Unicode version...
FOLLOW ME-3
.
.
.
.
.
ရှောင်းကျန့်ဘေရှင်းပြီးချာတိတ်ကိုပြန်ကြည့်တော့စားသောက်ဆိုင်တဖက်ကလူသွားပလက်ဖောင်းပေါ်ပင်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ကောင်လေးကဘတ်အိပ်ပိစိလေးလွယ်လို့လုံးတုံးလုံးတုံးနဲ့Taxiငှားဖို့ကြိုးစားနေပုံလက်ကလေးနှစ်ဖက်ကဝေ့ကာရမ်းကာဖြင့်။
"အဟက်...ချာတိတ်လေးကကွာ!..."
ခပ်ဟဟရယ်ရင်းရှောင်းကျန့်ရေရွတ်လိုက်ပုံကသူ့ကိုကြောက်ကာမစောင့်ပဲထွက်သွားသည့်ချာတိတ်ကိုစိတ်တိုလို့မဟုတ်ပဲအသည်းယားလာလို့။
ဘယ်သူမဆိုရှောင်းကျန့်ဘက်ကနယ်မကျွံရင်တောင်အရင်လာနွယ်ကြသူတွေချည်း...ချာတိတ်ကတော့မတူ...သူ့ဘက်ကကြွေကျ ပြရင်တောင် ချာတိတ်သူ့ဘက်ပါလာဖို့မသေချာခြင်းက99.99ရာခိုင်းနှုန်းလောက်ရှိမည်ထင်။
သူ့ကိုဦးလေးတစ်ယောက်လိုမြင်နေသည့်တူလေးကိုပြစ်မှားချင်နေတဲ့စိတ်... လူမှုရေးဖောက်ပြားတယ်ပြောပြောရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့သူကရှေ့ဆက်ဖို့ပဲရွေးတယ်။
မထိန်းချုုပ်နိုင်စရာအလှတရားတွေကချာတိတ်စီမှာပုံအောဖြစ်တည်လေသလားပဲ။အဖြူရောင်လေးဆိုအရောင်ဆိုးပေးချင်သည့်သူနဲ့တော့ခက်ရချည်ရဲ့။
ကလေးမုန့်ပေးကြိုက်ရအောင်လည်းချာတိတ်ကကလေးမဟုတ်သည့်ကလေးကြီးဖြစ်နေလေတော့...ဆိုးတတ်ပေတတ်ဖို့သင်ပြပေးရဦးမယ်ထင်ရဲ့။
စားပွဲပေါ်ကကားသော့ဆွဲပြီးဆိုင်ပြင်မှာရပ်ထားသည့်မာစီးဒီးကားနက်ကြီးစီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။
ချာတိတ်ကားတားနေသည့်အနားမောင်းသွားလိုက်တော့taxiငှားမရသည့်ချာတိတ်ကဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်စီတလိမ့်လိမ့်ပြေးတယ်။
အော်ဟော်...မောနေရော့မယ်ချာတိတ်လေးရယ်။
အကြာလိုက်ဘတ်စ်ကားရပ်ပြီးခရီးသည်တွေဆင်းနေတုန်းချာတိတ်ကကားထဲထိုင်နေသည့်ရှောင်းကျန့်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်ပြီးကြပ်သိပ်နေသည့်လူအုပ်တွင်းမရမကတိုးဝင်သွားတယ်။
သူဘတ်စ်ကားနဲ့သွားမှာမို့လိုက်မပို့လည်းရတယ်ဆိုသည့်သဘော။ခပ်ရေးရေးပြုံးရင်းရှောင်းကျန့်ကcar driver handကိုလက်ညှိုးနဲ့တတောက်တောက်ခေါက်တယ်။
တဖက်လှည့်နဲ့မသိမသာကနေသိသိသာသာရှောင်နေသည့်ချာတိတ်ကရှောင်းကျန့်အတွင်းစိတ်တွေမရိုးသားကြောင်းရိပ်မိသွားပုံပဲ။
မတက်နိုင် မရိုးသားရုန်မကအမှန်တကယ်လည်းယုတ်မာချင်နေတာမို့ချာတိတ်လေးပြေးနိုင်ရင်တောင်ရှောင်းကျန့်လက်ကမလွတ်။
နောက်ငါးမိနစ်လောက်နေမှထွက်ခွာသည့်ဘတ်စ်ကားကြောင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းရင်းဘေးကကပ်လိုက်သွားလိုက်တယ်။လူတစ်ယောက်နဲ့တွဲရဖို့သူ့ဘက်ကအရင်လိုက်ရတာရှောင်းကျန့်ဘဝမှာဒါပထမဆုံး။
"အင့်!..."
တကြိမ်တခါမှဘတ်စ်မစီးဖူးတဲ့အပြင်ထိုင်ခုံမရ လူကြားထဲမတ်တပ်ရပ်စီးနေရသည်ရိပေါ်မှာခန္ဓာသေးသေးလေးကထောင်ထောင်မောင်းမောင်းလူတွေကြားထဲညှပ်သိပ်ကာအသက်ရှူပင်မဝချင်တော့။
ဖြူဖြူလုံးလုံးလေးမို့လူတွေကြားအများအာရုံစိုက်စရာဖြစ်နေသည့်ရိပေါ် ၅ပေကျော်အရပ်လေးကြောင့်မှီရာနဘေးကသံတိုင်လေးကိုသာကုတ်တွယ်ထားရတယ်။
"အမ့်!..."
ဒုက္ခများနေသည့်အခြေနေမှာရုတ်တရက်တင်ပါးတဖက်ပူခနဲဖြစ်သွားတာကြောင့်ရိပေါ်ကိုယ်လေးတွန့်ခနဲ။
နောက်ကိုလှည့်ကြည့်မိတော့ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမသိသည့်တိုင်စားမတက်ဝါးမတက်စုပြုံကြည့်နေကြသည့်ပုရိသတချို့။
ရသလောက်လွတ်ရာနဘေးကိုတိုးကပ်ကြည့်ပေမဲ့ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်တာရပ်မသွားတဲ့အပြင်ခါးသိမ်လေးနားတဝဲလည်လည်ရောက်လာသည့်အရိုင်းဆန်ဆန်အထိတွေ့တွေ။
"အင့်ဟင့်္!..."
စိတ်ကျဥ်းကျပ်လာသည့်ကောင်လေးကခေါင်းလေးငုပ် ကိုယ်လေးသေးကြုံ့လို့တအင့်အင့်နဲ့ငိုရှိုက်ဖို့သာတက်နိုင်ရှာတယ်။
စိမ်းသပ်နေသည့်ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့မဟုတ်တရုတ်အမြတ်ထုတ်ချင်သူတွေကြားထဲအမြဲအကောင်းမြင်တတ်သည့်ကောင်လေးကတစုံတဦးကိုတိုးတိုးလေးအပြစ်ဖို့တယ်။
"ဟင့်!...ဦးငယ်ကြောင့်...အင့်!..."
"sorryချာတိတ်!..."
"ဟင်!...အင့်!..."
နွေးခနဲဖြစ်သွားသည့်ကျောပြင် နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာသည့်ယောက်ျားဆန်သည့်အမွှေးနံ့တစ်မျိုး နားစည်ကိုရိုက်ခတ်လာသည့်အပ်ရှရှစကားသံအဆုံးရိပေါ်ခန္ဓာလေးတဖက်ဆွဲလှည့်ခံလိုက်ရတယ်။
မျက်လုံးလေးပြူးကာမျက်နှာအပ်မိသည့်ရင်ဘတ်ကျယ်ကျယ်ကြောင့်မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်းရိပေါ်ကိုငုပ်ကြည့်နေသည့်ရှောင်းကျန့်။
"ဦး ဦးငယ်!..."
"အင်း...ကိုယ်ပဲချာတိတ်..."
ဘယ်ချိန်ရပ်လိုက်မှန်းမသိသည့်ဘတ်စ်ကားနဲ့ဘယ်လိုအနားရောက်လာမှန်းမသိသည့်ဦးငယ်။
နားမလည်ခြင်းတွေနဲ့ကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်နေသည့်ကြားထဲရိပေါ်ခံစားလိုက်မိသည်ကနွေးထွေးလုံခြုံမှု။
"ဦးငယ် ဘယ်လို...အာ့!..."
စကားမဆုံးသေးရုတ်တရက်မောင်းထွက်လိုက်သည့်ဘတ်စ်ကားကြောင့်ရိပေါ်ခါးထက်ရောက်လာသည့်လက်တစ်ဖက်နဲ့ရှောင်းကျန့်ရင်ခွင်ထဲသိမ့်ခနဲမြုပ်ဝင်သွားသည့်ခန္ဓာငယ်တစ်ခု။
"အဟင်း..."
မေးဖျားနဲ့လာထိနေသည့်ချာတိတ်ခေါင်းလုံးဝါလေးကိုငုပ်ကြည့်ရင်းရှောင်းကျန့်အပြုံးကပီပီပြင်ပြင်။
ရင်ဘတ်ကိုလာစုတ်ဆွဲထားသည့်လက်သေးသေးလေးကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကထိုခေါင်းလုံးဝါလေးကိုနှခေါင်းချွန်ချွန်နဲ့မသိအသာတိုးနမ်းလို့ရိပေါ်ကိုယ်လေးကိုခပ်တင်းတင်းဖက်တယ်။
သူ့အပြုအမူတွေကိုချာတိတ်ဘယ်လိုထင်ထင်ရှောင်းကျန့်ဂရုမစိုက်။
သူအခုသိတာ အခွင့်သင့်လို့သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသည့်ခန္ဓာပိုင်ရှင်လေးကို လွတ်ထွက်မသွားအောင်ဖက်ထားချင်တာရယ်။
ရှူရှိုက်မိသည့်ရနံ့သင်းသင်းလေးကြောင့်ထပ်ခါထပ်ခါခဏခဏနမ်းချင်နေတာရယ်။
ရင်ဘတ်နားလာလာထိနေသည့်ဆူထော်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိလေးကိုငုပ်နမ်းပလိုက်ချင်တာရယ်။
ပြီးတော့ ထိုအရာတွေပြီးတော့ သူ့တူလေးဆိုတဲ့ချာတိတ်ကိုအပိုင်သိမ်းချင်နေတာရယ်။
ကြောက်နေတာလား စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလားမသဲကွဲစွာ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ညစ်ညမ်းအတွေးတွေကိုသိနေသယောင် ချာတိတ်ကိုယ်လေးတဆက်ဆက်တုန်ယင်နေရှာတယ်။
အော်...မင်းလေးနဲ့တော့ ဦးငယ်ဖောက်ပြန်ရချည်ရဲ့ချာတိတ်ရယ်။
...............
"အားးး!...black god..."
"တကယ်ကြီးလား...အမလေး သေပါပြီ..."
"ဦးရှောင်း...အိုက်စ် ချောလိုက်တာဟယ်..."
သင်တန်းဆင်းချိန်ကြားလိုက်ရသည့်မိန်းကလေးတသိုက်၏အားမလိုအားမရမချိတင်ကဲအော်သံတချို့။
အခန်းထဲကမထွက်ရသေးဘဲပန်းချီဆွဲပစ္စ ည်းတွေသိမ်းစည်းနေသည့်ရိပေါ်မှာသူ့အာရုံနဲ့သူဘာကိုမှဂရုမပြုမိသေး။
အားလုံးသိမ်းဆည်းပြီးကာမှဘတ်အိပ်လေးကောက်လွယ်ကာသင်တန်းပြင်ထွက်လာလိုက်တယ်။
"ချာတိတ်..."
"ဦးငယ်!..."
တီလေးရီလျှမ်းမိတ်ဆက်ပေးပြီးတဲ့နေ့ကတည်းကရိပေါ်ရှောင်နေသည့်ဦးငယ်ကခုသင်တန်းရှေ့ကားအကောင်းစားကြီးတစ်စီးနဲ့ရောက်နေလေပြီ။
ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့လာတာလည်းမသိပေမဲ့ရိပေါ်လက်ဖျားလေးတွေအေးစက်လို့မိန်းကလေးတသိုက်မက်မောစွာဝိုင်းကြည့်နေသည့်ရှောင်းကျန့်ကိုကြောက်ရွံ့သလိုကြည့်နေမိတယ်။
မှဲ့နက်လေးအထက်ကဦးငယ်နှုတ်ခမ်းပါး ထိုနှုတ်ခမ်းပါးထက်ကအပြုံးဘယ်လောက်လှလှရိပေါ်အမြင်မှာဦးငယ်ကအန္တရာယ်အငွေ့သက်တွေလွှမ်းခြုံထားသည့်မာယာနတ်ဆိုးတစ်ပါး။
"ချာတိတ်ကိုလာကြိုတာ..."
"ကျွန်တော့်မှာစက်ဘီးပါလာတယ် ဦးငယ်..."
အနားလျှောက်လာရင်းကိုယ်ကိုကိုင်းကာမျက်နှာနားငုပ်ကျမတက်ပြောလာသည့်ဦးငယ်ကြောင့်ရိပေါ်သင်တန်းသားတွေကိုလှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းမလိုက်ချင်ကြောင်းငြင်းဆန်မိတယ်။
ဟုတ်သည်။ဦးငယ်ဆိုတိုင်းရိပေါ်လိုက်ဖို့မရဲ။မနေ့တနေ့ကလည်းဘတ်စ်ပေါ်မှာလူကိုဖက်လားနမ်းလားနဲ့။ကိုယ့်တူလေးလိုချစ်လို့နမ်းရအောင်လည်းသူကသုံးနှစ်သားကလေးပိစိလေးမဟုတ်။
ဦးငယ်ရဲ့မသင့်တော်တဲ့အပြုအမူတွေ မှူမမှန်သည့်အကြည့်တွေ ဘယ်ကိုဦးတည်နေမှန်း လူပျိုပေါက်လေးမို့ရိပေါ်မှန်းဆလို့ရသည်။သူမှန်းတာမမှားဘူးဆို ဦးငယ်သူ့ကိုတူတစ်ယောက်လိုမမြင်ဘဲဟိုလိုညစ်ပတ်ချင်နေတာ။
"ချာတိတ်တီလေးခေါ်ခိုင်းလိုက်တာဆိုရင်ရော..."
လိမ်ခေါ်နေပုံမရသည့်ရှောင်းကျန့်ကြောင့်ရိပေါ်ခေါင်းထဲတွေခနဲ။
"တီလေးခေါ်ခိုင်းလိုက်တာ...ဟုတ် ဟုတ်လို့လား..."
မရဲတရဲမေးရင်းခေါင်းလေးပုဝင်သွားသည့်ချာတိတ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်ရဲ့ရှေ့သွားကြီးကြီးတွေလှစ်ခနဲပေါ်လာတယ်။
"မယံုရင်ချာတိတ်ဖုန်းထုတ်ကြည့်ကြည့်...မကချာတိတ်စီဖုန်းဆက်မရလို့ကိုယ့်ကိုလမ်းကြုံလို့ဝင်ကြိုပေးပါဦးဆိုလို့..."
ရှောင်းကျန့်အပြောကြောင့်ရိပေါ်ဘတ်အိပ်လေးထဲကဖုန်းထုတ်ကြည့်တော့တကယ်လည်းတီလေးစီကအဝင်callတွေတန်းစီလို့။
သူဖုန်းကိုsilentလုပ်ထားမိလို့မကြားတာနေမယ်။
"ဘာ ဘာလုပ်ဖို့တဲ့လဲ..."
"အဲ့ဒါကတော့ကိုယ်လည်းမသိဘူး...ဟိုရောက်မှမကိုမေးကြည့်လေ..."
"အော့...အွန်း..."
အွန်းဆိုကာကားစီလျှောက်သွားသည့်ချာတိတ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်ညစ်ကျယ်ကျယ်ပြုံးရင်းနောက်ကလိုက်သွားလိုက်တယ်။
ကလေးသာသာချာတိတ်လေးကိုလှည့်စားရတာရှောင်းကျန့်အတွက်တော့ထမင်းစားရေသောက်။
"Ahhhhhh!...black god!!!..."
ချာတိတ်ကိုတင်ကာကားမောင်းထွက်လာလိုက်တာနဲ့စူးစူးဝါးဝါးအော်ရင်းနောက်မှာကျန်ခဲ့ကြသည့်ကောင်မလေးတွေ။
သူ့ဘက်ကဘာမှလုပ်စရာမလိုပဲကြွေဆင်းနေကြသည့်စကီလေးတွေအတွက်စိတ်မကောင်းပေမဲ့ ဒီအချိန်မှာတော့ချာတိတ်လေးကလွဲရင်...
"ဘလတ်ဂုတ်ကဘာကြီးလဲ...ဆိတ်နက်ကြီးလား..."
"ဟား...ဟား...ဟား...ချာတိတ်လေးကတော့ကွာ..."
ကောင်မလေးတွေအော်သံကိုနားစွန်နားဖျားကြားပြီးထင်ရာရေရွတ်လိုက်သည့်ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်တဟားဟားပင်ရယ်မိတော့တယ်။
တကယ်ပါ အများနဲ့မတူသူ့စိတ်ဝင်စားမှုတွေသိမ်းကြူံးယူနိုင်တာချာတိတ်လေးသာရှိသည်။
သူ့ဘက်ကသာလိုချင်နေပြီး သူ့ကိုအငြင်းဆောင်နေတာကလည်းချာတိတ် ရိုးရှင်းသည့်အမူအရာလေးတွေနဲ့သူ့ကိုတန်းတန်းစွဲဖြစ်စေတာကလည်းချာတိတ် မသင့်တော်မှန်းသိသည့်တိုင်လက်မလွှတ်နိုင်ဖြစ်စေတာလည်းချာတိတ်။
ချာတိတ်ကိုပြစ်မှားလို့အဖန်တသောင်းငရဲခံရမယ်ဆိုရင်တောင် ရှောင်းကျန့်တို့ကပျော်ပျော်ကြီးငရဲမှာစံစားမည့်လူစားမျိုး။
...........
ကျွီ!
"ဦးငယ်!...ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ..."
"ရှူး!!!..."
ရုတ်တရက်ကားကိုမောင်းနေရာမှလမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်သည့်ဦးငယ်။မျက်လုံးလေးတွေဟိုရွေ့ဒီရွေ့သိချင်ဇောနဲ့မေးမိတော့ရှူးဆိုကာနှုတ်ခမ်းကိုလက်ညှိုးနဲ့လာပိတ်တယ်။
ဒါဘာအခြေနေကြီးလဲ။ဦးငယ်ဘာလုပ်ဖို့ကြံနေတာလဲ။သူ သူကရော ဘာလုပ်သင့်လဲ။ကားထဲကဆင်းပြေးရမှာလား။ဒါမှမဟုတ် တီလေးကိုလှမ်းတိုင်
"အွန့်!...ဦး...အွတ်!...ငယ်...အင့်!..."
ခေါင်းထဲမေးခွန်းတွေစီလို့မပြီးသေးရုန်းမရတော့သည့်လက်တွေနဲ့နှုတ်ခမ်းတခုလုံးဆွဲငုံခံလိုက်ရတယ်။
ကိုယ့်ကိုနမ်းရှိုက်နေသူကတခြားလည်းမဟုတ် ဦးငယ်ဆိုတဲ့အသိနဲ့ရိပေါ်သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးလာသလို မရုန်းပဲလည်းမနေနိုင် အတင်းရုန်းကန်တော့ ဦးငယ်ကလက်ကောက်ဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲချုပ်ထားရင်းနမ်းနေရာမှအပြေးအလွှားစကားဆိုတယ်။
"မရုန်းနဲ့ချာတိတ်...နာသွားလိမ့်မယ်..."
"ဟင်းးးအင်း!..."
ခေါင်းလုံးလေးဟိုဒီခါရမ်းကာအနမ်းတွေကရှောင်ထွက်တော့မျက်နှာတပြင်လုံးအပြင်လည်တိုင်တွေထိပါတံဆိပ်ခတ်လာသည့်ဦးငယ်။
"ဟင့်!...ဦးငယ်...ရပ် ရပ်ပေး...အီး...ဟီး...ဟီး..."
စိုအိနေသည့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုစိတ်ရှိတိုင်းနမ်းရှိုက်မိတယ်။အကြိမ်ကြိမ်ပြစ်မှားခဲ့သမျှကိုအတိုးချလို့ငရဲယူမိတော့မျက်ရည်တွေပြည့်အိုင်လာသည့်ချာတိတ်။
"ချာတိတ်လေး!..."
"အဟင့်!...ဦးငယ် လူယုတ်မာကြီး..."
အသနားပိုစွာလက်တွေဖြေလျော့ပေးလိုက်တော့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုလက်သီးစုတ်လေးတွေနဲ့တဘုန်းဘုန်းထုရိုက်လာတယ်။ယုတ်မာစေဦးတော့ မင်းဖြစ်နေလို့ကိုဒီလိုယုတ်မာနေရတာချာတိတ်လေးရဲ့။
"မငိုနဲ့...မငိုရဘူးနော်...ဦးငယ်ပြောတာနားထောင်..."
"ဟင့်!..."
လက်ကလေးတစ်ဖက်ကိုအသာဖမ်းဆုတ်လိုက်ရင်းပြောတော့ခဏတော့ငြိမ်ကျသွားပေမဲ့ချက်ချင်းကားတံခါးဖွင့်ကာအပြင်ထွက်ဖို့လုပ်တယ်။ခဲယဥ်းအောင်သိပ်လုပ်တာပဲချာတိတ်ရာ။
"အပြင်ဘက်မှာပါဆွဲနမ်းခံချင်ရင်ထွက်သွားလိုက်ချာတိတ်...ကိုယ်ဘာကိုမှဂရုစိုက်မှာမဟုတ်ဘူး!..."
ခြိမ်းခြောက်သလိုပြောလာသည့်ရှောင်းကျန့်စကားတွေကြားလှုပ်ရှားမှုတွေရပ်တန့်လို့ချာတိတ်ကခေါင်းလေးငုပ်ကာငြိမ်ကုတ်သွားရှာတယ်။
"ချာတိတ်..."
"ဦးငယ်...တီလေးနဲ့ကျွန်တော့်ကိုမကစားပါနဲ့လားဟင်...အင့်!...အ အနိုင်မကျင်ပါနဲ့နော်...ကျွန်တော်ကြောက်လို့ပါ...အီး...ဟီး...အင့်ဟင့်!..."
မေးစေ့လေးကပင့်မော့ကာကြည့်စေတော့ငိုသံစွတ်တောင်းဆိုသံလေးတွေအစီအရီ။ကစားတယ် အနိုင်ကျင့်တယ်တဲ့လားကွာ။
"ကိုယ်ကချာတိတ်လေးကိုချစ်လို့လေ..."
"ဟင်!..."
ဆွဲဆွဲငင်ငင်ရှောင်းကျန့်ချစ်စကားမှာချာတိတ်မျက်ဝန်းတွေထဲအံ့သြမယုံကြည်နိုင်ခြင်းတွေပြည့်အိုင်လာတယ်။မကြာလိုက်မျက်လုံးချင်းစုံနေရာမှအကြည့်လွှဲလို့ခေါင်းလေးစောင်းချလိုက်သည့်ချာတိတ်။
"ချစ် ချစ်လို့မရဘူးလေ...ဦးငယ်နဲ့ကျွန်တော်က...ဟင့်!...ဒါလေးတောင်နားမလည်ဘူးလား...အင့်!..."
အပြစ်ဖို့သလိုလူမှုကျင့်ဝတ်တွေသူသိသလိုသူတတ်သလိုလူကြီးကိုပြန်သင်နေသည့်ချာတိတ်ပေါက်စ။
"ကိုယ်ကဘာကိုနားလည်ရမှာလည်းချာတိတ်ရ..."
"အင့်!...အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ကတခြားတစ်ယောက်နဲ့ချစ်လို့မရဘူးလေ...အဲ့ဒါ အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်ရာမြောက်တယ်..."
သူ့အတွက်မဆိုသလောက်အပြစ်ကျူးလွန်ခြင်းမည်ပေမဲ့ချာတိတ်အတွက်တော့လုံးဝအပြစ်ကြီးကြီးလို့တွေးထားပုံ။ဟုတ်လည်းဟုတ်သည်လေ။ချာတိတ်အတွေးခေါ်တွေကသူ့လိုတော့ဘယ်ညစ်နွမ်းနေနိုင်ပါ့မလဲ။
သို့ပေမဲ ချာတိတ်လေးမညစ်နွမ်းစေသည့်တိုင်အချစ်စမ်းချင်မိပြန်တော့...
"အဟက်!...ဒါဆိုလည်း ဖောက်ပြန်ကြတာပေါ့ချာတိတ်ရာ..."
"ဦးငယ်!!!...အွန့်!..."
#Tbc
I need your feedback and voting:
___________
Zawgyi version...
FOLLOW ME-3
.
.
.
.
.
ေရွာင္းက်န့္ေဘရွင္းၿပီးခ်ာတိတ္ကိုျပန္ၾကည့္ေတာ့စားေသာက္ဆိုင္တဖက္ကလူသြားပလက္ေဖာင္းေပၚပင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေကာင္ေလးကဘတ္အိပ္ပိစိေလးလြယ္လို႔လုံးတုံးလုံးတုံးနဲ႕Taxiငွားဖို႔ႀကိဳးစားေနပုံလက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကေဝ့ကာရမ္းကာျဖင့္။
"အဟက္...ခ်ာတိတ္ေလးကကြာ!..."
ခပ္ဟဟရယ္ရင္းေရွာင္းက်န့္ေရ႐ြတ္လိုက္ပုံကသူ႕ကိုေၾကာက္ကာမေစာင့္ပဲထြက္သြားသည့္ခ်ာတိတ္ကိုစိတ္တိုလို႔မဟုတ္ပဲအသည္းယားလာလို႔။
ဘယ္သူမဆိုေရွာင္းက်န့္ဘက္ကနယ္မကြၽံရင္ေတာင္အရင္လာႏြယ္ၾကသူေတြခ်ည္း...ခ်ာတိတ္ကေတာ့မတူ...သူ႕ဘက္ကေႂကြက် ျပရင္ေတာင္ ခ်ာတိတ္သူ႕ဘက္ပါလာဖို႔မေသခ်ာျခင္းက99.99ရာခိုင္းႏႈန္းေလာက္ရွိမည္ထင္။
သူ႕ကိုဦးေလးတစ္ေယာက္လိုျမင္ေနသည့္တူေလးကိုျပစ္မွားခ်င္ေနတဲ့စိတ္... လူမႈေရးေဖာက္ျပားတယ္ေျပာေျပာေရွာင္းက်န့္ဆိုတဲ့သူကေရွ႕ဆက္ဖို႔ပဲေ႐ြးတယ္။
မထိန္းခ်ဳုပ္နိုင္စရာအလွတရားေတြကခ်ာတိတ္စီမွာပုံေအာျဖစ္တည္ေလသလားပဲ။အျဖဴေရာင္ေလးဆိုအေရာင္ဆိုးေပးခ်င္သည့္သူနဲ႕ေတာ့ခက္ရခ်ည္ရဲ႕။
ကေလးမုန့္ေပးႀကိဳက္ရေအာင္လည္းခ်ာတိတ္ကကေလးမဟုတ္သည့္ကေလးႀကီးျဖစ္ေနေလေတာ့...ဆိုးတတ္ေပတတ္ဖို႔သင္ျပေပးရဦးမယ္ထင္ရဲ႕။
စားပြဲေပၚကကားေသာ့ဆြဲျပီးဆိုင္ျပင္မွာရပ္ထားသည့္မာစီးဒီးကားနက္ႀကီးစီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
ခ်ာတိတ္ကားတားေနသည့္အနားေမာင္းသြားလိုက္ေတာ့taxiငွားမရသည့္ခ်ာတိတ္ကဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္စီတလိမ့္လိမ့္ေျပးတယ္။
ေအာ္ေဟာ္...ေမာေနေရာ့မယ္ခ်ာတိတ္ေလးရယ္။
အၾကာလိုက္ဘတ္စ္ကားရပ္ၿပီးခရီးသည္ေတြဆင္းေနတုန္းခ်ာတိတ္ကကားထဲထိုင္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္ျပီးၾကပ္သိပ္ေနသည့္လူအုပ္တြင္းမရမကတိုးဝင္သြားတယ္။
သူဘတ္စ္ကားနဲ႕သြားမွာမို႔လိုက္မပို႔လည္းရတယ္ဆိုသည့္သေဘာ။ခပ္ေရးေရးၿပဳံးရင္းေရွာင္းက်န့္ကcar driver handကိုလက္ညွိုးနဲ႕တေတာက္ေတာက္ေခါက္တယ္။
တဖက္လွည့္နဲ႕မသိမသာကေနသိသိသာသာေရွာင္ေနသည့္ခ်ာတိတ္ကေရွာင္းက်န့္အတြင္းစိတ္ေတြမရိုးသားေၾကာင္းရိပ္မိသြားပုံပဲ။
မတက္နိုင္ မရိုးသား႐ုန္မကအမွန္တကယ္လည္းယုတ္မာခ်င္ေနတာမို႔ခ်ာတိတ္ေလးေျပးနိုင္ရင္ေတာင္ေရွာင္းက်န့္လက္ကမလြတ္။
ေနာက္ငါးမိနစ္ေလာက္ေနမွထြက္ခြာသည့္ဘတ္စ္ကားေၾကာင့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေမာင္းရင္းေဘးကကပ္လိုက္သြားလိုက္တယ္။လူတစ္ေယာက္နဲ႕တြဲရဖို႔သူ႕ဘက္ကအရင္လိုက္ရတာေရွာင္းက်န့္ဘဝမွာဒါပထမဆုံး။
"အင့္!..."
တႀကိမ္တခါမွဘတ္စ္မစီးဖူးတဲ့အျပင္ထိုင္ခုံမရ လူၾကားထဲမတ္တပ္ရပ္စီးေနရသည္ရိေပၚမွာခႏၶာေသးေသးေလးကေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းလူေတြၾကားထဲညွပ္သိပ္ကာအသက္ရႉပင္မဝခ်င္ေတာ့။
ျဖဴျဖဴလုံးလုံးေလးမို႔လူေတြၾကားအမ်ားအာ႐ုံစိုက္စရာျဖစ္ေနသည့္ရိေပၚ ၅ေပေက်ာ္အရပ္ေလးေၾကာင့္မွီရာနေဘးကသံတိုင္ေလးကိုသာကုတ္တြယ္ထားရတယ္။
"အမ့္!..."
ဒုကၡမ်ားေနသည့္အေျခေနမွာ႐ုတ္တရက္တင္ပါးတဖက္ပူခနဲျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ရိေပၚကိုယ္ေလးတြန့္ခနဲ။
ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ဘယ္သူဘယ္ဝါမွန္းမသိသည့္တိုင္စားမတက္ဝါးမတက္စုၿပဳံၾကည့္ေနၾကသည့္ပုရိသတခ်ိဳ႕။
ရသေလာက္လြတ္ရာနေဘးကိုတိုးကပ္ၾကည့္ေပမဲ့ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္တာရပ္မသြားတဲ့အျပင္ခါးသိမ္ေလးနားတဝဲလည္လည္ေရာက္လာသည့္အရိုင္းဆန္ဆန္အထိေတြ႕ေတြ။
"အင့္ဟင့္္!..."
စိတ္က်ဥ္းက်ပ္လာသည့္ေကာင္ေလးကေခါင္းေလးငုပ္ ကိုယ္ေလးေသးႀကဳံ႕လို႔တအင့္အင့္နဲ႕ငိုရွိုက္ဖို႔သာတက္နိုင္ရွာတယ္။
စိမ္းသပ္ေနသည့္ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႕မဟုတ္တ႐ုတ္အျမတ္ထုတ္ခ်င္သူေတြၾကားထဲအၿမဲအေကာင္းျမင္တတ္သည့္ေကာင္ေလးကတစုံတဦးကိုတိုးတိုးေလးအျပစ္ဖို႔တယ္။
"ဟင့္!...ဦးငယ္ေၾကာင့္...အင့္!..."
"sorryခ်ာတိတ္!..."
"ဟင္!...အင့္!..."
ေႏြးခနဲျဖစ္သြားသည့္ေက်ာျပင္ ႏွာေခါင္းထဲတိုးဝင္လာသည့္ေယာက္်ားဆန္သည့္အေမႊးနံ႕တစ္မ်ိဳး နားစည္ကိုရိုက္ခတ္လာသည့္အပ္ရွရွစကားသံအဆုံးရိေပၚခႏၶာေလးတဖက္ဆြဲလွည့္ခံလိုက္ရတယ္။
မ်က္လုံးေလးျပဴးကာမ်က္ႏွာအပ္မိသည့္ရင္ဘတ္က်ယ္က်ယ္ေၾကာင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္းရိေပၚကိုငုပ္ၾကည့္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္။
"ဦး ဦးငယ္!..."
"အင္း...ကိုယ္ပဲခ်ာတိတ္..."
ဘယ္ခ်ိန္ရပ္လိုက္မွန္းမသိသည့္ဘတ္စ္ကားနဲ႕ဘယ္လိုအနားေရာက္လာမွန္းမသိသည့္ဦးငယ္။
နားမလည္ျခင္းေတြနဲ႕ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနသည့္ၾကားထဲရိေပၚခံစားလိုက္မိသည္ကေႏြးေထြးလုံၿခဳံမႈ။
"ဦးငယ္ ဘယ္လို...အာ့!..."
စကားမဆုံးေသး႐ုတ္တရက္ေမာင္းထြက္လိုက္သည့္ဘတ္စ္ကားေၾကာင့္ရိေပၚခါးထက္ေရာက္လာသည့္လက္တစ္ဖက္နဲ႕ေရွာင္းက်န့္ရင္ခြင္ထဲသိမ့္ခနဲျမဳပ္ဝင္သြားသည့္ခႏၶာငယ္တစ္ခု။
"အဟင္း..."
ေမးဖ်ားနဲ႕လာထိေနသည့္ခ်ာတိတ္ေခါင္းလုံးဝါေလးကိုငုပ္ၾကည့္ရင္းေရွာင္းက်န့္အၿပဳံးကပီပီျပင္ျပင္။
ရင္ဘတ္ကိုလာစုတ္ဆြဲထားသည့္လက္ေသးေသးေလးေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ကထိုေခါင္းလုံးဝါေလးကိုႏွေခါင္းခြၽန္ခြၽန္နဲ႕မသိအသာတိုးနမ္းလို႔ရိေပၚကိုယ္ေလးကိုခပ္တင္းတင္းဖက္တယ္။
သူ႕အျပဳအမူေတြကိုခ်ာတိတ္ဘယ္လိုထင္ထင္ေရွာင္းက်န့္ဂ႐ုမစိုက္။
သူအခုသိတာ အခြင့္သင့္လို႔သူ႕ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနသည့္ခႏၶာပိုင္ရွင္ေလးကို လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ဖက္ထားခ်င္တာရယ္။
ရႉရွိုက္မိသည့္ရနံ႕သင္းသင္းေလးေၾကာင့္ထပ္ခါထပ္ခါခဏခဏနမ္းခ်င္ေနတာရယ္။
ရင္ဘတ္နားလာလာထိေနသည့္ဆူေထာ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးကိုငုပ္နမ္းပလိုက္ခ်င္တာရယ္။
ၿပီးေတာ့ ထိုအရာေတြၿပီးေတာ့ သူ႕တူေလးဆိုတဲ့ခ်ာတိတ္ကိုအပိုင္သိမ္းခ်င္ေနတာရယ္။
ေၾကာက္ေနတာလား စိတ္လႈပ္ရွားေနတာလားမသဲကြဲစြာ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ညစ္ညမ္းအေတြးေတြကိုသိေနသေယာင္ ခ်ာတိတ္ကိုယ္ေလးတဆက္ဆက္တုန္ယင္ေနရွာတယ္။
ေအာ္...မင္းေလးနဲ႕ေတာ့ ဦးငယ္ေဖာက္ျပန္ရခ်ည္ရဲ႕ခ်ာတိတ္ရယ္။
...............
"အားးး!...black god..."
"တကယ္ႀကီးလား...အမေလး ေသပါၿပီ..."
"ဦးေရွာင္း...အိုက္စ္ ေခ်ာလိုက္တာဟယ္..."
သင္တန္းဆင္းခ်ိန္ၾကားလိုက္ရသည့္မိန္းကေလးတသိုက္၏အားမလိုအားမရမခ်ိတင္ကဲေအာ္သံတခ်ိဳ႕။
အခန္းထဲကမထြက္ရေသးဘဲပန္းခ်ီဆြဲပစၥ ည္းေတြသိမ္းစည္းေနသည့္ရိေပၚမွာသူ႕အာ႐ုံနဲ႕သူဘာကိုမွဂ႐ုမျပဳမိေသး။
အားလုံးသိမ္းဆည္းၿပီးကာမွဘတ္အိပ္ေလးေကာက္လြယ္ကာသင္တန္းျပင္ထြက္လာလိုက္တယ္။
"ခ်ာတိတ္..."
"ဦးငယ္!..."
တီေလးရီလွ်မ္းမိတ္ဆက္ေပးၿပီးတဲ့ေန႕ကတည္းကရိေပၚေရွာင္ေနသည့္ဦးငယ္ကခုသင္တန္းေရွ႕ကားအေကာင္းစားႀကီးတစ္စီးနဲ႕ေရာက္ေနေလၿပီ။
ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႕လာတာလည္းမသိေပမဲ့ရိေပၚလက္ဖ်ားေလးေတြေအးစက္လို႔မိန္းကေလးတသိုက္မက္ေမာစြာဝိုင္းၾကည့္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ကိုေၾကာက္႐ြံ႕သလိုၾကည့္ေနမိတယ္။
မွဲ႕နက္ေလးအထက္ကဦးငယ္ႏႈတ္ခမ္းပါး ထိုႏႈတ္ခမ္းပါးထက္ကအၿပဳံးဘယ္ေလာက္လွလွရိေပၚအျမင္မွာဦးငယ္ကအႏၲရာယ္အေငြ႕သက္ေတြလႊမ္းၿခဳံထားသည့္မာယာနတ္ဆိုးတစ္ပါး။
"ခ်ာတိတ္ကိုလာႀကိဳတာ..."
"ကြၽန္ေတာ့္မွာစက္ဘီးပါလာတယ္ ဦးငယ္..."
အနားေလွ်ာက္လာရင္းကိုယ္ကိုကိုင္းကာမ်က္ႏွာနားငုပ္က်မတက္ေျပာလာသည့္ဦးငယ္ေၾကာင့္ရိေပၚသင္တန္းသားေတြကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းမလိုက္ခ်င္ေၾကာင္းျငင္းဆန္မိတယ္။
ဟုတ္သည္။ဦးငယ္ဆိုတိုင္းရိေပၚလိုက္ဖို႔မရဲ။မေန႕တေန႕ကလည္းဘတ္စ္ေပၚမွာလူကိုဖက္လားနမ္းလားနဲ႕။ကိုယ့္တူေလးလိုခ်စ္လို႔နမ္းရေအာင္လည္းသူကသုံးႏွစ္သားကေလးပိစိေလးမဟုတ္။
ဦးငယ္ရဲ႕မသင့္ေတာ္တဲ့အျပဳအမူေတြ မႉမမွန္သည့္အၾကည့္ေတြ ဘယ္ကိုဦးတည္ေနမွန္း လူပ်ိဳေပါက္ေလးမို႔ရိေပၚမွန္းဆလို႔ရသည္။သူမွန္းတာမမွားဘူးဆို ဦးငယ္သူ႕ကိုတူတစ္ေယာက္လိုမျမင္ဘဲဟိုလိုညစ္ပတ္ခ်င္ေနတာ။
"ခ်ာတိတ္တီေလးေခၚခိုင္းလိုက္တာဆိုရင္ေရာ..."
လိမ္ေခၚေနပုံမရသည့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္ရိေပၚေခါင္းထဲေတြခနဲ။
"တီေလးေခၚခိုင္းလိုက္တာ...ဟုတ္ ဟုတ္လို႔လား..."
မရဲတရဲေမးရင္းေခါင္းေလးပုဝင္သြားသည့္ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ေရွ႕သြားႀကီးႀကီးေတြလွစ္ခနဲေပၚလာတယ္။
"မယံုရင္ခ်ာတိတ္ဖုန္းထုတ္ၾကည့္ၾကည့္...မကခ်ာတိတ္စီဖုန္းဆက္မရလို႔ကိုယ့္ကိုလမ္းႀကဳံလို႔ဝင္ႀကိဳေပးပါဦးဆိုလို႔..."
ေရွာင္းက်န့္အေျပာေၾကာင့္ရိေပၚဘတ္အိပ္ေလးထဲကဖုန္းထုတ္ၾကည့္ေတာ့တကယ္လည္းတီေလးစီကအဝင္callေတြတန္းစီလို႔။
သူဖုန္းကိုsilentလုပ္ထားမိလို႔မၾကားတာေနမယ္။
"ဘာ ဘာလုပ္ဖို႔တဲ့လဲ..."
"အဲ့ဒါကေတာ့ကိုယ္လည္းမသိဘူး...ဟိုေရာက္မွမကိုေမးၾကည့္ေလ..."
"ေအာ့...အြန္း..."
အြန္းဆိုကာကားစီေလွ်ာက္သြားသည့္ခ်ာတိတ္ေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ညစ္က်ယ္က်ယ္ၿပဳံးရင္းေနာက္ကလိုက္သြားလိုက္တယ္။
ကေလးသာသာခ်ာတိတ္ေလးကိုလွည့္စားရတာေရွာင္းက်န့္အတြက္ေတာ့ထမင္းစားေရေသာက္။
"Ahhhhhh!...black god!!!..."
ခ်ာတိတ္ကိုတင္ကာကားေမာင္းထြက္လာလိုက္တာနဲ႕စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ရင္းေနာက္မွာက်န္ခဲ့ၾကသည့္ေကာင္မေလးေတြ။
သူ႕ဘက္ကဘာမွလုပ္စရာမလိုပဲေႂကြဆင္းေနၾကသည့္စကီေလးေတြအတြက္စိတ္မေကာင္းေပမဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ခ်ာတိတ္ေလးကလြဲရင္...
"ဘလတ္ဂုတ္ကဘာႀကီးလဲ...ဆိတ္နက္ႀကီးလား..."
"ဟား...ဟား...ဟား...ခ်ာတိတ္ေလးကေတာ့ကြာ..."
ေကာင္မေလးေတြေအာ္သံကိုနားစြန္နားဖ်ားၾကားၿပီးထင္ရာေရ႐ြတ္လိုက္သည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္တဟားဟားပင္ရယ္မိေတာ့တယ္။
တကယ္ပါ အမ်ားနဲ႕မတူသူ႕စိတ္ဝင္စားမႈေတြသိမ္းႀကဴံးယူနိုင္တာခ်ာတိတ္ေလးသာရွိသည္။
သူ႕ဘက္ကသာလိုခ်င္ေနၿပီး သူ႕ကိုအျငင္းေဆာင္ေနတာကလည္းခ်ာတိတ္ ရိုးရွင္းသည့္အမူအရာေလးေတြနဲ႕သူ႕ကိုတန္းတန္းစြဲျဖစ္ေစတာကလည္းခ်ာတိတ္ မသင့္ေတာ္မွန္းသိသည့္တိုင္လက္မလႊတ္နိုင္ျဖစ္ေစတာလည္းခ်ာတိတ္။
ခ်ာတိတ္ကိုျပစ္မွားလို႔အဖန္တေသာင္းငရဲခံရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေရွာင္းက်န့္တို႔ကေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးငရဲမွာစံစားမည့္လူစားမ်ိဳး။
...........
ကြၽီ!
"ဦးငယ္!...ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲ..."
"ရႉး!!!..."
႐ုတ္တရက္ကားကိုေမာင္းေနရာမွလမ္းေဘးထိုးရပ္လိုက္သည့္ဦးငယ္။မ်က္လုံးေလးေတြဟိုေ႐ြ႕ဒီေ႐ြ႕သိခ်င္ေဇာနဲ႕ေမးမိေတာ့ရႉးဆိုကာႏႈတ္ခမ္းကိုလက္ညွိုးနဲ႕လာပိတ္တယ္။
ဒါဘာအေျခေနႀကီးလဲ။ဦးငယ္ဘာလုပ္ဖို႔ႀကံေနတာလဲ။သူ သူကေရာ ဘာလုပ္သင့္လဲ။ကားထဲကဆင္းေျပးရမွာလား။ဒါမွမဟုတ္ တီေလးကိုလွမ္းတိုင္
"အြန့္!...ဦး...အြတ္!...ငယ္...အင့္!..."
ေခါင္းထဲေမးခြန္းေတြစီလို႔မၿပီးေသး႐ုန္းမရေတာ့သည့္လက္ေတြနဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတခုလုံးဆြဲငုံခံလိုက္ရတယ္။
ကိုယ့္ကိုနမ္းရွိုက္ေနသူကတျခားလည္းမဟုတ္ ဦးငယ္ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ရိေပၚေသြးေတြေျပာင္းျပန္စီးလာသလို မ႐ုန္းပဲလည္းမေနနိုင္ အတင္း႐ုန္းကန္ေတာ့ ဦးငယ္ကလက္ေကာက္ဝတ္ႏွစ္ဖက္ကိုဆြဲခ်ဳပ္ထားရင္းနမ္းေနရာမွအေျပးအလႊားစကားဆိုတယ္။
"မ႐ုန္းနဲ႕ခ်ာတိတ္...နာသြားလိမ့္မယ္..."
"ဟင္းးးအင္း!..."
ေခါင္းလုံးေလးဟိုဒီခါရမ္းကာအနမ္းေတြကေရွာင္ထြက္ေတာ့မ်က္ႏွာတျပင္လုံးအျပင္လည္တိုင္ေတြထိပါတံဆိပ္ခတ္လာသည့္ဦးငယ္။
"ဟင့္!...ဦးငယ္...ရပ္ ရပ္ေပး...အီး...ဟီး...ဟီး..."
စိုအိေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုစိတ္ရွိတိုင္းနမ္းရွိုက္မိတယ္။အႀကိမ္ႀကိမ္ျပစ္မွားခဲ့သမွ်ကိုအတိုးခ်လိဳ႕ငရဲယူမိေတာ့မ်က္ရည္ေတြျပည့္အိုင္လာသည့္ခ်ာတိတ္။
"ခ်ာတိတ္ေလး!..."
"အဟင့္!...ဦးငယ္ လူယုတ္မာႀကီး..."
အသနားပိုစြာလက္ေတြေျဖေလ်ာ့ေပးလိုက္ေတာ့လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကိုလက္သီးစုတ္ေလးေတြနဲ႕တဘုန္းဘုန္းထုရိုက္လာတယ္။ယုတ္မာေစဦးေတာ့ မင္းျဖစ္ေနလို႔ကိုဒီလိုယုတ္မာေနရတာခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕။
"မငိုနဲ႕...မငိုရဘူးေနာ္...ဦးငယ္ေျပာတာနားေထာင္..."
"ဟင့္!..."
လက္ကေလးတစ္ဖက္ကိုအသာဖမ္းဆုတ္လိုက္ရင္းေျပာေတာ့ခဏေတာ့ၿငိမ္က်သြားေပမဲ့ခ်က္ခ်င္းကားတံခါးဖြင့္ကာအျပင္ထြက္ဖို႔လုပ္တယ္။ခဲယဥ္းေအာင္သိပ္လုပ္တာပဲခ်ာတိတ္ရာ။
"အျပင္ဘက္မွာပါဆြဲနမ္းခံခ်င္ရင္ထြက္သြားလိုက္ခ်ာတိတ္...ကိုယ္ဘာကိုမွဂ႐ုစိုက္မွာမဟုတ္ဘူး!..."
ၿခိမ္းေျခာက္သလိုေျပာလာသည့္ေရွာင္းက်န့္စကားေတြၾကားလႈပ္ရွားမႈေတြရပ္တန့္လို႔ခ်ာတိတ္ကေခါင္းေလးငုပ္ကာၿငိမ္ကုတ္သြားရွာတယ္။
"ခ်ာတိတ္..."
"ဦးငယ္...တီေလးနဲ႕ကြၽန္ေတာ့္ကိုမကစားပါနဲ႕လားဟင္...အင့္!...အ အနိုင္မက်င္ပါနဲ႕ေနာ္...ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္လို႔ပါ...အီး...ဟီး...အင့္ဟင့္!..."
ေမးေစ့ေလးကပင့္ေမာ့ကာၾကည့္ေစေတာ့ငိုသံစြတ္ေတာင္းဆိုသံေလးေတြအစီအရီ။ကစားတယ္ အနိုင္က်င့္တယ္တဲ့လားကြာ။
"ကိုယ္ကခ်ာတိတ္ေလးကိုခ်စ္လို႔ေလ..."
"ဟင္!..."
ဆြဲဆြဲငင္ငင္ေရွာင္းက်န့္ခ်စ္စကားမွာခ်ာတိတ္မ်က္ဝန္းေတြထဲအံ့ၾသမယုံၾကည္နိုင္ျခင္းေတြျပည့္အိုင္လာတယ္။မၾကာလိုက္မ်က္လုံးခ်င္းစုံေနရာမွအၾကည့္လႊဲလို႔ေခါင္းေလးေစာင္းခ်လိဳက္သည့္ခ်ာတိတ္။
"ခ်စ္ ခ်စ္လို႔မရဘူးေလ...ဦးငယ္နဲ႕ကြၽန္ေတာ္က...ဟင့္!...ဒါေလးေတာင္နားမလည္ဘူးလား...အင့္!..."
အျပစ္ဖို႔သလိုလူမႈက်င့္ဝတ္ေတြသူသိသလိုသူတတ္သလိုလူႀကီးကိုျပန္သင္ေနသည့္ခ်ာတိတ္ေပါက္စ။
"ကိုယ္ကဘာကိုနားလည္ရမွာလည္းခ်ာတိတ္ရ..."
"အင့္!...အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကတျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ခ်စ္လို႔မရဘူးေလ...အဲ့ဒါ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္ရာေျမာက္တယ္..."
သူ႕အတြက္မဆိုသေလာက္အျပစ္က်ဴးလြန္ျခင္းမည္ေပမဲ့ခ်ာတိတ္အတြက္ေတာ့လုံးဝအျပစ္ႀကီးႀကီးလို႔ေတြးထားပုံ။ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္ေလ။ခ်ာတိတ္အေတြးေခၚေတြကသူ႕လိုေတာ့ဘယ္ညစ္ႏြမ္းေနနိုင္ပါ့မလဲ။
သို႔ေပမဲ ခ်ာတိတ္ေလးမညစ္ႏြမ္းေစသည့္တိုင္အခ်စ္စမ္းခ်င္မိျပန္ေတာ့...
"အဟက္!...ဒါဆိုလည္း ေဖာက္ျပန္ၾကတာေပါ့ခ်ာတိတ္ရာ..."
"ဦးငယ္!!!...အြန့္!..."
#Tbc
I need your feedback and voting: