သေခြင်းတရား ယူနစ်ဘား [ဘာသာပြန်]

|၂၇|

အခန္း(၂၇)ညစာ

ရွန္႔အာ့ထင္ႏွင့္သူ႔အဖြဲ႔သည္​ အနီးအနား႐ွိ
စြန္​႔ပစ္​ထား​ေသာယာ​ေတာအိမ္​ထဲတြင္​
ပုန္​းခို​ေနၾကသည္​။ထိုအခ်ိန္​ ကားသုံးစီးသည္​
အ႐ွိန္​ျပင္​းစြာ​ေမာင္​းႏွင္​ျဖတ္​သန္​းသြားကာ
​ေသနတ္​သံမ်ားပါၾကားရသျဖင္​့ တစ္​စုံတစ္​ရာ
ျဖစ္​ပြာ​းေနၿပီျဖစ္​​ေၾကာင္​း
သ​ေဘာ​ေပါက္​လိုက္​သည္​။အျပင္​ဘက္​႐ွိ
အ​ေျခအ​ေနမ်ားကို သြား​ေရာက္​ၾကည္​့႐ႈရန္​
ျပင္​စဥ္​မွာပဲ ႐ွီက်င္​းဆီမွ စာအား လက္​ခံရ႐ွိ​ေလသည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏အမူအရာမွာ ခ်က္​ခ်င္​း​
ေျပာင္​းလဲသြားၿပီး ​ေ​ျခရာခံစက္​ကိုထုတ္​ကာ
႐ွီက်င္​း၏တည္​​ေနရာကို စစ္​​ေဆးလိုက္​သည္​။
သကၤ​ေတ​ေလး လ်င္​ျမန္​စြာ​ေရြ႔လ်ား​ေနသည္​ကို
အတည္​ျပဳမိသည္​ႏွင့္​့တျခားအဖြဲ႔သားမ်ားကို
လႈပ္​႐ွားရန္​ အမိန္​႔​ေပးၿပီး ထင္​းပုံ​ေနာက္​တြင္​
ကြယ္​ရပ္​ထား​ေသာ ကားဆီသို႔​ေျပး​ေတာ့သည္​။

​ေကာင္​းကင္​ႀကီးမွာ ​ေမွာင္​မိုက္​​ေနၿပီျဖစ္​ၿပီး
ရြာတြင္​ လမ္​းမီးမ႐ွိသည္​့အျပင္​ လမ္​းမ်ားက
က်ဥ္​း​ေျမာင္​း​ေသးသည္​့အတြက္​ ညအခ်ိန္​
ကား​ေမာင္​းရျခင္​းမွာ အလြန္​အရဲစြန္​႔ရ​ေပသည္​။

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​​ေမာင္​း​ေန​ေသာ
Vanကားမွာ ကိုယ္​ထည္​ႀကီးၿပီး ​
ေႏွး​ေကြး​ေလးလံလွသျဖင္​့ လြယ္​ကူ​ေသာပစ္​မွတ္​
တစ္​ခုလိုပင္​။လူႀကီးမွာ​ေဒါသႀကီးလ်က္​
စိုးရိမ္​​ေၾကာင္​့ၾကျဖစ္​​ေနရသည္​။သူတို႔၏
ပတ္​ပတ္​လည္​တြင္​ ႐ွင္​းလင္​း​ေန​ေသာ
ယာခင္​းမ်ားသာ႐ွိ​ေလရာ ပုန္​းစရာ​ေနရာဟူ၍
မ႐ွိ​ေပ။သူသည္​ ႐ွီက်င္​းအား
အ​ေဆာတလ်င္​အသံျဖင္​့ ​ေအာ္​​ေျပာသည္​။

"ျမန္​ျမန္​ ! သူတို႔ကိုပစ္​လိုက္​ ! ရ​ေအာင္​တား ! "

႐ွီက်င္​းသည္​ စိတ္​အတြင္​းက်ိန္​ဆဲလိုက္​ကာ
လူကုန္​ကူးသမားအတြက္​ ကိစၥမ်ား
အ​ဆင္​​ေခ်ာ​ေအာင္​လုပ္​​ေပးမည္​မဟုတ္​​ေခ်။
ထို႔​ေၾကာင္​့ သူသည္​ ​ေၾကာက္​လန္​႔​ေန​ေသာ
အမူအရာျဖင္​့ညည္​းညဴသည္​။

"အကိုလ်ိဳ. . က်​ေနာ္​မလုပ္​ႏိုင္​ဘူး !
ခု​ေလးတင္​ က်ည္​က က်​ေနာ္​့ဆံပင္​​ေဘးက
ျဖတ္​သြားတာ. . .
​ေၾကာက္​တယ္​..! က်​ေနာ္​ဆက္​မလုပ္​ႏိုင္​​ေတာ့ဘူး
အိမ္​ျပန္​မယ္​! မားကို​ေတြ႔ခ်င္​တယ္​ . . ! "

" ခ်ီးပဲ ! ​ေစာက္​သုံးမက်လိုက္​တာ ! "
​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ ​ေဒါသ​ေၾကာင္​့
ပါးစပ္​ပင္​ရြဲ႔ခ်င္​လာသလိုျဖစ္​ကာ
ႀကိမ္​း​ေမာင္​းလိုက္​သည္​။သူသည္​
စတီယာတိုင္​အား​ ​ေဒါသူပုန္​ထစြာထု႐ိုက္​ၿပီး
အံႀကိတ္​ကာ အ႐ွိန္​ျမႇင္​့႐ုံမွတစ္​ပါး ​
ေရြးခ်ယ္​စရာမ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။ရြာ၏
လူ​ေနထူထပ္​​ေသာ​ေနရာသို႔
အျမန္​​ေရာက္​မွ ​ေနထိုင္​သူမ်ားကို ကာဗာအျဖစ္​
အသုံးျပဳရႏိုင္​မည္​ျဖစ္​သည္​။

႐ွီက်င္​းလည္​း ​ေနာက္​ခုံတြင္​ ​ေကြး​ေကြး​ေလး​ေန ​
ေန​ေတာ့သည္​။​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​က သူ
႔အားအာ႐ုံမထားသည္​ကိုျမင္​​ေသာ္​
ဖုန္​း​အ​ေသး​ေလးကိုထုတ္​ကာ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​ဆီသို႔ ​
ေခၚဆိုလိုက္​သည္​။

အစ္​ကိုျဖစ္​သူမွာ ခ်က္​ခ်င္​းဖုန္​းကိုင္​လိုက္​ၿပီး
{အ​ဆင္​​ေျပရဲ႕လား ? ငါအခုခ်က္​ခ်င္​း
မင္​းဆီလာ​ေနၿပီ၊ ငါတို႔မ​ေရာက္​မခ်င္​း
ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ​ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္​​ေနာ္​}

"မား... က်​ေနာ္​ အိမ္​ျပန္​ခ်င္​တယ္​.. ဝူး ...ဝူး .. "

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​ဆီသို႔ ျဖတ္​ကနဲ
တစ္​ခ်က္​လွမ္​းၾကည္​့ၿပီးမွ သူ၏မ်က္​ႏွာကို
ဆားရည္​စိမ္​ဘူးႏွင္​့ကြယ္​ကာ ငိုယို​ေန​ေသာ
အသံျဖင္​့ ႐ိႈက္​ငင္​သည္​။

"မား. . .က်​ေနာ္​ အကို႔မဂၤလာ​ေဆာင္​တြက္​
​ေငြရၿပီမို႔ အိမ္​ျပန္​ခ်င္​တယ္​. . .
သ​ေဘာ​ေကာင္​းတဲ့ဦး​ေလးႀကီးနဲ႔တူတူ ကား​ေပၚမွာ၊
က်​ေနာ္​ကို ျမန္​ျမန္​လာ​ေခၚပါ ! ဒီမွာက
ဆိုးဝါးလြန္​းတယ္​ ! "

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ႏွစ္​စကၠန္​႔​ေလာက္​
ထူးဆန္​းစြာတိတ္​ဆိတ္​သြားၿပီးမွ လီဗာကို
ဖိနင္​းကာ ​ေျပာသည္​။

"မ​ေၾကာက္​နဲ႔​ေနာ္​ ၊ အစ္​ကို​ေရာက္​​ေတာ့မယ္​...
ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​ကိုလည္​း မတိုက္​ခိုက္​နဲ႔
ကိုယ္​့ကိုယ္​ကိုသာ ကာကြယ္​​ေန "

႐ွီက်င္​းမွာ ဆက္​လက္​​ေအာ္​ငို​ေနသည္​။

အ​ေနာက္​မွလိုက္​​ေနသူမ်ားႏွင္​့ အကြာအ​ေဝး
အနည္​းငယ္​ျခားသြားခ်ိန္​တြင္​
​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ အ​ေနာက္​ဘက္​သို႔
လွမ္​းၾကည္​့လိုက္​ရာ ႐ွီက်င္​း
တစ္​​ေယာက္​​ေယာက္​ႏွင္​့စကား​ေျပာ​ေန​ေၾကာင္​း
သတိျပဳမိသြားသည္​။သူသည္​ ​ေဒါသတႀကီး ​
ေအာ္​ဟစ္​​ေတာ့သည္​။

"မင္​းဘယ္​သူနဲ႔စကား​ေျပာ​ေနတာလဲ ?
အဲ့ဖုန္​းကိုဘယ္​ကရတာလဲ ? "

႐ွီက်င္​းသည္​ အထိတ္​တလန္​႔ျဖစ္​သြားမည္​့အစား
ဆားရည္​စိမ္​ဘူးကို ​ေျမႇာက္​ျပကာ
မတရားခံရသလို အမူအရာျဖင္​့

"က်​ေနာ္​ ဒါနဲ႔စကား​ေျပာလို႔ မရဘူးလား ?
ဒါက မားရဲ႕အ​ေကာင္​း​ဆုံးဆားရည္​စိမ္​ !
က်​ေနာ္​ ​ေသ​ေတာ့မွာမို႔ ဒါနဲ႔ က်​ေနာ့မားကို
ႏႈတ္​ဆက္​​ေနတာ! "

ဘန္​း !

ထိုအခ်ိန္​မွာပဲ က်ည္​ဆံသည္​ ​ေနာက္​မွန္​မွ​
ေဖာက္​ထြင္​းလာကာ ဆားရည္​စိမ္​ဘူး၏
အလယ္​ဗဟိုသို႔ထိမွန္​ၿပီး ဘူးသည္​လည္​း
ခ်က္ခ်င္း​​ကြဲထြက္​သြား​ေတာ့သည္​။

ထိုအျခင္း​အရာ​ေၾကာင္​့ ႐ွီက်င္​းမွာ
အမွန္​တကယ္​ပင္​ ​ေအာ္​ငိုလုမ​တတ္​
ထိတ္​လန္​႔သြား ရသည္​။ထို႔​ေၾကာင္​့ သူ႔ကိုယ္​ကို
လက္​​ေမာင္​းႏွင္​့ တင္​းတင္​းၾကပ္​ၾကပ္​ဖက္​ကာ ​
ေပါက္​တတ္​ကရ​ေလ်ွာက္​မလုပ္​​ေတာ့ဘဲ
အငိုသန္​​ေသာက​ေလး တစ္​​ေယာက္​လို
လာ​ေရာက္​ကယ္​ဆယ္​မည္​ကို ၿငိမ္​ၿငိမ္​​ေလး
​ေစာင္​့​ေနလိုက္​​ေတာ့သည္​။

ဖန္​ကြဲစမ်ားႏွင္​့ခ်ဥ္​ဖတ္​စိမ္​မ်ား တစ္​ၿပိဳင္​နက္​
ျပန္​႔က်ဲသြား​ေသာ​ေၾကာင္​့ ​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​မွာ​
ေျမာင္​းထဲသို႔ ထပ္​မံထိုး​ေမာင္​းမတတ္​
ျဖစ္​သြားရသည္​။သူ၏​ေနာက္​ဆုံး
စဥ္​းစားဆင္​ျခင္​ဥာဏ္​မွာ ပ်က္​ဆီးသြား​ၿပီျဖစ္​သျဖင္​့
႐ွီက်င္​းအား ဂ႐ုမထားႏိုင္​​ေတာ့ဘဲ
သူတို႔အ​ေနာက္​႐ွိကားမ်ားဆီသို႔
တစ္​ခ်က္​ၾကည္​့လိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​
ကုတ္​အကၤ်ီအတြင္​း ​ေမႊ​ေႏွာက္​႐ွာ​ေဖြလိုက္​ကာ
ဘဲဥပုံ​ ေသးငယ္​​ေသာပစၥည္​း​ေလးကို
ဆြဲထုတ္​လိုက္​သည္​။ျပီး​ေနာက္ ​သူ၏သြားျဖင္​့
စနက္​တံကိုဆြဲျဖဳတ္​ၿပီး ကားျပတင္​း​ေပါက္​ကို
ဖြင္​့ကာ အ​ေနာက္​သို႔ လွမ္​းပစ္​လိုက္​​ေလသည္​။

​ေခြးမသား !

႐ွီက်င္​းသည္​ ထိုျပန္​​​ေပးဆြဲသမား လက္​ပစ္​ဗုံး
ထုတ္​ယူလိုက္​သည္​ကိုျမင္​​ေသာအခါ
အလြန္​အမင္​း စြံ႔အသြားရသည္​။​
ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​၏တစ္​ကိုယ္​လုံးကို
အ​ေပၚ​ေအာက္​တိတ္​တဆိတ္​အကဲခတ္​
ၾကည္​့မိသည္​။

ဒီလူဆီမွာ ဗီလိန္​တစ္​​ေယာက္​ရဲ႕
လိုအပ္​ပစၥည္​း​ေတြျပည္​့​ေနတဲ့
လွိ်ဳ႕ဝွက္​အိတ္​​ေထာင္​မ်ား႐ွိ​ေနလား ?

ဘုန္​း ! !

အ​ေနာက္​ဘက္​တြင္​ ​ေပါက္​ကြဲမႈျဖစ္​သြားၿပီး
က်ည္​ဆံမိုးမ်ားလည္​း ​ေလ်ာ့နည္​းသြားသည္​။
​လ်ဳ္​ယြမ္​သည္​ ရြာတစ္​ဖက္​စြန္​း႐ွိ အပြင္​့လမ္​းမ
ဆီသို႔ တည္​့တည္​့မတ္​မတ္​ ​ေမာင္​းႏွင္​လိုက္​သည္​။
သူသည္​ ဟိုင္​း​ေဝးလမ္​းမ​ေပၚတက္​ရန္​
ျပင္​ဆင္​​ေနစဥ္​တြင္​ပဲ အ​ေ႐ွ႕ဘက္​ဧရိယာမွ
မီးလုံးႏွစ္​လုံး ​ေတာက္​ပလာသည္​။
အနက္​​ေရာင္​SUVသည္​ လမ္​း​ေဘးမွ
ထြက္​​ေပၚလာကာ ကားလမ္​းမအား
ျဖတ္​ပိတ္​လိုက္​​ေတာ့သည္​။

"ခ်ီးပဲ ! ကားကိုဘယ္​လို​ေမာင္​း​ေနတာလဲ ​
ေသာက္​႐ူးရ ! "

​ေ႐ွ႕မီးမ်ား​ေၾကာင္​့ မ်က္​စိျပာသြား​ေသာ ​
ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ ​ေ႐ွ႕မွကားအား
မတိုက္​မိရန္​ ဘရိတ္​ကို ဖိနင္​းလိုက္​ၿပီး
ကားအတြင္​းမွ​ေခါင္​းထြက္​ကာ ဆဲဆိုသည္​။

" မ်က္​စိကန္​း​ေနတဲ့မအလ​ေလး ! ငါ့​ေ႐ွ႕က​ေန
ဖယ္​စမ္​း မဟုတ္​ရင္​ ငါ့အ​ေၾကာင္​းသိမယ္​​ေနာ္​ ! "

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ကားတံခါးကိုဖြင္​့ကာ ထြက္​လာၿပီး Vanကားဆီသို႔ ​ေျခလွမ္​းၾကဲၾကဲျဖင္​့
လွမ္​း​ေလ်ွာက္​လာသည္​။

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ ကားမီးနွင့္​ဆန္႔က်င္​၍​
ေရြ႔လ်ားလာ​ေသာ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏
အနက္​​ေရာင္​ပုံရိပ္​အား ၾကည္​့ရင္​း
သူ႔မ်က္​ႏွာထက္​မွာခက္​ထန္​မႈမ်ားက
တျဖည္​းျဖည္​း ​ေလ်ာ့ပါးသြားသည္​။
တစ္​ဖက္​လူသည္​ တစ္​ခုခု မူမမွန္​​ေၾကာင္​း
သတိထားမိကာ ​ေခါင္​းကိုျပန္​သြင္​းၿပီး ​
ေမာင္​း​ေျပးရန္​ျပင္​လိုက္​သည္​။ထိုစဥ္​
တစ္​စုံတစ္​ရာသည္​ အ​ေနာက္​ဖက္​မွ သူ႔အား
႐ိုက္​ခတ္​လိုက္​ၿပီး လက္​တစ္​စုံသည္​ အင္​ဂ်င္​မွ
​ေသာ့အား လ်င္​ျမန္​စြာဆြဲထုတ္​ယူလိုက္​သည္​။

လ်ိဳယြမ္​သည္​ လက္​ပိုင္​႐ွင္​အား မယုံႏိုင္​စြာ
လွည္​့ၾကည္​့လိုက္​ၿပီး

"မင္​း__"

"ဘာ 'မင္​း' လဲ , ႏွာဘူး​ေကာင္​ ? ခင္​ဗ်ား​ေတာ့
​ေထာင္​ထဲမွာ အ႐ိုး​ေဆြးရ​ေတာ့မွာ ! "

႐ွီက်င္​းႏႈတ္​ခမ္​းဖ်ားမွထြက္​လာ​ေသာ
စကားတစ္​လုံးခ်င္​းစီတိုင္​းမွာ ျပည္​မႀကီးသံ
ပီပီသသျဖစ္​ၿပီး ​ေၾကာက္​ရြံ႔​ေနျခင္​းအလ်င္​း
မ႐ွိ​ေတာ့​ေပ။သူ၏လက္​ကို
လူကုန္​ကူးသမား၏ပခုံးထက္​တြင္​
တင္​ကာ ​ေမာင္​းသူခုံႏွင္​့ဟန္​႔တားလ်က္​ ဖိခ်ဳပ္​ထားၿပီး လက္​မ်ားကိုခ်ည္​​ေႏွာင္​ရန္​ ျပင္​လိုက္​သည္​။

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​မွာ အံ့ျသနပန္​းႀကီးသြား၍
႐ုန္​းကန္​ဖို႔ပင္​ သတိမရကာ
"မင္​းက ဘယ္​လို. . .မင္​းကသူလ်ိဳလား ?!
မင္​းငါ့ကိုလွည္​့စားတယ္​. . .​ေစာက္​​ေတာသား!
မင္​း​ေနဦး. . .ငါမင္​းကို
မုဒိမ္​းက်င္​့ၿပီးသတ္​ပစ္​မယ္​! ၿပီးရင္​
ခႏၶာကိုယ္​ကို ခုတ္​__ "

ဒုန္​း !

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ကားဆီသို႔​ေလ်ွာက္​လာစဥ္​
​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​၏ၿခိမ္​း​ေျခာက္​စကားမ်ားကို​
ျကားေသာအခါ မ်က္​ႏွာမွာ အ႐ုပ္​ဆိုးသြားၿပီး
ကားတံခါးကိုဆြဲဖြင္​့ကာ လ်ိဳယြမ္​၏ရင္​ဘတ္​ကို
တံ​ေတာင္​ျဖင္​့ ျပင္​းထန္​တိက်စြာ ​
ေဆာင္​့ထိုးလိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​ ထိုသူအား
​ေခြး​ေသတစ္​​ေကာင္​လို ကား​ေပၚမွ ဆြဲခ်လာရင္​း
ႀကိမ္​းဝါး​ေတာ့သည္​။

"​ေစာက္​ပါးစပ္​ကို ပိတ္​ထားစမ္​း !
စကား​ေနာက္​တစ္​လုံးထပ္​​ထြက္​ရဲ​ထြက္​ၾကည္​့ ​
ေနာင္​ဘယ္​​ေတာ့မွ စကားမ​ေျပာႏိုင္​​ေအာင္​
လုပ္​​ေပးမယ္​ ! "

ရက္​စက္​ျပင္​းထန္​စြာ ခံရၿပီးနာက်င္​​ေန​ေသာ္​လည္​း ​
ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ လက္​မ​ေလ်ာ့ဘဲ
လူးလိမ္​့ကာ သူတို႔အား
ဆဲ​ေရးတိုင္​ထြာ​ေန​ေတာ့သည္​။သူ၏စကားမ်ားမွာ
သာမန္​ထက္​လြန္​ကဲစြာ ​ေအာ့ရြံစရာ​ေကာင္​းလွသည္​။

႐ွီက်င္​းလည္​း ၿငိမ္​​မ​ေနႏိုင္​​ေတာ့​ေအာင္​ ​
ေဒါသထြက္​လာသျဖင္​့ ကား​ေပၚမွဆင္​းကာ
ပိတ္​ကန္​လိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​
သူ႔အစ္​ကိုတစ္​​ေယာက္​တည္​းျဖစ္​​ေၾကာင္​း
သတိထားမိသျဖင္​့​ေမးလိုက္​သည္​။

"တျခားသူ​ေတြ​ေရာ ? "

"မင္​းအ​ေနာက္​ကလိုက္​လာတဲ့ကား​ေတြနဲ႔
အိမ္​မွာက်န္​ခဲ့တဲ့လူ​ေတြကို ​ေျဖ႐ွင္​း​ေနတယ္​ "

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ လ်ိဳယြမ္​အား လက္​ထိပ္​ခတ္​ရင္​း
႐ွင္​းျပလိုက္​သည္​။ကားအတြင္​း
အဝတ္​စုတ္​တစ္​ခုကို႐ွာ​ေတြ႔​ေတာ့ ထိုသူပါးစပ္​ထဲ
ထိုးထည္​့လိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ ႐ွီက်င္​းဘက္​သို႔လွည္​့ၾကည္​့ကာ

"ထိခိုက္​သြား​ေသးလား ? ​ေသနတ္​သံ​ေတြနဲ႔ ​
ေပါက္​ကြဲသံကို ဖုန္​းထဲကတဆင္​့ ၾကားလိုက္​တယ္​ "

႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေခါင္​းခါၿပီး

" ကြၽန္​​ေတာ္​ အဆင္​​ေျပတယ္​ "

ထို႔​ေနာက္​ သူ႔အစ္​ကိုမွာ ​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​အား SUVကားထဲ​ေရြ႔​ေနသည္​ကို သတိထားမိရာ
လက္​​ေျမႇာက္​တားလိုက္​ၿပီး ထိုင္ခ်ကာ
ထိုလူကုန္​ကူးသမား၏ကိုယ္​ကို
ပုတ္​သပ္​စမ္​းၾကည္​့သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏မ်က္​ခုံးမ်ား ျမင္​့တက္​သြားကာ
"ဘာလုပ္​​ေနတာလဲ ? "

"သူက ကြၽန္​​ေတာ္​့တစ္​ကိုယ္​လုံးကို ကိုင္​ထား​ေတာ့
ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း အတုံ႔အလွည္​့ျပန္​လုပ္​တာ​ေပါ့
မဟုတ္​ဘူးလား ? "

႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေပါ့​ေပါ့ပါးပါး ​ေျဖလိုက္​​ေသာ္​​လည္​း
သူ႔လႈပ္​႐ွားမႈမ်ားမွာ ရည္​ရြက္​ခ်က္​႐ွိ႐ွိျဖစ္​သည္​။
သူသည္​ ​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​၏အမူအရာကို ​
ေစာင္​့ၾကည္​့ရင္​း_

ရၿပီ ဒီ​ေနရာပဲ!

​​ေနရာအား ခန္​႔မွန္​းမိ​ေသာအခါ
႐ွန္​႔အာ့ထင္​ဆီမွဓား​ေျမႇာင္​ငွါးၿပီး ထိုသူ၏
အဝတ္​အစားကို တစ္​လႊာၿပီးတစ္​လႊာ
ျဖတ္​​ေတာက္​ကာ ​ေနာက္​ဆုံး၌ ခါးတြင္​
စည္​း​ေႏွာင္​ဝတ္​ဆင္​ထား​ေသာအိတ္​​ေထာင္​
အပိတ္​တစ္​လုံးကို ျဖဳတ္​ယူလိုက္​​ေတာ့သည္​။

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​သည္​ ​ေဒါသျဖစ္​လြန္​း၍
သူ၏မ်က္​လုံးမ်ားမွာ ျပဴးကာ အျပင္​သို႔ပင္​
ထြက္​က်မတတ္​ပင္​။သူသည္​ ​ေခါင္​းကို
ယမ္​းကာ တစ္​ခုခု​ေျပာရန္​ ႀကိဳးစား​ေသာ္​လည္း
'အြန္​း. . .အြန္​း. . .အြန္​းးး. .!' ဟူသည့္​​
အသံမ်ားသာၾကားရသည္​။

"အဲ့တာက ဘာလဲ ? "
႐ွန္​႔အာ့ထင္​ မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​လိုက္​သည္​။

"သူ႔လွ်ိဳ႕ဝွက္​အိတ္​​ေထာင္​"
သူသည္​ အိတ္​ကိုဖြင္​့ဟကာ
အထဲတြင္​ပါသည္​မ်ားကို အစ္​ကိုအား ျပလိုက္​သည္​။

မူးယစ္​​ေဆး၊လက္​ပစ္​ဗုံးမ်ား၊​ေသနတ္​၊
က်ည္​​ေတာင္​့၊ထူးဆန္​း​ေသာပုလင္​းငယ္​တစ္​ခ်ိဳ႕၊​
ေငြသားႏွင္​့flash driveတစ္​ခု စ​ေသာ
ပစၥည္​းအ​ေျမာက္​အမ်ား ျပည္​့ႏွက္​​ေန​ေလသည္​။
႐ွီ​က်င္​း​ေပးလိုက္​​ေသာ ​ေသတၱာ​ေလးလည္​း
ထိုထဲတြင္​ ႐ွိ​ေနသည္​။

သူ၏အ​ေရးအႀကီးဆုံးလိွ်ဳ႕ဝွက္​ခ်က္​အား
႐ွာ​ေဖြသြားသျဖင္​့ အ႐ူးတစ္​​ေယာက္​အလား
႐ုန္​းကန္​​ေတာ့သည္​။အမုန္​းတရားမ်ား
ျပည္​့ႏွက္​​ေန​ေသာမ်က္​လုံးမ်ားျဖင္​့ ႐ွီက်င္​းအား
အသက္​ႏုတ္​ယူမတတ္​ စူးစိုက္​ၾကည္​့​ေနသည္​။

လ်ိဳယြမ္​သည္​ အၾကည္​့ျဖင္​့​ေစာ္​ကား​ေနသည္​ဟု
႐ွန္​႔အာ့ထင္​ ​ေတြးျမင္​မိသျဖင္​့ သတိလစ္​​ေအာင္​
လုပ္​လိုက္​ၿပီး ကိုယ္​ကိုလွည္​့ကာ ​ေခါင္​းကို္
အိတ္​စြပ္​လိုက္​သည္​။

ထိုအခါ ႐ွီက်င္​းသည္​ အိတ္​ကိုျပန္​ဆြဲခြၽတ္​ကာ
သူ႔အစ္​ကိုအား သတိ​ေပးသည္​။

"သူ႔လိုလူမ်ိဳး​ေတြက ဉာဏ္​နီဉာဏ္​နက္​မ်ားၿပီး
စိတ္​မခ်ရဘူး၊ သူ႔ကိုဖမ္​းမိၿပီးရင္​​ေတာင္​
သတိလက္​လြတ္​ျဖစ္​လို႔မရဘူး_
တျခားဘာလွည္​့ကြက္​​ေတြဝွက္​ထားလဲ
မသိႏိုင္​ဘူး​ေလ"

႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔အား အ​ေလးအနက္​
လမ္​းၫႊန္​သင္​ျပ​ေန​ေသာအခါ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​လည္​း
မ​ေနႏိုင္​စြာ ႐ွီက်င္​း၏​ေခါင္​းအား ပြတ္​​ေပးရင္​း
ခ်ီးက်ဴးလိုက္​သည္​။

"ဒီမစ္​႐ွင္​က မင္​းအတြက္​ခက္​ခဲခဲ့ပင္​မဲ့
မင္​း​​ေကာင္​း​ေကာင္​းလုပ္​ႏိုင္​ခဲ့တယ္​ "

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာဆိုသည္​။
<၈၀၀ ! က်င္​းက်င္​း ယူနစ္​ဘားက
၈၀၀ကို က်သြားၿပီ ! >

႐ွီက်င္​းလည္​း ၾကားၾကားခ်င္​း
အံ့အားသင္​့သြားၿပီး​ေနာက္​ အလြန္​​ေက်နပ္​အားရစြာ
႐ွန္​႔အာ့ထင္​အား ျပဳံးျပလ်က္​

"​ေထြ​ေထြထူးထူး မဟုတ္​ပါဘူး၊
ျပည္​သူ​ေတြကိုကယ္​တင္​ဖို႔ အမႈထမ္​းရြက္​ရတာက
ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔တာဝန္​ပဲ​ေလ"
ဟူ၍ ​ေျဖာင္​့မတ္​စြာ ​ေျဖလိုက္​သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​ : "..."

မစ္​႐ွင္​၏အရင္​းခံအ​ဆင္​့ ၿပီး​ေျမာက္​သြားၿပီဟု
ဆိုႏိုင္​သျဖင္​့ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​ႏွင္​့သူ႔အဖြဲ႔သားမ်ားက
က်န္​႐ွိေန​ေသာ လူဆိုးဂိုဏ္​းဝင္​မ်ားကို
ကိုင္​တြယ္​​ေျဖ႐ွင္​းသည္​။အျပင္​လူျဖစ္​​ေသာ
႐ွီက်င္​းအဖို႔ တာဝန္​ၿပီးဆုံးသြားၿပီျဖစ္​ရာ ​
ေစာစီးစြာ အနားယူခြင္​့ရ႐ွိသည္​။

သူသည္​ ကားထဲတြင္​တစ္​​ေယာက္​တည္​း​ေနရန္​
အ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​႐ွာၿပီး အစ္​ကိုwolfဆီမွ
ခိုးယူလာ​ေသာmemory cardမ်ားႏွင္​့
flash driveကိုထုတ္​ကာ ​ေ႐ွာင္​စစ္​အား ​
ေမးလိုက္​သည္​။

"ငါ ဒါ​ေတြကို မျဖစ္မ​ေ​နလက္​လႊဲ​ေပးရမွာ ၊
ဒါ​ေၾကာင္​့ အခုငါ့ဆီမွာ႐ွိတုန္​း
အထဲမွာပါတာ​ေတြကို ​ေကာ္​ပီကူးထားလို႔ရႏိုင္​မလား ? "

ပါ႐ွိ​ေန​ေသာအခ်က္​အလက္​မ်ားမွာ
အလြန္​အ​ေရးပါ​ေၾကာင္​း ​ေ႐ွာင္​စစ္​လည္​း
နားလည္​၍ တ​ေအာင္​့ စဥ္​းစားခ်င္​့ခ်ိန္​ၿပီး​ေနာက္​ ​
ေျဖသည္​။

< ကူးလို႔ရတယ္​ ၊ဒါပင္​မဲ့ အထဲကဟာ​ေတြကို
ဖတ္​ယူဖို႔deviceအတိအက်မ႐ွိလို႔
အခ်ိန္​​ေတာ့ယူရမယ္​ >

" ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာမွာလဲ ? "

<ႏွစ္​နာရီဝန္​းက်င္​​ေလာက္​ ?>
​ေ႐ွာင္​စစ္​လည္​း ခန္​းမွန္​း​ေခ်ကို ​ေျပာျပသည္​။

" ႐ွန္​႔အာ့ထင္​တို႔အဖြဲ႔ အားလုံးၿပီးစီး​ေအာင္​
ေျဖ​႐ွင္​း​ေနတဲ့တ​ေလ်ွာက္​ ငါတို႔မွာ
အခ်ိန္​အလုံအ​ေလာက္​႐ွိပါတယ္​၊ ​
ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​မွာ႐ွိတဲ့flash driveကိုလည္​း
ငါငွါးလိုက္​မွာမို္႔ အဲ့တာပါကူး​ေပး"

႐ွီက်င္​း စဥ္​းစားဆုံးျဖတ္​လိုက္​သည္​ကို ​
ေ႐ွာင္​စစ္​ အတည္​ျပဳၿပီး​ေနာက္​
စကားအပိုမဆို​ေတာ့ဘဲ အလုပ္​စလုပ္​​ေတာ့သည္​။

လက္​ထဲတြင္​ကိုင္​ထား​ေသာ
memory cardမ်ားႏွင္​့flash driveတို႔
ပူ​ေႏြးလာသည္​ကို ႐ွီက်င္​း ခံစားလိုက္​ရၿပီး
သူ႔လက္​​ေမာင္​းမွတဆင္​့ ​ေခါင္​းအတြင္​းသို႔
လ်ွပ္​စစ္​စီး​ေၾကာင္​းတစ္​ခု စီးဝင္​​ေရာက္​သြားသည္​။
ထိုခံစားခ်က္​ႀကီးမွာ
မသက္​မသာျဖစ္​ရတာမ်ိဳး မဟုတ္​​ေသာ္​ျငား
အလြန္​ထူးဆန္​းလွသျဖင္​့ ​ေတာင္​့တင္​းမိ
သြားသည္​။ထိုခံစားမႈကို သက္​​ေတာင္​့သက္​သာ ​
ေနသားက်ဖို႔ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ယူလိုက္​ရသည္​။

​ေက်ာက္​​ေပါက္​ယြမ္​၏အိတ္​မွာ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏
SUVကား​ေပၚတြင္​႐ွိ​ေနသျဖင္​့
႐ွီက်င္​းလည္​း သူ႔ကိုယ္​​ေရးကိုယ္​တာ
အခ်က္​အလက္​ကို အသုံးခ်ကာ
'အစ္​ကိုျဖစ္​သူကားထဲမ​ေနရင္​
မလုံျခံဳသလိုခံစားရသည္​'ဟု ဆင္​​ေျခ​ေပးလ်က္​ ​
ေျဗာင္​က်က် ​ေလ်ွာက္​သြားလိုက္​သည္​။
ကားထဲဝင္​ၿပီး​ေနာက္​ အိတ္​ကို​ေကာက္​ယူကာ
အထဲမွ pen driveကို႐ွာယူလိုက္​သည္​။

သံသယအဝင္​ခံရမည္​ကို စိုးရိမ္​သျဖင္​့
ထိုပစၥည္​းကို မခိုး​ေတာ့ဘဲ ထိုအစား အိတ္​ကို
သူ႔လက္​​ေမာင္​းၾကားထဲဖက္​ကာ
မသိမသာအနည္​းငယ္​​ေဖာက္​လိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ ထိုင္​ခုံတြင္​ ​ေနာက္​သို႔မွီကာ ​
အိပ္​​ေပ်ာ္​​ေနသလိုဟန္​​ေဆာင္​ၿပီး
ထိုအ​ေပါက္​​ေသး​ေသး​ေလးမွတဆင္​့
flash driveကို ထိထားလိုက္​သည္​။

ထို႔​ေနာက္​ အမွန္​တကယ္​ပင္​
အိပ္​​ေပ်ာ္​သြား​ေလ​ေတာ့သည္​။လက္​႐ွိ ​
ေဒတာမ်ားကိုကူးယူရန္​
​ေ႐ွာင္​စစ္​ထုတ္​လႊတ္​​ေန​ေသာလ်ွပ္​စစ္​လိႈင္းမ်ား​မွာ
'အႏိွပ္​ဓာတ္​ကုထုံး'ကဲ့သို႔ သက္​​ေတာင့္​သက္​သာ
ျဖစ္​​ေနရာ လြန္​ခဲ့​ေသာရက္​မ်ားအတြင္​း ​
ေကာင္​း​ေကာင္​းအနားမယူရပဲ
စိတ္​လႈပ္​႐ွား​ေနခဲ့​ေသာ ႐ွီက်င္​းမွာ
သတိလက္​လြတ္​ျဖင္​့ အိပ္​​ေမာက်သြား​ေတာ့သည္​။

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​လည္​း မႏိႈးယူ​ေတာ့ဘဲ
႐ွီက်င္​း အိတ္​ကိုကိုင္​ဆုပ္​ထားပုံကို
ညိွ႔ယူျပဳျပင္​​ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္​ကို
ထိန္​းခ်ဳပ္​ကာ ကူးယူသည္​့အ႐ွိန္​ကို
ျမႇင္​့တင္​လိုက္​သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​ ျပန္​​ေရာက္​လာ​ေသာအခါ သူ႔ကားထဲ ​​
လုံးလုံး​ေလးအိပ္​​ေပ်ာ္​​ေန​ေသာ ႐ွီက်င္​းအား
ျမင္​လိုက္​ရသည္​။

အိပ္​​ေရးမ်ားပ်က္​ခဲ့ျခင္​း​ေၾကာင္​့ ႐ွီက်င္​း၏
မ်က္​လုံးမ်ား​မွာ မ်က္​ကြင္​းမ်ားညိဳ​မဲေနကာ
ညအလင္​း​ေရာင္​မိွန္​မွိန္​​ေအာက္​တြင္​ သူ၏
ပုံပန္​းသဏၭာန္​မွာ အားနည္​းပိန္​ပါး​လ်က္ရွိ​သည္​။
သူ၏အသားအရည္​ႏွင္​့ခ်ည္​အကႌ်ဟာင္​း​ေလးမွာ ​
ထြက္​​ေျပးလာစဥ္​က ​ေပခဲ့​ေသာဖုန္​အလိမ္​းလိမ္​းႏွင္​့
ေပါက္​ထြက္​လာ​ေသာခ်ဥ္​ဖတ္​မ်ား​ေၾကာင္​့
ညစ္​ပတ္​​ေပရည္​​ေန​ေလသည္​။
ဆားရည္​စိမ္​ဘူးကြဲထြက္​လာစဥ္​က
စင္​ခဲ့​ေသာဖန္​စမ်ား​ေၾကာင္​့ သူ၏
လက္​​ေခ်ာင္​းထိပ္​မ်ားမွာ ျခစ္​႐ွရာမ်ား႐ွိ​ေနသည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ကားတံခါးကိုဖြင္​့ကာ
႐ွီက်င္​းအား အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာၾကာ​
ေငးၾကည္​့​ေနမိသည္​။​ေလ​ေျပတစ္​ခ်က္​
တိုက္​ခတ္​လိုက္​ခ်ိန္​တြင္​ သူ႔ညီ​ေလးမွာ
ညခ်မ္​း၏​ေအးစိမ္​့မႈ​ေၾကာင္​့တုန္​ရီကာ
ကိုယ္​ကိုက်ံဳ႕လိုက္​​ေလသည္​။ထိုအခါမွ
႐ွန္​႔အာ့ထင္​လည္​း သတိျပန္​ဝင္​ကာ
ကားတံခါးကို တိုးတိုးတိတ္​တိတ္​ပိတ္​ၿပီး
အထဲသို႔ဝင္​လိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​ သူ၏
ကုတ္​အကၤ်ီကိုခြၽတ္​ကာ ႐ွီက်င္​းအ​ေပၚသို႔
လႊားျခံဳ​ေပးလိုက္​သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​မွာ အရပ္​႐ွည္​႐ွည္​ ​၊ခႏၶာကိုယ္​မွာ
ေတာင္​့တင္​းခိုင္​မာတာ​ေၾကာင္​့ သူ႔အဝတ္​​ေအာက္​႐ွိ
ဆယ္​​ေက်ာ္​သက္​​ေလးမွာ ပို၍ပင္​ ​
ေသးငယ္​သြားသ​ေယာင္​႐ွိသည္​။

ညဥ္​့သန္​း​ေခါင္​ယံအခ်ိန္​မ်ားသည္​
လူတစ္​​ေယာက္​၏ခံစားခ်က္​စိတ္​အစဥ္​မ်ားကို
လိႈင္​းထန္​​ေအာင္​ လုပ္​​ေပး​ေလ့႐ွိသျဖင္​့
႐ွီက်င္​း၏လက္​႐ွိအ​ေနအထားပုံစံ​ေလးသည္​
႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏ခံစားခ်က္​မ်ားကို
က​ေသာင္​းကနင္​းျဖစ္​​ေစသည္​။သူသည္​
လက္​ကိုင္​ဖုန္​းကိုထုတ္​ကာ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးဆီသို႔
စာတစ္​​ေစာင္​ပို႔လိုက္​​ေလသည္​။

[အစ္​ကိုႀကီး ၊ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔
အမွားလုပ္​ခဲ့မိတယ္​ထင္​တယ္​]

႐ွီ​ေဝခ်ဳံးမွ စာျပန္​မလာ​ေပ။ၾကည္​့ရတာ
အိပ္​ယာဝင္​သြားၿပီျဖစ္​ေကာင္​းျဖစ္​ႏိုင္​သည္​။

ႏွစ္​အ​ေတာ္​ၾကာ ကိုယ္​စည္​းကိုယ္​ကမ္​းႏွင္​့​
ေနထိုင္​လာ​ေသာ​ေၾကာင္​့ ဤ​ေဖာ္​ျပ၍မရႏိုင္​ေသာ
ခံစားခ်က္​လိႈင္​းတံပိုးမွာ ျမန္​ျမန္​ဆန္​ဆန္​ပင္​
တည္​ၿငိမ္​သြားခဲ့သည္​။သူ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးဆီ
ပို႔လိုက္​​ေသာစာအား ျပန္​ၾကည္​့တာ
အခ်ိန္​ခဏတုံ႔ဆိုင္​းသြားမိပင္​မဲ့
ျပန္​​ေတာ့မဖ်က္​လိုက္​​ေပ။
ထိုအစား ႐ွီက်င္​းအားဓာတ္​ပုံ႐ိုက္​လိုက္​ၿပီး
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးဆီသို႔ပင္​ ထပ္​မံပို႔​ေပးလိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ ဖုန္​းကိုခ်ၿပီး ႐ွီက်င္​းဆီသို႔ကုန္​းကာ
ခါးပတ္​ပတ္​​ေပးလိုက္​သည္။ၿပီး​ေသာ္​
သူ႔အဖြဲ႔သားမ်ားဆီသို႔ဆက္​သြယ္​ကာ မစ္​႐ွင္​
​ေအာင္​ျမင္​​ေၾကာင္​း​ေၾကညာၿပီး အျပန္​ခရီးကို
စတင္​​ေတာ့သည္​။

​ေ႐ွာင္​စစ္​၏စီကနဲ​ေအာ္​ျမည္​သံ​ေၾကာင္​့
႐ွီက်င္​းႏိုးသြားရသည္​။အိပ္​မႈန္​စုံဝါး
မ်က္​လုံးဖြင္​့ၾကည္​့​ေသာအခါ ​ေကာင္​းကင္​ႀကီးမွာ
လင္​းထိန္​​ေနၿပီျဖစ္​သည္​။သူသည္​လည္​း
သူ႔ကိုယ္​ပိုင္​ဟုတ္​မည္​မထင္​​ေသာ
အလြန္​ႀကီးမားလွ​သည္​့ ညဝတ္​အကၤ်ီတစ္​စုံကို
ဝတ္​ဆင္​ထားၿပီး မရင္​းႏွီးလွ​ေသာ
ဟိုတယ္​ခန္​းတစ္​ခုထဲသို႔ ​ေရာက္​​ေနသည္​ကို​
ေတြ႔လိုက္​ရသည္​။သူမွတျခား မည္​သူမွမ႐ွိ​ေခ်။

"ဘာျဖစ္​တာလဲ ? "
႐ွီက်င္​းသည္​ သမ္​း​ေဝလ်က္​ ​
ေကာင္​း​ေကာင္​းအိပ္​​ေပ်ာ္​သြားျခင္​း​ေၾကာင္​့ ​
ေ႐ွာင္​စစ္​အား ​ေနာင္​အားသည္​့အခ်ိန္​မ်ားတြင္
ထိုလ်ွပ္​စစ္​အႏိွပ္​ကုထုံးမ်ိဳး ထပ္​လုပ္​ခိုင္​းရမည္​ဟု
စဥ္​းစားမိသည္​။

​ေ႐ွာင္​စစ္​၏အသံမွာ အထိတ္​တလန္​႔ျဖင္​့
<က်င္​းက်င္​း! ဒါလင္​ရဲ႕ဘားတန္​းက
စတက္​​ေနၿပီ. . .အခု၆၀၀ကို ​ေရာက္​​ေနၿပီ!>

"​ေအာ္​.."
႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေစာင္​ကိုစိတ္​​ေက်နပ္​သည္​အထိ
​ေခါက္​ခတ္​ၿပီး မ်က္​လုံးျပန္​ပိတ္​လိုက္​သည္​။
ႏွစ္​စကၠန္​႔​ေလာက္​အၾကာက် အလန္​႔တၾကား
ထထိုင္​ကာ ​ေအာ္​​ေတာ့သည္​။

" ဘာ ! ? ဘယ္​သူ႔ယူနစ္​ဘား ?
ထပ္​​ေျပာစမ္​း ! "

​ေ႐ွာင္​စစ္​မွာ ငို​ေတာ့မည္​့အသံႏွင္​့
<ဒါလင္​ ၊ ဒါလင္​့ယူနစ္​ဘား !
ထပ္​တက္​သြားျပန္​ၿပီ...အခု ၆၁၀မွာ ! >

႐ွီက်င္​း အခ်ိန္​တစ္​​ေအာင္​့ၾကာသည္​အထိ ​
ေအးခဲသြားမိသည္​။ထို႔​ေနာက္​ ခုတင္​​ေပၚမွ
ဝ႐ုန္​းသုန္​းကား ဆင္​းကာ သူ႔ဖုန္​းႏွင္​့အိတ္​ကို
႐ွာ​ေသာ္​လည္​း ​မ​ေတြ႔​ေပ။သူ႔အား ဒီ​ေနရာသို႔
႐ွန္​႔အာ့ထင္​​ေခၚလာ​ေၾကာင္​း ​
ေ႐ွာင္​စစ္​​ေျပာ​ေသာအခါ သူ႔ပစၥည္​းအားလုံး ​
ေဘးကပ္​ရပ္​႐ွိ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​အခန္​းတြင္​ ႐ွိႏိုင္​သည္​။

ထို႔​ေၾကာင္​့ အ​ေလာတႀကီး​ေျပးသြားကာ
တံခါး​ေခါက္​လိုက္​သည္​။

ခဏအၾကာတြင္​ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ပဝါျဖင္​့
သူ၏​ေခါင္​းစိုစိုကိုသုတ္​ရင္​း တံခါးဖြင့္​လာသည္​။
သူသည္​ ​ေရခ်ိဳးဝတ္​႐ုံကို ဝတ္​ဆင္​ထားၿပီး
သူ၏အသားအရည္​တြင္​ ​ေရစက္​​ေလးမ်ား
တြဲခို​ေနသည္​မွာ မၾကာ​ေသးခင္​ကမွ ၊ ​
ေရခ်ိဳးခန္​းအတြင္​းမွ ထြက္​လာပုံရသည္​။
႐ွီက်င္​း၏ ပ်ာယာခတ္​​ေန​ေသာအမူအရာ​ေၾကာင္​့
မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ကာ ​ေမးသည္​။

"ဘာျဖစ္​လို႔လဲ ? "

႐ွီက်င္​းသည္​ သာမန္​ကာလွ်ံကာ
"အိပ္​မက္​ဆိုးမက္​လို႔ " ဟုဆိုၿပီး
႐ွန္​႔အာ့ထင္​အား အ​ေနာက္​သို႔တြန္​းကာ
သူ႔အိတ္​ကို ႐ွာ​ေတာ့သည္​။​
ေတြ႔​သည္​ႏွင္​့ ဖုန္​းကို​ေမႊ​ေႏွာက္​႐ွာယူကာ
စက္​ဖြင္​့ၿပီး ခ်က္​ခ်င္​း လ်န္​ကြြၽင္​းကို ​
ေခၚဆို​ေတာ့သည္​။

ဖုန္​းဝင္​သြားၿပီးလ်ွင္​ၿပီးခ်င္​းပဲ လ်န္​ကြၽင္​းမွ
ကိုင္​လိုက္​သည္​။
{႐ွီက်င္​း? }

​ေလသံအသြားအလာအရ မည္​သည္​မွ
မျဖစ္​​ေသး​ေၾကာင္​းသိလိုက္​ရ၍ သက္​ျပင္​းခ်ကာ
ၾကမ္​းျပင္​​ေပၚစိတ္​သက္​သာစြာ ထိုင္​ခ်လိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ပါ ၊ ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​တို႔ဘက္​မွာ​ေရာ
အ​ေျခအ​ေန​ေတြဘယ္​လို႐ွိလဲ ? "

လ်န္​ကြၽင္​းသည္​ ႐ွီက်င္​းအ​ေမးကို​
ေျဖမည္​့အစား သူမွ ထပ္​​ေမးလိုက္​သည္​။
{႐ွီက်င္​း.. မင္​း ျပန္​မလာ​ေသးဘူးလား ? "

႐ွီက်င္​း ​ေၾကာင္​​ေတာင္​​ေတာင္​ျဖစ္​သြားကာ
"ဟင္​ ? ဘာ​ေျပာလိုက္​တာ ? "

လ်န္​ကြၽင္​း ​​ေခတၱခဏ တိတ္​ဆိတ္​သြားၿပီးမွ
အ​ေသးစိတ္​​ေျပာျပသည္​။

{မင္​းတာဝန္​ၿပီးဆုံးသြားၿပီလို႔ ဒီမနက္​ပဲ
အစိုးရဘက္​က တင္​ျပလာတယ္​၊
စစ္​အမႈထမ္​း​ေတြအားလုံးလည္​း Bၿမိဳ႕ကို
ျပန္​​ေရာက္​​ေနၿပီ. . .႐ွီက်င္​း မင္​းဘာလို႔
ကလပ္​ကို ျပန္​​မ​ေရာက္​​ေသးတာလဲ ?
မဟုတ္​မွလြဲ​ေကာ . . .
မင္​းျပန္​မလာ​ေတာ့ဘူးလား ? }

"ဘယ္​လိုလုပ္​ျဖစ္​ႏိုင္​မွာလဲ ! "
႐ွီက်င္​း က်ယ္​​ေလာင္​စြာ ​ေခ်ပလိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ သူအနည္​းငယ္​စိတ္​အလႈပ္​႐ွား
လြန္​သြားမွန္​း သတိျပဳမိရာ အသံကို​ေလ်ာ့ခ်ၿပီး
႐ွင္​းျပသည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​့အလုပ္​ၿပီးၿပီးခ်င္​း အိပ္​​ေပ်ာ္​သြားတာ
အခုမွႏိုးတယ္​၊ အခုကြၽန္​​ေတာ္​ ဟိုတယ္​မွာ...
ကြၽန္​​ေတာ္​ျပန္​လာခဲ့မယ္​၊ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​​ေရာ
အခုကလပ္​မွာပဲလား ? "

​ေက်းဇူးျပဳၿပီး...​ေက်းဇူးျပဳ၍ ကလပ္​မွာပဲလို႔
​ေျပာပါ !!

လ်န္​ကြၽင္​း၏အသံမွာ ပုံမွန္​ျပန္​ျဖစ္​သြားကာ ဆိုသည္​။
{ဟင္​့အင္​း}

"​ေအာ္​ မဟုတ္​ဘူးလား . . .ဟမ္​?
မဟုတ္​ဘူးလား ! ? ဘယ္​မွာလဲ? ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​
ဘာလုပ္​ဖို႔စီစဥ္​​​ေနတာလဲ. . .ဟို. . ."

ခင္​ဗ်ားရဲ႕ယူနစ္​ဘားက ကမူး႐ူးထိုး
ထိုးတက္​​ေနတာ သိရဲ႕လား ? !

လ်န္​ကြၽင္​း၏အသံအား ၾကားစဥ္​က ​
ေနရာတက် ျပန္​လည္​တည္​ၿငိမ္​သြား​ေသာ
႐ွီက်င္​း၏ ႏွလုံးသား​ေလးမွာ အခု​ေတာ့
လည္​​ေခ်ာင္​းအတြင္​းမွ ထပ္​မံခုန္​ထြက္​​ေတာ့မလိုပင္​။
သူသည္​ ဘားတန္​းအား အာ႐ုံစိုက္​ၾကည္​့ရင္​း
တစ္​ဖက္​လူ၏တုံ႔ျပန္​မႈကိုပင္​ မ​ေစာင္​့ဘဲ
မအီမသာ​ေမးလိုက္​သည္​။

"အခုကားထဲမွာလား? ဘယ္​သြား​ေနတာလဲ ? "

အခု​ေလးတင္​ ကား​ေပၚတက္​လိုက္​​ေသာ
လ်န္​ကြြၽင္​းသည္​ ႐ွီက်င္​း၏တိက်လွ​ေသာ
ခန္​႔မွန္​း​ေခ်​ေၾကာင္​့ အနည္​းငယ္​အံ့အား
သင္​့သြားကာ ျပန္​​ေျဖရန္​ပင္​
​ေႏွာင္​့​ေႏွးသြားသည္​။သက္​​ေတာင္​့သက္​သာ
ျဖစ္​မည္​့အ​ေနအထားကို ထိုင္​ၿပီးမွ ​ေျဖလိုက္​သည္​။

"သူငယ္​ခ်င္​း​ေဟာင္​းတစ္​​ေယာက္​နဲ႔ ​
ေန႔လည္​စာသြားစားမလို႔။ ဟို​တယ္​မွာ
မင္​းကိုလာႀကိဳဖို႔ Gua Yiကို
ဖုန္​းဆက္​​ေမးလိုက္​၊ ၿပီး​ေတာ့. . .
မစ္​႐ွင္​မွာ မင္​း​ေကာင္​း​ေကာင္​းလုပ္​​ႏိုင္​ခဲ့တယ္​။
ငါဖုန္​းခ်လိုက္​​ေတာ့မယ္​..ညစာစားခ်ိန္​က် ​
ေတြ႔ၾကတာ​ေပါ့ "

ထိုသို႔ျဖင္​့ ဖုန္​း​ေခၚဆိုမႈအဆုံးသတ္​သြားသည္​။

႐ွီက်င္​းမွာ သီးမတတ္​ျဖစ္​သြားရသည္​။
ဖုန္​းတစ္​ဖက္​မွ မအားလပ္​​ေသာ
အ​ေျခအ​ေနကိုနား​ေထာင္​အၿပီး
သူ၏ႏွလုံးသားမွာ ​ေအးစက္​သြားသည္​။
၇၅၀သို႔​ေရာက္​​ေနၿပီျဖစ္​​ေသာ
လ်န္​ကြၽင္​း၏ယူနစ္​ဘားကို ၾကည္​့ကာ ​
ေနာက္​မတြန္​႔​ေန​ေတာ့ဘဲ ထိုလူအား
ထပ္​ဖုန္​း​ေခၚလိုက္​သည္​။

ပထမအႀကိမ္​ကဲ့သို႔ လ်န္​ကြၽင္​းသည္​
ျမန္​ျမန္​ဆန္​ဆန္​ပင္​ ဖုန္​းကိုင္​လာၿပီး
{ဘာျဖစ္​လို႔လဲ? }

"ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​, အဲ့သူငယ္​ခ်င္​းနဲ႔မ​ေတြ႔လို႔
မရဘူးလား ? "

႐ွီက်င္​းသည္​ တည္​့တိုးသာ​ေမးလိုက္​သည္​။

လ်န္​ကြၽင္​းသည္​ ျပန္​​ေျဖဖို႔ အခ်ိန္​ခဏယူလိုက္​ရၿပီး သူ၏အသံမွာ ပို၍ ​ေအး​ေဆးသြားသလိုပင္​။
{စိတ္​မပူပါနဲ ့ ၊ ငါဘာစားရမလဲ ​
ေသခ်ာဂ႐ုစိုက္​မွာပါ၊ ကလပ္​ကိုသာ ျပန္​လိုက္​...
ညစာစားခ်ိန္​ မတိုင္​မီ ငါျပန္​​လာခဲ့မယ္​}

ဘားတန္​းက ​ေသာက္​ရမ္​းျမန္​​ေနတာ. . .
ညစာကို ​ေမ့လိုက္​ဦး.. ​
ေန႔လည္​စာစားၿပီးခ်ိန္​ထိ ခင္​ဗ်ားအသက္​႐ွင္​​ေနရင္​
ထူးဆန္း​အံ့ျသဖြယ္​ ျဖစ္​​ေနဦးမယ္​ !

႐ွီက်င္​းမွာ စိုးရိမ္​တႀကီးျဖစ္​​ေနရ​ေသာ္​ျငား
ထိုဦးတည္​ရာတြင္​ အႏၱရာယ္​႐ွိ​ေၾကာင္​းလည္​း
တိုက္​႐ိုက္​​ေျပာဆို၍ မရႏိုင္​ေပ။
ပိုမို စိတ္​​ေလာလာ​ေလ လ်န္​ကြၽင္​းအား
မည္​သို႔​ေျဖာင္​းဖ်ရမွန္​း မသိ​ေလျဖစ္​ရာ
ပူပန္​​ေသာကမ်ားလြန္​း၍ ဆံပင္​မ်ားပင္​
ကြၽတ္​​ေတာ့မလိုခံစားလာရသည္​။
လ်န္​ကြၽင္​းဘက္​မွ ဖုန္​းခ်​ေတာ့မည္​့
အရိပ္​အ​ေယာင္​ျပ​ေသာအခါ ႐ွီက်င္​း၏
စိတ္​တို႔မွာ တစ္​စကၠန္​႔​ေလာက္​ ဗလာက်င္​းသြားကာ ​
ေအာ္​​ေျပာ​ေတာ့သည္​။

"ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​ကို တျခားသူ​ေတြနဲ႔
ထမင္​းအတူ စားခြင္​့မျပဳႏိုင္​ဘူး!
ကြၽန္​​ေတာ္​တစ္​​ေယာက္​တည္​းနဲ႔ပဲ စားရမယ္​ ! "

မ်က္​စိတစ္​မိွတ္​အတြင္​းမွာ ​ေလထုဟာ
ၿငိမ္​သက္​သြားၿပီး ဖုန္​းတစ္​ဘက္​ျခမ္​းမွလည္​း
တိတ္​ဆိတ္​သြားသည္​။

႐ွီက်င္​း၏​ေဘးတြင္​ မတ္​တပ္​ရပ္​​ေန​ေသာ
႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏လက္​မွာ ပဝါကို
တင္​းတင္​းက်ပ္​က်ပ္​ဖိကိုင္​ကာ
သူ႔ႂကြက္​သားမ်ားႏွင္​့​ေသြး​ေၾကာတို႔​
ေပါက္​ထြက္​မတတ္​ လက္​သီးဆုပ္​လိုက္​မိသည္​။
သူ၏မ်က္​ႏွာမွာ မာထန္​​ေနၿပီး စိတ္​တို႔မွာလည္​း
က​ေယာက္​ကယက္​ျဖစ္​​လာသည္​။

{ ႐ွီက်င္​း }

လ်န္​ကြြၽင္​းဘက္​မွ တိတ္​ဆိတ္​မႈကို
အရင္​ၿဖိဳခြဲလိုက္​​ေသာ္​လည္​း စိတ္​တို​ေဒါသျဖစ္​ျခင္​း
အလ်င္​းမ႐ွိ​ေပ။သူ၏အသံမွာ ျပတ္​သား​ေသာ္​လည္​း
စကားလုံးမ်ားက ​ေခ်ာ့​ေခ်ာ့​ေမာ့​ေမာ့ျဖစ္​သည္​။

{​ေခါင္​းမမာစမ္​းနဲ႔ ၊ စားၿပီးတာနဲ႔ခ်က္​ခ်င္​း
ျပန္​လာခဲ့မွာပါ။ အဲ့သူငယ္​ခ်င္​းက ငါ့အသက္​ကို
တစ္​ခါကယ္​ဖူးတယ္​...ဒါ​ေၾကာင္​့ သူ႔အ​ေပၚ ​
ေလာကဝတ္​အရ အ​ေလးထားသင္​့တယ္​​ေလ}

​ေသစမ္​း. . .
လက္​စသတ္​​ေတာ့ အဲ့လိုဆက္​ဆံ​ေရးမ်ိဳး
ျဖစ္​​ေနတာကိုး ...လ်န္​ကြၽင္​းရဲ႕အက်င္​့အရဆို
သူ႔အသက္​သခင္​​ေက်းဇူး႐ွိဖူးသူကို ​
ေပါ့​ေပါ့တန္​တန္​ သ​ေဘာထားမွာ
မဟုတ္​​ေတာ့ဘူး. . .
ၾကည္​့ရတာ ဒီ​ေတြ႔ဆုံမႈကို တားဖို႔
မျဖစ္​ႏိုင္​​ေတာ့ဘူးပဲ

႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔နဖူးသူ ဖိႏိွပ္​ကာ
စိတ္​ၿငိမ္​​ေအာင္​ လုပ္​လိုက္​သည္​။​
ေလာ​ေလာဆယ္​ ျမင္​့တက္​​ေန​ေသာဘားတန္​းကို
ဆက္​မၾကည္​့​ေတာ့ဘဲ ဘားတန္​းသည္​
အျမင္​့ဆုံးအမွတ္​သို႔ မ​ေရာက္​မခ်င္​း
အႏၱရာယ္​က်​ေရာက္​မည္​ မဟုတ္​​ေသး​ေၾကာင္​း
ကိုယ္​့ကိုယ္​ကို ႏွစ္​သိမ္​့လိုက္​သည္​။
သူ၏ႏွလုံးခုန္​သံ ပုံမွန္​ျဖစ္​သြားမွာ
အသိ​ေပး​ေလသည္​။

"ဒါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​ အခုခ်က္​ခ်င္​း
ကြြၽင္​း​ေ႐ွာက္​ဆီလာခဲ့မယ္​. . .
ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​တစ္​​ေယာက္​တည္​းဆို
ဘယ္​လို​ေတြစားမလဲ မယုံလို႔ ၊ ကြၽန္​​ေတာ္​
ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​နဲ႔အတူ စားခ်င္​တယ္​"

{႐ွီက်င္​း. . }

"ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​နဲ႔တူတူ စားခ်င္​တယ္​လို႔"
႐ွီက်င္​း အ​ေလးအနက္​တိုက္​တြန္​းသည္​။
တျခားသူ၏႐ႈ​ေထာင္​့မွၾကည္​့လ်ွင္​ ႐ွီက်င္​း၏
အမူအက်င္​့မ်ားမွာ တစ္​ကိုယ္​​ေကာင္​းဆန္​သလို
အနည္​းလည္​း အလိုလိုက္​ခံထားရသကဲ့သို႔ပင္​။
သူသည္​ မိမိကိုယ္​ကို တရားမ်ွတမႈ႐ွိသကဲ့သို႔

"ကြၽန္​​ေတာ္​က ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​နဲ႔အတူတူ
လိုက္​ပါၿပီးစား​ေသာက္​ရမယ္​လို႔
ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​ပဲ​ေျပာထားတာမလား။ အခု
ကြၽန္​​ေတာ္​Bၿမိဳ႕ကို ျပန္​​ေရာက္​ၿပီမို႔ ကြၽန္​​ေတာ့္​ကို
ခ်န္​ထားခဲ့စရာ အ​ေၾကာင္​းကိုမ႐ွိဘူး"

တစ္​​ေအာင္​့မ်ွ တိတ္​ဆိတ္​သြားၿပီး​ေနာက္​
လ်န္​ကြၽင္​းသာ လက္​နက္​ခ်အညံ့ခံလိုက္​ရသည္​။
သူသည္​ လိပ္​စာကို​ေျပာျပလိုက္​ၿပီး

{အဲ့​ေနရာကိုလာခဲ့ ၊ မင္​းကိုႀကိဳဖို႔ Gua Erကို
လႊတ္​လိုက္​မယ္​ }

"ဟင္​့အင္​း! Gua Erက ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​နဲ႔ပဲ
တူတူ႐ွိသင္​့တာ...ကြၽန္​​ေတာ္​့ဘာသာပဲ လာခဲ့မယ္​ "

႐ွီက်င္​း ကတိုက္​က႐ိုက္​တားၿပီး သက္​ျပင္​းခ်
လိုက္​သည္။ဖုန္​းခ်ကာ အိတ္​ထဲမွာ
ကုတ္​အက်ႌတစ္​ထည္​ကိုဆြဲထုတ္​ ဝတ္​ဆင္​ၿပီး
မတ္​တပ္​ရပ္​လိုက္​သည္​။ညဝတ္​အကၤ်ီအား
လဲရန္​ပင္​ စိတ္​ကူးမ႐ွိဘဲ လွည့္ထြက္ကာ
​​လ်န္​ကြၽင္​းဆီသြားရန္​ျပင္​လိုက္​သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ လက္​လွမ္​းကာ ႐ွီက်င္​း၏
ပုခုံးအား ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​။သူ႔အမူအရာမွာ
စကား​ေျပာခ်င္​သလို ​ေနမထိထိုင္​မထိ
ျဖစ္​​ေန​ေသာ္​လည္​း သူ႔စိတ္​သူထိန္​းခ်ဳပ္​ကာ
အဆုံး၌ ဘာမွမဆိုႏိုင္​​ေပ။

သူ႔အမူအရာမွာ ႐ွီက်င္​းကို စဥ္​းစားရခက္​​ေစသလို
အနည္းငယ္​​စိုးရိမ္​​ေစသည္​။သူသည္​
႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏လက္​ကိုဖယ္​ထုတ္​ကာ ​ေျပာသည္​။

"စတုတၳအစ္​ကို, ကြၽန္​​ေတာ္​့အိတ္​ကို
ကလပ္​ဆီပို႔​ေပးပါ၊ ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​ဆီအမွီသြားရမွာမို႔
ကြၽန္​​ေတာ္​အရင္​ျပန္​ႏွင္​့မယ္​ "

"ငါသိပါတယ္​ ၊ မင္​း​ေျပာတာ​ေတြ ငါၾကားတယ္​"
႐ွန္​႔အာ့ထင္​​ေလသံမွာ မာ​ေၾကာ​ေနၿပီး
တစ္​ခုခု​ေမးခ်င္​သလို ႐ွီက်င္​း၏ပုခုံးကို
ဖိဆုပ္​ထားဆဲျဖစ္​သည္​။သို႔ေသာ္​ ႐ွီက်င္​း၏
အမူအရာမွာ ပို၍ပို၍ စိတ္​မ႐ွည္​ျဖစ္​လာၿပီး
ပုခုံး​ေပၚမွသူ႔လက္​အား တြန္​းဖယ္​ရန္​
အားသန္​လာသည္​။႐ွန္​႔အာ့ထင္​လည္​း ​
ေျပာခ်င္​သည့္​​စကားမ်ားကိုျပန္​ၿမိဳခ်ကာ
လက္​လႊတ္​​ေပးလိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​
ကိုယ္​ကိုကိုင္​းကာ ႐ူးဖိနပ္​တစ္​စုံကို
႐ွီက်င္​းအ​ေ႐ွ႕သို႔ ခ်​ေပးရင္​း
​ေျပာလိုက္​သည္​။

"ဘာ​ေတြအလ်င္​လို​ေနတာလဲ? အရင္​ဆုံး
အဝတ္​လဲသန္​႔စင္​လိုက္​ဦး. . .ၿပီးရင္​
ငါကား​ေမာင္​းၿပီးလိုက္​ပို႔​ေပးမယ္​၊ မင္​းဘာသာ
သြားတာထက္​ ပိုျမန္​တာ​ေပါ့"

႐ွီက်င္​း ႐ုန္​းကန္​​ေနသည္​ကိုရပ္​လိုက္​သည္​။
သူသည္​ အက်ိဳးအ​ေၾကာင္​းကိုခ်င္​့ခ်ိန္​လိုက္​ၿပီး
အဝတ္​အစားမ်ား​ေကာက္​ယူကာ ​
ေရခ်ိဳးခန္​းထဲအ​ေျပးဝင္​ရင္​း ​ေအာ္​​ေျပာသည္​။

"ခဏ​ေလးပဲ​ေစာင္​့ စတုတၳအစ္​ကို! ငါးမိနစ္​..
မဟုတ္​ဘူး..ႏွစ္​မိနစ္​ပဲ​ေစာင္​့! ​ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​​
ေစာင္​့​ေနလို႔ ျမန္​ျမန္​သြားရမယ္​ "

႐ွန္​႔အာ့ထင္​ခဗ်ာ တံခါးကို အလ်င္​အျမန္​​
ေဆာင္​့ပိတ္​ကာ ရွီက်င္းကို​ျပန္​ဆြဲခ်ဳပ္​ၿပီး
ဆုံးမ​ေျပာဆိုခ်င္​​ေသာဆႏၵမ်ားကို
အ​ေတာ္​ဖိႏိွပ္​​ထားရသည္​။သူ႔ကိုယ္​သူ
စိတ္​႐ွည္​ရန္​​ေျပာၾကားၿပီး ကိုယ္​ကိုလွည္​့ကာ
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးဆီဖုန္​း​ဆက္​ရန္​ လက္​ကိုင္​ဖုန္​းအား ​
ေကာက္​ယူလိုက္​သည္​။

၁၅မိနစ္​ခန္​႔ၾကာၿပီး​ေနာက္​
ညီအစ္​ကိုႏွစ္​​ေယာက္​ ကား​ေပၚတက္​ကာ
ဟိုဟယ္​မွထြက္​ခြာလာခဲ့ၾကသည္​။
ကားတံခါးပိတ္​ၿပီးသည္​ႏွင္​့
႐ွီက်င္​းသည္​ လ်န္​ကြၽင္​းအား ဖုန္​း​ေခၚသည္​။
ယူနစ္​ဘားအား ​ေစာင္​့ၾကည္​့ထားလ်က္​
အ​ေၾကာင္​းအရာတစ္​ခုၿပီးတစ္​ခု ကူး​ေျပာင္​း
ေျပာဆိုရင္​း လ်န္​ကြၽင္​း၏ထိုသူငယ္​ခ်င္​း​ေဟာင္​း
အ​ေၾကာင္​းကို သိရ​ေအာင္​ က​ေလာ္​ဆြဖို႔
ႀကိဳးစားသည္​။

လ်န္​ကြၽင္​း၏စိတ္​မွာ ခန္​႔မွန္​းရခက္​​ေသာ္​လည္​း
မထင္​မွတ္​စြာ ႐ွီက်င္​းႏွင္​့စကား​ေဖာင္​ဖြဲ႔​ေနသည္​။
ထို႔အျပင္​ သူ၏သ​ေဘာထားမွာ စိတ္​႐ွည္​ကာ
အလိုလိုက္​ထား​ေလသည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​မွာ နား​ေထာင္​​ေလ​ေလ
စတီယာတိုင္​အား ဆုပ္​ကိုင္​ထား​ေသာလက္​မ်ားမွာ
လက္​ဆစ္မ်ားျဖဴလာသည္​အထိ ​​
ပိုမိုတင္​းက်ပ္​လာသည္​။ဆက္​လက္​
သည္​းညည္း​မခံႏိုင္​​ေတာ့သည္​့အ​ေလ်ာက္​
႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳး၏ဖုန္​းနံပါတ္​အား ႏိွပ္​လိုက္​​ေလသည္​။
ဖုန္​းဝင္​သြား​ေသာအခါ ​ေမးျမန္​းလိုက္​သည္​။

"အစ္​ကို Bၿမိဳ႕မွာလား ? "

{ဟုတ္​တယ္​​ေလ ၊ အခုနားရက္​ရလို႔. . .
ဘာလို႔လဲ ?}

႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳး၏အသံမွာ အနည္းငယ္
​​ဗလုံးဗ​ေထြးျဖစ္​​ေန​ေလရာ
တစ္​ခုခုစား​ေသာက္​​ေနပုံရသည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ မိမိပတ္​ဝန္​းက်င္​
အ​ေျခအ​ေနအား လုံးလုံးလ်ားလ်ားလ်စ္​လ်ဴရႈၿပီး
စကား​ေလ႐ွည္​​ေန​ေသာ ​ေဘးခုံတြင္​
ထိုင္​​ေနသည္​့႐ွီက်င္​းအား ၾကည္​့ကာ
အံႀကိတ္​လိုက္​သည္​။သူသည္​ လ်န္​ကြၽင္​းႏွင္​့
ထိုသူမိတ္​​ေဆြတို႔​ ေတြ႔မည္​့စား​ေသာက္​ဆိုင္​
လိပ္​စာအား ​ေျပာျပလိုက္​ၿပီးဆိုသည္​။

"အဲ့ကို အခုခ်က္​ခ်င္​းသြားလိုက္​. .
အစ္​ကိုႀကီးလည္​း လာလိမ္​့မယ္​ "

{ဘာ​ေတြျဖစ္​ကုန္​ ? ငါတို႔ ညစာတူတူ
စားၾကမလို႔လား ?}

႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳး အံျသတႀကီး ​ေမးလိုက္​သည္​။

"မဟုတ္​ဘူး"

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏ႏႈတ္​ခမ္​းပါးမ်ားမွာတင္​းတင္​းစိလ်က္​
အသံမွာ သံမဏိအလားမာ​ေၾကာ​ေနသည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ က်င္​း​ေလးရဲ႕သူ​ေဌးနဲ႔
စကား​ေျပာၾကမလို႔"

===========================

အခန်း(၂၇)ညစာ

ရှန့်အာ့ထင်နှင့်သူ့အဖွဲ့သည်​အနီးအနားရှိ
စွန့်​ပစ်​ထား​သောယာ​တောအိမ်​ထဲတွင်​
ပုန်းခို​နေကြသည်​။ထိုအချိန်​ကားသုံးစီးသည်​
အရှိန်​ပြင်းစွာ​မောင်းနှင်​ဖြတ်​သန်းသွားကာ
​သေနတ်​သံများပါကြားရသဖြင့်​တစ်​စုံတစ်​ရာ
ဖြစ်​ပွားနေပြီဖြစ်​ကြောင်း
သ​ဘော​ပေါက်​လိုက်​သည်​။အပြင်​ဘက်​ရှိ
အ​ခြေအ​နေများကို သွား​ရောက်​ကြည့်​ရှုရန်​
ပြင်​စဉ်​မှာပဲ ရှီကျင်းဆီမှ စာအား လက်​ခံရရှိ​လေသည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​၏အမူအရာမှာ ချက်​ချင်း​
ပြောင်းလဲသွားပြီးေ​ခြရာခံစက်​ကိုထုတ်​ကာ
ရှီကျင်း၏တည်​နေရာကို စစ်​ဆေးလိုက်​သည်​။
သင်္က​တေ​လေး လျင်​မြန်​စွာ​ရွေ့လျား​နေသည်​ကို
အတည်​ပြုမိသည်​နှင့့်​တခြားအဖွဲ့သားများကို
လှုပ်​ရှားရန်​အမိန့်​ပေးပြီး ထင်းပုံ​နောက်​တွင်​
ကွယ်​ရပ်​ထား​သော ကားဆီသို့​ပြေး​တော့သည်​။

​ကောင်းကင်​ကြီးမှာ​မှောင်​မိုက်​နေပြီဖြစ်​ပြီး
ရွာတွင်​လမ်းမီးမရှိသည့်​အပြင်​လမ်းများက
ကျဉ်း​မြောင်း​သေးသည့်​အတွက်​ညအချိန်​
ကား​မောင်းရခြင်းမှာ အလွန်​အရဲစွန့်​ရ​ပေသည်​။

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​မောင်း​နေ​သော
Vanကားမှာ ကိုယ်​ထည်​ကြီးပြီး​
နှေး​ကွေး​လေးလံလှသဖြင့်​လွယ်​ကူ​သောပစ်​မှတ်​
တစ်​ခုလိုပင်​။လူကြီးမှာ​ဒေါသကြီးလျက်​
စိုးရိမ်​ကြောင့်​ကြဖြစ်​နေရသည်​။သူတို့၏
ပတ်​ပတ်​လည်​တွင်​ရှင်းလင်း​နေ​သော
ယာခင်းများသာရှိ​လေရာ ပုန်းစရာ​နေရာဟူ၍
မရှိ​ပေ။သူသည်​ရှီကျင်းအား
အ​ဆောတလျင်​အသံဖြင့်​အော်​ပြောသည်​။

"မြန်​မြန်​! သူတို့ကိုပစ်​လိုက်​! ရ​အောင်​တား ! "

ရှီကျင်းသည်​စိတ်​အတွင်းကျိန်​ဆဲလိုက်​ကာ
လူကုန်​ကူးသမားအတွက်​ကိစ္စများ
အ​ဆင်​ချော​အောင်​လုပ်​ပေးမည်​မဟုတ်​ချေ။
ထို့​ကြောင့်​သူသည်​ကြောက်​လန့်​နေ​သော
အမူအရာဖြင့်​ညည်းညူသည်​။

"အကိုလျို. . ကျ​နော်​မလုပ်​နိုင်​ဘူး !
ခု​လေးတင်​ကျည်​က ကျ​နော့်​ဆံပင်​ဘေးက
ဖြတ်​သွားတာ. . .
​ကြောက်​တယ်​..! ကျ​နော်​ဆက်​မလုပ်​နိုင်​တော့ဘူး
အိမ်​ပြန်​မယ်​! မားကို​တွေ့ချင်​တယ်​. . ! "

" ချီးပဲ !​စောက်​သုံးမကျလိုက်​တာ ! "
​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​ဒေါသ​ကြောင့်​
ပါးစပ်​ပင်​ရွဲ့ချင်​လာသလိုဖြစ်​ကာ
ကြိမ်း​မောင်းလိုက်​သည်​။သူသည်​
စတီယာတိုင်​အား​ဒေါသူပုန်​ထစွာထုရိုက်​ပြီး
အံကြိတ်​ကာ အရှိန်​မြှင့်​ရုံမှတစ်​ပါး​
ရွေးချယ်​စရာမရှိ​တော့​ပေ။ရွာ၏
လူ​နေထူထပ်​သော​နေရာသို့
အမြန်​ရောက်​မှ​နေထိုင်​သူများကို ကာဗာအဖြစ်​
အသုံးပြုရနိုင်​မည်​ဖြစ်​သည်​။

ရှီကျင်းလည်း​နောက်​ခုံတွင်​ကွေး​ကွေး​လေး​နေ​
နေ​တော့သည်​။​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​က သူ
့အားအာရုံမထားသည်​ကိုမြင်​သော်​
ဖုန်း​အ​သေး​လေးကိုထုတ်​ကာ ရှန့်​အာ့ထင်​ဆီသို့​
ခေါ်ဆိုလိုက်​သည်​။

အစ်​ကိုဖြစ်​သူမှာ ချက်​ချင်းဖုန်းကိုင်​လိုက်​ပြီး
{အ​ဆင်​ပြေရဲ့လား ? ငါအခုချက်​ချင်း
မင်းဆီလာ​နေပြီ၊ ငါတို့မ​ရောက်​မချင်း
ကိုယ့်​ကိုယ်​ကို​သေချာဂရုစိုက်​နော်​}

"မား... ကျ​နော်​အိမ်​ပြန်​ချင်​တယ်​.. ဝူး ...ဝူး .. "

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​ဆီသို့ ဖြတ်​ကနဲ
တစ်​ချက်​လှမ်းကြည့်​ပြီးမှ သူ၏မျက်​နှာကို
ဆားရည်​စိမ်​ဘူးနှင့်​ကွယ်​ကာ ငိုယို​နေ​သော
အသံဖြင့်​ရှိုက်​ငင်​သည်​။

"မား. . .ကျ​နော်​အကို့မင်္ဂလာ​ဆောင်​တွက်​
​ငွေရပြီမို့ အိမ်​ပြန်​ချင်​တယ်​. . .
သ​ဘော​ကောင်းတဲ့ဦး​လေးကြီးနဲ့တူတူ ကား​ပေါ်မှာ၊
ကျ​နော်​ကို မြန်​မြန်​လာ​ခေါ်ပါ ! ဒီမှာက
ဆိုးဝါးလွန်းတယ်​! "

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​နှစ်​စက္ကန့်​လောက်​
ထူးဆန်းစွာတိတ်​ဆိတ်​သွားပြီးမှ လီဗာကို
ဖိနင်းကာ​ပြောသည်​။

"မ​ကြောက်​နဲ့​နော်​၊ အစ်​ကို​ရောက်​တော့မယ်​...
ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​ကိုလည်း မတိုက်​ခိုက်​နဲ့
ကိုယ့်​ကိုယ်​ကိုသာ ကာကွယ်​နေ "

ရှီကျင်းမှာ ဆက်​လက်​အော်​ငို​နေသည်​။

အ​နောက်​မှလိုက်​နေသူများနှင့်​အကွာအ​ဝေး
အနည်းငယ်​ခြားသွားချိန်​တွင်​
​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​အ​နောက်​ဘက်​သို့
လှမ်းကြည့်​လိုက်​ရာ ရှီကျင်း
တစ်​ယောက်​ယောက်​နှင့်​စကား​ပြော​နေ​ကြောင်း
သတိပြုမိသွားသည်​။သူသည်​ဒေါသတကြီး​
အော်​ဟစ်​တော့သည်​။

"မင်းဘယ်​သူနဲ့စကား​ပြော​နေတာလဲ ?
အဲ့ဖုန်းကိုဘယ်​ကရတာလဲ ? "

ရှီကျင်းသည်​အထိတ်​တလန့်​ဖြစ်​သွားမည့်​အစား
ဆားရည်​စိမ်​ဘူးကို​မြှောက်​ပြကာ
မတရားခံရသလို အမူအရာဖြင့်​

"ကျ​နော်​ဒါနဲ့စကား​ပြောလို့ မရဘူးလား ?
ဒါက မားရဲ့အ​ကောင်း​ဆုံးဆားရည်​စိမ်​!
ကျ​နော်​သေ​တော့မှာမို့ ဒါနဲ့ ကျ​နော့မားကို
နှုတ်​ဆက်​နေတာ! "

ဘန်း !

ထိုအချိန်​မှာပဲ ကျည်​ဆံသည်​နောက်​မှန်​မှ​
ဖောက်​ထွင်းလာကာ ဆားရည်​စိမ်​ဘူး၏
အလယ်​ဗဟိုသို့ထိမှန်​ပြီး ဘူးသည်​လည်း
ချက်ချင်း​ကွဲထွက်​သွား​တော့သည်​။

ထိုအခြင်း​အရာ​ကြောင့်​ရှီကျင်းမှာ
အမှန်​တကယ်​ပင်​အော်​ငိုလုမ​တတ်​
ထိတ်​လန့်​သွား ရသည်​။ထို့​ကြောင့်​သူ့ကိုယ်​ကို
လက်​မောင်းနှင့်​တင်းတင်းကြပ်​ကြပ်​ဖက်​ကာ​
ပေါက်​တတ်​ကရ​လျှောက်​မလုပ်​တော့ဘဲ
အငိုသန်​သောက​လေး တစ်​ယောက်​လို
လာ​ရောက်​ကယ်​ဆယ်​မည်​ကို ငြိမ်​ငြိမ်​လေး
​စောင့်​နေလိုက်​တော့သည်​။

ဖန်​ကွဲစများနှင့်​ချဉ်​ဖတ်​စိမ်​များ တစ်​ပြိုင်​နက်​
ပြန့်​ကျဲသွား​သော​ကြောင့်​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​မှာ​
မြောင်းထဲသို့ ထပ်​မံထိုး​မောင်းမတတ်​
ဖြစ်​သွားရသည်​။သူ၏​နောက်​ဆုံး
စဉ်းစားဆင်​ခြင်​ဥာဏ်​မှာ ပျက်​ဆီးသွား​ပြီဖြစ်​သဖြင့်​
ရှီကျင်းအား ဂရုမထားနိုင်​တော့ဘဲ
သူတို့အ​နောက်​ရှိကားများဆီသို့
တစ်​ချက်​ကြည့်​လိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​
ကုတ်​အင်္ကျီအတွင်း​မွှေ​နှောက်​ရှာ​ဖွေလိုက်​ကာ
ဘဲဥပုံ​သေးငယ်​သောပစ္စည်း​လေးကို
ဆွဲထုတ်​လိုက်​သည်​။ပြီး​နောက်​သူ၏သွားဖြင့်​
စနက်​တံကိုဆွဲဖြုတ်​ပြီး ကားပြတင်း​ပေါက်​ကို
ဖွင့်​ကာ အ​နောက်​သို့ လှမ်းပစ်​လိုက်​လေသည်​။

​ခွေးမသား !

ရှီကျင်းသည်​ထိုပြန်​ပေးဆွဲသမား လက်​ပစ်​ဗုံး
ထုတ်​ယူလိုက်​သည်​ကိုမြင်​သောအခါ
အလွန်​အမင်း စွံ့အသွားရသည်​။​
ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​၏တစ်​ကိုယ်​လုံးကို
အ​ပေါ်​အောက်​တိတ်​တဆိတ်​အကဲခတ်​
ကြည့်​မိသည်​။

ဒီလူဆီမှာ ဗီလိန်​တစ်​ယောက်​ရဲ့
လိုအပ်​ပစ္စည်း​တွေပြည့်​နေတဲ့
လျှို့ဝှက်​အိတ်​ထောင်​များရှိ​နေလား ?

ဘုန်း ! !

အ​နောက်​ဘက်​တွင်​ပေါက်​ကွဲမှုဖြစ်​သွားပြီး
ကျည်​ဆံမိုးများလည်း​လျော့နည်းသွားသည်​။
​လျု​ယွမ်​သည်​ရွာတစ်​ဖက်​စွန်းရှိ အပွင့်​လမ်းမ
ဆီသို့ တည့်​တည့်​မတ်​မတ်​မောင်းနှင်​လိုက်​သည်​။
သူသည်​ဟိုင်း​ဝေးလမ်းမ​ပေါ်တက်​ရန်​
ပြင်​ဆင်​နေစဉ်​တွင်​ပဲ အ​ရှေ့ဘက်​ဧရိယာမှ
မီးလုံးနှစ်​လုံး​တောက်​ပလာသည်​။
အနက်​ရောင်​SUVသည်​လမ်း​ဘေးမှ
ထွက်​ပေါ်လာကာ ကားလမ်းမအား
ဖြတ်​ပိတ်​လိုက်​တော့သည်​။

"ချီးပဲ ! ကားကိုဘယ်​လို​မောင်း​နေတာလဲ​
သောက်​ရူးရ ! "

​ရှေ့မီးများ​ကြောင့်​မျက်​စိပြာသွား​သော​
ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​ရှေ့မှကားအား
မတိုက်​မိရန်​ဘရိတ်​ကို ဖိနင်းလိုက်​ပြီး
ကားအတွင်းမှ​ခေါင်းထွက်​ကာ ဆဲဆိုသည်​။

" မျက်​စိကန်း​နေတဲ့မအလ​လေး ! ငါ့​ရှေ့က​နေ
ဖယ်​စမ်း မဟုတ်​ရင်​ငါ့အ​ကြောင်းသိမယ်​နော်​! "

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​ကားတံခါးကိုဖွင့်​ကာ ထွက်​လာပြီး Vanကားဆီသို့​ခြေလှမ်းကြဲကြဲဖြင့်​
လှမ်း​လျှောက်​လာသည်​။

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​ကားမီးနှင့်​ဆန့်ကျင်​၍​
ရွေ့လျားလာ​သော ရှန့်​အာ့ထင်​၏
အနက်​ရောင်​ပုံရိပ်​အား ကြည့်​ရင်း
သူ့မျက်​နှာထက်​မှာခက်​ထန်​မှုများက
တဖြည်းဖြည်း​လျော့ပါးသွားသည်​။
တစ်​ဖက်​လူသည်​တစ်​ခုခု မူမမှန်​ကြောင်း
သတိထားမိကာ​ခေါင်းကိုပြန်​သွင်းပြီး​
မောင်း​ပြေးရန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။ထိုစဉ်​
တစ်​စုံတစ်​ရာသည်​အ​နောက်​ဖက်​မှ သူ့အား
ရိုက်​ခတ်​လိုက်​ပြီး လက်​တစ်​စုံသည်​အင်​ဂျင်​မှ
​သော့အား လျင်​မြန်​စွာဆွဲထုတ်​ယူလိုက်​သည်​။

လျိုယွမ်​သည်​လက်​ပိုင်​ရှင်​အား မယုံနိုင်​စွာ
လှည့်​ကြည့်​လိုက်​ပြီး

"မင်း__"

"ဘာ 'မင်း' လဲ , နှာဘူး​ကောင်​? ခင်​ဗျား​တော့
​ထောင်​ထဲမှာ အရိုး​ဆွေးရ​တော့မှာ ! "

ရှီကျင်းနှုတ်​ခမ်းဖျားမှထွက်​လာ​သော
စကားတစ်​လုံးချင်းစီတိုင်းမှာ ပြည်​မကြီးသံ
ပီပီသသဖြစ်​ပြီး​ကြောက်​ရွံ့​နေခြင်းအလျင်း
မရှိ​တော့​ပေ။သူ၏လက်​ကို
လူကုန်​ကူးသမား၏ပခုံးထက်​တွင်​
တင်​ကာ​မောင်းသူခုံနှင့်​ဟန့်​တားလျက်​ဖိချုပ်​ထားပြီး လက်​များကိုချည်​နှောင်​ရန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​မှာ အံ့သြနပန်းကြီးသွား၍
ရုန်းကန်​ဖို့ပင်​သတိမရကာ
"မင်းက ဘယ်​လို. . .မင်းကသူလျိုလား ?!
မင်းငါ့ကိုလှည့်​စားတယ်​. . .​စောက်​တောသား!
မင်း​နေဦး. . .ငါမင်းကို
မုဒိမ်းကျင့်​ပြီးသတ်​ပစ်​မယ်​! ပြီးရင်​
ခန္ဓာကိုယ်​ကို ခုတ်​__ "

ဒုန်း !

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​ကားဆီသို့​လျှောက်​လာစဉ်​
​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​၏ခြိမ်း​ခြောက်​စကားများကို​
ကြားသောအခါ မျက်​နှာမှာ အရုပ်​ဆိုးသွားပြီး
ကားတံခါးကိုဆွဲဖွင့်​ကာ လျိုယွမ်​၏ရင်​ဘတ်​ကို
တံ​တောင်​ဖြင့်​ပြင်းထန်​တိကျစွာ​
ဆောင့်​ထိုးလိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​ထိုသူအား
​ခွေး​သေတစ်​ကောင်​လို ကား​ပေါ်မှ ဆွဲချလာရင်း
ကြိမ်းဝါး​တော့သည်​။

"​စောက်​ပါးစပ်​ကို ပိတ်​ထားစမ်း !
စကား​နောက်​တစ်​လုံးထပ်​ထွက်​ရဲ​ထွက်​ကြည့်​
နောင်​ဘယ်​တော့မှ စကားမ​ပြောနိုင်​အောင်​
လုပ်​ပေးမယ်​! "

ရက်​စက်​ပြင်းထန်​စွာ ခံရပြီးနာကျင်​နေ​သော်​လည်း​
ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​လက်​မ​လျော့ဘဲ
လူးလိမ့်​ကာ သူတို့အား
ဆဲ​ရေးတိုင်​ထွာ​နေ​တော့သည်​။သူ၏စကားများမှာ
သာမန်​ထက်​လွန်​ကဲစွာ​အော့ရွံစရာ​ကောင်းလှသည်​။

ရှီကျင်းလည်း ငြိမ်​မ​နေနိုင်​တော့​အောင်​
ဒေါသထွက်​လာသဖြင့်​ကား​ပေါ်မှဆင်းကာ
ပိတ်​ကန်​လိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​
သူ့အစ်​ကိုတစ်​ယောက်​တည်းဖြစ်​ကြောင်း
သတိထားမိသဖြင့်​မေးလိုက်​သည်​။

"တခြားသူ​တွေ​ရော ? "

"မင်းအ​နောက်​ကလိုက်​လာတဲ့ကား​တွေနဲ့
အိမ်​မှာကျန်​ခဲ့တဲ့လူ​တွေကို​ဖြေရှင်း​နေတယ်​"

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​လျိုယွမ်​အား လက်​ထိပ်​ခတ်​ရင်း
ရှင်းပြလိုက်​သည်​။ကားအတွင်း
အဝတ်​စုတ်​တစ်​ခုကိုရှာ​တွေ့​တော့ ထိုသူပါးစပ်​ထဲ
ထိုးထည့်​လိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​ရှီကျင်းဘက်​သို့လှည့်​ကြည့်​ကာ

"ထိခိုက်​သွား​သေးလား ?​သေနတ်​သံ​တွေနဲ့​
ပေါက်​ကွဲသံကို ဖုန်းထဲကတဆင့်​ကြားလိုက်​တယ်​"

ရှီကျင်းသည်​ခေါင်းခါပြီး

" ကျွန်​တော်​အဆင်​ပြေတယ်​"

ထို့​နောက်​သူ့အစ်​ကိုမှာ​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​အား SUVကားထဲ​ရွေ့​နေသည်​ကို သတိထားမိရာ
လက်​မြှောက်​တားလိုက်​ပြီး ထိုင်ချကာ
ထိုလူကုန်​ကူးသမား၏ကိုယ်​ကို
ပုတ်​သပ်​စမ်းကြည့်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​၏မျက်​ခုံးများ မြင့်​တက်​သွားကာ
"ဘာလုပ်​နေတာလဲ ? "

"သူက ကျွန်​တော့်​တစ်​ကိုယ်​လုံးကို ကိုင်​ထား​တော့
ကျွန်​တော်​လည်း အတုံ့အလှည့်​ပြန်​လုပ်​တာ​ပေါ့
မဟုတ်​ဘူးလား ? "

ရှီကျင်းသည်​ပေါ့​ပေါ့ပါးပါး​ဖြေလိုက်​သော်​လည်း
သူ့လှုပ်​ရှားမှုများမှာ ရည်​ရွက်​ချက်​ရှိရှိဖြစ်​သည်​။
သူသည်​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​၏အမူအရာကို​
စောင့်​ကြည့်​ရင်း_

ရပြီ ဒီ​နေရာပဲ!

​နေရာအား ခန့်​မှန်းမိ​သောအခါ
ရှန့်​အာ့ထင်​ဆီမှဓား​မြှောင်​ငှါးပြီး ထိုသူ၏
အဝတ်​အစားကို တစ်​လွှာပြီးတစ်​လွှာ
ဖြတ်​တောက်​ကာ​နောက်​ဆုံး၌ ခါးတွင်​
စည်း​နှောင်​ဝတ်​ဆင်​ထား​သောအိတ်​ထောင်​
အပိတ်​တစ်​လုံးကို ဖြုတ်​ယူလိုက်​တော့သည်​။

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​သည်​ဒေါသဖြစ်​လွန်း၍
သူ၏မျက်​လုံးများမှာ ပြူးကာ အပြင်​သို့ပင်​
ထွက်​ကျမတတ်​ပင်​။သူသည်​ခေါင်းကို
ယမ်းကာ တစ်​ခုခု​ပြောရန်​ကြိုးစား​သော်​လည်း
'အွန်း. . .အွန်း. . .အွန်းးး. .!' ဟူသည့်​
အသံများသာကြားရသည်​။

"အဲ့တာက ဘာလဲ ? "
ရှန့်​အာ့ထင်​မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​သည်​။

"သူ့လျှို့ဝှက်​အိတ်​ထောင်​"
သူသည်​အိတ်​ကိုဖွင့်​ဟကာ
အထဲတွင်​ပါသည်​များကို အစ်​ကိုအား ပြလိုက်​သည်​။

မူးယစ်​ဆေး၊လက်​ပစ်​ဗုံးများ၊​သေနတ်​၊
ကျည်​တောင့်​၊ထူးဆန်း​သောပုလင်းငယ်​တစ်​ချို့၊​
ငွေသားနှင့်​flash driveတစ်​ခု စ​သော
ပစ္စည်းအ​မြောက်​အများ ပြည့်​နှက်​နေ​လေသည်​။
ရှီ​ကျင်း​ပေးလိုက်​သော​သေတ္တာ​လေးလည်း
ထိုထဲတွင်​ရှိ​နေသည်​။

သူ၏အ​ရေးအကြီးဆုံးလျှို့ဝှက်​ချက်​အား
ရှာ​ဖွေသွားသဖြင့်​အရူးတစ်​ယောက်​အလား
ရုန်းကန်​တော့သည်​။အမုန်းတရားများ
ပြည့်​နှက်​နေ​သောမျက်​လုံးများဖြင့်​ရှီကျင်းအား
အသက်​နုတ်​ယူမတတ်​စူးစိုက်​ကြည့်​နေသည်​။

လျိုယွမ်​သည်​အကြည့်​ဖြင့်​စော်​ကား​နေသည်​ဟု
ရှန့်​အာ့ထင်​တွေးမြင်​မိသဖြင့်​သတိလစ်​အောင်​
လုပ်​လိုက်​ပြီး ကိုယ်​ကိုလှည့်​ကာ​ခေါင်းကို
အိတ်​စွပ်​လိုက်​သည်​။

ထိုအခါ ရှီကျင်းသည်​အိတ်​ကိုပြန်​ဆွဲချွတ်​ကာ
သူ့အစ်​ကိုအား သတိ​ပေးသည်​။

"သူ့လိုလူမျိုး​တွေက ဉာဏ်​နီဉာဏ်​နက်​များပြီး
စိတ်​မချရဘူး၊ သူ့ကိုဖမ်းမိပြီးရင်​တောင်​
သတိလက်​လွတ်​ဖြစ်​လို့မရဘူး_
တခြားဘာလှည့်​ကွက်​တွေဝှက်​ထားလဲ
မသိနိုင်​ဘူး​လေ"

ရှီကျင်းသည်​သူ့အား အ​လေးအနက်​
လမ်းညွှန်​သင်​ပြ​နေ​သောအခါ ရှန့်​အာ့ထင်​လည်း
မ​နေနိုင်​စွာ ရှီကျင်း၏​ခေါင်းအား ပွတ်​ပေးရင်း
ချီးကျူးလိုက်​သည်​။

"ဒီမစ်​ရှင်​က မင်းအတွက်​ခက်​ခဲခဲ့ပင်​မဲ့
မင်း​ကောင်း​ကောင်းလုပ်​နိုင်​ခဲ့တယ်​"

​ရှောင်​စစ်​သည်​ပျော်​ရွှင်​စွာဆိုသည်​။
<၈၀၀ ! ကျင်းကျင်း ယူနစ်​ဘားက
၈၀၀ကို ကျသွားပြီ ! >

ရှီကျင်းလည်း ကြားကြားချင်း
အံ့အားသင့်​သွားပြီး​နောက်​အလွန်​ကျေနပ်​အားရစွာ
ရှန့်​အာ့ထင်​အား ပြုံးပြလျက်​

"​ထွေ​ထွေထူးထူး မဟုတ်​ပါဘူး၊
ပြည်​သူ​တွေကိုကယ်​တင်​ဖို့ အမှုထမ်းရွက်​ရတာက
ကျွန်​တော်​တို့တာဝန်​ပဲ​လေ"
ဟူ၍​ဖြောင့်​မတ်​စွာ​ဖြေလိုက်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​: "..."

မစ်​ရှင်​၏အရင်းခံအ​ဆင့်​ပြီး​မြောက်​သွားပြီဟု
ဆိုနိုင်​သဖြင့်​ရှန့်​အာ့ထင်​နှင့်​သူ့အဖွဲ့သားများက
ကျန်​ရှိနေ​သော လူဆိုးဂိုဏ်းဝင်​များကို
ကိုင်​တွယ်​ဖြေရှင်းသည်​။အပြင်​လူဖြစ်​သော
ရှီကျင်းအဖို့ တာဝန်​ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်​ရာ​
စောစီးစွာ အနားယူခွင့်​ရရှိသည်​။

သူသည်​ကားထဲတွင်​တစ်​ယောက်​တည်း​နေရန်​
အ​ကြောင်းပြချက်​ရှာပြီး အစ်​ကိုwolfဆီမှ
ခိုးယူလာ​သောmemory cardများနှင့်​
flash driveကိုထုတ်​ကာ​ရှောင်​စစ်​အား​
မေးလိုက်​သည်​။

"ငါ ဒါ​တွေကို မဖြစ်မေ​နလက်​လွှဲ​ပေးရမှာ ၊
ဒါ​ကြောင့်​အခုငါ့ဆီမှာရှိတုန်း
အထဲမှာပါတာ​တွေကို​ကော်​ပီကူးထားလို့ရနိုင်​မလား ? "

ပါရှိ​နေ​သောအချက်​အလက်​များမှာ
အလွန်​အ​ရေးပါ​ကြောင်း​ရှောင်​စစ်​လည်း
နားလည်​၍ တ​အောင့်​စဉ်းစားချင့်​ချိန်​ပြီး​နောက်​
ဖြေသည်​။

< ကူးလို့ရတယ်​၊ဒါပင်​မဲ့ အထဲကဟာ​တွေကို
ဖတ်​ယူဖို့deviceအတိအကျမရှိလို့
အချိန်​တော့ယူရမယ်​>

" ဘယ်​လောက်​ကြာမှာလဲ ? "

<နှစ်​နာရီဝန်းကျင်​လောက်​?>
​ရှောင်​စစ်​လည်း ခန်းမှန်း​ချေကို​ပြောပြသည်​။

" ရှန့်​အာ့ထင်​တို့အဖွဲ့ အားလုံးပြီးစီး​အောင်​
ဖြေ​ရှင်း​နေတဲ့တ​လျှောက်​ငါတို့မှာ
အချိန်​အလုံအ​လောက်​ရှိပါတယ်​၊​
ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​မှာရှိတဲ့flash driveကိုလည်း
ငါငှါးလိုက်​မှာမို့် အဲ့တာပါကူး​ပေး"

ရှီကျင်း စဉ်းစားဆုံးဖြတ်​လိုက်​သည်​ကို​
ရှောင်​စစ်​အတည်​ပြုပြီး​နောက်​
စကားအပိုမဆို​တော့ဘဲ အလုပ်​စလုပ်​တော့သည်​။

လက်​ထဲတွင်​ကိုင်​ထား​သော
memory cardများနှင့်​flash driveတို့
ပူ​နွေးလာသည်​ကို ရှီကျင်း ခံစားလိုက်​ရပြီး
သူ့လက်​မောင်းမှတဆင့်​ခေါင်းအတွင်းသို့
လျှပ်​စစ်​စီး​ကြောင်းတစ်​ခု စီးဝင်​ရောက်​သွားသည်​။
ထိုခံစားချက်​ကြီးမှာ
မသက်​မသာဖြစ်​ရတာမျိုး မဟုတ်​သော်​ငြား
အလွန်​ထူးဆန်းလှသဖြင့်​တောင့်​တင်းမိ
သွားသည်​။ထိုခံစားမှုကို သက်​တောင့်​သက်​သာ​
နေသားကျဖို့ အချိန်​အ​တော်​ယူလိုက်​ရသည်​။

​ကျောက်​ပေါက်​ယွမ်​၏အိတ်​မှာ ရှန့်​အာ့ထင်​၏
SUVကား​ပေါ်တွင်​ရှိ​နေသဖြင့်​
ရှီကျင်းလည်း သူ့ကိုယ်​ရေးကိုယ်​တာ
အချက်​အလက်​ကို အသုံးချကာ
'အစ်​ကိုဖြစ်​သူကားထဲမ​နေရင်​
မလုံခြုံသလိုခံစားရသည်​'ဟု ဆင်​ခြေ​ပေးလျက်​
ဗြောင်​ကျကျ​လျှောက်​သွားလိုက်​သည်​။
ကားထဲဝင်​ပြီး​နောက်​အိတ်​ကို​ကောက်​ယူကာ
အထဲမှ pen driveကိုရှာယူလိုက်​သည်​။

သံသယအဝင်​ခံရမည်​ကို စိုးရိမ်​သဖြင့်​
ထိုပစ္စည်းကို မခိုး​တော့ဘဲ ထိုအစား အိတ်​ကို
သူ့လက်​မောင်းကြားထဲဖက်​ကာ
မသိမသာအနည်းငယ်​ဖောက်​လိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​ထိုင်​ခုံတွင်​နောက်​သို့မှီကာ​
အိပ်​ပျော်​နေသလိုဟန်​ဆောင်​ပြီး
ထိုအ​ပေါက်​သေး​သေး​လေးမှတဆင့်​
flash driveကို ထိထားလိုက်​သည်​။

ထို့​နောက်​အမှန်​တကယ်​ပင်​
အိပ်​ပျော်​သွား​လေ​တော့သည်​။လက်​ရှိ​
ဒေတာများကိုကူးယူရန်​
​ရှောင်​စစ်​ထုတ်​လွှတ်​နေ​သောလျှပ်​စစ်​လှိုင်းများ​မှာ
'အနှိပ်​ဓာတ်​ကုထုံး'ကဲ့သို့ သက်​တောင့်​သက်​သာ
ဖြစ်​နေရာ လွန်​ခဲ့​သောရက်​များအတွင်း​
ကောင်း​ကောင်းအနားမယူရပဲ
စိတ်​လှုပ်​ရှား​နေခဲ့​သော ရှီကျင်းမှာ
သတိလက်​လွတ်​ဖြင့်​အိပ်​မောကျသွား​တော့သည်​။

​ရှောင်​စစ်​သည်​လည်း မနှိုးယူ​တော့ဘဲ
ရှီကျင်း အိတ်​ကိုကိုင်​ဆုပ်​ထားပုံကို
ညှိ့ယူပြုပြင်​ပေးပြီး ခန္ဓာကိုယ်​ကို
ထိန်းချုပ်​ကာ ကူးယူသည့်​အရှိန်​ကို
မြှင့်​တင်​လိုက်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​ပြန်​ရောက်​လာ​သောအခါ သူ့ကားထဲ​
လုံးလုံး​လေးအိပ်​ပျော်​နေ​သော ရှီကျင်းအား
မြင်​လိုက်​ရသည်​။

အိပ်​ရေးများပျက်​ခဲ့ခြင်း​ကြောင့်​ရှီကျင်း၏
မျက်​လုံးများ​မှာ မျက်​ကွင်းများညို​မဲနေကာ
ညအလင်း​ရောင်​မှိန်​မှိန်​အောက်​တွင်​သူ၏
ပုံပန်းသဏ္ဌာန်​မှာ အားနည်းပိန်​ပါး​လျက်ရှိ​သည်​။
သူ၏အသားအရည်​နှင့်​ချည်​အင်္ကျီဟာင်း​လေးမှာ​
ထွက်​ပြေးလာစဉ်​က​ပေခဲ့​သောဖုန်​အလိမ်းလိမ်းနှင့်​
ပေါက်​ထွက်​လာ​သောချဉ်​ဖတ်​များ​ကြောင့်​
ညစ်​ပတ်​ပေရည်​နေ​လေသည်​။
ဆားရည်​စိမ်​ဘူးကွဲထွက်​လာစဉ်​က
စင်​ခဲ့​သောဖန်​စများ​ကြောင့်​သူ၏
လက်​ချောင်းထိပ်​များမှာ ခြစ်​ရှရာများရှိ​နေသည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​ကားတံခါးကိုဖွင့်​ကာ
ရှီကျင်းအား အချိန်​အ​တော်​ကြာကြာ​
ငေးကြည့်​နေမိသည်​။​လေ​ပြေတစ်​ချက်​
တိုက်​ခတ်​လိုက်​ချိန်​တွင်​သူ့ညီ​လေးမှာ
ညချမ်း၏​အေးစိမ့်​မှု​ကြောင့်​တုန်​ရီကာ
ကိုယ်​ကိုကျုံ့လိုက်​လေသည်​။ထိုအခါမှ
ရှန့်​အာ့ထင်​လည်း သတိပြန်​ဝင်​ကာ
ကားတံခါးကို တိုးတိုးတိတ်​တိတ်​ပိတ်​ပြီး
အထဲသို့ဝင်​လိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​သူ၏
ကုတ်​အင်္ကျီကိုချွတ်​ကာ ရှီကျင်းအ​ပေါ်သို့
လွှားခြုံ​ပေးလိုက်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​မှာ အရပ်​ရှည်​ရှည်​၊ခန္ဓာကိုယ်​မှာ
တောင့်​တင်းခိုင်​မာတာ​ကြောင့်​သူ့အဝတ်​အောက်​ရှိ
ဆယ်​ကျော်​သက်​လေးမှာ ပို၍ပင်​
သေးငယ်​သွားသ​ယောင်​ရှိသည်​။

ညဉ့်​သန်း​ခေါင်​ယံအချိန်​များသည်​
လူတစ်​ယောက်​၏ခံစားချက်​စိတ်​အစဉ်​များကို
လှိုင်းထန်​အောင်​လုပ်​ပေး​လေ့ရှိသဖြင့်​
ရှီကျင်း၏လက်​ရှိအ​နေအထားပုံစံ​လေးသည်​
ရှန့်​အာ့ထင်​၏ခံစားချက်​များကို
က​သောင်းကနင်းဖြစ်​စေသည်​။သူသည်​
လက်​ကိုင်​ဖုန်းကိုထုတ်​ကာ ရှီ​ဝေချုံးဆီသို့
စာတစ်​စောင်​ပို့လိုက်​လေသည်​။

[အစ်​ကိုကြီး ၊ ကျွန်​တော်​တို့
အမှားလုပ်​ခဲ့မိတယ်​ထင်​တယ်​]

ရှီ​ဝေချုံးမှ စာပြန်​မလာ​ပေ။ကြည့်​ရတာ
အိပ်​ယာဝင်​သွားပြီဖြစ်​ကောင်းဖြစ်​နိုင်​သည်​။

နှစ်​အ​တော်​ကြာ ကိုယ်​စည်းကိုယ်​ကမ်းနှင့်​
နေထိုင်​လာ​သော​ကြောင့်​ဤ​ဖော်​ပြ၍မရနိုင်​သော
ခံစားချက်​လှိုင်းတံပိုးမှာ မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ပင်​
တည်​ငြိမ်​သွားခဲ့သည်​။သူ ရှီ​ဝေချုံးဆီ
ပို့လိုက်​သောစာအား ပြန်​ကြည့်​တာ
အချိန်​ခဏတုံ့ဆိုင်းသွားမိပင်​မဲ့
ပြန်​တော့မဖျက်​လိုက်​ပေ။
ထိုအစား ရှီကျင်းအားဓာတ်​ပုံရိုက်​လိုက်​ပြီး
ရှီ​ဝေချုံးဆီသို့ပင်​ထပ်​မံပို့​ပေးလိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​ဖုန်းကိုချပြီး ရှီကျင်းဆီသို့ကုန်းကာ
ခါးပတ်​ပတ်​ပေးလိုက်​သည်။ပြီး​သော်​
သူ့အဖွဲ့သားများဆီသို့ဆက်​သွယ်​ကာ မစ်​ရှင်​
​အောင်​မြင်​ကြောင်း​ကြေညာပြီး အပြန်​ခရီးကို
စတင်​တော့သည်​။

​ရှောင်​စစ်​၏စီကနဲ​အော်​မြည်​သံ​ကြောင့်​
ရှီကျင်းနိုးသွားရသည်​။အိပ်​မှုန်​စုံဝါး
မျက်​လုံးဖွင့်​ကြည့်​သောအခါ​ကောင်းကင်​ကြီးမှာ
လင်းထိန်​နေပြီဖြစ်​သည်​။သူသည်​လည်း
သူ့ကိုယ်​ပိုင်​ဟုတ်​မည်​မထင်​သော
အလွန်​ကြီးမားလှ​သည့်​ညဝတ်​အင်္ကျီတစ်​စုံကို
ဝတ်​ဆင်​ထားပြီး မရင်းနှီးလှ​သော
ဟိုတယ်​ခန်းတစ်​ခုထဲသို့​ရောက်​နေသည်​ကို​
တွေ့လိုက်​ရသည်​။သူမှတခြား မည်​သူမှမရှိ​ချေ။

"ဘာဖြစ်​တာလဲ ? "
ရှီကျင်းသည်​သမ်း​ဝေလျက်​
ကောင်း​ကောင်းအိပ်​ပျော်​သွားခြင်း​ကြောင့်​
ရှောင်​စစ်​အား​နောင်​အားသည့်​အချိန်​များတွင်
ထိုလျှပ်​စစ်​အနှိပ်​ကုထုံးမျိုး ထပ်​လုပ်​ခိုင်းရမည်​ဟု
စဉ်းစားမိသည်​။

​ရှောင်​စစ်​၏အသံမှာ အထိတ်​တလန့်​ဖြင့်​
<ကျင်းကျင်း! ဒါလင်​ရဲ့ဘားတန်းက
စတက်​နေပြီ. . .အခု၆၀၀ကို​ရောက်​နေပြီ!>

"​အော်​.."
ရှီကျင်းသည်​စောင်​ကိုစိတ်​ကျေနပ်​သည်​အထိ
​ခေါက်​ခတ်​ပြီး မျက်​လုံးပြန်​ပိတ်​လိုက်​သည်​။
နှစ်​စက္ကန့်​လောက်​အကြာကျ အလန့်​တကြား
ထထိုင်​ကာ​အော်​တော့သည်​။

" ဘာ ! ? ဘယ်​သူ့ယူနစ်​ဘား ?
ထပ်​ပြောစမ်း ! "

​ရှောင်​စစ်​မှာ ငို​တော့မည့်​အသံနှင့်​
<ဒါလင်​၊ ဒါလင့်​ယူနစ်​ဘား !
ထပ်​တက်​သွားပြန်​ပြီ...အခု ၆၁၀မှာ ! >

ရှီကျင်း အချိန်​တစ်​အောင့်​ကြာသည်​အထိ​
အေးခဲသွားမိသည်​။ထို့​နောက်​ခုတင်​ပေါ်မှ
ဝရုန်းသုန်းကား ဆင်းကာ သူ့ဖုန်းနှင့်​အိတ်​ကို
ရှာ​သော်​လည်း​မ​တွေ့​ပေ။သူ့အား ဒီ​နေရာသို့
ရှန့်​အာ့ထင်​ခေါ်လာ​ကြောင်း​
ရှောင်​စစ်​ပြော​သောအခါ သူ့ပစ္စည်းအားလုံး​
ဘေးကပ်​ရပ်​ရှိ ရှန့်​အာ့ထင်​အခန်းတွင်​ရှိနိုင်​သည်​။

ထို့​ကြောင့်​အ​လောတကြီး​ပြေးသွားကာ
တံခါး​ခေါက်​လိုက်​သည်​။

ခဏအကြာတွင်​ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​ပဝါဖြင့်​
သူ၏​ခေါင်းစိုစိုကိုသုတ်​ရင်း တံခါးဖွင့်​လာသည်​။
သူသည်​ရေချိုးဝတ်​ရုံကို ဝတ်​ဆင်​ထားပြီး
သူ၏အသားအရည်​တွင်​ရေစက်​လေးများ
တွဲခို​နေသည်​မှာ မကြာ​သေးခင်​ကမှ ၊​
ရေချိုးခန်းအတွင်းမှ ထွက်​လာပုံရသည်​။
ရှီကျင်း၏ ပျာယာခတ်​နေ​သောအမူအရာ​ကြောင့်​
မျက်​မှောင်​ကြုတ်​ကာ​မေးသည်​။

"ဘာဖြစ်​လို့လဲ ? "

ရှီကျင်းသည်​သာမန်​ကာလျှံကာ
"အိပ်​မက်​ဆိုးမက်​လို့ " ဟုဆိုပြီး
ရှန့်​အာ့ထင်​အား အ​နောက်​သို့တွန်းကာ
သူ့အိတ်​ကို ရှာ​တော့သည်​။​
တွေ့​သည်​နှင့်​ဖုန်းကို​မွှေ​နှောက်​ရှာယူကာ
စက်​ဖွင့်​ပြီး ချက်​ချင်း လျန်​ကျွင်းကို​
ခေါ်ဆို​တော့သည်​။

ဖုန်းဝင်​သွားပြီးလျှင်​ပြီးချင်းပဲ လျန်​ကျွင်းမှ
ကိုင်​လိုက်​သည်​။
{ရှီကျင်း? }

​လေသံအသွားအလာအရ မည်​သည်​မှ
မဖြစ်​သေး​ကြောင်းသိလိုက်​ရ၍ သက်​ပြင်းချကာ
ကြမ်းပြင်​ပေါ်စိတ်​သက်​သာစွာ ထိုင်​ချလိုက်​သည်​။

"ကျွန်​တော်​ပါ ၊ ကျွင်း​ရှောက်​တို့ဘက်​မှာ​ရော
အ​ခြေအ​နေ​တွေဘယ်​လိုရှိလဲ ? "

လျန်​ကျွင်းသည်​ရှီကျင်းအ​မေးကို​
ဖြေမည့်​အစား သူမှ ထပ်​မေးလိုက်​သည်​။
{ရှီကျင်း.. မင်း ပြန်​မလာ​သေးဘူးလား ? "

ရှီကျင်း​ကြောင်​တောင်​တောင်​ဖြစ်​သွားကာ
"ဟင်​? ဘာ​ပြောလိုက်​တာ ? "

လျန်​ကျွင်း​ခေတ္တခဏ တိတ်​ဆိတ်​သွားပြီးမှ
အ​သေးစိတ်​ပြောပြသည်​။

{မင်းတာဝန်​ပြီးဆုံးသွားပြီလို့ ဒီမနက်​ပဲ
အစိုးရဘက်​က တင်​ပြလာတယ်​၊
စစ်​အမှုထမ်း​တွေအားလုံးလည်း Bမြို့ကို
ပြန်​ရောက်​နေပြီ. . .ရှီကျင်း မင်းဘာလို့
ကလပ်​ကို ပြန်​မ​ရောက်​သေးတာလဲ ?
မဟုတ်​မှလွဲ​ကော . . .
မင်းပြန်​မလာ​တော့ဘူးလား ? }

"ဘယ်​လိုလုပ်​ဖြစ်​နိုင်​မှာလဲ ! "
ရှီကျင်း ကျယ်​လောင်​စွာ​ချေပလိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​သူအနည်းငယ်​စိတ်​အလှုပ်​ရှား
လွန်​သွားမှန်း သတိပြုမိရာ အသံကို​လျော့ချပြီး
ရှင်းပြသည်​။

"ကျွန်​တော့်​အလုပ်​ပြီးပြီးချင်း အိပ်​ပျော်​သွားတာ
အခုမှနိုးတယ်​၊ အခုကျွန်​တော်​ဟိုတယ်​မှာ...
ကျွန်​တော်​ပြန်​လာခဲ့မယ်​၊ကျွင်း​ရှောက်​ရော
အခုကလပ်​မှာပဲလား ? "

​ကျေးဇူးပြုပြီး...​ကျေးဇူးပြု၍ ကလပ်​မှာပဲလို့
​ပြောပါ !!

လျန်​ကျွင်း၏အသံမှာ ပုံမှန်​ပြန်​ဖြစ်​သွားကာ ဆိုသည်​။
{ဟင့်​အင်း}

"​အော်​မဟုတ်​ဘူးလား . . .ဟမ်​?
မဟုတ်​ဘူးလား ! ? ဘယ်​မှာလဲ? ကျွင်း​ရှောက်​
ဘာလုပ်​ဖို့စီစဉ်​နေတာလဲ. . .ဟို. . ."

ခင်​ဗျားရဲ့ယူနစ်​ဘားက ကမူးရူးထိုး
ထိုးတက်​နေတာ သိရဲ့လား ? !

လျန်​ကျွင်း၏အသံအား ကြားစဉ်​က​
နေရာတကျ ပြန်​လည်​တည်​ငြိမ်​သွား​သော
ရှီကျင်း၏ နှလုံးသား​လေးမှာ အခု​တော့
လည်​ချောင်းအတွင်းမှ ထပ်​မံခုန်​ထွက်​တော့မလိုပင်​။
သူသည်​ဘားတန်းအား အာရုံစိုက်​ကြည့်​ရင်း
တစ်​ဖက်​လူ၏တုံ့ပြန်​မှုကိုပင်​မ​စောင့်​ဘဲ
မအီမသာ​မေးလိုက်​သည်​။

"အခုကားထဲမှာလား? ဘယ်​သွား​နေတာလဲ ? "

အခု​လေးတင်​ကား​ပေါ်တက်​လိုက်​သော
လျန်​ကျွင်းသည်​ရှီကျင်း၏တိကျလှ​သော
ခန့်​မှန်း​ချေ​ကြောင့်​အနည်းငယ်​အံ့အား
သင့်​သွားကာ ပြန်​ဖြေရန်​ပင်​
​နှောင့်​နှေးသွားသည်​။သက်​တောင့်​သက်​သာ
ဖြစ်​မည့်​အ​နေအထားကို ထိုင်​ပြီးမှ​ဖြေလိုက်​သည်​။

"သူငယ်​ချင်း​ဟောင်းတစ်​ယောက်​နဲ့​
နေ့လည်​စာသွားစားမလို့။ ဟို​တယ်​မှာ
မင်းကိုလာကြိုဖို့ Gua Yiကို
ဖုန်းဆက်​မေးလိုက်​၊ ပြီး​တော့. . .
မစ်​ရှင်​မှာ မင်း​ကောင်း​ကောင်းလုပ်​နိုင်​ခဲ့တယ်​။
ငါဖုန်းချလိုက်​တော့မယ်​..ညစာစားချိန်​ကျ​
တွေ့ကြတာ​ပေါ့ "

ထိုသို့ဖြင့်​ဖုန်း​ခေါ်ဆိုမှုအဆုံးသတ်​သွားသည်​။

ရှီကျင်းမှာ သီးမတတ်​ဖြစ်​သွားရသည်​။
ဖုန်းတစ်​ဖက်​မှ မအားလပ်​သော
အ​ခြေအ​နေကိုနား​ထောင်​အပြီး
သူ၏နှလုံးသားမှာ​အေးစက်​သွားသည်​။
၇၅၀သို့​ရောက်​နေပြီဖြစ်​သော
လျန်​ကျွင်း၏ယူနစ်​ဘားကို ကြည့်​ကာ​
နောက်​မတွန့်​နေ​တော့ဘဲ ထိုလူအား
ထပ်​ဖုန်း​ခေါ်လိုက်​သည်​။

ပထမအကြိမ်​ကဲ့သို့ လျန်​ကျွင်းသည်​
မြန်​မြန်​ဆန်​ဆန်​ပင်​ဖုန်းကိုင်​လာပြီး
{ဘာဖြစ်​လို့လဲ? }

"ကျွင်း​ရှောက်​, အဲ့သူငယ်​ချင်းနဲ့မ​တွေ့လို့
မရဘူးလား ? "

ရှီကျင်းသည်​တည့်​တိုးသာ​မေးလိုက်​သည်​။

လျန်​ကျွင်းသည်​ပြန်​ဖြေဖို့ အချိန်​ခဏယူလိုက်​ရပြီး သူ၏အသံမှာ ပို၍​အေး​ဆေးသွားသလိုပင်​။
{စိတ်​မပူပါနဲ့  ၊ ငါဘာစားရမလဲ​
သေချာဂရုစိုက်​မှာပါ၊ ကလပ်​ကိုသာ ပြန်​လိုက်​...
ညစာစားချိန်​မတိုင်​မီ ငါပြန်​လာခဲ့မယ်​}

ဘားတန်းက​သောက်​ရမ်းမြန်​နေတာ. . .
ညစာကို​မေ့လိုက်​ဦး..​
နေ့လည်​စာစားပြီးချိန်​ထိ ခင်​ဗျားအသက်​ရှင်​နေရင်​
ထူးဆန်း​အံ့သြဖွယ်​ဖြစ်​နေဦးမယ်​!

ရှီကျင်းမှာ စိုးရိမ်​တကြီးဖြစ်​နေရ​သော်​ငြား
ထိုဦးတည်​ရာတွင်​အန္တရာယ်​ရှိ​ကြောင်းလည်း
တိုက်​ရိုက်​ပြောဆို၍ မရနိုင်​ပေ။
ပိုမို စိတ်​လောလာ​လေ လျန်​ကျွင်းအား
မည်​သို့​ဖြောင်းဖျရမှန်း မသိ​လေဖြစ်​ရာ
ပူပန်​သောကများလွန်း၍ ဆံပင်​များပင်​
ကျွတ်​တော့မလိုခံစားလာရသည်​။
လျန်​ကျွင်းဘက်​မှ ဖုန်းချ​တော့မည့်​
အရိပ်​အ​ယောင်​ပြ​သောအခါ ရှီကျင်း၏
စိတ်​တို့မှာ တစ်​စက္ကန့်​လောက်​ဗလာကျင်းသွားကာ​
အော်​ပြော​တော့သည်​။

"ကျွင်း​ရှောက်​ကို တခြားသူ​တွေနဲ့
ထမင်းအတူ စားခွင့်​မပြုနိုင်​ဘူး!
ကျွန်​တော်​တစ်​ယောက်​တည်းနဲ့ပဲ စားရမယ်​! "

မျက်​စိတစ်​မှိတ်​အတွင်းမှာ​လေထုဟာ
ငြိမ်​သက်​သွားပြီး ဖုန်းတစ်​ဘက်​ခြမ်းမှလည်း
တိတ်​ဆိတ်​သွားသည်​။

ရှီကျင်း၏​ဘေးတွင်​မတ်​တပ်​ရပ်​နေ​သော
ရှန့်​အာ့ထင်​၏လက်​မှာ ပဝါကို
တင်းတင်းကျပ်​ကျပ်​ဖိကိုင်​ကာ
သူ့ကြွက်​သားများနှင့်​သွေး​ကြောတို့​
ပေါက်​ထွက်​မတတ်​လက်​သီးဆုပ်​လိုက်​မိသည်​။
သူ၏မျက်​နှာမှာ မာထန်​နေပြီး စိတ်​တို့မှာလည်း
က​ယောက်​ကယက်​ဖြစ်​လာသည်​။

{ ရှီကျင်း }

လျန်​ကျွင်းဘက်​မှ တိတ်​ဆိတ်​မှုကို
အရင်​ဖြိုခွဲလိုက်​သော်​လည်း စိတ်​တို​ဒေါသဖြစ်​ခြင်း
အလျင်းမရှိ​ပေ။သူ၏အသံမှာ ပြတ်​သား​သော်​လည်း
စကားလုံးများက​ချော့​ချော့​မော့​မော့ဖြစ်​သည်​။

{​ခေါင်းမမာစမ်းနဲ့ ၊ စားပြီးတာနဲ့ချက်​ချင်း
ပြန်​လာခဲ့မှာပါ။ အဲ့သူငယ်​ချင်းက ငါ့အသက်​ကို
တစ်​ခါကယ်​ဖူးတယ်​...ဒါ​ကြောင့်​သူ့အ​ပေါ်​
လောကဝတ်​အရ အ​လေးထားသင့်​တယ်​လေ}

​သေစမ်း. . .
လက်​စသတ်​တော့ အဲ့လိုဆက်​ဆံ​ရေးမျိုး
ဖြစ်​နေတာကိုး ...လျန်​ကျွင်းရဲ့အကျင့်​အရဆို
သူ့အသက်​သခင်​ကျေးဇူးရှိဖူးသူကို​
ပေါ့​ပေါ့တန်​တန်​သ​ဘောထားမှာ
မဟုတ်​တော့ဘူး. . .
ကြည့်​ရတာ ဒီ​တွေ့ဆုံမှုကို တားဖို့
မဖြစ်​နိုင်​တော့ဘူးပဲ

ရှီကျင်းသည်​သူ့နဖူးသူ ဖိနှိပ်​ကာ
စိတ်​ငြိမ်​အောင်​လုပ်​လိုက်​သည်​။​
လော​လောဆယ်​မြင့်​တက်​နေ​သောဘားတန်းကို
ဆက်​မကြည့်​တော့ဘဲ ဘားတန်းသည်​
အမြင့်​ဆုံးအမှတ်​သို့ မ​ရောက်​မချင်း
အန္တရာယ်​ကျ​ရောက်​မည်​မဟုတ်​သေး​ကြောင်း
ကိုယ့်​ကိုယ်​ကို နှစ်​သိမ့်​လိုက်​သည်​။
သူ၏နှလုံးခုန်​သံ ပုံမှန်​ဖြစ်​သွားမှာ
အသိ​ပေး​လေသည်​။

"ဒါဆို ကျွန်​တော်​အခုချက်​ချင်း
ကျွင်း​ရှောက်​ဆီလာခဲ့မယ်​. . .
ကျွင်း​ရှောက်​တစ်​ယောက်​တည်းဆို
ဘယ်​လို​တွေစားမလဲ မယုံလို့ ၊ ကျွန်​တော်​
ကျွင်း​ရှောက်​နဲ့အတူ စားချင်​တယ်​"

{ရှီကျင်း. . }

"ကျွင်း​ရှောက်​နဲ့တူတူ စားချင်​တယ်​လို့"
ရှီကျင်း အ​လေးအနက်​တိုက်​တွန်းသည်​။
တခြားသူ၏ရှု​ထောင့်​မှကြည့်​လျှင်​ရှီကျင်း၏
အမူအကျင့်​များမှာ တစ်​ကိုယ်​ကောင်းဆန်​သလို
အနည်းလည်း အလိုလိုက်​ခံထားရသကဲ့သို့ပင်​။
သူသည်​မိမိကိုယ်​ကို တရားမျှတမှုရှိသကဲ့သို့

"ကျွန်​တော်​က ကျွင်း​ရှောက်​နဲ့အတူတူ
လိုက်​ပါပြီးစား​သောက်​ရမယ်​လို့
ကျွင်း​ရှောက်​ပဲ​ပြောထားတာမလား။ အခု
ကျွန်​တော်​Bမြို့ကို ပြန်​ရောက်​ပြီမို့ ကျွန်​တော့်​ကို
ချန်​ထားခဲ့စရာ အ​ကြောင်းကိုမရှိဘူး"

တစ်​အောင့်​မျှ တိတ်​ဆိတ်​သွားပြီး​နောက်​
လျန်​ကျွင်းသာ လက်​နက်​ချအညံ့ခံလိုက်​ရသည်​။
သူသည်​လိပ်​စာကို​ပြောပြလိုက်​ပြီး

{အဲ့​နေရာကိုလာခဲ့ ၊ မင်းကိုကြိုဖို့ Gua Erကို
လွှတ်​လိုက်​မယ်​}

"ဟင့်​အင်း! Gua Erက ကျွင်း​ရှောက်​နဲ့ပဲ
တူတူရှိသင့်​တာ...ကျွန်​တော့်​ဘာသာပဲ လာခဲ့မယ်​"

ရှီကျင်း ကတိုက်​ကရိုက်​တားပြီး သက်​ပြင်းချ
လိုက်​သည်။ဖုန်းချကာ အိတ်​ထဲမှာ
ကုတ်​အင်္ကျီတစ်​ထည်​ကိုဆွဲထုတ်​ဝတ်​ဆင်​ပြီး
မတ်​တပ်​ရပ်​လိုက်​သည်​။ညဝတ်​အင်္ကျီအား
လဲရန်​ပင်​စိတ်​ကူးမရှိဘဲ လှည့်ထွက်ကာ
​လျန်​ကျွင်းဆီသွားရန်​ပြင်​လိုက်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​လက်​လှမ်းကာ ရှီကျင်း၏
ပုခုံးအား ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​သည်​။သူ့အမူအရာမှာ
စကား​ပြောချင်​သလို​နေမထိထိုင်​မထိ
ဖြစ်​နေ​သော်​လည်း သူ့စိတ်​သူထိန်းချုပ်​ကာ
အဆုံး၌ ဘာမှမဆိုနိုင်​ပေ။

သူ့အမူအရာမှာ ရှီကျင်းကို စဉ်းစားရခက်​စေသလို
အနည်းငယ်​စိုးရိမ်​စေသည်​။သူသည်​
ရှန့်​အာ့ထင်​၏လက်​ကိုဖယ်​ထုတ်​ကာ​ပြောသည်​။

"စတုတ္ထအစ်​ကို, ကျွန်​တော့်​အိတ်​ကို
ကလပ်​ဆီပို့​ပေးပါ၊ ကျွင်း​ရှောက်​ဆီအမှီသွားရမှာမို့
ကျွန်​တော်​အရင်​ပြန်​နှင့်​မယ်​"

"ငါသိပါတယ်​၊ မင်း​ပြောတာ​တွေ ငါကြားတယ်​"
ရှန့်​အာ့ထင်​လေသံမှာ မာ​ကြော​နေပြီး
တစ်​ခုခု​မေးချင်​သလို ရှီကျင်း၏ပုခုံးကို
ဖိဆုပ်​ထားဆဲဖြစ်​သည်​။သို့သော်​ရှီကျင်း၏
အမူအရာမှာ ပို၍ပို၍ စိတ်​မရှည်​ဖြစ်​လာပြီး
ပုခုံး​ပေါ်မှသူ့လက်​အား တွန်းဖယ်​ရန်​
အားသန်​လာသည်​။ရှန့်​အာ့ထင်​လည်း​
ပြောချင်​သည့်​စကားများကိုပြန်​မြိုချကာ
လက်​လွှတ်​ပေးလိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​
ကိုယ်​ကိုကိုင်းကာ ရူးဖိနပ်​တစ်​စုံကို
ရှီကျင်းအ​ရှေ့သို့ ချ​ပေးရင်း
​ပြောလိုက်​သည်​။

"ဘာ​တွေအလျင်​လို​နေတာလဲ? အရင်​ဆုံး
အဝတ်​လဲသန့်​စင်​လိုက်​ဦး. . .ပြီးရင်​
ငါကား​မောင်းပြီးလိုက်​ပို့​ပေးမယ်​၊ မင်းဘာသာ
သွားတာထက်​ပိုမြန်​တာ​ပေါ့"

ရှီကျင်း ရုန်းကန်​နေသည်​ကိုရပ်​လိုက်​သည်​။
သူသည်​အကျိုးအ​ကြောင်းကိုချင့်​ချိန်​လိုက်​ပြီး
အဝတ်​အစားများ​ကောက်​ယူကာ​
ရေချိုးခန်းထဲအ​ပြေးဝင်​ရင်း​အော်​ပြောသည်​။

"ခဏ​လေးပဲ​စောင့်​စတုတ္ထအစ်​ကို! ငါးမိနစ်​..
မဟုတ်​ဘူး..နှစ်​မိနစ်​ပဲ​စောင့်​!​ကျွင်း​ရှောက်​
စောင့်​နေလို့ မြန်​မြန်​သွားရမယ်​"

ရှန့်​အာ့ထင်​ခဗျာ တံခါးကို အလျင်​အမြန်​
ဆောင့်​ပိတ်​ကာ ရှီကျင်းကို​ပြန်​ဆွဲချုပ်​ပြီး
ဆုံးမ​ပြောဆိုချင်​သောဆန္ဒများကို
အ​တော်​ဖိနှိပ်​ထားရသည်​။သူ့ကိုယ်​သူ
စိတ်​ရှည်​ရန်​ပြောကြားပြီး ကိုယ်​ကိုလှည့်​ကာ
ရှီ​ဝေချုံးဆီဖုန်း​ဆက်​ရန်​လက်​ကိုင်​ဖုန်းအား​
ကောက်​ယူလိုက်​သည်​။

၁၅မိနစ်​ခန့်​ကြာပြီး​နောက်​
ညီအစ်​ကိုနှစ်​ယောက်​ကား​ပေါ်တက်​ကာ
ဟိုဟယ်​မှထွက်​ခွာလာခဲ့ကြသည်​။
ကားတံခါးပိတ်​ပြီးသည်​နှင့်​
ရှီကျင်းသည်​လျန်​ကျွင်းအား ဖုန်း​ခေါ်သည်​။
ယူနစ်​ဘားအား​စောင့်​ကြည့်​ထားလျက်​
အ​ကြောင်းအရာတစ်​ခုပြီးတစ်​ခု ကူး​ပြောင်း
ပြောဆိုရင်း လျန်​ကျွင်း၏ထိုသူငယ်​ချင်း​ဟောင်း
အ​ကြောင်းကို သိရ​အောင်​က​လော်​ဆွဖို့
ကြိုးစားသည်​။

လျန်​ကျွင်း၏စိတ်​မှာ ခန့်​မှန်းရခက်​သော်​လည်း
မထင်​မှတ်​စွာ ရှီကျင်းနှင့်​စကား​ဖောင်​ဖွဲ့​နေသည်​။
ထို့အပြင်​သူ၏သ​ဘောထားမှာ စိတ်​ရှည်​ကာ
အလိုလိုက်​ထား​လေသည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​မှာ နား​ထောင်​လေ​လေ
စတီယာတိုင်​အား ဆုပ်​ကိုင်​ထား​သောလက်​များမှာ
လက်​ဆစ်များဖြူလာသည်​အထိ​
ပိုမိုတင်းကျပ်​လာသည်​။ဆက်​လက်​
သည်းညည်း​မခံနိုင်​တော့သည့်​အ​လျောက်​
ရုန်​ကျိုးကျုံး၏ဖုန်းနံပါတ်​အား နှိပ်​လိုက်​လေသည်​။
ဖုန်းဝင်​သွား​သောအခါ​မေးမြန်းလိုက်​သည်​။

"အစ်​ကို Bမြို့မှာလား ? "

{ဟုတ်​တယ်​လေ ၊ အခုနားရက်​ရလို့. . .
ဘာလို့လဲ ?}

ရုန်​ကျိုးကျုံး၏အသံမှာ အနည်းငယ်
​ဗလုံးဗ​ထွေးဖြစ်​နေ​လေရာ
တစ်​ခုခုစား​သောက်​နေပုံရသည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​မိမိပတ်​ဝန်းကျင်​
အ​ခြေအ​နေအား လုံးလုံးလျားလျားလျစ်​လျူရှုပြီး
စကား​လေရှည်​နေ​သော​ဘေးခုံတွင်​
ထိုင်​နေသည့်​ရှီကျင်းအား ကြည့်​ကာ
အံကြိတ်​လိုက်​သည်​။သူသည်​လျန်​ကျွင်းနှင့်​
ထိုသူမိတ်​ဆွေတို့​တွေ့မည့်​စား​သောက်​ဆိုင်​
လိပ်​စာအား​ပြောပြလိုက်​ပြီးဆိုသည်​။

"အဲ့ကို အခုချက်​ချင်းသွားလိုက်​. .
အစ်​ကိုကြီးလည်း လာလိမ့်​မယ်​"

{ဘာ​တွေဖြစ်​ကုန်​? ငါတို့ ညစာတူတူ
စားကြမလို့လား ?}

ရုန်​ကျိုးကျုံး အံသြတကြီး​မေးလိုက်​သည်​။

"မဟုတ်​ဘူး"

ရှန့်​အာ့ထင်​၏နှုတ်​ခမ်းပါးများမှာတင်းတင်းစိလျက်​
အသံမှာ သံမဏိအလားမာ​ကြော​နေသည်​။

"ကျွန်​တော်​တို့ ကျင်း​လေးရဲ့သူ​ဌေးနဲ့
စကား​ပြောကြမလို့"

===========================