"Kamusta sugat mo?", tanong ni Mae nang makalabas kaming dalawa sa last class namin.
"Okay naman." Sagot ko.
"Hindi kita napansin n'on. I'm sorry." Sabi niya. "Edi sana natulungan kita."
I smile.
"It's okay. And besides, ayokong madamay ka sa alitan namin ni Diego." Explain ko.
"Ano ka ba. We're a group okay. At hindi ka namin iiwan. Always remember that." Then she smile.
Sasagot na sana ako nang narinig akong nagsalita mula sa likuran ko.
"May guwapo daw sa labas. At ang ganda ng kotse niya girl." Girl 1.
"Nakita mo?", girl 2.
"Oo girl, siya na yong bago kong crush." Gigil na sabi ni girl 3. At nagmadali silang lumabas.
Nagka-tinginan kaming dalawa ni Mae.
"Sinong guwapo?", tanong ko kay Mae.
"Sinong guwapo?", kunot-noo kong tanong.
"I'm sure magiging crush ko din iyon." Gigil na sabi ni Shane.
"Naku, kapag guwapo talaga, kahit hindi pa nakikita, crush agad." Sabi ko at natawa kaming dalawa. Nauna namang naglakad si Mae kaysa sa akin.
Kapag may guwapo talaga, siya ang una kong sasabihan.
"OMG! Ang guwapo niya nga talaga!"
"Kamukha niya si Edward Cullen sa Twilight!"
"Mismo!", at nagtawanan sila.
"Sino kaya ang hina-hanap niya dito sa university natin?"
Hindi ko na sila pinakinggan.
Bakit ba kapag guwapo, okay na agad sa kanila? Paano kung masama ugali, guwapo pa din, ganoon?
"Ui Mae, sino? Kilala mo ba?", tanong ko.
Tiningnan niya lang ako.
Natawa ako. "Ano na. Naka-kita ka lang ng guwapo, ganiyan ka na." Sabay tawa ko. Parang nakakita kasi siya ng multo.
"It's Edwin." Diretsong sagot niya kaya unti-unting nawala ang ngiti.
"What?!?", kunot-noong tanong ko. Para makasigurado ako ay tiningnan ko ang lalaking guwapo na tinu-tukoy nilang lahat.
And to my surprise... Si Edwin nga...
Anong ginagawa niya dito?
"Do you know where Sabrina Fernandez is?!?"
Shiit. Ako yon diba? Ako ba si Sabrina? Ako ba yon?
Bago pa man ako maka-sagot ay hinila na ako palabas ni Mae. Marami namang tao ako naka-subaybay kay Edwin kaya walang naka-pansin sa amin pag-labas.
Sa kakamadali namin ay may nabangga akong isang lalaki...
And to my surprise...
"Sabrina? Hina-hanap ka ni Edwin ah. Nakita mo na ba siya?", sunod-sunod na sabi ni Pogs.
"Edwin-", bago pa man niya matawag si Edwin ay kaagad na inapakan ang paa niya. Kaya ayan napa-aray siya kaya dali-dali na kaming umalis.
Ayoko pang makita si Edwin.
Huwag muna sa ngayon.
⚜⚜⚜
"Glad you're here." Napa-kunot noo ako sa sinabi ni James.
"What are you doing here?" Wala kayong pasok?", sunod-sunod na tanong ko.
"Wala. At saka kung mayroon man, I'll ditch that." Sabay lagay ng gamit ko sa couch.
"Wow. Coming from you ah." At natawa kaming dalawa. Nag-tungo ako sa kusina para kumuha ng orange juice. Kinuhanan ko na din si James. Baka sabihan niyang madamot na naman ako.
"What brought you here pala?", tanong ko sabay abot ng orang juice at tumabi sa kaniya.
"Pina-punta ako ni Kuya Rex. May pag-uusapan daw tayo. What's that all about?"
"I don't know." Sagot ko at natahimik kaming dalawa.
Maya-maya ay may narinig kaming huminto sa labas. At kahit narinig man namin ay hindi namin tiningnan iyon. Must be in neighbors car. At kahit narinig naming bumukas ang gate namin ay still wala pa din kaming paki.
Nakakatamad kaya pag-buksan sila ng pinto eh papasok lang din naman sila.
"Gusto mo pa ng juice?", tanong ko kay James.
"Ayaw ko na."
"Okay." Kinuha ko ang baso niya para isabay sa lababo. At yong akin naman nilagyan ko pa ng juice. Narinig ko pang bumukas ang pinto pero hindi ko na lang iyon pinansin. Nandoon naman si James para i-entertain sila.
Lumabas na ako sa kusina dala-dala ang orange juice.
"Nandito ka na pala Sabrina." Rinig kong sabi ni Kuya Rex. Tinaas ko lang ang kilay ko. "Nandito nga pala si-"
Napa-hinto ako nang makita ko siya. Anong ginagawa niya dito?
Bigla akong nawalan ng lakas kaya nabitawan ko ang basong hawak-hawak ko.
What the fuck is he doing in here?
Iniwasan ko nga siya doon sa University kanina. Tapos ngayon nasa bahay namin nasa harap ko pa talaga.
"Sabrina? Are you okay?", sabay lapit ni Kuya Rex.
Hindi ko siya sinagot sa halip ay pinulot ang mga bubog na nasa sahig.
"Huwag mo ng pulutin Sabrina. Yaya?!?", sabi ni kuya Rex. Pero hindi ko siya pinansin.
Hindi ko alam pero biglang nag-tubig ang mga mata ko.
"Ayan tuloy nasugatan ka na. Tawagin ko lang si Yaya." At umalis na si kuya Rex.
Naka-tungo pa din ako sa baba at tahimik lang kaming tatlo dito sa living room.
Maya-maya ay nag-ring ang cellphone ni James hudyat na may tuma-tawag sa kaniya. Kaya nag-paalam siyang umalis muna.
"Sabrina-"
"Huwag mo kong kausapin." Putol ko sa sasabihin niya. At tumayo ako at nag-tungo sa kusina upang basain ang sugat ko dahil sa bubog.
"Sabrina, pakinggan mo naman ako." Rinig kong sabi ni Edwin. Sumunod pala ang mokong. Hindi ko siya kinausap at nag-patuloy lang sa pag-basa ng sugat ko.
Kunwari wala si Edwin sa likod ko at sa loob ng bahay na ito.
"Sabrina please." Rinig kong pagmamakaawa niya.
"Ano ba puwede kong gawin para kausapin mo 'ko?"
This time ay humarap na ako sa kaniya.
"Anong puwede mong gawin?", taas-kilay kong tanong sa kaniya. Siya naman ay tila nag-liwanag ang mukha niya sa tanong ko.
"Puwes, umalis ka. I don't need you here. At anong hindi mo naintindihan sa sinabi ko no'ng nasa ospital tayo. HINDI. KITA. KAILANGAN. Kaya umalis ka na." Sabi ko.
"Please, pakinggan mo naman ako." Pagmamakaawa niya.
"The moment na umalis ka ng walang pasabi, that's the moment na kinalimutan na kita." Sabi ko.
And I gave a sigh.
"Edwin... I've waited for you over the years kasi mahal na mahal pa rin kita." Nagbabadya na ang mga luha kong bumagsak. "Hinanap kita, hinanap kita kay Pogs, kay Ivan at kay Lance. Pero wala rin silang alam. Hindi ako tumigil hanapin ka kasi ikaw pa din yong nandito." Sabay turo ko sa puso ko at kasabay niyon ay ang pag-tulo ng luha ko. "Then weeks after, may unknown number na tumawag sa akin, yong time na yon kabadong-kabado ako sa caller. Hindu ako matahimik hanggat hindi ko nalalaman kung sino iyon kaya pina-trace kita kay James. Then nalaman namin na nasa Rizal, Laguna ang caller. Kaya pinuntahan namin kaagad iyon. The moment na nasa tapat na kami ng bahay na iyon, hiniling ko na lang na sana hindi nalang namin ginawa ang move na 'yon."
"I was wondering bakit ka nandoon? Bakit kasama mo si Pogs?!? Paulit-ulit kong tinanong sa kaniya kung nasaan ka. Paulit-ulit niya ding sinabi na hindi niya alam. Pero nandoon siya, kung nasaan ka."
"Hindi ko alam kung ano amg mafi-feel ko n'on. Kasi siya na kay kaibigan mo alam niya. Ako na GIRLFRIEND lang, hindi alam." Naluluha kong sabi.
"Sabrina-"
"I'm still wondering why did you leave? But I guess that picture of yours is the answer. Okay lang naman kasi sa'kin na may bago ka na. Pero bakit si Rejen pa? Bakit kaibigan ko pa?!?", sigaw ko sa kaniya.
Huminga ako ng malalim.
"Kaya ka ba..." Nagpatuloy na tumulo ang mga luha ko. "Kaya ka ba umalis dahil sa kaniya?"
"Kaya mo ba ako iniwan para sa kaniya?"
And that's it nagpatuloy na sa pagdaloy ang mga luha ko. At napaupo pa ako sa sahig sa sobrang iyak ko. Akala ko ay naiyak ko na ito noong nasa ospital pa ako, pero hindi pa pala. Meron pa din. Kailan ba matatapos ang mga luhang ito? Ayoko ng umiyak. Pagod na ang mga mata ko.
Ayoko na.
Ang sakit lang kasing maramdaman iyon. Na iniwan ka ng boyfriend mong nakasama mo na sa ups and down mo. Then one day, umalis na siya ng walang paalam.
Pinag-palit ako sa kaibigan ko.
Kahit naman hindi niya sagutin ang tanong ko. Alam kong ayon ang sagot niya.
"Sabrina, I'm-"
"No! Ayoko na!"
At umalis na ako doon. At umupo labg sa couch sa living room.
Maya-maya ay naka-balik na si Kiya Rex kasama si Manang.
Why took him so long?
Maya-maya ay nandito na din si James.
Nilagyan ko ng band aid ang sugat ko upang hindi na ito dumugo pa lalo. Hindi naman ito masakit at hindi naman ito malapit sa bituka.
"That's why Edwin is here." Napatingin ako kay kuya Rex.
Ano sinasabi niya?
Bakit nga ba nandito si Edwin?
At bakit hindi mo narinig ang mga pinagsasabi ni Kuya Rex awhile ago?
At bakit ako nago-overthink?
"Anong sinabi ni Kuya?", kunot-noong tanong ko kay James.
"Hindi ko din naintindihan eh. Nag-text si Mommy na uuwi siya sa linggo." Tumango ako.
At dahil wala kaming alam sa sinabi ni Kuya Rex ay sumunod kami patungong basement.
Anong gagawin namin sa basement?
Maya-maya ay may nakita akong silhouette ng isang lalaki na nakaupo at tila nakagapos sa upuan.
Sino naman ito?
"Sana, pinatay niyo na lang ako. Wala kayong mapapala sa'kin."
Shit... That voice...
"What is he doing here?", kunot-noong tanong ko.
"I did this for you." Sagot ni kuya Rex.
"For me?", gulat kong tanong.
"He almost killed you, that's why he's here."
Kumunot ang noo ko. "So what do you want me to do with him? Patayin siya? Kagaya ng pag-baril niya sa'kin?"
"Then kill him." Sabi naman ni Edwin.
"Go on Sabrina. Dahil kapag nabuhay pa ako. Papatayin ko kayong lahat at isasama ko sa impyerno!", napatingin ako kay Diego.
Matapang as always.
"Look, hindi mo ko katulad." At tumingin ako kay Kuya Rex. "I'm not killing him." Cool kong sagot.
"What?!?", sabi nilang tatlo.
"He almost killed you last time tapos wala kang gagawin sa kaniya?!?", galit na sabi ni kuya Rex.
"Look kuya, he almost got killed me. Pero hindi niya ako katulad. Dapat siyang makulong. Pero kung gusto niyong patayin siya, wag dito." At bumaling ako kay Edwin. "I forgot... Kasing-tunong ng gangster ang killer." At umalis na ako.
Nang makita ko si Edwin ay nakita ko sa mukha niya ang dissapointment.
Tss.
P.S. CHAPTER 87 is up...
3 chapters to go...
See you in the next chapters ❤