"Biz" dedim ve duraksadım.
"Nerden buralara geldik?"
"Biliyorum biraz hızlı oldu," diyerek bana hak verdi.
"Hızlıdan ziyade... Biz nasıl tanıştık da..." cümlelerim hep yarım yamalaktı.
"Tamammm her şeyi kafandan sil tamam mı? İçindeki yaramaz Eylülü tanıyorum sadece."
Çok güzel dile getirmişti.
Evet, kelimenin tam anlamıyla buydu. İçimdeki yaramaz Eylülü, bir yanımı görmüştü. Peki diğer yanım?
O Eylülü tanıyabilecek miydi?
"Ee cevabın ne?" diyerek gözündeki kocaman ışıltıyla bana baktı. Bakışları bazen derin dekolteme kayıyordu ama bu beni rahatsız etmiyordu. Belimdeki ellerinin varlığı iyi hissettiriyordu.
"Peki" dedim gözlerine bakamayarak. Sadece patonun sekreterliğini yapacaktım. Bana en fazla ne yaptırabilirdi ki?