Chapter (111)_ ပိုမိုနီးကပ်လာခြင်း
ချန်ကောနှင့် ဒေါက်တာကောင်းတို့က အတော်ကြာ တိတ်နေကြသည်။ ခေါင်းလျှော်တယ်ဆိုတာ ကံဆိုးခြင်းနဲ့ အညစ်ကြေးကို စင်ကြယ်စေတယ်လို့ နိမိတ်ဖတ်ကြတယ် မဟုတ်လား။ ဒါပေမယ့် မန်နန် မက်တဲ့အိပ်မက်က အဲ့ဒါနဲ့မဆိုင်ပဲ အိပ်မက်ဆိုးသက်သက်ပဲ ဖြစ်နေတာလား။
"မင်းရဲ့အိပ်မက်ထဲကလူရဲ့မျက်နှာကိုမှတ်မိသေးလား"
မန်နန်က ဖုန်းအနက်က ပြောပြထားတဲ့အထူးဧည့်သည် ဖြစ်လို့ ချန်ကောရဲ့ လုပ်ဆောင်ချက်တိုင်းက သူရမယ့်ဆုကို သက်ရောက်နိုင်သည်။
"ဒီအိပ်မက်က ကျွန်တော် ဌားနေတဲ့ အဆောင်က ရေချိုးခန်းထဲမှာဖြစ်ပျက်နေသလိုပဲ။ အရာရာနေရာချထားတာတွေက ကျွန်တော်နဲ့ ရင်းနှီးနေတယ်။ ဒါပေမယ့် မသေချာဘူး။ သူက ကျွန်တော့် နောက်မှာ ရပ်နေလို့ သေချာ မမြင်ရဘူး။ "
မန်နန်က ခေါင်းငုံ့ကာ အသံက ပိုတိုးလာခဲ့သည်။
"ဒါပေမယ့်သူက ကျွန်တော်ပိုပြီးနီးစပ်လာပြီ ဆိုတာ သေချာပါတယ်။ ဒီရက်သတ္တပတ် အနည်းငယ် အတွင်းမှာ၊ ကျွန်တော်က ဒီအိပ်မက်ချည်းပဲ မက်နေပြီး ကြာလေလေ အိပ်မက်ထဲက လူရဲ့ မျက်နှာကို ပိုမိုရှင်းလင်းစွာမြင်နိုင်လေဖြစ်နေတယ်။ "
"သူက ဘယ်လိုပုံစံမျိုးနဲ့လဲ"
" မကြာခင်မှာ နောက်အိပ်မက်တစ်ခုမှာ သူ့မျက်နှာကို ကျွန်တော် နိုင်တော့မှာပါ"
သူပြောနေချိန်မှာ အရမ်းကြောက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် သူပြောတာက မရေမရာဖြစ်ပြီး ဘာအချက်လက်မှ မရပေ။
ချန်ကောသည်အရှုံးမပေးဘဲ ဆက်လက်ဖိအားပေးကာ မေးခဲ့သည်။
"မင်းက ငါ့ကိုပိုပြီး အသေးစိတ်ပြောပေးနိုင်မလား။ မင်းခေါင်းကိုလျှော်တဲ့အချိန်မှာ သူ ဘာဖြစ်သွားခဲ့တာလဲ။ သူ စကားပြောနေတာလား"
"ဒီအိပ်မက်ရဲ့အကြောင်းအရာက အမြဲတမ်းအတူတူပါပဲ။ "
မန်နန် ရဲ့အသံကတုန်ခါနေသည်။
"လွန်ခဲ့တဲ့ ၃ ပတ်က ဒီအိပ်မက်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် မက်ခဲ့တဲ့အချိန် အိပ်မက်ထဲမှာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ဖို့ အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီတုန်းက ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဘာအတွေးမှမရှိဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ဟာသူ လှုပ်ရှားနေရုံသက်သက်ပဲ။"
"အစပိုင်းမှာ အိပ်မက်က မှောင်နေတယ်။ ကျွန်တော် ရေကန်ထဲ မဝင်ခင်ရေကိုဖြည့်ဖို့ခေါင်းကို ငုံ့နေတုန်း ရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် ခေါင်းကိုမော့ကြည့် လိုက်တဲ့အချိန် တစ်ယောက်ယောက် အပေါ်နားက တံခါးရှေ့မှာဇောက်ထိုးရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။"
"အစပိုင်းမှာတော့ သူက ကျွန်တော်နဲ့ဝေးဝေးရပ် နေခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်ခေါင်းကိုလျှော်ပြီးတဲ့နောက် သူဟာပိုပြီး နီးကပ်လာပုံရတယ်၊"
"ဒီအိပ်မက်ပြီးသွားတော့ တခြားအိပ်မက်တွေ မက်ခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ကန ဦးမှာ ကျွန်တော်က ဒါကို အာရုံစူးစိုက်မှု သိပ်မပေးခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့် နောက်တစ်နေ့မှာ ထပ်တူညီတဲ့ အိပ်မက်ထပ်မက်ပြန်တယ်။ အားလုံးအတူတူပါပဲ။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းထဲကိုလမ်းလျှောက်သွားတယ်၊ မှန်ရှေ့မှာရပ်ပြီး အင်တုံကိုရေဖြည့်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ခေါင်းကိုရေထဲထည့်လိုက်တယ်။ ငါ့ဆံပင်တွေရေမျက်နှာပြင်ကိုထိလိုက်တဲ့အခါ တစ်ယောက်ယောက်ရပ်နေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ အဲဒီလူက ကျွန်တော်နဲ့ ပိုနီးနီးလာတယ် "
"ဒီအိပ်မက်ထပ်တူညီတဲ့ဟာတွေကိုပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ မက်ရင်း နောက်ဆုံး အိပ်ပျော်သွားတယ်။ အစပိုင်း မှာတော့ အဲဒါက တခြားအိပ်မက်တွေလိုပဲ ခံစားခဲ့ရ တယ်။ ဒါပေမယ့် ထပ်ခါထပ်ခါလုပ် တာတွေ အားလုံးဟာ ပိုပြီးရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖြစ်လာတယ်။ အိပ်မက်ထဲမှာ ကျွန်တော့် ဦး နှောက်က နိုးကြားနေပြီး အာရုံခံစားမှုတွေက တက်ကြွနေတယ်၊ ဒါပေမယ့်အဓိကပြသနာကတော့သူ အိပ်မက်တစ်ခုစီမှာ သူက ကျွန်တော့်နားကို ပိုပို နီးကပ်လာပြီး တံခါးနားမှာ ပေါ်လာတယ်။ "
"အိပ်မက်ထဲမှာ ကျွန်တော့်မှတ်ဉာဏ်ကို ကျွန်တော် ပြန်ကြောက်နေမိတယ်။ ကျွန်တော် အိပ်ပျော်တိုင်း အိပ်မက်တန်းမက်တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ်ကျော်က အိပ်မက်ထဲမှာ လူတစ်ယောက်က ဧည့်ခန်းထဲဝင်လာတာ မက်ခဲ့တယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၄ ရက် အဲ့လူက ကျွန်တော့်ဘေးမှာ ပေါ်လာတာကို မက်တယ်။ "
"သူက ကျွန်တော့်အနားမှာ ရပ်နေတယ်။ ကျွန်တော် ခေါင်းကိုလျှော်ဖို့ ရေထဲ ငုံ့လိုက်ချိန်မှာ သူ့ကိုယ်က ကျွန်တော့်ဘေးကနေ ကိုင်းညွတ်လာပြီး ဝေဝေဝါးဝါး သူ့မျက်နှာကြီးက ကျွန်တော့်နားကို ကပ်လာတယ် "
မန်နန်ရဲ့စကားကိုကြားတော့ ချန်ကော ကြက်သီးထ လာတယ်။ ကိုယ့်အိပ်မက်ထဲ ရက်စက် ဝေဝေဝါးဝါး မျက်နှာနဲ့လူက ကိုယ့်နား တဖြည်းဖြည်းကပ်လာတာကို နေ့စဉ်ရက်ဆက် မက်နေတဲ့ လူငယ်လေးရဲ့ စိတ်ဒဏ်ရာ ဘယ်လောက်တောင် ကြီးလိုက်မလဲ။ သူ အခုလို ဖြစ်နေတာ မထူးဆန်းတော့ဘူး။
"နောက်ဆုံးညမတိုင်မီ ကျွန်တော် နောက်ဆုံး အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်။ ဒီလူရဲ့မျက်နှာက အရမ်းနီးကပ် နေလို့ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းကြည့်နိုင်မယ်ထင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲ့လူက ကျွန်တော့်နား ကပ်လာပြီး လည်ပင်း ညစ်ဖို့ လက်ကို ဆန့်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် အလန့်တကြား အိပ်မက်က နိုးလာပြီး ပြန်မအိပ်ရဲတော့ဘူး။ "
မန်နန်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကြောက်လန့်ကာ လှုပ်ရှားနေသည်ကို ချန်ကော မြင်လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်လေးက ဆက်ပြီး အိပ်မက်မက်နေရင် ဘာဖြစ်သွားမလဲ မသိတော့ပေ။ ဒါကြောင့် ဒေါက်တာကောင်းက နောက်ဆုံး ကောက်ရိုးမျှင်လို သဘောထားပြီး ဒီကိုရောက်လာတာ ဖြစ်တယ်။
" မင်းပြောတာကို ဆန်းစစ်ရရင် အဲ့ဒါ အားလုံး ရေချိုးခန်းထဲမှာရှိနေကြတယ်။ "
ချန်ကော က ခဏစဉ်းစားပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ဒါကတိုက်ခန်းတစ်ခုရဲ့ပြသနာဖြစ်နိုင်သလား။ ဖြစ်နိုင်ခြေကို ပဲပြောနေတာ။ မကြောက်ပါနဲ့"
"ဆက်ပြောပါ "
"မင်းငှားထားတဲ့အခန်းထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက် သေဆုံးသွားပြီး အလောင်းကို မတွေ့ရတာဖြစ် နိုင်တယ်။ ဒါကြောင့် မင်းက သူ့ကိုယ်စား ရဲကိုခေါ်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပြီး သူက မင်းရဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာပေါ်လာတာပဲ။"
ချန်ကောပြောတာပြီးတော့ မန်နန် ရဲ့မျက်နှာကအစိမ်းရောင်ဖြစ်သွားသည်။
သူကအသက်ပြင်းပြင်းရှူလိူက်တယ်။
" ကျွန်တော့် အခန်းထဲမှာ သေပြီးသား ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုပုန်းနေတာလား။ မဖြစ်နိုင်ဘူး!"
သူ၏စိတ်လှုပ်ရှားမှုများပြင်းထန်လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာကောင်းက သူ့ပုခုံးကို အသာဆုပ်မထားရင် သတိလစ်သွားလောက်သည်။
ဒေါက်တာကောင်း က ပြောလိုက်သည်။
" ငါ သူ့ရဲ့ငှားရမ်းထားတဲ့အခန်းကို သွားပြီး အပြင်ဘက်ကနေရာကို စစ်ဆေးခဲ့တယ်။ ဒီအကြောင်း ထူးဆန်းတဲ့အချက် ဘာမှမရှိဘူး။ ဒါ့အပြင် လွန်ခဲ့သောတစ်ပတ်က မန်းနန်ကို ငါနဲ့ အတူနေဖို့ ခေါ်ခဲ့ပေမယ့် တူညီတဲ့အိပ်မက်ကိုပဲ ဆက်မက်နေ ခဲ့တယ်။ တည်နေရာ အပြောင်းအလဲကြောင့် အိပ်မက် မရပ်တန့်ခဲ့ဘူး။ "
"သူက ပထမဆုံးအကြိမ် အိပ်မက်မက်ခဲ့အချိန်မှာ သူက အိမ်ရှေ့တံခါးဝမှာ ရပ်နေတယ်။ ဒါကြောင့် သူကအပြင်ကနေ လာတာဖြစ်နိုင်တယ်။ ဆိုလိုတာက ကျွန်တော်တို့စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုကို မန်နန်ရဲ့အခန်းထဲမှာ မလုပ်တော့ဘူး။ စုံစမ်းစစ်ဆေးမှုနယ်ပယ်ကို တိုးချဲ့သင့်တယ်။ တိုက်ခန်းအဆောက်အ ဦး တခုလုံး ပါဝင်သင့်တယ် "
ချန်ကောက ဒေါက်တာကောင်းပြောတာကို ထင်မြင်ချက်မပေးပါ။ မန်နန် ပိုကြောက်မှာ စိုးလို့ သူက သံသယဖြစ်တာကို ထုတ်မပြောပေ။ အခုဖြစ်ရပ်က
သရဲတစ္ဆေ က မန်နန်နှင့်ချိတ်ဆက်ထားခြင်းကြောင့် အခြားနေရာများတွင် အိပ်ခြင်းအားဖြင့် ၎င်းကိုမဖြေရှင်းနိုင်ပါ။
"ကျွန်တော်တို့ဟာ ရဲတွေ မဟုတ်ကြဘူး၊ ဒါကြောင့် ကျန်တဲ့အဆောက်အအုံကို ရှာဖွေပိုင်ခွင့် မရှိဘူး။ အိပ်မက်ကိုပဲ ကျွန်တော်တို့ အာရုံစိုက်ရမယ်။ မန်နန်က ခေါင်းချည်းပဲလျှော်နေတယ်ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ ဆိုတာ ဖော်ရမယ်။ ဒီလုပ်ဆောင်ချက်က ဘာကို ဆိုလိုတယ်ဆိုတာနားလည်မယ်ဆိုရင်ငါတို့တစ်ခုခုရှာ တွေ့နိုင်လိမ့်မယ်"
ဒေါက်တာကောင်းသည် ချန်ကောကိုအကြံပေးရန် ကြိုးစားခဲ့ပြီး ချန်ကောက သူတို့ ရှင်းပြတာကို နားထောင်ခဲ့ပေမယ့် မန်နန်ဘာကြောင့် အိပ်မက်တွေ ဆက်မက်နေလဲဆိုတာကို သူ မရှင်းပြနိုင်ခဲ့ပါ။
"ကျွန်တော် အခုသေချာမသိဘူး၊ ဒါကြောင့် ဒီညဘာဖြစ်လို ကျွန်တော်တို့ စောင့်မကြည့်ရတာလဲ။ မန်နန်ရဲ့ တိုက်ခန်းကိုသွားကြည့်ရအောင်။ အမြင်အသစ်တစ်ခုက ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုအသစ်တွေ ယူဆောင်လာလိမ့်မယ်။ "
ချန်ကော က သူတို့ဖြေကြားရန် စိတ်ရှည်စွာ စောင့်ခဲ့သည်။ သူဟာ အထူးဧည့်သည်သတိပေးချက်မှ ယခုအထိ ဖုန်းအနက်ရောင်မှ မတုံ့ပြန်ခဲ့ပေ။ သူ့အိတ်ကပ်ထဲသို့မိမိလက်ကိုသွင်းကာ ဖုန်းကို စမ်းလိုသည်။
***********-****
Chapter (113)_ရင်းနှီးနေသော အသံများ (U+Z)
"မန်နန်ရဲ့အိပ်မက်က အခြေနေဆိုးနေတယ်ဆိုတော့ ဒီလိုလုပ်ရင် သူ့အတွက် ကောင်းပါ့မလား"
ဒေါက်တာကောင်းက သံသယဖြင့်ပြောသည်။
မန်နန်က ခေါင်းကို ငုံ့နေချိန်မှာ သူ့ကိုယ်ဟန်ကို ကောင်းကောင်းထိန်းနိုင်ပြီး ကျောရိုးက မတ်နေသည်။ ဒါရင် သူ့ခေါင်းပေါ်မှာ လေးလံတဲ့ အရာတခုခုက ဖိထားလို့ ခေါင်းမော့ရခက်နေတာနဲ့တူနေသည်ကို ချန်ကော တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့သူငယ်အိမ်တွေက ချာချာလည်နေပြီး အပေါ်ကို မော့ကြည့်ချင်နေသလို ဖြစ်ဖြစ်နေသည်။ အစောပိုင်းကတည်း ကချန်ကော သတိထားမိပေမယ့် မမေးဖြစ်လိုက်တာဖြစ်သည်။ ဒါဆိုရင် မန်နန်က ဘာကြောင့် သူ့ခေါင်းကို ထပ်တလဲလဲလျှော်ဖို့ကြိုးစားနေတာလဲ။ သူ့ခေါင်းပေါ်က ဘာကို ဖယ်ပစ်ချင်နေတာလဲ။
ချန်ကောက ဒေါက်တာကောင်းကို ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ဒါပေမယ့် ဒီထက်ကောင်းတဲ့ရွေးချယ်စရာမရှိဘူး။ "
သူ့အခြေအနေ က ဝမ့်ရှင်း ရဲ့အခြေအနေက လုံးဝကွဲပြားတယ်။ ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော် လုပ်ရခက်နေတာ။ ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားတို့ ကျွန်တော့်ကို ယုံတယ်ဆိုရင် သူ့ရဲ့ ရဲ့တိုက်ခန်းကိုသွားကြည့်ပါ ဦးမယ်၊ ဒီည ကျွန်တော် တစ်ခုခုရှာတွေ့လိမ့်မယ်လို့ ထင်တယ်။ သူ့ကိုမေးဖို့ မေးခွန်းတချို့ရှိသေးတယ်။ "
ချန်ကောက မန်နန်ဘက်သို့လမ်းလျှောက်ပြီး လူငယ်၏ ဦး ခေါင်းနှင့်ကျောရိုးကို တွန်းလှန်ရန် သူ၏လက်ကိုဖြည်းဖြည်းချင်းအသုံးပြုခဲ့သည်။
"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ?" ဒေါက်တာကောင်းကစိတ်ရှုပ်သွားတယ်။
"ဆရာဝန်... သူ စကားပြောနေတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လမ်းလျှောက်နေတယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် သူ ခေါင်းမော့လိုက်တာကို သတိထားမိတယ်။ သူက သူ့ခေါင်းပေါ်မှာ တစ်ခုခုဖိနေသလို ခံစားရပုံပေါ်တယ်။ "
"မန်နန် မင်း ဒီလို အနေအထားကို ဆက်ထိန်းထားဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး မဟုတ်လား။ "
ချန်ကောရဲ့စကားကိုကြားတော့ ဒေါက်တာကောင်းက မနန်န်ရဲ့ နောက်ကျောကို သူ့လက်နှင့် အသာပုတ်ကာ ပြောခဲ့သည်။
"မင်း မသက်မသာခံစားနေတုန်းလား"
မန်နန် က သူ့လက်ကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်တယ်။ လူအစုအဝေး၌ အတော်အတန်ကြာမြင့်စွာ ရပ်နေခြင်းက သူ့ကို ထိခိုက်စေသည်ဟု ထင်ရသည်; သူသည်မ ည်သည့်အချိန်တွင် မဆို ထိန်းချုပ်မှု ဆုံးရှုံးနိုင်သည်ဟု မြင်ရသည်။ ဒါကို သတိပြုမိပြီး ဒေါက်တာကောင်းကို အရိပ်ထဲကို လျင်မြန်စွာခေါ်ဆောင်သွားပြီး သူ အနားယူရန် နေရာရှာခဲ့သည်။
မန်နန်ရဲ့သူငယ်အိမ်၏လှုပ်ရှားမှုနှုန်းသည်ပုံမှန်မဟုတ်ပါ။ သူ့ကိုလှည့်ပတ်ကြည့်နေတုန်း သူက သူ့ခေါင်းကိုအထက်တွင်ကြည့်ဖို့ကြိုးစားနေသကဲ့သို့ သူ့မျက်လုံးတွေက အထက်သို့ လှန်တတ်တဲ့ အကျင့်ရှိနေတယ်။
ချန်ကောသည် မန်နန်ကို ကြည့်လေလေ သူ့ခေါင်းပေါ်မှာလေးလံနေတဲ့အရာတစ်ခုခုရှိတယ်လို့ထင်မြင်စေခဲ့တယ်။
အနက်ရောင်ဖုန်းမှ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရသေးပေ။ ချန်ကောက ဖုန်းကို မေ့ထားပြီး အထူးဧည့်သည်ရဲ့ပြသနကို ကူညီဖြေရှင်းပေးရင် ဆုကြေးရမည်ကို သိပေမယ့် မရလည်း စိတ်ထဲ ထားမနေတော့ပေ။
ချန်ကောက သရဲအိမ်ထဲ ဝင်မယ့် ဧည့်သည်နှစ်ယောက်ကို လက်မှတ်ရောင်းပြိး အထဲကို လွှတ်လိုက်တော့မှ မန်နန်ရဲ့ အခြေအနေပိုကောင်း လာခဲ့သည်။ ဒေါက်တာကောင်းက အကြံပေးခြင်းတွင် ကျွမ်းကျင်သည်။ မန်နန်ကို စိတ်သက်သာအောင် ဒေါက်တာက ပြောပေးနိုင်ခဲ့သည်။
"ည ၈ နာရီမှာ။ ခင်ဗျားတို့ကို ဟိုင်မင် တိုက်ခန်းမှာ တွေ့ကြမယ် "
မန်နန်က ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပုံရတယ်။
"ကောင်းပြီ"
ချန်ကောက ကတိပေးပြီးနောက် ဖုန်းအနက်သည် တုန်ခါလာခဲ့သည်။
"ပုံမှန်အားဖြင့် ဒီညအိပ်ပျော်အောင်အိပ်ပါစေ၊ သူ့ကို ကျွန်တော် တညလုံး စောင့်ကြည့်ပေးနေမှာပါ။ "
"ငါ မင်းနဲ့အတူ လိုက်လာမယ်"
မန်နန်နှင့် ပြန်မသွားခင် ဒေါက်တာကောင်း ကချန်ကောကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောကြားခဲ့သည်။
နောက်ထပ် ထူးဆန်းတဲ့အမှုတစ်ခုပဲ။
အထူးဧည့်သည်လို့ဆိုရာမှာ သူတို့ဟာတစ္ဆေသရဲတွေ မဟုတ်ကြဘူး။ ဒါပေမယ့် လူတွေက ကမ္ဘာနှစ်ခုကြားမှာ ပိတ်မိနေခဲ့ကြတာပါ။ သူတို့ထွက်သွားသည်နှင့် သူသည် ဖုန်းအနက်ကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။
ဒုတိယအထူး ဧည့်သည်ထွက်ခွာသွားခဲ့ပြီ။ မင်းရဲ့ ကြိုးစားအားထုတကြောင်း မင်းက နောက်ထပ် လုပ်ရမယ့် မစ်ရှင်တစ်ခု ပွင့်သွားပြီ။ လျှို့ဝှက်အစမ်းမစ်ရှင် - A Room of Three -တတိယမြောက် အခန်း
"A Room of Three - တတိယမြောက် အခန်း (ကြယ်တစ်ပွင့်အဆင့်) - သန်းခေါင်မတိုင်မီ ဟိုင်မင်တိုက်ခန်းသို့ ရောက်ရှိ၍ အထူးဧ ည့်သည်၏ရောဂါနောက်ကွယ်က အကြောင်းရင်းကိုရှာဖွေပါ။
"တာဝန်ထမ်းဆောင်ရမယ့် နေရာ - ဟိုင်မင်တိုက်ခန်း အခန်း- ၃၀၃ ။
"မစ်ရှင်အရိပ်အမြွက်: သူက တတိယ ဖျားနာဆောင် ကနေ လာခဲ့တယ်။
"ဒီတာဝန်ကိုသင်လက်ခံချင်ပါသလား။ သတိပေးချက် - အစမ်းမစ်ရှင် သည် ၂၄ နာရီအတွင်းသာလှုပ်ရှားလို့ရ သည်။ အကယ်၍ သင်သည် ဤအချိန်ကာလအတွင်း၌ ၎င်းကိုလက်မခံပါက လက်လွှတ်ဆုံးရှုံးခြင်းအဖြစ် မှတ်ယူမည်။ "
ချန်ကောသည် ဤလျှို့ဝှက်တာဝန်ကို အာရုံမစိုက်နိုင်ပေ။
ဒါကတတိယဖျားနာဆောင်နဲ့ ဆက်စပ်နေတာလား။ သူက တတိယဖျားနာဆောင်က လာတာလား။ မန်နန် ကို တတိယဖျားနာဆောင်မှာ ကုသခဲ့ဖူးသလား။
မစ်ရှင်အသေးစိတ်ကိုထပ်မံဖတ်ရှုပြီးနောက် ချန်ကေု သည် ပို၍ တိုက်ဆိုင်တာကိုတွေ့ရှိခဲ့သည်။ နံပါတ်သုံးအကြိမ်ပေါင်းများစွာ ထပ်ခါတလဲလဲ တွေ့ခဲ့တာက တိုက်ဆိုင်မှုဖြစ်နိုင်မလား။ ဒီ Room of Three (တတိယမြောက် အခန်း) ရဲ့ အဓိပ္ပာယ်ကဘာလဲ။
မန်နန်နဲ့ သရဲတစ္ဆေနှစ် ဦးက အခန်းထဲမှာရှိရင် သော်လည်းကောင်း၊ ချန်ကော၊ ဒေါက်တာကောင်း၊ မန်နန်တို့ အခန်းထဲရှိတာဖြစ်ဖြစ် ဒါက 3 ဂဏာန်းဖြစ်နေပြီ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီမစ်ရှင်ကို သူ နည်းနည်းမှ မပေါ့ရဲပေ။ မစ်ရှင်က ပေးတဲ့အချက်လက် အကုန်ကို သေချာဖတ်ပြီး ခေါင်းထဲ ထည့်ထားသည်။
သူက ရွှီဝမ့်ကို ဆက်သွယ်ပြီး လက်မှတ်ရောင်းပြီးတာနဲ့ သန်းခေါင်ယံည လူသတ်သမား ဆက်တင်ထဲ ဝင်ကာ လူသတ်သမားအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ပြီး ဧည့်သည်တွေကို ခြောက်လှန်းခဲ့သည်။ ကံကောင်းပြီး တမနက်လုံး ဘာပြသနာမှ မပေါ်ခဲ့ပေ။ နေ့လည်စာ စားချိန်မှာ ရွှီဝမ်နဲ့ ကင်တင်းကို လိုက်မသွားပဲ ချန်ကောက အုပ်ချုပ်ရေးမှုရုံးခန်းဆီ ဓါတ်လှေကားနဲ့ တက်လာခဲ့သည်။
ဒါရိုက်တာလျှို၏သမီးရှိနေခြင်းကို ရှာဖွေတွေ့ ရှိပြီးနောက် ချန်ကောသည် ဒါရိုက်တာလျှို ဆီကို မေးရန် မေးခွန်းအနည်းငယ် ရှိနေသည်။ သူက အထပ်ရောက်တော့ ရုံးခန်းတံခါးကို ဖွင့်ထားပြီး ကြည့်ရတာ ဒါရိုက်တာက သူ့ကိုယ်သူ ပိတ်ထားတဲ့ အခန်းထဲ ရှိနေတာကို မကြိုက်ဘူးဟု ထင်ရသည်။ ချန်ကောက တံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ ဒါရိုက်တာလျှိုက ထွက်လာပြီး ချန်ကောကို နူတ်ဆက်သည်။
"ဒါရိုက်တာလျှိုကို မေးခွန်းတချို့မေးချင်လို့ပါ။ ဒါရိုက်တာ အချိန်ရှိပါရဲ့လားခင်ဗျာ "
ဒါရိုက်တာလျှို ကအစီရင်ခံစာများကိုချခဲ့သည်။
"မြေအောက်ကားပါကင်က ပြသနာရှိလို့လား?"
"ဟင့်အင်း၊ မဟုတ်ပါဘူး။ "
ချန်ကောက သူ ကောက်ရခဲ့တဲ့ လျှိုရော့ယွီ၏ လက်ကောက်နဲ့ သူ၏မိဘများချန် ထားရစ်သော စက္ကူကို ဒါရိုက်တာလျှို၏ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။
"ဒီဟာတွေက မြေအောက်ကားရပ်နားရာနေရာမှာ ကျွန်တော် တွေ့ခဲ့တာတွေပဲ။ "
"မင်း ဘာကို သိချင်တာလဲ။ ဒီပန်းခြံရဲ့ထောင့်တွေမှာ ငါ က အရုပ်တွေကို လိုက်ချထားခဲ့တာပဲ"
ဒါရိုက်တာ လျှိုက လက်ကောက်ကို အသိအမှတ်ပြုသလို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဒါရိုက်တာ ဘာလို့ အဲဒီလိုလုပ်ရတာလဲ"
"ကစားစရာတွေအားလုံးက ငါ့သမီး အကြိုက်ဆုံး တွေချည်းပဲ။ ငါ သူတို့ကိုဥယျာဉ်ပတ်လည်မှာ နေရာချထား လိုက်တယ်။ သူမ ပြန်လာတဲ့အခါ ဒါတွေကို တွေ့ရင် သူမ အထီးကျန်သလို မခံစားရတော့ဘူးလေ။ "
" ကစားစရာနှင့်အတူ အခြားအရာတွေကိုလည်း ဒါရိုက်တာ ထားခဲ့တာလား?"
ချန်ကောက သွေးစွန်းနေသည့် မှတ်စုစာရွက်တွေကို ပြကာ မေးလိုက်သည်။
ဒါရိုက်တာလျှိုက ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။
" ငါ အဲ့ဒါကို မထားခဲ့ဘူး ။အဲ့ဒါ ငါ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး"
ဒါရိုက်တာလျှိုထံမှအဖြေရရှိပြီးနောက် ချန်ကော အနည်းငယ်စိတ်ပျက်နေ ခဲ့သည်။ New Century Park ၏ ဒါရိုက်တာအဖြစ် ဒါရိုက်တာလျှိုက သူ၏မိဘများ ပျောက်ဆုံးခြင်း အကြောင်းကို တစ်စုံတစ်ရာ သိလိမ့်မည်ဟု သူ ယူဆခဲ့သည်။ သို့သော် သူ မှားခဲ့သည်။ ဒါရိုက်တာလျှို က သူ၏သမီး ပန်းခြံသို့ပြန်လာသည့် အကြောင်းကိုပင် မသိခဲ့ပါ။ သူ၏မိဘများသည် လျှို့ဝှက်ချက်များစွာ ဖုံးကွယ်ထားပုံ ရသည်။
"ဒါဆို ဒါရိုက်တာကို နှောင့်ယှက်မိတဲ့အတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။ "
ချန်ကော သည် ထိုမှတ်စုကိုကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး ထွက်ခွာရန်ပြင်ဆင်ခဲ့သည်။
"ခဏစောင့်ပါဦး!"
ဒါရိုက်တာလျှို ကဖြေးဖြေးမတ်မတ်ရပ်ပြီး ချန်ကောအားထိုင်ရန်အချက်ပြလိုက်သည်။
"ဒါ မင်းအဖေရဲ့ လက်ရေးပဲ မဟုတ်လား"
"ဟုတ်တယ်"
ချန်ကော သည်အံ့သြသွားသည်။ လူများ၏လက်ရေးကို လူတိုင်း အာရုံမစိုက်နိုင်ပေ။
"တတိယဖျားနာဆောင်..... "
ဒါရိုက်တာလျှိုကအတည်ပြုခြင်းမပြုမီ စာရွက်ပေါ်ရှိစာများကို ဖတ်ပြခဲ့သည်။
"မင်းရဲ့မိဘတွေ မပျောက်ခင်လေးမှာ ဒီနေရာကိုပြောတာ ငါကြားခဲ့ဖူးတယ်"
****-****
Chapter (111)_ ပိုမိုနီးကပ္လာျခင္း
ခ်န္ေကာႏွင့္ ေဒါက္တာေကာင္းတို႔က အေတာ္ၾကာ တိတ္ေနၾကသည္။ ေခါင္းေလွ်ာ္တယ္ဆိုတာ ကံဆိုးျခင္းနဲ႔ အညစ္ေၾကးကို စင္ၾကယ္ေစတယ္လို႔ နိမိတ္ဖတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ မန္နန္ မက္တဲ့အိပ္မက္က အဲ့ဒါနဲ႔မဆိုင္ပဲ အိပ္မက္ဆိုးသက္သက္ပဲ ျဖစ္ေနတာလား။
"မင္းရဲ႕အိပ္မက္ထဲကလူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုမွတ္မိေသးလား"
မန္နန္က ဖုန္းအနက္က ေျပာျပထားတဲ့အထူးဧည့္သည္ ျဖစ္လို႔ ခ်န္ေကာရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တိုင္းက သူရမယ့္ဆုကို သက္ေရာက္ႏိုင္သည္။
"ဒီအိပ္မက္က ကြၽန္ေတာ္ ဌားေနတဲ့ အေဆာင္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာျဖစ္ပ်က္ေနသလိုပဲ။ အရာရာေနရာခ်ထားတာေတြက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေသခ်ာဘူး။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ ေနာက္မွာ ရပ္ေနလို႔ ေသခ်ာ မျမင္ရဘူး။ "
မန္နန္က ေခါင္းငုံ႔ကာ အသံက ပိုတိုးလာခဲ့သည္။
"ဒါေပမယ့္သူက ကြၽန္ေတာ္ပိုၿပီးနီးစပ္လာၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္က ဒီအိပ္မက္ခ်ည္းပဲ မက္ေနၿပီး ၾကာေလေလ အိပ္မက္ထဲက လူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပိုမိုရွင္းလင္းစြာျမင္ႏိုင္ေလျဖစ္ေနတယ္။ "
"သူက ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔လဲ"
" မၾကာခင္မွာ ေနာက္အိပ္မက္တစ္ခုမွာ သူ႔မ်က္ႏွာကို ကြၽန္ေတာ္ ႏိုင္ေတာ့မွာပါ"
သူေျပာေနခ်ိန္မွာ အရမ္းေၾကာက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူေျပာတာက မေရမရာျဖစ္ၿပီး ဘာအခ်က္လက္မွ မရေပ။
ခ်န္ေကာသည္အရႈံးမေပးဘဲ ဆက္လက္ဖိအားေပးကာ ေမးခဲ့သည္။
"မင္းက ငါ့ကိုပိုၿပီး အေသးစိတ္ေျပာေပးႏိုင္မလား။ မင္းေခါင္းကိုေလွ်ာ္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ဘာျဖစ္သြားခဲ့တာလဲ။ သူ စကားေျပာေနတာလား"
"ဒီအိပ္မက္ရဲ႕အေၾကာင္းအရာက အၿမဲတမ္းအတူတူပါပဲ။ "
မန္နန္ ရဲ႕အသံကတုန္ခါေနသည္။
"လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ပတ္က ဒီအိပ္မက္ကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ မက္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ အိပ္မက္ထဲမွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ဖို႔ အိပ္မက္မက္ခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘာအေတြးမွမရွိဘူး။ ခႏၶာကိုယ္က သူ႔ဟာသူ လႈပ္ရွားေန႐ုံသက္သက္ပဲ။"
"အစပိုင္းမွာ အိပ္မက္က ေမွာင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေရကန္ထဲ မဝင္ခင္ေရကိုျဖည့္ဖို႔ေခါင္းကို ငုံ႔ေနတုန္း ရပ္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကိုေမာ့ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခ်ိန္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေပၚနားက တံခါးေရွ႕မွာေဇာက္ထိုးရပ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။"
"အစပိုင္းမွာေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေဝးေဝးရပ္ ေနခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းကိုေလွ်ာ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူဟာပိုၿပီး နီးကပ္လာပုံရတယ္၊"
"ဒီအိပ္မက္ၿပီးသြားေတာ့ တျခားအိပ္မက္ေတြ မက္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကန ဦးမွာ ကြၽန္ေတာ္က ဒါကို အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ သိပ္မေပးခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ထပ္တူညီတဲ့ အိပ္မက္ထပ္မက္ျပန္တယ္။ အားလုံးအတူတူပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္၊ မွန္ေရွ႕မွာရပ္ၿပီး အင္တုံကိုေရျဖည့္လိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ေခါင္းကိုေရထဲထည့္လိုက္တယ္။ ငါ့ဆံပင္ေတြေရမ်က္ႏွာျပင္ကိုထိလိုက္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္ေယာက္ရပ္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ အဲဒီလူက ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ပိုနီးနီးလာတယ္ "
"ဒီအိပ္မက္ထပ္တူညီတဲ့ဟာေတြကိုပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ မက္ရင္း ေနာက္ဆုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ အစပိုင္း မွာေတာ့ အဲဒါက တျခားအိပ္မက္ေတြလိုပဲ ခံစားခဲ့ရ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ခါထပ္ခါလုပ္ တာေတြ အားလုံးဟာ ပိုၿပီးရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္လာတယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္ ဦး ေႏွာက္က ႏိုးၾကားေနၿပီး အာ႐ုံခံစားမႈေတြက တက္ႂကြေနတယ္၊ ဒါေပမယ့္အဓိကျပသနာကေတာ့သူ အိပ္မက္တစ္ခုစီမွာ သူက ကြၽန္ေတာ့္နားကို ပိုပို နီးကပ္လာၿပီး တံခါးနားမွာ ေပၚလာတယ္။ "
"အိပ္မက္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ့္မွတ္ဉာဏ္ကို ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေၾကာက္ေနမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေပ်ာ္တိုင္း အိပ္မက္တန္းမက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ပတ္ေက်ာ္က အိပ္မက္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္က ဧည့္ခန္းထဲဝင္လာတာ မက္ခဲ့တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ရက္ အဲ့လူက ကြၽန္ေတာ့္ေဘးမွာ ေပၚလာတာကို မက္တယ္။ "
"သူက ကြၽန္ေတာ့္အနားမွာ ရပ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းကိုေလွ်ာ္ဖို႔ ေရထဲ ငုံ႔လိုက္ခ်ိန္မွာ သူ႔ကိုယ္က ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကေန ကိုင္းၫြတ္လာၿပီး ေဝေဝဝါးဝါး သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္နားကို ကပ္လာတယ္ "
မန္နန္ရဲ႕စကားကိုၾကားေတာ့ ခ်န္ေကာ ၾကက္သီးထ လာတယ္။ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲ ရက္စက္ ေဝေဝဝါးဝါး မ်က္ႏွာနဲ႔လူက ကိုယ့္နား တျဖည္းျဖည္းကပ္လာတာကို ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မက္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ႕ စိတ္ဒဏ္ရာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႀကီးလိုက္မလဲ။ သူ အခုလို ျဖစ္ေနတာ မထူးဆန္းေတာ့ဘူး။
"ေနာက္ဆုံးညမတိုင္မီ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ဆုံး အိပ္မက္မက္ခဲ့တယ္။ ဒီလူရဲ႕မ်က္ႏွာက အရမ္းနီးကပ္ ေနလို႔ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ႏိုင္မယ္ထင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ အဲ့လူက ကြၽန္ေတာ့္နား ကပ္လာၿပီး လည္ပင္း ညစ္ဖို႔ လက္ကို ဆန႔္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အလန႔္တၾကား အိပ္မက္က ႏိုးလာၿပီး ျပန္မအိပ္ရဲေတာ့ဘူး။ "
မန္နန္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ေၾကာက္လန႔္ကာ လႈပ္ရွားေနသည္ကို ခ်န္ေကာ ျမင္လိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္ေလးက ဆက္ၿပီး အိပ္မက္မက္ေနရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ မသိေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒါက္တာေကာင္းက ေနာက္ဆုံး ေကာက္႐ိုးမွ်င္လို သေဘာထားၿပီး ဒီကိုေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္။
" မင္းေျပာတာကို ဆန္းစစ္ရရင္ အဲ့ဒါ အားလုံး ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာရွိေနၾကတယ္။ "
ခ်န္ေကာ က ခဏစဥ္းစားၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါကတိုက္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ျပသနာျဖစ္ႏိုင္သလား။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခကို ပဲေျပာေနတာ။ မေၾကာက္ပါနဲ႔"
"ဆက္ေျပာပါ "
"မင္းငွားထားတဲ့အခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေသဆုံးသြားၿပီး အေလာင္းကို မေတြ႕ရတာျဖစ္ ႏိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ မင္းက သူ႔ကိုယ္စား ရဲကိုေခၚလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး သူက မင္းရဲ႕ အိပ္မက္ထဲမွာေပၚလာတာပဲ။"
ခ်န္ေကာေျပာတာၿပီးေတာ့ မန္နန္ ရဲ႕မ်က္ႏွာကအစိမ္းေရာင္ျဖစ္သြားသည္။
သူကအသက္ျပင္းျပင္းရႉလိူက္တယ္။
" ကြၽန္ေတာ့္ အခန္းထဲမွာ ေသၿပီးသား ကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုပုန္းေနတာလား။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး!"
သူ၏စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ ေဒါက္တာေကာင္းက သူ႔ပုခုံးကို အသာဆုပ္မထားရင္ သတိလစ္သြားေလာက္သည္။
ေဒါက္တာေကာင္း က ေျပာလိုက္သည္။
" ငါ သူ႔ရဲ႕ငွားရမ္းထားတဲ့အခန္းကို သြားၿပီး အျပင္ဘက္ကေနရာကို စစ္ေဆးခဲ့တယ္။ ဒီအေၾကာင္း ထူးဆန္းတဲ့အခ်က္ ဘာမွမရွိဘူး။ ဒါ့အျပင္ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ပတ္က မန္းနန္ကို ငါနဲ႔ အတူေနဖို႔ ေခၚခဲ့ေပမယ့္ တူညီတဲ့အိပ္မက္ကိုပဲ ဆက္မက္ေန ခဲ့တယ္။ တည္ေနရာ အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ အိပ္မက္ မရပ္တန႔္ခဲ့ဘူး။ "
"သူက ပထမဆုံးအႀကိမ္ အိပ္မက္မက္ခဲ့အခ်ိန္မွာ သူက အိမ္ေရွ႕တံခါးဝမွာ ရပ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူကအျပင္ကေန လာတာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဆိုလိုတာက ကြၽန္ေတာ္တို႔စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈကို မန္နန္ရဲ႕အခန္းထဲမွာ မလုပ္ေတာ့ဘူး။ စုံစမ္းစစ္ေဆးမႈနယ္ပယ္ကို တိုးခ်ဲ႕သင့္တယ္။ တိုက္ခန္းအေဆာက္အ ဦး တခုလုံး ပါဝင္သင့္တယ္ "
ခ်န္ေကာက ေဒါက္တာေကာင္းေျပာတာကို ထင္ျမင္ခ်က္မေပးပါ။ မန္နန္ ပိုေၾကာက္မွာ စိုးလို႔ သူက သံသယျဖစ္တာကို ထုတ္မေျပာေပ။ အခုျဖစ္ရပ္က
သရဲတေစၦ က မန္နန္ႏွင့္ခ်ိတ္ဆက္ထားျခင္းေၾကာင့္ အျခားေနရာမ်ားတြင္ အိပ္ျခင္းအားျဖင့္ ၎ကိုမေျဖရွင္းႏိုင္ပါ။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ရဲေတြ မဟုတ္ၾကဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ က်န္တဲ့အေဆာက္အအုံကို ရွာေဖြပိုင္ခြင့္ မရွိဘူး။ အိပ္မက္ကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အာ႐ုံစိုက္ရမယ္။ မန္နန္က ေခါင္းခ်ည္းပဲေလွ်ာ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲ ဆိုတာ ေဖာ္ရမယ္။ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္က ဘာကို ဆိုလိုတယ္ဆိုတာနားလည္မယ္ဆိုရင္ငါတို႔တစ္ခုခုရွာ ေတြ႕ႏိုင္လိမ့္မယ္"
ေဒါက္တာေကာင္းသည္ ခ်န္ေကာကိုအႀကံေပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ခ်န္ေကာက သူတို႔ ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ခဲ့ေပမယ့္ မန္နန္ဘာေၾကာင့္ အိပ္မက္ေတြ ဆက္မက္ေနလဲဆိုတာကို သူ မရွင္းျပႏိုင္ခဲ့ပါ။
"ကြၽန္ေတာ္ အခုေသခ်ာမသိဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီညဘာျဖစ္လို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေစာင့္မၾကည့္ရတာလဲ။ မန္နန္ရဲ႕ တိုက္ခန္းကိုသြားၾကည့္ရေအာင္။ အျမင္အသစ္တစ္ခုက ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈအသစ္ေတြ ယူေဆာင္လာလိမ့္မယ္။ "
ခ်န္ေကာ က သူတို႔ေျဖၾကားရန္ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ခဲ့သည္။ သူဟာ အထူးဧည့္သည္သတိေပးခ်က္မွ ယခုအထိ ဖုန္းအနက္ေရာင္မွ မတုံ႔ျပန္ခဲ့ေပ။ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲသို႔မိမိလက္ကိုသြင္းကာ ဖုန္းကို စမ္းလိုသည္။
***********-****
Chapter (113)_ရင္းႏွီးေနေသာ အသံမ်ား (U+Z)
"မန္နန္ရဲ႕အိပ္မက္က အေျခေနဆိုးေနတယ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရင္ သူ႕အတြက္ ေကာင္းပါ့မလား"
ေဒါက္တာေကာင္းက သံသယျဖင့္ေျပာသည္။
မန္နန္က ေခါင္းကို ငုံ႕ေနခ်ိန္မွာ သူ႕ကို္ယ္ဟန္ကို ေကာင္းေကာင္းထိန္းနုိင္ျပီး ေက်ာရိုးက မတ္ေနသည္။ ဒါရင္ သူ႕ေခါင္းေပၚမွာ ေလးလံတဲ့ အရာတခုခုက ဖိထားလို႕ ေခါင္းေမာ့ရခက္ေနတာနဲ႕တူေနသည္ကို ခ်န္ေကာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႕သူငယ္အိမ္ေတြက ခ်ာခ်ာလည္ေနျပီး အေပၚကို ေမာ့ႀကည့္ခ်င္ေနသလို ျဖစ္ျဖစ္ေနသည္။ အေစာပိုင္းကတည္း ကခ်န္ေကာ သတိထားမိေပမယ့္ မေမးျဖစ္လုိက္တာျဖစ္သည္။ ဒါဆိုရင္ မန္နန္က ဘာေႀကာင့္ သူ႕ေခါင္းကို ထပ္တလဲလဲေလွ်ာ္ဖို႕ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ သူ႕ေခါင္းေပၚက ဘာကို ဖယ္ပစ္ခ်င္ေနတာလဲ။
ခ်န္ေကာက ေဒါက္တာေကာင္းကို ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
"ဒါေပမယ့္ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိဘူး။ "
သူ႔အေျခအေန က ဝမ့္ရွင္း ရဲ႕အေျခအေနက လုံးဝကြဲျပားတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ရခက္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႕ ကြ်န္ေတာ့္ကို ယံုတယ္ဆုိရင္ သူ႕ရဲ႕ ရဲ႕တိုက္ခန္းကိုသြားၾကည့္ပါ ဦးမယ္၊ ဒီည ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုခုရွာေတြ႕လိမ့္မယ္လို႕ ထင္တယ္။ သူ႔ကိုေမးဖုိ႕ ေမးခြန္းတခ်ဳိ႕ရိွေသးတယ္။ "
ခ်န္ေကာက မန္နန္ဘက္သို႔လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လူငယ္၏ ဦး ေခါင္းႏွင့္ေက်ာ႐ိုးကို တြန္းလွန္ရန္ သူ၏လက္ကိုျဖည္းျဖည္းခ်င္းအသုံးျပဳခဲ့သည္။
"မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ?" ေဒါက္တာေကာင္းကစိတ္ရႈပ္သြားတယ္။
"ဆရာဝန္... သူ စကားေျပာေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ ေခါင္းေမာ့လိုက္တာကို သတိထားမိတယ္။ သူက သူ႔ေခါင္းေပၚမွာ တစ္ခုခုဖိေနသလို ခံစားရပံုေပၚတယ္။ "
"မန္နန္ မင္း ဒီလို အေနအထားကို ဆက္ထိန္းထားဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး မဟုတ္လား။ "
ခ်န္ေကာရဲ႕စကားကိုႀကားေတာ့ ေဒါက္တာေကာင္းက မနန္န္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို သူ႕လက္နွင့္ အသာပုတ္ကာ ေျပာခဲ့သည္။
"မင္း မသက္မသာခံစားေနတုန္းလား"
မန္နန္ က သူ႕လက္ကိုေဝွ႔ယမ္းလိုက္တယ္။ လူအစုအေဝး၌ အေတာ္အတန္ၾကာျမင့္စြာ ရပ္ေနျခင္းက သူ႔ကို ထိခိုက္ေစသည္ဟု ထင္ရသည္; သူသည္မ ည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မဆို ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ဆုံးရႈံးႏိုင္သည္ဟု ျမင္ရသည္။ ဒါကို သတိျပဳမိၿပီး ေဒါက္တာေကာင္းကို အရိပ္ထဲကို လ်င္ျမန္စြာေခၚေဆာင္သြားၿပီး သူ အနားယူရန္ ေနရာရွာခဲ့သည္။
မန္နန္ရဲ႕သူငယ္အိ္မ္၏လႈပ္ရွားမႈႏႈန္းသည္ပုံမွန္မဟုတ္ပါ။ သူ႔ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ေနတုန္း သူက သူ႔ေခါင္းကိုအထက္တြင္ၾကည့္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသကဲ့သို႔ သူ႕မ်က္လံုးေတြက အထက္သို႔ လွန္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိေနတယ္။
ခ်န္ေကာသည္ မန္နန္ကို ႀကည့္ေလေလ သူ႔ေခါင္းေပၚမွာေလးလံေနတဲ့အရာတစ္ခုခုရွိတယ္လို႔ထင္ျမင္ေစခဲ့တယ္။
အနက္ေရာင္ဖုန္းမွ ဘာတုန္႕ျပန္မႈမွ မရေသးေပ။ ခ်န္ေကာက ဖုန္းကို ေမ့ထားျပီး အထူးဧည့္သည္ရဲ႕ျပသနကို ကူညီေျဖရွင္းေပးရင္ ဆုေႀကးရမည္ကို သိေပမယ့္ မရလည္း စိတ္ထဲ ထားမေနေတာ့ေပ။
ခ်န္ေကာက သရဲအိ္မ္ထဲ ဝင္မယ့္ ဧည့္သည္နွစ္ေယာက္ကို လက္မွတ္ေရာင္းျပိး အထဲကို လႊတ္လိုက္ေတာ့မွ မန္နန္ရဲ႕ အေျခအေနပိုေကာင္း လာခဲ့သည္။ ေဒါက္တာေကာင္းက အႀကံေပးျခင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္သည္။ မန္နန္ကို စိတ္သက္သာေအာင္ ေဒါက္တာက ေျပာေပးနို္င္ခဲ့သည္။
"ည ၈ နာရီမွာ။ ခင္ဗ်ားတို႕ကို ဟိုင္မင္ တိုက္ခန္းမွာ ေတြ႕ႀကမယ္ "
မန္နန္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပုံရတယ္။
"ေကာင္းၿပီ"
ခ်န္ေကာက ကတိေပးၿပီးေနာက္ ဖုန္းအနက္သည္ တုန္ခါလာခဲ့သည္။
"ပုံမွန္အားျဖင့္ ဒီညအိပ္ေပ်ာ္ေအာင္အိပ္ပါေစ၊ သူ႔ကို ကြ်န္ေတာ္ တညလံုး ေစာင့္ႀကည့္ေပးေနမွာပါ။ "
"ငါ မင္းနဲ႔အတူ လိုက္လာမယ္"
မန္နန္နွင့္ ျပန္မသြားခင္ ေဒါက္တာေကာင္း ကခ်န္ေကာကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။
ေနာက္ထပ္ ထူးဆန္းတဲ့အမႈတစ္ခုပဲ။
အထူးဧည့္သည္လို႕ဆုိရာမွာ သူတို႔ဟာတေစၦသရဲေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက ကမာၻႏွစ္ခုၾကားမွာ ပိတ္မိေနခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို႔ထြက္သြားသည္ႏွင့္ သူသည္ ဖုန္းအနက္ကို စစ္ေဆးခဲ့သည္။
ဒုတိယအထူး ဧည့္သည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ျပီ။ မင္းရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုတေႀကာင္း မင္းက ေနာက္ထပ္ လုပ္ရမယ့္ မစ္ရွင္တစ္ခု ပြင့္သြားျပီ။ လွ်ိဳ႕ဝွက္အစမ္းမစ္ရွင္ - A Room of Three -တတိယေျမာက္ အခန္း
"A Room of Three - တတိယေျမာက္ အခန္း (ၾကယ္တစ္ပြင့္အဆင့္) - သန္းေခါင္မတိုင္မီ ဟိုင္မင္တိုက္ခန္းသို႔ ေရာက္ရွိ၍ အထူးဧ ည့္သည္၏ေရာဂါေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းကိုရွာေဖြပါ။
"တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမယ့္ ေနရာ - ဟိုင္မင္တိုက္ခန္း အခန္း- ၃၀၃ ။
"မစ္ရွင္အရိပ္အႁမြက္: သူက တတိယ ဖ်ားနာေဆာင္ ကေန လာခဲ့တယ္။
"ဒီတာဝန္ကိုသင္လက္ခံခ်င္ပါသလား။ သတိေပးခ်က္ - အစမ္းမစ္ရွင္ သည္ ၂၄ နာရီအတြင္းသာလႈပ္ရွားလို႕ရ သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ဤအခ်ိန္ကာလအတြင္း၌ ၎ကိုလက္မခံပါက လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးျခင္းအျဖစ္ မွတ္ယူမည္။ "
ခ်န္ေကာသည္ ဤလွ်ိဳ႕ဝွက္တာဝန္ကို အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ေပ။
ဒါကတတိယဖ်ားနာေဆာင္နဲ႕ ဆက္စပ္ေနတာလား။ သူက တတိယဖ်ားနာေဆာင္က လာတာလား။ မန္္နန္ ကို တတိယဖ်ားနာေဆာင္မွာ ကုသခဲ့ဖူးသလား။
မစ္ရွင္အေသးစိတ္ကိုထပ္မံဖတ္ရႈၿပီးေနာက္ ခ်န္ေကု သည္ ပို၍ တိုက္ဆိုင္တာကိုေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ နံပါတ္သုံးအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ခါတလဲလဲ ေတြ႕ခဲ့တာက တိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္ႏိုင္မလား။ ဒီ Room of Three (တတိယေျမာက္ အခန္း) ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကဘာလဲ။
မန္နန္နဲ႕ သရဲတေစၦႏွစ္ ဦးက အခန္းထဲမွာရွိရင္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ခ်န္ေကာ၊ ေဒါက္တာေကာင္း၊ မန္နန္တို႕ အခန္းထဲရွိတာျဖစ္ျဖစ္ ဒါက 3 ဂဏာန္းျဖစ္ေနျပီ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမစ္ရွင္ကို သူ နည္းနည္းမွ မေပါ့ရဲေပ။ မစ္ရွင္က ေပးတဲ့အခ်က္လက္ အကုန္ကို ေသခ်ာဖတ္ျပီး ေခါင္းထဲ ထည့္ထားသည္။
သူက ရႊီဝမ့္ကို ဆက္သြယ္ျပီး လက္မွတ္ေရာင္းျပီးတာနဲ႕ သနး္ေခါင္ယံည လူသတ္သမား ဆက္တင္ထဲ ဝင္ကာ လူသတ္သမားအျဖစ္ သရုပ္ေဆာင္ျပီး ဧည့္သည္ေတြကို ေျခာက္လွန္းခဲ့သည္။ ကံေကာင္းျပီး တမနက္လံုး ဘာျပသနာမွ မေပၚခဲ့ေပ။ ေန႕လည္စာ စားခ်ိန္မွာ ရႊီဝမ္နဲ႕ ကင္တင္းကို လိုက္မသြားပဲ ခ်န္ေကာက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈရံုးခန္းဆီ ဓါတ္ေလွကားနဲ႕ တက္လာခဲ့သည္။
ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ၏သမီးရွိေနျခင္းကို ရွာေဖြေတြ႕ ရွိၿပီးေနာက္ ခ်န္ေကာသည္ ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ ဆီကို ေမးရန္ ေမးခြန္းအနည္းငယ္ ရွိေနသည္။ သူက အထပ္ေရာက္ေတာ့ ရံုးခန္းတံခါးကို ဖြင့္ထားျပီး ႀကည့္ရတာ ဒါရိုက္တာက သူ႕ကိုယ္သူ ပိတ္ထားတဲ့ အခန္းထဲ ရွိေနတာကို မႀကိဳက္ဘူးဟု ထင္ရသည္။ ခ်န္ေကာက တံခါးကို ေခါက္လိုက္ေတာ့ ဒါရိုက္တာလွ်ိဳက ထြက္လာျပီး ခ်န္ေကာကို နူတ္ဆက္သည္။
"ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳကို ေမးခြန္းတခ်ိဳ႕ေမးခ်င္လို႕ပါ။ ဒါရိုက္တာ အခ်ိန္ရွိပါရဲ႕လားခင္ဗ်ာ "
ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ ကအစီရင္ခံစာမ်ားကိုခ်ခဲ့သည္။
"ေျမေအာက္ကားပါကင္က ျပသနာရွိလို႕လား?"
"ဟင့္အင္း၊ မဟုတ္ပါဘူး။ "
ခ်န္ေကာက သူ ေကာက္ရခဲ့တဲ့ လွ်ိဳေရာ့ယြီ၏ လက္ေကာက္နဲ႕ သူ၏မိဘမ်ားခ်န္ ထားရစ္ေသာ စကၠဴကို ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ၏ စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။
"ဒီဟာေတြက ေျမေအာက္ကားရပ္နားရာေနရာမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႕ခဲ့တာေတြပဲ။ "
"မင္း ဘာကို သိခ်င္တာလဲ။ ဒီပန္းျခံရဲ႕ေထာင့္ေတြမွာ ငါ က အရုပ္ေတြကို လိုက္ခ်ထားခဲ့တာပဲ"
ဒါ႐ိုက္တာ လွ်ိဳက လက္ေကာက္ကို အသိအမွတ္ျပဳသလို ႀကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါရိုက္တာ ဘာလို႔ အဲဒီလိုလုပ္ရတာလဲ"
"ကစားစရာေတြအားလုံးက ငါ့သမီး အႀကိဳက္ဆုံး ေတြခ်ည္းပဲ။ ငါ သူတို႔ကိုဥယ်ာဥ္ပတ္လည္မွာ ေနရာခ်ထား လိုက္တယ္။ သူမ ျပန္လာတဲ့အခါ ဒါေတြကို ေတြ႕ရင္ သူမ အထီးက်န္သလို မခံစားရေတာ့ဘူးေလ။ "
" ကစားစရာႏွင့္အတူ အျခားအရာေတြကိုလည္း ဒါရိုက္တာ ထားခဲ့တာလား?"
ခ်န္ေကာက ေသြးစြန္းေနသည့္ မွတ္စုစာရြက္ေတြကို ျပကာ ေမးလိုက္သည္။
ဒါရိုက္တာလွ်ိဳက ေခါင္းယမး္လိုက္သည္။
" ငါ အဲ့ဒါကို မထားခ့ဲဘူး ။အဲ့ဒါ ငါ လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး"
ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳထံမွအေျဖရရွိၿပီးေနာက္ ခ်န္ေကာ အနည္းငယ္စိတ္ပ်က္ေန ခဲ့သည္။ New Century Park ၏ ဒါ႐ိုက္တာအျဖစ္ ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳက သူ၏မိဘမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးျခင္း အေၾကာင္းကို တစ္စုံတစ္ရာ သိလိမ့္မည္ဟု သူ ယူဆခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ မွားခဲ့သည္။ ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ က သူ၏သမီး ပန္းၿခံသို႔ျပန္လာသည့္ အေၾကာင္းကိုပင္ မသိခဲ့ပါ။ သူ၏မိဘမ်ားသည္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားစြာ ဖုံးကြယ္ထားပုံ ရသည္။
"ဒါဆို ဒါရိုက္တာကို ေနွာင့္ယွက္မိတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
ခ်န္ေကာ သည္ ထိုမွတ္စုကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ၿပီး ထြက္ခြာရန္ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။
"ခဏေစာင့္ပါဦး!"
ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳ ကေျဖးေျဖးမတ္မတ္ရပ္ၿပီး ခ်န္ေကာအားထ္ုိင္ရန္အခ်က္ျပလိုက္သည္။
"ဒါ မင္းအေဖရဲ႕ လက္ေရးပဲ မဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္"
ခ်န္ေကာ သည္အံ့ၾသသြားသည္။ လူမ်ား၏လက္ေရးကို လူတိုင္း အာ႐ုံမစိုက္နိုင္ေပ။
"တတိယဖ်ားနာေဆာင္..... "
ဒါ႐ိုက္တာလွ်ိဳကအတည္ျပဳျခင္းမျပဳမီ စာ႐ြက္ေပၚရွိစာမ်ားကို ဖတ္ျပခဲ့သည္။
"မင္းရဲ႕မိဘေတြ မေပ်ာက္ခင္ေလးမွာ ဒီေနရာကိုေျပာတာ ငါၾကားခဲ့ဖူးတယ္"
****-****