(Ο τίτλος είναι ένα κακό λογοπαίγνιο..)
Η απόφαση ήταν γρήγορη και δεν πήρε πολλή ώρα στους καλύτερους είκοσι να καταλήξουν στο τι θα συμβεί με τα έσοδα της επιτυχημένης αποστολής. Όταν η Σκάι πρότεινε ότι η πρόσφατη έναρξη της σχολικής χρονιάς πρέπει να συνοδεύεται από σχολικά είδη και παιχνίδια, όλοι έσπευσαν να συμφωνήσουν.
Ωστόσο, όσο γρήγορα συμφώνησαν σε αυτήν την επιλογή, με την ίδια ταχύτητα φρόντισαν όλοι να απέχουν από την διαδικασία αυτή.
«Δεν τα πάω καλά με τα παιδικά!» πρόλαβε να αποσυρθεί από μια πιθανή αγγαρεία ο Κλάιντ. Το παράδειγμά του ακολουθεί ο Κάπτεν και ο Μπλου που έντρομοι έτρεξαν να σταθούν σύμφωνοι με την πιο πρόσφατη προσθήκη στην ομάδα τους.
«Δεν το έχω με αυτά!»
«Απαπα! Μακριά από εμάς!
«Θα πάω εγώ», λέει αδιάφορα η Μπόνι σηκώνοντας ελαφρώς το χέρι της στον αέρα για να την προσέξουν, αν υπήρχε έστω και ένας που δεν το έκανε ήδη. Περιμένει υπομονετικά να προσφερθεί ακόμη κάποιος μα λίγο πριν η σκέψη του ολοκληρωθεί, ο Λέτερ σηκώνει εκείνος το χέρι του και οι ανερχόμενες προτάσεις καταπατούνται πολύ πριν προλάβουν να εκφραστούν.
«Σήκω!» τον διατάζει η γκριζομάλλα και ο ξανθός, σαν να του μιλάει ο διοικητής ενός τάγματος, σπεύδει να ακούσει την εντολή της. Η Μπόνι βγαίνει από το δωμάτιο χωρίς να κοιτάξει τον Κλάιντ, το ίδιο κάνει και εκείνος. Ο Λέτερ έχει φροντίσει εδώ και κάποια ώρα να τον φυλακίσει με το βλέμμα του, ο σκουρομάλλης κλέφτης του χαμογελά και του κλείνει το μάτι με αυτοπεποίθηση.
«Οριακά γκέι», πετάγεται ο Κάπτεν και ελαφραίνει ένα απρόσμενα βαρύ κλίμα.
«Η αλήθεια να λέγεται» τραβά όλων την προσοχή, νομίζουν πως θα κάνει κάποια αποκάλυψη «γυαλίζω καλά το πόμολο!»
«Άντε βρε μαλάκα που σε παίρνουμε και στα σοβαρά!»
Ο Λέτερ περίμενε η διαδρομή με το αμάξι από το σπίτι τους μέχρι την μεγάλη βιομηχανία παιχνιδιών και σχολικών ειδών να είναι όπως παλιά. Γεμάτο φλέρτ από την πλευρά του και μια χαλαρή αντιμετώπιση από εκείνη.
Όμως, αυτή τη φορά δεν είναι έτσι. Εκείνη κάθεται στην θέση του συνοδηγού κάπως άβολα και ίσως αμήχανα, ενώ εκείνος δουλεύει στο μυαλό του εκείνη την ατάκα που θα πυροδοτήσει μια συζήτησή τους.
Η Μπόνι, ωστόσο, τον προλαβαίνει.
«Έκανα την λίστα με τα πράγματα που πρέπει να αγοράσουμε.» Κλείνει το κινητό της και το αφήνει την τσάντα χειρός της που περνάει βέβαια με ευκολία στον μικρό της ώμο.
«Θες να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση;» την ρωτά κάπως μαζεμένος και ευτυχώς για εκείνον δεν ακούγεται καθόλου κτητικός όπως συνηθίζει. Τα λόγια του Κλάιντ φτάνουν στο μυαλό της και αποφασίζει πως εδώ δεν θα δεχτεί την ανακεφαλαίωση όπως έκανε με εκείνον πριν μερική ώρα.
«Όχι, είμαι εντάξει.»
Στο αμάξι πέφτει ξανά σιωπή.
«Μου τηλεφώνησε η μητέρα σου σήμερα.» Την πιάνει εξ απροόπτου, η καρδιά της χτυπά γρήγορα στο στήθος της και η ανάσα της κόβεται καθώς το στόμα της στεγνώνει. Λίγο πριν του απαντήσει, θυμάται πως η μητέρα της δεν θα το έκανε αυτό.
Η Φράνσις ξέρει τα όρια της κόρης της.
«Και τι σου είπε;» Σταυρώνει τα χέρια μπροστά της και τον κοιτά εξεταστικά, αρκετά για να καταλάβει πως αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό ανάκριση.
«Με ρώτησε διάφορα, μου είπε πως έχεις καιρό να την επισκεφτείς.»
«Μιλήσαμε την προηγούμενη εβδομάδα, θα πάω κάποια στιγμή. Της το είπα και εκείνης.»
«Δεν σκοπεύεις να πας σύντομα;» Αυτή τη φορά το ύφος του φαίνεται πιο ανήσυχο, σαν η ερώτηση αυτή να είναι αληθινή.
«Δεν είναι στα άμεσα σχέδιά μου να πω την αλήθεια.»
Αυτό είναι ψέμα, το ξέρει κι εκείνη αλλά και ο ίδιος ο Λέτερ. Τολμά όμως να της το πει; Όχι.
Το αμάξι σταματά μπροστά από την μεγάλη βιομηχανία λίγο αφού έχει επικρατήσει ξανά η σιωπή στο αμάξι. Βγαίνουν ταυτόχρονα αφού ο ξανθός παρκάρει εύκολα στο πάρκινγκ και πριν μπουν στο μεγάλο κατάστημα, της μιλάει πάλι.
«Όταν θα πας στην Φράνσις θέλω να έρθω κι εγώ, μου έχει λείψει.» Η γκριζομάλλα του γνέφει αμέσως επιβεβαιώνοντας την επιθυμία του. Αποπροσανατολίζει έτσι τον μακροχρόνιο φίλο της από τα πραγματικά της σχέδια περί επίσκεψης.
...............
Περπατούν στους μεγάλους διαδρόμους του καταστήματος και όσο η Μπόνι σημειώνει κωδικούς για να καταθέσει αργότερα την χονδρική παραγγελία της, ο Λέτερ την πλησιάζει επικίνδυνα και προσπαθεί να την αγγίζει όσο μπορεί.
Εκείνη, με εξαιρετική ευλυγισία στις κινήσεις της τον αποφεύγει με τέτοιο τρόπο που δεν τον αφήνει να σκεφτεί πως συμβαίνει όντως κάτι τέτοιο. Ωστόσο, παρατηρεί γρήγορα πως δεν τον αφήνει να τον πλησιάζει και κρατά κάποιου είδους απόσταση κάπου-κάπου.
«Από τότε που μπήκε ο Κλάιντ στις ζωές μας ξαφνικά δεν έχεις χρόνο για εμένα. Νιώθω με έχεις παραμελήσει», εκφράζει το παράπονο του χωρίς να κρύβεται και αυτό φτάνει στα αυτιά της Μπόνι σαν ένα αχρείαστο νιαούρισμα κάποια εκνευριστικής γκόμενας.
«Δεν έρχομαι πια στο δωμάτιό σου, αυτό είναι αλήθεια.»
«Δεν σου έλειψε να κοιμόμαστε μαζί;» Ο ξανθός επικεφαλής θα ήθελε σίγουρα η έννοια αυτή να πήγαινε παραπέρα μα η Μπόνι όντως κοιμόταν πλάι του, κι εκείνη στο δικό της. Εκείνος την ονειρεύεται μέχρι και σήμερα γυμνή πάνω του ενώ εκείνη, όταν περνούσε ώρες στο στρώμα του, ονειρευόταν την αληθινή αγάπη που θα της χτυπήσει την πόρτα σύντομα.
Κάποια στιγμή βέβαια ξεκίνησε να ωραιοποιεί τον Λέτερ στο μυαλό της, ίσως έτσι θα μπορούσε να τον δει αλλιώς. Μπήκε όμως ο Κλάιντ στον δρόμο της και τα όνειρα αυτά διαλύθηκαν σαν ασταθή σύννεφα σε ηλιόλουστη μέρα.
«Έχω πολύ ωραίο κρεβάτι τελικά, το συνειδητοποίησα τελευταία. Οπότε όχι, δεν μου έλειψε.» Τον γειώνει απότομα μα εκείνος δεν το βάζει κάτω.
«Νόμιζα ότι σου άρεσαν τα βράδια αυτά.»
«Όχι, Λέτερ, μόνο σε εσένα άρεσαν.»
Ο ξανθός άνδρας σταματά απότομα να περπατά, το ίδιο κι εκείνη. Τον κοιτά απαθέστατη ενώ εκείνος πληγωμένος βγάζει μερικά βέλη από την καρδιά του. Τα κοιτά νοητά, είναι ματωμένα. Ξανά.
«Τώρα έχεις τον Κλάιντ, βέβαια!» αντεπιτίθεται με την ελπίδα να μην φανεί η βαθιά πληγή στο στέρνο του. Η γκριζομάλλα τον κοιτά οριακά κουρασμένη από τις ζήλειες του Λέτερ και προχωρά αδιάφορα προς το βάθος του διαδρόμου όπου τα διάφορα τετράδια της τραβούν την προσοχή. Ωστόσο, ο κλέφτης δίπλα της δεν σκοπεύει να το αφήσει εκεί.
«Θυμήσου πως δεν πρέπει να δεθείς μαζί του.» με το χέρι του να πιάνει ισχυρά το μπράτσο της, πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό της. Η φωνή του είναι αρκετά ήρεμη, ο τόνος του ωστόσο απέχει πολύ από την ηρεμία.
«Δεν το ξεχνάω!»
«Δεν το βλέπω!»
Η γκριζομάλλα τινάζει το χέρι της και προχωρά λίγο παραπάνω. Της την δίνει πραγματικά η επιμονή του και η εμμονή του μαζί της. Ενώ παλαιότερα της περνούσε αδιάφορο το στενό μαρκάρισμα, τώρα την πνίγει το συνεχές ενδιαφέρον του.
«Δεν μας είχες πει ότι θα του έδινες όνομα», την πλησιάζει και την φτάνει γρήγορα. Σημειώνει κάποια νούμερα στο χαρτί που κρατά πριν του απαντήσει.
«Άλλαξα γνώμη τελευταία στιγμή.»
«Και τι νομίζεις ότι σου δίνει το δικαίωμα να το κάνεις αυτό; Να παίρνεις αυθαίρετες αποφάσεις μόνη σου;» υψώνει τον τόνο της φωνής του παραπάνω από όσο ανέχεται η κλέφτρα. Τα φρύδια της σμίγουν, τα μάτια της αγριεύουν, το σαγόνι της γίνεται κοφτερό και οι λέξεις που φεύγουν από τα χείλη της τον ξυπνούν.
«Είμαι η γαμημένη Μπόνι και κάνω ό,τι γουστάρω!»
Ο ξανθομάλλης μένει παγωμένος μα γρήγορα αφήνει ένα μειδίαμα να συντροφεύσει το πονηρεμένο του ύφος. «Όλοι ξέρουμε ότι δεν είσαι τόσο δυναμική Μπόνι. Ο Κλάιντ, βέβαια, δεν είμαι τόσο σίγουρος...»
Πιάνει το πιγούνι της σταθερά και με δύναμη, αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει. Της χαμογελά κανονικά και η καμπύλη αυτή την ανατριχιάζει.
«Ο Κλάιντ πρώτος από όλους γνωρίζει τι είμαι.»
«Πρόλαβε να μάθει;»
«Πρόλαβε όχι μόνο να μάθει αλλά και να κάνει!» τον προκαλεί.
Η κλέφτρα μπορεί να δει στα μάτια του τον κόκκινο θυμό να αυξάνεται, η πίεση που ασκεί έπειτα στο σώμα της την διαβεβαιώνει για τα καλά. Ο κρύος τοίχος με τα παιχνίδια να εξέχουν από δεξιά και αριστερά της την βρίσκει έκπληκτη.
«Τι έκανε;» τα σφιγμένα δόντια του και τα μάτια που βουτάνε στα δικά της την τρομάζουν.
«Λέτερ, σταμάτα», του ψιθυρίζει και εκείνος προς έκπληξη της απομακρύνεται ταχύτατα από δίπλα της.
«Τι άλλαξε ξαφνικά;» της φωνάζει με την δύναμη της φωνής του να γδέρνει τον λαιμό του.
«Δεν άλλαξε τίποτε Λέτερ, αυτό είναι το θέμα.»
Εκείνη, σε αντίθεση με εκείνον, μιλά χαμηλόφωνα με τα μάτια της να συναντούν το έδαφος και όχι τα δικά του θυμωμένα.
«Από τότε που εμφανίστηκε εκείνος..» δεν ολοκληρώνει την φράση του και γυρίζει πλάτη προς εκείνη. Τα χέρια του που πιέζουν τους κροτάφους του προδίδουν πως τα νεύρα του είναι έτοιμα να τον βγάλουν εκτός εαυτού.
Το βλέπει κι εκείνος. Η Μπόνι δεν πάει σύμφωνα με το σχέδιο και διαισθάνεται, επιτυχώς, πως η κλέφτρα εκμεταλλεύεται την ονοματοδοσία για να φέρει κοντά της κάποιον άλλον χωρίς εκείνος, αλλά και ο αδερφός της, να της πουν τίποτε. Εξάλλου, οι κανονισμοί της ομάδας είναι κανονισμοί.
«Από τότε που εμφανίστηκε εκείνος, τι; Τι Λέτερ; Τι γινόταν πριν;» πλησιάζει κοντά του χωρίς να φοβάται, ξέρει πως δεν θα της κάνει κακό. Γυρίσει και το σώμα του είναι πια αντικριστά από το δικό της.
«Ήσουν τόσο κοντά στο να με ερωτευτείς..» ψιθυρίζει.
«Λάθος! Ήμουν κοντά στο να αποδεχτώ πως δεν έχω άλλη μοίρα εκτός από εσένα! Νόμιζα πως δεν θα με άφηνες ποτέ να ερωτευτώ κάποιον άλλον πέρα από εσένα. Δεν ήθελες να πλησιάζω κανέναν, δεν ήθελες να αισθανθώ κάτι για οποιονδήποτε!» είναι έντονη μα κι εκείνη ψιθυρίζει.
«Ούτε τώρα θέλω!» εξάπτεται και περνάει με νεύρο τα δάχτυλά του μέσα από τα μαλλιά του τραβώντας τα ταυτόχρονα.
«Μόνο που τώρα δεν περνά από τα χέρια σου Λέτερ!»
Η γκριζομάλλα κάνει μεταβολή και απομακρύνεται από εκείνον με γρήγορο βήμα. Ο ξανθός μένει στην μέση του διαδρόμου, έτοιμος να ουρλιάξει από απελπισία και ίσως αγανάκτηση.
Δεν το κάνει, ωστόσο, μένει να την κοιτά που φεύγει.
Πόσο την άλλαξε πια;
................
Η πόρτα του συνοδηγού κλείνει αρκετά δυνατά ώστε ο Λέτερ να νιώσει την καρδιά του να σφίγγεται, όχι επειδή η Μπόνι έχει νεύρα μα αυτή τη φορά επειδή λυπάται το αμαξάκι του.
Τα νεύρα του αυξάνονται καθώς την ακολουθεί και εκείνη ακούγοντας τα βήματα πίσω της να πλησιάζουν, τρέχει με μεγαλύτερη ταχύτητα. Η κεντρική πόρτα ανοίγει και ακούγοντας φωνές από τον μεγάλο κήπο με την πισίνα, δεν κάνει την κίνηση να ανέβει τις μεγάλες σκάλες στα δεξιά. Ο Λέτερ φωνάζει το όνομά της μα εκείνη δεν ακούει, τρέχει πιο γρήγορα.
Οι μορφές των δύο διοικητών που τρέχουν προς το μέρος του τρίτου είναι αρκετή για να τραβήξει όλων την προσοχή και τελικά να διασκεδάσει μερικούς που εκείνη την στιγμή απολαμβάνουν την αδιαφορία της γκριζομάλλας.
Ένα χέρι σταματά την κλέφτρα που τρέχει προς τον αδερφό της και το πρόσωπο του Κλάιντ φαίνεται να την ηρεμεί. «Τι έπαθες;» την ρωτά με ανησυχία και ένα μικρό μειδίαμα στην έκφρασή του.
«Τίποτα!»
«Α, κατάλαβα! Ερωτικό καβγαδάκι!» Ο Κάπτεν και ο Μπλου δίπλα του γελάνε δυνατά με το σχόλιο του ενώ η Μπόνι θυμώνει περισσότερο. Τινάζει το χέρι της από το κράτημά του μα δεν απομακρύνεται. Εκείνος πλησιάζει τον λαιμό της και ψιθυρίζει κοντά στο αυτί της ένα απαλό συγγνώμη που κανένας δεν άκουσε. Το συνοδεύει με ένα χάδι στην μέση της και έπειτα, αφού δεχθεί το δολοφονικό της βλέμμα, την αφήνει να φύγει.
Ο Λέτερ που περνά από δίπλα του είναι τελείως αδιάφορος στα μάτια του οπότε και στρέφεται στην παρέα του.
«Είσαι ήρωας που ανέχεσαι την Μπόνι!» πετάει ο Κάπτεν.
«Αυτό το θεωρείται ζόρικο;»
«Ε, δεν είναι;» μιλά ο Μπλου τώρα.
«Ε, όχι!»
«Καλά τα λένε, ευχή και κατάρα να σου δώσει όνομα η Μπόνι!» Ο Κλάιντ χειρονομεί απέναντι και στους δύο που φαίνεται να συμφωνούν με αυτό.
«Εγώ μια χαρά την βρίσκω με την όλη φάση.»
«Αλίμονο!» πετάγεται ο Κάπτεν.
«Τι διαφορά έχει η Μπόνι από την Σκάι, ας πούμε;» ο σκουρομάλλης απευθύνεται στον Μπλου που φαίνεται αν κοκκινίζει στο άκουσμα της αγαπημένης του.
«Ε τώρα.. Είναι τόσα που την κάνουν ξεχωριστή!»
Ο Κάπτεν αφήνει την αηδία του να φανεί στο πρόσωπό του. «Έλα, άσε τα μέλια!» Το γέλιο του Κλάιντ τραβά την προσοχή μερικών ατόμων, μαζί κι εκείνο της Περλ αλλά και της Σκάι.
«Το παιδί είναι ερωτευμένο, άστον.»
«Κλάιντ σκάσε, δεν έχουμε λίγα για την γούνα σου.»
«Σας προκαλώ να μου πείτε!» Σταυρώνει τα χέρια στο στέρνο του και περιμένει για μια απάντηση, την οποία τελικά δεν ακούει καθώς το βλέμμα του φυλακίζει την φιγούρα της κλέφτρας που φουριόζα ανεβαίνει στον πάνω όροφο του σπιτιού.
«Ναι, χρειάζεται να πούμε όντως;»
Ο Μπλου σκουντά τον Κάπτεν και εκείνος κουνά απογοητευμένος το κεφάλι του.
«Ε σε πιάνει μια αηδία.»
«Βέβαια, εσύ ονοματοδότησες τον Μπλοκ και βρήκες κολλητό. Εγώ βρήκα το άλλο μου μισό!» Ο Μπλου σπεύδει να υπερασπιστεί τον εαυτό του και αφήνει τον Κλάιντ να απολαύσει αυτό το θέαμα που πρόκειται να λάβει μέρος μπροστά του.
Ωστόσο, την προσοχή του τραβά το μήνυμα που φτάνει στο κινητό του εκείνη την ώρα.
«Συγγνώμη για πριν.»
Το βλέμμα του ψάχνει και τελικά βρίσκει το μπαλκόνι του δωματίου της. Το φως μέσα από αυτό τον πείθει πως έχει ξαπλώσει και με την υπερανάλυση στο μυαλό της κατάφερε και του έστειλε αυτό το μήνυμα.
«Με συγχωρείτε αλλά πρέπει να φύγω.» πετάει απρόοπτα ο Κλάιντ στους δύο κλέφτες που σταματούν αμέσως την λογομαχία τους για να καταλάβουν σωστά αυτό που άκουσαν.
«Μα ο Σίλβερ δεν έδωσε το οκέι ακόμη.»
«Τι θέμα λες να έχω αν είμαι μαζί με έναν από τους επικεφαλής;» κλείνει το μάτι του παιχνιδιάρικα και στους δύο τους αφήνοντας τους ταυτόχρονα με το στόμα ορθάνοιχτο. Βάζει το κινητό στην τσέπη του και φορά το τζιν μπουφάν του που έχει μέσα όλα όσα χρειάζεται.
Τρέχει προς την μικρή είσοδο για το εσωτερικό του σπιτιού και δεν αργεί να φτάσει στην μεγάλη σκάλα που θα τον οδηγήσει αμέσως στο δωμάτιο της Μπόνι. Τα μέτρα μέχρι εκεί μειώνονται εύκολα οπότε όταν αφήνει δύο χτύπους στην πόρτα της εκπλήσσεται με τον ίδιο του τον εαυτό για την ταχύτητά του.
Στηρίζεται στο κούφωμα της πόρτας αρκετά χαλαρός και την στιγμή που η πόρτα ανοίγει και η κακόκεφη Μπόνι εμφανίζεται μπροστά του, το λαχάνιασμα εξαφανίζεται.
«Τι θέλεις;»
«Για πες το μου να το ακούσω.» Αναφέρεται σε εκείνο το συγγνώμη που έγραφε το μήνυμα, η κλέφτρα το καταλαβαίνει αμέσως και δεν φαίνεται χαρούμενη γι αυτό.
«Δεν έχω όρεξη.»
«Κι εγώ δεν έχω χρόνο, περιμένω.»
Σταυρώνουν ταυτόχρονα τα χέρια τους κάτω από το στήθος του ο καθένας. Ξεφυσούν ταυτόχρονα, η Μπόνι το παρατηρεί και τον κοιτά μπερδεμένη για μερικα δευτερόλεπτα. Εισπνέει μια ανάσα θάρρος και την αφήνει να ξεφύγει από τα χείλη της με αποφασιστικότητα.
«Συγγνώμη για πριν.»
Ο κλέφτης χαμογελά πλατιά.
«Όλα καλά.»
Σκύβει κοντά της και της αφήνει ένα πολύ απαλό φιλί στο μάγουλό της. Απομακρύνεται από το πρόσωπό της χαμογελώντας και τελικά θαυμάζοντας τα κοκκινισμένα της μήλα.
Πιάνει το χέρι της με δύναμη και της ανοίγει την παλάμη χωρίς να δέχεται αντίρρηση. Όταν αφήνει μέσα σε αυτή ένα μικρό διαμαντένιο κολιέ, η Μπόνι χάνει την ανάσα της άμεσα. Πότε της το έβγαλε, ούτε που κατάλαβε!
«Καληνύχτα Μπόνι.»
Κλείνει την παλάμη της με το κολιέ ισχυρά και αφού χαϊδέψει απαλά με τον αντίχειρά του το δέρμα της εκεί, κάνει μεταβολή και φεύγει από μπροστά της.
Η Μπόνι όμως κάθισε αρκετή ώρα εκεί κοιτώντας προς την κατεύθυνση που εκείνος έφυγε.
Συγγνώμη για την αργοπορία, είμαι στο χωριό για Πάσχα και από Μ.Πέμπτη μέχρι και προχθές το βράδυ ήμουν απασχολημένη με εκκλησιαστικές εκδηλώσεις, κοβιντοσυναρθροίσεις και αρκετό φαι και ποτό. Εχθές όμως ηρέμησα και κάθισα κι έγραψα. Οπότε να 'μαι.
Πάω να βολτάρω στην Καλαμάτα τώρα, τα φιλιά μου και ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο. (σχόλια, επιθυμίες, παρατηρήσεις, παραγγελιές.. όλα εδώ)
-Φέικ Σίλβερ-