္မလိုက္ဘဲထြက္ေျပးေနသည့္ခ်ာတိတ္။ခုဆိုညပင္ေရာက္ေနေလၿပီ။ရွည္လ်ားလွသည့္ပလက္ေဖာင္းကိုလြန္လို႔လူပ်က္သည့္အျပင္ကားအသြားအလာနည္းသည့္တံတားေပၚခ်ာတိတ္နဲ႕ခ်ာတိတ္မလွမ္းမကမ္းကလိုက္ပါလာသည့္ေရွာင္းက်န့္ကားသာရွိသည္။မီးေရာင္စုံေတြနဲ႕ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်က္ဖ်က္ၿမိဳ႕ျပရဲ႕အလွကိုေငးရင္းခ်မ္းလို႔ထင္လက္ေမာင္းေလးေတြကိုပြတ္သပ္ရင္းခ်ာတိတ္ကလမ္းေလွ်ာက္လည္းမရပ္။
"ေဟး!...အလွေလးတစ္ေယာက္တည္းလား..."
"အင့္!...ဖယ္ ဖယ္ေပးပါ..."
တေနရာအေရာက္ရိေပၚေရွ႕လာပိတ္ရက္သည့္လမ္းသရဲလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕အကိုႀကီးသုံးေယာက္။စကားေျပာပုံကရိသဲ့သဲ့နိုင္တာမို႔ခ်ာတိတ္ကေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕သာေရွာင္ထြက္ဖို႔လုပ္တယ္။သေကာက္သားသုံးေကာင္ကဖယ္မေပးပဲခ်ာတိတ္သြားရာလိုက္ပိတ္ရပ္ရင္းဟာသလုပ္ေနၾကတာေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္အလိုမက်စြာမ်က္ခုံးေတြတြန့္က်ိဳးလို႔ကားေပၚကေနေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႕ဆင္းသြားလိုက္တယ္။
"Hay!!!...Broတို႔..."
"အို႔!...sorryပဲဗ်ာ...ေနာက္တခါဆိုတစ္ေယာက္တည္းမလႊတ္မိေစနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ...ဟား...ဟား...ဟား..."
အနားေရာက္တာနဲ႕ရိေပၚလက္တစ္ဖက္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ရင္းခ်ာတိတ္ကသူ႕လူျဖစ္ေၾကာင္းခ်ာတိတ္ကိုတလွည့္ၫႊတ္ျပရင္းမ်က္ခုံးပင့္ျပလိုက္ေတာ့သေကာက္သားေတြကနားလည္သြားဟန္။ေရွာင္းက်န့္ပုံစံကလည္းအနားမကပ္ရဲေအာင္လူရွိန္ေစတာမို႔sorryဆိုကာအေလးျပဳသလိုအမူအရာနဲ႕ေတာင္းပန္စကားဆိုၿပီးတဟားဟားေအာ္ရယ္လို႔တံတားတဖက္ကိုကူးသြားၾကတယ္။
"လႊတ္ေတာ့!..."
"ခ်ာတိတ္ကိုယ္နဲ႕လိုက္ခဲ့ရလိမ့္မယ္!..."
"ဟအင္း!...မလိုက္ဘူးလို႔ေျပာ...ဟင့္!..."
ေရွာင္းက်န့္ပုံစံကခုနလူေတြေရွ႕တည္ၿငိမ္ေအးေဆးေနသေလာက္ခုခ်ိန္က်ေဒါသကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္လူလိုအံႀကိတ္ရင္းေျပာတယ္။ေရွာင္းက်န့္စကားကိုနားမေထာင္စြာထပ္ၿပီးေရွာင္ေျပးဖို႔လုပ္သည့္ခ်ာတိတ္။တံတားတဖက္ကေမွာင္ရိပ္ထဲေဆးကလိပ္မီးတရဲရဲနဲ႕လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည့္ခုနလူေတြျမင္ေတာ့မွအားမတန္လို႔မာန္ေလ်ာ့သြားဟန္ေရွာင္းက်န့္ဆြဲေခၚတဲ့အတိုင္းကားထဲအသာတၾကည္ဝင္ထိုင္ေတာ့တယ္။တကယ့္မလြယ္ေၾကာေလး။
"အိမ္ျပန္မွာ...အိမ္ကိုပို႔ေပး..."
"ကိုယ္တို႔စကားေျပာဖို႔လိုတယ္!..."
"ဟအင္း...ဒီညတီေလးေမြးေန႕ရွိ..."
"ခ်ာတိတ္!!!!!..."
"အင့္!..."
စကားနားမေထာင္သည့္ေကာင္ေလးကိုခပ္သာသာဖိေဟာက္လိုက္ေတာ့အင့္ခနဲlover seatမွာၿငိမ္က်သြားေတာ့တယ္။ေမးရိုးေတြတည္တင္းေနၿပီးအံတင္းတင္းႀကိတ္ရင္းေရွာင္းက်န့္ကကားေလးကိုသစ္လုံးအိမ္ေလးစီအေရာက္ေမာင္းေတာ့တယ္။ဒီညသူ႕မေက်နပ္ခ်က္ေတြကိုအမႈတ္ႀကိတ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔လိုတယ္။
........................
Noti:This part is mature-content:So!
ဘုတ္!
"ဘာေသာက္ခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲခ်ာတိတ္!..."
"ဟင့္!..."
ကိုယ္ေပၚကကုဒ္အက္်ီကိုsofaေပၚအားနဲ႕ပစ္တင္လိုက္ရင္းေဒါသေတြေပါက္ကြဲထြက္လာသည့္ေရွာင္းက်န့္။ဟင့္ခနဲရွိုက္သံေလးနဲ႕ေရွာင္းက်န့္ကိုေတာင့္ေတာင့္ေလးရပ္ၾကည့္ေနရင္းခ်ာတိတ္ကမ်က္ရည္ေတြ က်လာျပန္တယ္။
သူကေတာ့ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္တည္းအတြက္ပဲျဖစ္တည္မယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႕ခရီးကျပန္လာရင္ရီလွ်မ္းနဲ႕ကြာရွင္းမယ့္ကိစၥေတာင္စီစဥ္ထားၿပီ။ကုန္ကုန္ေတြးလို႔ရီလွ်မ္းအသိုင္းအဝိုင္းကတရားဆြဲဆိုလာရင္ေတာင္ျပန္ေခ်ပနိုင္ေအာင္သူ႕ဘက္ကေရွ႕ေနလည္းအဆင္သင့္။
ခုေတာ့ေမြးေန႕ရွိေၾကာင္းဖုန္းလွမ္းဆက္သည့္ရီလွ်မ္းေျပာျပ၍သာခ်ာတိတ္ေစ့စပ္ၿပီးေၾကာင္းသူသိရတဲ့အျဖစ္။သူကခ်ာတိတ္အတြက္ဘာမွေသာက္ေရးမပါတဲ့ေကာင္လား။သူ႕ကိုဒီနည္းနဲ႕လြယ္လြယ္ပလစ္ရမယ္ထင္ေနရင္ခ်ာတိတ္အႀကီးႀကီးမွားတာပဲ။
"ငိုေနလို႔အေၾကာင္းမထူးဘူးခ်ာတိတ္!...ကိုယ္ကခ်ာတိတ္ေစ့စပ္တဲ့အေကာင္ထက္ဘာမ်ားခ်ိဳ႕တဲ့ေနလို႔လဲ!...ဟမ္!...ခ်ာတိတ္ကိုခ်စ္ေပးတယ္ ခ်စ္ၿပီးရင္းလည္းခ်စ္တယ္ ဒါမ်ားကြာ!...ေတာက္စ္!!!..."
မခံမရပ္နိုင္စြာေဒါသေရာစကားတို႔ဆိုရင္းေရွာင္းက်န့္ကလက္တစ္ဖက္နဲ႕ဆံသားနက္နက္ေတြကိုထိုးဖြပစ္တယ္။သူဘာေျပာေျပာငိုခ်ည္းပဲငိုေနမလားမေျပာတတ္ ခ်ာတိတ္ကတခြန္းမွဟမလာ။အဲ့လိုႏႈတ္ဆိတ္ေနတာကိုကေရွာင္းက်န့္ကိုပိုေဒါသထြက္ေစၿပီးေပါက္ကြဲမိေအာင္တြန္းအားျဖစ္ေစတာခ်ာတိတ္မသိတာလား။
"အဟင့္!..."
"က်စ္!...အဲ့အေကာင္နဲ႕ေတာ္ေတာ္လက္ထပ္ခ်င္ေနတာလားခ်ာတိတ္...ဟမ္!..."
"အင့္!...ဟအင္း..."
စိတ္မရွည္နိုင္စြာပုခုံးေလးႏွစ္ဖက္ကိုျဖစ္ညွစ္ရင္းေလွ်ာက္ေျပာပလိုက္ေတာ့ငိုရွိုက္ရင္းေခါင္းခါ႐ုန္ကလြဲခ်ာတိတ္ကသူေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ရွင္းျပမလာ။အနည္းဆုံးေတာ့ေစ့စပ္ပြဲကခ်ာတိတ္ဆႏၵမပါဘူးဆိုတာေလးေတာ့ေျပာျပသင့္တယ္မလား။
ေဝးကြာေနတဲ့အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းခ်ာတိတ္ဘက္ကသူ႕အေပၚေသြးေအးသြားတာေတာ့မဟုတ္တန္ရာ။ေပါင္းစပ္ဖို႔ခက္ခဲသည့္ေတာ္စပ္မႈၾကားခဲယဥ္းစြာေပၚေပါက္လာသည့္ခ်ာတိတ္အခ်စ္ကသူ႕အေပၚေလးနက္မွန္းေရွာင္းက်န့္သိသည္။
"ကိုယ့္ေဒါသအတြက္ေတာင္းပန္တယ္...ခ်ာတိတ္ဘက္ကတခုခုျပန္ေျပာဖို႔အတြက္ကိုယ္အခ်ိန္ေပးမယ္...ဟူး!..."
ေပါက္ကြဲခ်င္ေနသည့္စိတ္အစဥ္ကိုထိန္းကြပ္ရင္းမ်က္ႏွာတျပင္လုံးကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္ကာsofaေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္ခ်လိဳက္သည့္ေရွာင္းက်န့္။ဟူးခနဲေလပူတခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ရင္းျပတင္းတံခါးကတဆင့္အျပင္ကိုအၾကည့္ပို႔ထားသည့္ဦးငယ္ကိုၾကည့္ၿပီးခ်ာတိတ္ကတခုခုေျပာဖို႔အားယူေနပုံ။မဝံ့ရဲေၾကာက္႐ြံ႕ေနမႈအျပင္နာက်င္မႈကပါႏွိပ္စက္ေလေတာ့စကားတလုံးေျပာဖို႔ပင္ခက္ခဲေနရွာသည့္ေကာင္ငယ္ေလးကလက္ကေလးေတြအခ်င္းခ်င္းပြတ္သပ္တယ္။
"ဦး ဦးငယ္...လမ္းခြဲၾကရေအာင္!..."
"အဟား!...ဘာေျပာတယ္ခ်ာတိတ္..."
ေမွ်ာ္လင့္ထားတာနဲ႕ဆန့္က်င္ဘက္နားထဲတိုးဝင္လာသည့္အသံေသးေသးေလးကသံရည္ပူလိုစကားလုံးေတြသယ္ေဆာင္လာမႈေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မွာမယုံနိုင္သလိုဟားခနဲပင္ရယ္မိေတာ့တယ္။ဒီစကားေျပာဖို႔ခ်ာတိတ္ဘယ္ကသတၱိေတြရလာတာလဲ။လုံးဝမျဖစ္ရမယ့္အရာႀကီး ခ်ာတိတ္ပါးစပ္ကေျပာထြက္ရေလာက္ေအာင္ သူတို႔ခ်စ္ျခင္းကဟာသတစ္ခုလား။
"လြမ္းခဲြဲၾကရေအာင္လို႔!....ကြၽန္ေတာ္တို႔ရပ္သင့္ၿပီဦးငယ္...ဟင့္!...ရပ္လိုက္ၾကရေအာင္ေနာ္!..."
"အဟက္!...ရပ္မယ္ ရပ္ပစ္ၾကမယ္ေပါ့ေလ..."
ေတာင္းဆိုသလိုမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ေျပာလာသည့္ခ်ာတိတ္ကိုသနားဖို႔ထက္ထိုစကားေၾကာင့္ခ်ိဳးႏွိမ္ထားသည့္ေဒါသတို႔ကိုေရွာင္းက်န့္မၿငိမ္းသတ္နိုင္ေတာ့။ရပ္မယ္ေျပာရေအာင္သူကခုမွခ်ာတိတ္ကိုခ်စ္ဖို႔စၿပီးႀကိဳးပမ္းမွာေလ။ဘာလဲ ခ်ာတိတ္ကသူ႕ေနာက္ကလိုက္ဖို႔သတၱိမရွိတာလား။
ျဖစ္မလာေသးတဲ့အနာဂတ္ကိုခ်ာတိတ္ေၾကာက္႐ြံ႕ရေလာက္ေအာင္သူ႕အခ်စ္ကကာကြယ္ဖို႔မစြမ္းသာဘူးလို႔ခ်ာတိတ္ထင္ေနတာမ်ားလား။ခ်ာတိတ္သူ႕ကိုမယုံၾကည္တာ သူ႕ကိုဘာမွအသုံးမက်တဲ့လူတစ္ေယာက္လိုျမင္ေနတာ။
ေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ရင္းေရွာင္းက်န့္ကမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ငဲ့ၾကည့္ေနသည့္ရိေပၚအနားတလွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားတယ္။လမ္းခြဲမယ္ေျပာတိုင္းသူခြင့္ျပဳရေအာင္မပိုင္ဆိုင္ရလည္းျဖစ္တယ္ခ်စ္ေနရ႐ုန္နဲ႕ေက်နပ္တယ္ဆိုတဲ့အရႈံးသမားေတြထဲေရွာင္းက်န့္မပါ။
ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ခ်စ္ၿပီဆိုပိုင္ရမွေက်နပ္တာမို႔လူ႕အတၱလို႔သမုတ္လည္းသူကေတာ့မမႈ။စိတ္ရွိတိုင္းရစ္မူးၿပီးမွပိုင္ေၾကာင္းဆိုင္ေၾကာင္းခ် ျပေတာ့ေရာဘာအေရးလဲ။
တက္မက္ျခင္းအဟုန္ကိုျမတ္နိုးမႈတံတိုင္းနဲ႕ကာစီးထားခဲ့ေပမဲ့မင္းကိုယ္တိုင္ၿဖိဳဖ်က္လာခဲ့မွေတာ့ကိုယ္ကလည္းရမၼက ္ျပင္းျပင္းဝါးမ်ိဳဖို႔ထပ္ေစာင့္ေနေတာ့မွာမဟုတ္ဘူးခ်ာတိတ္။
"အင့္!...ဦးငယ္ ဘာလုပ္တာလဲ!...လႊတ္ေပး...ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပန္လႊတ္ေပး!..."
႐ုတ္တရက္သူနဲ႕ယွဥ္ရင္ေမးဖ်ားေလာက္သာရွိသည့္ခ်ာတိတ္ခႏၶာေလးကိုပုခုံးေပၚေဆြ႕ခနဲထမ္းတင္လိုက္ေတာ့ခ်ာတိတ္ကေၾကာက္အားလန့္အား။ေက်ာျပင္ကိုလက္သီးစုတ္ေလးေတြနဲ႕တဘုန္းဘုန္းထုရိုက္ရင္းလႊတ္ေပးဖို႔ေျပာေနသည္ကိုလစ္လႉရႈကာေရွာင္းက်န့္ကအိပ္ခန္းစီတစိုက္မတ္မတ္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ေရွာင္းက်န့္ေဒါသမီးကခ်ာတိတ္နဲ႕ျငႇိမ္းမွၿငိမ္းမည့္ပုံပင္။
ဂ်ေလာက္!
"အင့္!..."
အိပ္ခန္းတံခါးကိုlockခ် ၿပီးတာနဲ႕ပုခုံးေပၚက႐ုန္းကန္ေနသည့္ခ်ာတိတ္ကိုယ္ေလးကိုေမြ႕ယာေပၚပစ္တင္လိုက္ေတာ့အင့္ခနဲေနကာပက္လက္ေလး။အားယူကာကုန္း႐ုန္းထေနသည့္ရိေပၚကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္းေရွာင္းက်န့္ကလက္ကနာရီနဲ႕ခါးပတ္ေတြဆြဲခြၽတ္ေနတယ္။
ခုမွေရွာင္းက်န့္လုပ္ရပ္ေၾကာင့္မ်က္လုံးေလးေတြျပဴးက်ယ္လို႔ဦးတည္ခ်က္ကိုရိပ္မိသြားဟန္ခ်ာတိတ္ကကုတင္ေပၚကေနထေျပးေတာ့တယ္။
"အာ့!...လႊတ္ေပး!...အင့္!..."
ကုတင္နဲ႕ႏွစ္လွမ္းအကြာေလာက္မွာတင္ခါးကဆြဲေပြ႕ၿပီးေမြ႕ယာထက္တဖန္ပစ္တင္ခံလိုက္ရသည့္ရိေပၚ။ဒီတခါေတာ့ျပန္ထမရေအာင္ဦးငယ္ကရွပ္အက္်ီၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္ရင္းရိေပၚကိုယ္ေပၚအုပ္မိုးလာတာမို႔ရိေပၚေၾကာက္စိတ္ပိုတိုးလာရတယ္။သာမာန္ခ်ိန္ေတြဆိုရိေပၚဦးငယ္ကိုတားနိုင္ေကာင္းတားလိုက္နိုင္ေပမဲ့ခုေျခေနကမတူ။
"ဟင့္!...ဦး ဦးငယ္...ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...ေက်းဇူးျပဳၿပီးမလုပ္ မလုပ္ပါနဲ႕ေနာ္...အီး...ဟီး...ဟီး..."
"အဟက္!...sorryပဲခ်ာတိတ္...ခ်ာတိတ္ခုခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ေတာင္းပန္ေတာင္းပန္ကိုယ္ရပ္လိမ့္မယ္မထင္နဲ႕...ဒီလိုေတြျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာလမ္းခြဲစကားမေျပာခင္ကတည္းကခ်ာတိတ္ႀကိဳေတြးထားသင့္တာ..."
"အဟင့္!...ကြၽန္ေတာ္ကမၾကာခင္ဦးဦးပိုင္ရန္နဲ႕လက္ထပ္ရေတာ့မွာ...ဦး ဦးငယ္မွာလည္းတီေလးရွိေနတာပဲေလ...အင့္!...ကြၽန္ေတာ္တို႔ထပ္ၿပီး မမွား မမွားရေအာင္ေနာ္ဦးငယ္..."
ျဖစ္လာမည့္အေရးကိုေသြးပ်က္ေနသည့္ရိေပၚမွာရလိုရျငားေရွာင္းက်န့္ကိုပ်ာပ်ာသလဲေခ်ာ့ေျပာေနမိတယ္။ရိေပၚလက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကိုေမြ႕ယာထက္ဖိခ်ဳပ္ထားရင္းေရွာင္းက်န့္ကေတာ့ ေျပာစကားတို႔ကိုမၾကားဟန္ေဆာင္လို႔မဲ့ၿပဳံးျဖင့္သာခပ္ေထ့ေထ့စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
ခုခ်ိန္မွသူမယူရင္ခ်ာတိတ္တျခားေကာင္လက္ထဲေရာက္သြားကာမွလိုခ်င္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီးအသည္းကြဲေနရမွာလား။အေရးမပါတာေတြအတြက္နဲ႕အခ်ိန္ကုန္ခံရတာထက္ ခုယူခုရဆိုတာမ်ိဳးကိုမွေရွာင္းက်န့္တို႔ကသေဘာက်တာ။
"ကိုယ့္ကိုဒီလိုတားနိုင္မယ္ထင္ေနတာလားခ်ာတိတ္!...အဲ့မဂ္လာပြဲကလည္းျဖစ္လာေတာ့မွာမဟုတ္သလိုခ်ာတိတ္ကိုယ့္လူဆိုတာကလည္းေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ဘူး...ခ်ာတိတ္တီေလးနားစိတ္ပင္ပမ္းခံၿပီးေနမယ့္အစားကိုယ္ခ်စ္ခ်င္တဲ့လူကိုဘာမွမေတြးပဲခ်စ္လိုက္မွာ...ေနာက္ေနာင္ကိုယ့္ကိုလမ္းခြဲစကားလာမေျပာမိေစနဲ႕!..."
"အင့္!..."
ဂေလာက္!
ရိေပၚမ်က္ႏွာနားကပ္လို႔တလုံးခ်င္းေျပာၿပီးလက္သူႂကြယ္ကေစ့စပ္လက္စြပ္ကိုဆြဲယူပစ္ထုတ္ပလိုက္သည့္ဦးငယ္။ေျခေထာက္ေတြကိုလည္းလႈပ္မရေအာင္ညွပ္ခ်ဳပ္ထားတာမို႔ရိေပၚမွာဦးငယ္ျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မည့္ႏွယ္မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ၿငိမ္ေနမိတယ္။
"ဟင့္!...ဦး ဦးငယ္ဒီလိုလုပ္ရင္ကြၽန္ေတာ္အေဝးကိုထြက္သြားလိုက္မွာ..."
"လုပ္လိုက္ေလ...ကိုယ္ကလည္းခ်ာတိတ္ကိုတစ္ေယာက္တည္းပိုင္ရဖို႔လုပ္ကိုလုပ္မွာ...အြန့္!..."
"ဦးငယ္!!!...အာ့!...အီး...ဟီး...ဟီး..."
လည္တိုင္ကိုငုပ္နမ္းလာသည့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္အတင္းတြန္းထိုး႐ုန္းကန္လာသည့္ခ်ာတိတ္။ဖိခ်ဳပ္ခံထားရသည့္လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကိုလႊတ္မေပးပဲဦးငယ္ကရိေပၚလည္တိုင္နဲ႕ရင္ဘတ္မွာအလုပ္မ်ားတယ္။
"အင့္!...ႁပြစ္!..."
ဒုန္း!💢 ခြမ္း!💢
အနမ္းမခံပဲေခါင္းလုံးေလးဟိုဒီရမ္းခါေနသည့္ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ပါးအိအိႏွစ္ဖက္ကိုျဖစ္ညွစ္ရင္းမရမကစုတ္နမ္းေတာ့အခ်ဳပ္ေႏွာင္ကင္းသြားသည့္လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကသူ႕ကိုထုရိုက္လိုထုရိုက္။မွီရာလွမ္းဆြဲဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့လည္းကုတင္နေဘးစားပြဲေပၚကပန္းအိုးအျပင္မီးအိမ္ေလးပါႀကိမ္းျပင္ေပၚအၿပိဳၿပိဳအလဲလဲ။
"အာ့!...အဟင့္!..."
ေျခေထာက္ေလးႏွစ္ဖက္ကေမြ႕ယာခင္းစကိုတြန္းကန္ရင္းလက္ေတြကရင္ဘတ္ကိုေစာင့္ေစာင့္တြန္းေနတာမို႔ခံတြင္းထဲကႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးကိုခပ္ဆက္ဆက္ေလးကိုက္ခ်လိဳက္ေတာ့ခ်ာတိတ္ကမ်က္ရည္ေတြ႐ြဲလာတယ္။
"အြန့္!...အြတ္!...လႊတ္!...ဦးငယ္မလုပ္!...အဟင့္!..."
ေဒါသအျပင္အထိေတြ႕ေၾကာင့္ေသြးဆူလာသည့္ေရွာင္းက်န့္လည္းရိေပၚကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြကိုအၾကမ္းပတမ္းဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီးျဖဴျဖဴသြယ္သြယ္ေျခေထာက္ေလးေတြကိုပုခုံးေပၚျမႇောက္တင္လိုက္တယ္။အနမ္းေတြမြတ္သိပ္စြာေႁခြရင္းအစပ်ိဳးျခင္းကိုခပ္ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ေမြ႕ယာထက္ခ်ာတိတ္ခႏၶာပါးေလးလူးလိမ့္ကာေက်ာျပင္ထက္ကုတ္ျခစ္လာမႈကဆူးခနဲ။
္"အာ့!...ဟင့္!...ရပ္..."
"အဟက္!...ဟာ့!..."
"အာ့!...အား!...ဦး ဦးငယ္ လူယုတ္မာႀကီး...ဟင့္!..."
တားေနသည့္ၾကားမွၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းရယူလိုက္သည့္ေရွာင္းက်န့္။ေက်ာေတြေကာ့တက္သြားရင္းႏႈတ္ခမ္းေလးဖိကိုက္လို႔ခ်ာတိတ္ေျပာလာပုံကသူ႕ကိုလူယုတ္မာႀကီးတဲ့ေလ။ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕အတူအိပ္မိလို႔လူယုတ္မာဇာတ္အသြင္းခံရေတာ့ဘာကိုအေရးစိုက္ေနရမွာေရွာင္းက်န့္တို႔ကသာသာယာယာရစ္ရစ္မူးမူးေပ်ာ္ဝင္လိုက္႐ုန္ပဲ။
"ခ်ာတိတ္!...ခ်ာတိတ္ကကြာ!..."
"ဟင့္!...အင့္!...အာ့!..."
မမွီမကန္းရင္ဘတ္ကိုလာတြန္းေနတာမို႔လက္ကေလးေတြကိုပုခုံးေပၚေျပာင္းတင္ေပးရင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ရစ္မႉးခ်င္သမွ်အတိုးခ်စီးေမ်ာမိေတာ့ေခါင္းေလးေမာ့လို႔ေက်ာျပင္ကိုလက္သည္းစိုက္မတတ္ကုတ္ျခစ္ေနသည့္ခ်ာတိတ္။
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုဖိကိုက္ထားရင္းမညည္းပဲမ်က္ရည္ေတြတသြင္သြင္စီးက်ေနသည့္ခ်ာတိတ္ကိုအုပ္မိုးထားရင္းေရွာင္းက်န့္မွာရပ္ပစ္ဖို႔မေျပာနဲ႕စကၠန ့္မလတ္ရယူေနရတာေတာင္လုံေလာက္တယ္မထင္မိ။
ေခါင္းေလးေမာ့ထားတာမို႔ႏႈတ္ခမ္းနဲ႕ေမးဖ်ားေလးကိုလွမ္းနမ္းရင္းခ်ာတိတ္ခါးေလးကိုကိုင္ကာပိုၿပီးပိုၿပီးတပ္မက္မိေတာ့ခ်ာတိတ္မ်က္ႏွာေလးကေခါင္းအုံးထဲနစ္ဝက္မတတ္တအိအိ။တအင့္အင့္အသံစာစာျပဳလို႔႐ုန္းမနိုင္ေတာ့ပဲေရွာင္းက်န့္လက္ထဲေပ်ာ့ေခြေနသည့္ခ်ာတိတ္မွာေမြ႕ယာႏွင့္ပင္မထိခ်င္ေတာ့။
"ခ်ာတိတ္!...ကိုယ့္ခ်ာတိတ္ေလး!...ခ်စ္တယ္...ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တာပဲကြာ!..."
"ဟင့္!...ဦး ဦးငယ္..."
ခပ္ရွရွညည္းရင္းမ်က္လုံးေတြမွိတ္လို႔ရိေပၚပုခုံးနားတိုးနမ္းရင္းေရွာင္းက်န့္ကမိန္းမိန္းေမာေမာ။လႈပ္ရွားေနမႈကလည္းခပ္စိပ္စိပ္ ခ်စ္တယ္ဆိုသည့္တမ္းခ်င္းေနာက္မွာခ်ာတိတ္ရွိုက္သံေလးေတြကစို႔စို႔နင့္နင့္။
အႀကိမ္ႀကိမ္ၿပီးေျမာက္ျခင္းေတြေနာက္မွာေရွာင္းက်န့္လိုအင္ကထပ္ၿပီးထပ္ၿပီးထပ္ခါတလဲလဲ။အသံပင္မထြက္နိုင္ေတာ့သည့္ေကာင္ေလးမွာဒီလူသားကိုခ်စ္ရမႈအတြက္ေနာင္တပင္ရေနေရာ့မလားပဲ။
ခပ္ေႏြးေႏြးရင္ခြင္ထဲနာက်င္မႈကိုအံႀကိတ္သည္းခံရင္းႏွလုံးတေထာင့္တေနရာကနာက်င္မႈေၾကာင့္ေခါင္းအုံးျဖဴျဖဴေလးကိုစိုစြတ္ေစျပန္တယ္။ေက်နပ္ပါေတာ့ ဒီအတိုင္းအတာထိရယူၿပီးရင္ေက်နပ္ေပးပါေတာ့ဦးငယ္ရယ္။
"အား!...ခ်ာတိတ္ေလး!!!..."
"အင့္!..."
အမွားေပၚအမွားဆင့္ဆုံးခမ္းတိုင္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့ၿပီးေနာက္နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ရင္ဘတ္အစုံကိုၿငိမ္သက္ေစရန္အလို႔ျငာခ်ာတိတ္နဲ႕ႏွဖူးခ်င္းထိစပ္လိုက္ၿပီးမ်က္လုံးမွိတ္လို႔ၿပဳံးသည့္ေရွာင္းက်န့္။စပ္ဖ်င္းဖ်င္းေက်ာျပင္ကကုတ္ျခစ္ဒဏ္ရာေတြကခပ္ေႏြးေႏြးနိဗၺာန္ဘုံေလးနဲ႕တန္ပါသည္။
"အဟြန္း!..."
ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႕ခ်ာတိတ္ပါးအိအိေလးကိုတိုးနမ္းေတာ့ရွိုက္သံပင္မထြက္ေတာ့သည့္ခ်ာတိတ္ကတဖက္ကိုေခါင္းေလးေစာင္းခ်လိဳက္တယ္။စိတ္ဆိုးပါ စိတ္ေကာက္ပါ ႀကိဳက္သေလာက္အျပစ္ေပးလွည့္ပါခ်စ္သူ။
"႐ႊတ္!...ခ်စ္လိုက္ရတာခ်ာတိတ္ရာ..."
"အင့္!..."
အခ်စ္ပိုစြာfoodchainဝတ္ထားသည့္ရိေပၚေျခေထာက္ေဖြးေဖြးကိုဖိနမ္းလိုက္သည့္ေရွာင္းက်န့္။အားမရွိေတာ့ဟန္ခ်ာတိတ္ေလးကေတာ့မ်က္လုံးပင္ဖြင့္ၾကည့္မလာေတာ့။သူေလးပင္ပမ္းသြားရွာၿပီ။
ခ်ာတိတ္နေဘးလွဲခ်လိဳက္ရင္းခႏၶာယဲ့ယဲ့ေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္း ႏွစ္ေယာက္သားအေပၚေစာင္ႀကီးလႊမ္းလိုက္ရင္းအခ်စ္ကိုအနားယူေစေတာ့တယ္။
သူ႕ပေယာဂေၾကာင့္ပြေယာင္းေနသည့္ဆံႏြယ္ဝါႏုႏုေတြကိုသပ္ေပးရင္းႏွဖူးေလးကိုဖိနမ္းလို႔လိုခ်င္တာရလိုက္သူလိုေရွာင္းက်န့္ႏႈတ္ခမ္းပါးကအၿပဳံးေဝလွ်က္။
ေဒါသေၾကာင့္စိတ္ေစာစြာရယူလိုက္မိေပမဲ့ခုေတာ့ေရွာင္းက်န့္မွာပီတိတို႔ျဖင့္ခ်ာတိတ္ကိုပိုလို႔ျမတ္နိုးမိၿပီ။မ်က္ရည္ပင္လယ္ေဝခဲ့ရသည့္ေကာင္ေလးကိုသူ႕အခ်စ္ကမ္းေျခမွာအိပ္စက္ေစၿပီးအနမ္းၿခဳံလႊာတို႔ျဖင့္ေထြးေပြ႕ႏွစ္သိမ့္ပါဦးမည္။
မနက္လင္းလို႔ေဝေဝဆာဆာအျပစ္ဖို႔သံေလးနဲ႕ထုေထာင္းလာမည့္လက္သီးစုတ္ေလးေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ရင္းေရွာင္းက်န့္အိပ္စက္နိုင္စြမ္းကခ်ာတိတ္နဲ႕မွႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္။ဦးငယ္ ဦးငယ္တဲ့ဆိုကာသူေလးတအီအီငိုရိုမွာျမင္ေယာင္ပါေသးသည္။မပူပါနဲ႕အခ်စ္ရယ္မနက္ျဖန္တိုင္းမွာမင္းအတြက္ကိုယ္ရွိေနေပးမယ္။
#Tbc
Thank for reading. I need your feedback and voting:
က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကေနာ္အသည္းေတြ...