selam 🧚♀️
bir özel bölüm yazmayı düşünmüştüm, anı olabilirdi, rüya olabilirdi veya şu andan Gökçe'nin, Seda'nın ve diğer karakterlerin çocuklarının güzel bir gününü yazabilirim diye düşünmüştüm. fakat bir önceki duyuru bölümünde bazıları "yazsan da okumam.", "niye böyle bir son yaptın?" cümlesinin ardından gelen hakaretler, küfürler... şahsen bu şekilde yorum yapan insanların kesinlikle kitabı anlayarak, hissederek okuduklarını düşünmüyorum.
Çünkü bir kitap okuyorsan o kitabı her duygusuyla hissedersin. fakat siz verilen mesajları almak yerine hakaret etmeyi seçtiniz. yine bir şey demeyerek neden böyle bir son olduğunu tekrardan açıklayacağım ve her defasında olduğu gibi son açıklamam olmasını umuyorum.
Öncelikle Arya'nın hastalığı söz konusuydu. okuyucularım arasından aynı durumda olanlar olabilirdi ki zaten vardı. Arya onlara güç olmuş olabilir, bu hastalığı yenmesi onların yüzünde tebessüm oluşturmuş olabilir ayrıca Aryanın gücünü kendilerine güç yapmış olabilirler. ve bu benim de mutlu olmamı sağlar, çünkü asıl istediğim buydu.
Onur Ege'ye gelirsek... Arya için Gökçe'yi terk etti. yani kardeşi için çoğu şeyden vazgeçebilecek bir karakterdi. sizde onun açısından bakıp empati yaptığınızda sizler de bu durumda kardeşinizi seçerdiniz diye düşünüyorum.
kitabın sonu konusuna gelirsem, evet herkes mutlu bir sonu hak eder. ama "bir texting kitabından ne çıkarabilirsin?" bu soruyu kendimize sorduğumuzda bir cevap almamız gerekir diye düşünüyorum.
herkes farklı karakterlerdi. Arya güçlü bir kız iken, Gökçe ailesiyle büyüyen bir kızdı. Onur Ege'nin ailesi ayrıydı. kısaca karakterlerin hepsinde başka bir problem vardı. düşünüyorum ki karakterlerde kendinizden bir parça bulmuşsunuzdur.
Tolga komik karakterdi ve umuyorum çoğu yerde güldünüz. Kitabın sonu da bir o kadar ağlattı ama hayatın gerçekleri bu. hiç bir şey toz pembe değil. evet kitapları mutlu olmak için okuyoruz ama bazen bir alıntı bile bizi üzebiliyor.
bazen o kadar boş şeylere üzülüyoruz ki sonradan anlıyoruz asla hiç bir şeye değmeyen insanlar için üzülmüşüz.Elimden geldiğince bölümlerde boş şeylere üzülmemeniz konusuna da değindim, çünkü gerçekten hayat bazen size öyle bir sebep sunuyor ki, gerçekten neye üzülmeniz gerektiğini çok iyi anlıyorsunuz.evet herkesin farklı farklı sorunları var. ama boş şeyleri kendinize sorun yapın istemem kitabın sonu ile de aslında bunu göstermek istedim.
siz belki boş bir sebepten üzgün olduğunuz için bu kitaba başladınız ve sonunu okuduğunuzda "ben neye üzüldüm ya." diyebildiniz. bilmiyorum okurken ne hissettiniz ama artık tek temennim kitabın sonunu kabullenmeniz.
çünkü hayat toz pembe ilerlemiyor kitaplarda,dizilerde,filmlerde toz pembe görmekten sıkıldık belki de. bence bazen biraz da hayatın gerçeklerini okumak iyi geliyor :')
umarım artık anlamışsınızdır. eminim hâlâ anlamayanlar ve asla haddine olmayacak şekilde hakaret edenler olacak. ne diyeyim onlar da bir gün anlar umarım.
bu sonu kabullenelim veya kendi kafamızda güzel bir son oluşturalım 🧚♀️
maalesef ki artık özel bölüm yazmayı da düşünmüyorum. :')
umarım kendimi anlatabilmişimdir.
Gökçe babasının prensesi,
Arya annesinin güçlü kızı,
Almira...
Almira'nın sonunu siz yazın ve çok güzel bir hayatı olsun olur mu? 🧚♀️
kendinize çoook iyi bakın 🧚♀️💖