Yerde yan yana oturarak sırtımızı duvara yaslamış bir şekilde halıya sarılı cansız bedeni izliyorduk. Yerde oturuyorduk çünkü yatak örtüsü bile kana bulanmıştı. Alt tarafı bir tabure deyip geçmemek gerekiyormuş. Keskin olmasa da sert bir darbe deriyi yırtabiliyormuş meğersem. Kafasının kanamış olmasından ziyade nasıl ölmüş olabileceğine şaşırmıştım. Bir anlık içimi saran öfkeyle saldırmıştım ona. Benim dokunmaya kıyamadığımın suratına indirdiği sert tokadın hesabını vermeliydi diye düşünmüştüm. Ama öfke en keskin zamanlarda bizi kaldırır ve zararla oturmamıza neden olurdu.
İkimiz de kendimize gelememiş ve dakikalarca tek kelime etmeden önümüzdeki dehşet dolu manzarayı seyrediyorduk sessizce. İlk sessizliği bozan, aksime o oldu.
"İçeri nasıl girdin?" diye sordu ölüm sessizliğinde.
"Kızma ama..." dedikten sonra zaten kızmaz diyerek açıkladım.
"Seni evine bıraktığım ilk gece anahtarının bir kopyasını çıkarmıştım. Yani lazım olur diye"
Açıklamam yeterli miydi bilmiyorum ama o da çok üstelemedi zaten.
"Kız arkadaşın seninle yaşamıyor muydu?"
"Evde değil. Geç gelecekti." Dedi bir çırpıda. Sonra gözlerini yerden ayırmadan ekledi:
"Napacağız şimdi?"
Bedenimi ona çevirdim. Dağılmıştı. Paramparçaydı sanki yüreği. Çenesinden tutup kendime çevirdim bakışlarını. Yanağını okşadım usulca. Bir kediyi veyahut köpeği severcesine.
"Canım" dedim. Sesim, içimden bir yerlerden bir şeyler kopmuş gibiydi. Yanık bir 'canım' deyişti bu.
"Sen hiçbir şey yapmayacaksın. İstersen burda dur. Ya da korkuyorsan benimle gel, arabada kalırsın" Korkmadığını biliyordum. O cesur bir kızdı. Başından beri öyleydi.
"Korkmuyorum" dedi beni şaşırtmadan. "Seninle geleceğim."
Sonrası gece yarısı...
Geç vakitte herkes uyuyor düşüncesiyle bu cesedi buradan daha rahat çıkarabilirdik. Kardeşimi arayarak evin adresini verdim. Bu devirde olsun başka bir zamanda olsun tek güveneceğiniz kişi her zaman ailenizdir.
Yarım saat sonra kapı çaldı. "Sen bekle, ben açarım" diyerek ayağa kalktım. O da peşinden geldi zaten. Kapıya vardığımızda kapı deliğine bakmadan açtım. Karşımda Eylül gibi genç bir kız, arkasında ise genç bir adam duruyordu...
.
Çekiyorum şaşırın.
Click📸
Tahminlerinizi bu posta alıyım. Sizce kapıdaki iki kişi kimdi? Bu arada daha önce ayrı bi kitap açmıştım ama oradan yeterli bir verim alamadım ithaf için. O yüzden buradan söylüyorum. İLK DOĞRU TAHMİNİ YAPANA BİR SONRAKİ BÖLÜMÜ İTHAF EDECEĞİM. Bu ilk ithaf olacak dbdmdbdmbdxcn