Chapter 42
SUE's POV:
Habang pinapanood ko ang sandaling pangyayari na nangyari noong lumipas na walong taon ay mas nalibang pero naboboring na ako. Hayyy... kailan ba matatapos ito? Hmp!
>>__<<
Teka.... (O_o) ito yung araw kung kailan pumunta ako sa mansyon na 'yon ah?
Nilingon ko ang tinitingnan ng batang ako. Siya yung batang lalake, na tinatawag ng matanda na ‘Tonton’. Ewan, pero sobrang pamilyar siya saakin. Lalo na yung mga mata niya.
O__O
Halos mapaigtad ako sa gulat nang lumingon siya sa direksyon ko. SA MISMONG DIRKESYON KO TALAGA! Ako ba? O baka may ibang tao lang sa likod ko? Lumingon ako sa likod pero wala naman akong ibang nakita kaya ibinalik ko rin agad ang tingin sa bata ngunit paakyat na siya ng hagdan. Weird...
“She looks like mother...” ibinaling ko ang tingin ko sa may bintana. Yung Tonton, nakadungaw siya sa bintana at mukhang may sinisilip mula sa labas. Kaya naman lumapit ako at sumilip rin. At, hala! Nakatingin yung bata saamin! Wait.... so itong Tonton nga talaga ang nakita ko noon? Phew! Akala ko multo yung nakita ko noon sa bintana. Siya lang pala. *SIGH* Natakot ako roon ah.
“She looks like mother. What do you think?” hm? Sino nga pala kausap nitong batang ito?
Inilibot ko ang tingin sa buong silid pero wala namang ibang tao kundi kaming dalawa lang. O__O Hindi kaya... “Bata, nakikita mo ako? Ako ba kinakausap mo?” tanong ko habang nakaturo saaking sarili. At halos mapahakbang ako paatras at nanlaki ang aking mga mata nang dahan dahan siyang lumingons sakin
“She looks like mother. What do you think?” nakangiting wika niya habang nakatingin ng diretso saakin.
A-... Ang creepy!!!! Kyaaaah!
“H-huh? Ano... aba di ko alam! Tsaka! Di mo dapat ako nakikita bata. Multo ako. Like—awoooo! Matakot ka. Dahil kakainin kita awooo!” pero hindi siya nagbago at nakatingin parin saakin. Ano bang problema nitong batang ito? “Di ka takot? Sige ka. Mamaya magtatago ako sa ilalim ng bed mo tapos hihilahin ko paa—”
“Wake up.” huh?
“W-wake up? Anong ibi—”
Sumeryoso ang mukha niya, “Sister, you should wake up now. You need to wake up.”
“Wake up Min” napalingon ako sa nagsalitang iyon. Hala! May extra pa pala? Grabe naman. Ikwekwento ko talaga ito kay Von. Hihihi
Lumapit siya saakin at hinawakan ang kaliwa kong kamay,“Wake up...” nakikiusap niyang sabi.
Siya yung batang tinuruan ko magbisekleta. Hmp! Ang hirap kaya turuan itong batang ito. Halos umabot ng isang linggo bago matuto. Tsk. Tsk. Tsk.
“Wake up, Jasmin Sue. Wake up,” si Tonton naman na hinawakan ang kanang kamay ko. “Wake up...”
—
“Dre! Dre, tanong ko lang—”
“Shut up, Rhys Hunter Gomez.”
“Magtatanong lang ako, Bently Clover Montero.”
“But you asked 4 stupid questions! And it's freakin' nonsense!”
“Oh, really? Hindi naman ah!”
“Dude! Sa tingin mo ba may ideya kami sa mga tanong mo? Clinton was right. It's nonsense.”
“NAGTATANONG. LANG. AKO. Duhh!”
“You asked if poison is still poisonous even if it was expired. And you asked when was the time got discovered. You even asked if Jollibee is a bee or ant. Like what the f? You're distracting my reading. So shut the f*ck up.”
“But I'm just asking... What's wrong with you people?”
Sila Hunter ba yon? Gising na ba ako? Woah! Yey! Gising na nga ako. Omygosh!
Inilibot ko ang tingin ko sa buong silid at nakita ko sila Clinton, Hunter, Joshua at... ano nga ulit pangalan niya? Clo... ver? Ah! Oo nga pala. Tama. Closer ang pangalan niya. Woo! Akala ko nakalimutan ko na hehehe.
“Hey...” napalingon ako sa nagsalita. Naramdaman kong hinaplos niya ang noo ko. “You're awake... I'm glad.” nakangiti niyang sabi. Sa mga sinabi niyang iyon nakaramdam ako ng saya at tuwa dahil GISING NA AKO. HORAYY!
“Guys, she's awake!” lahat naman sila ay lumingon nang sumigaw si Clinton. “She's awake.”
“Sue!” si Hunter
“I'll call the doctor.” si Clover
“Ma'am Sue! Huhuhu akala ko di ka na magigising. Buti nalang nagising ka. Gusto ko pa namang mapanood yung ibang chapters ng Doraemon na kasama ka.” -Hunter
“Ako rin. Hihihi” inilibot ko ulit ang tingin ko sa paligid. Teka... “Nasaan si Von?” tanong ko at sinubukang umupo pero nakaramdam ako ng hapdi at kirot sa tagiliran ko. “Argh!”
“Don't move! And rest, Sue.”
“Huh? Ayoko nga! Ang tagal ko nang natutulog tapos patutulugin mo na naman ako? No! Ayaw! Hmp!”
(￣へ ￣ b
“Hindi niya sinabing matulog ka ma'am Sue. Ang sabi niya rest. Magpahinga.”
“Yun din yun!” dumating na yung doctor at tiningnan ang vital signs ko kung maayos ba. At sabi niya magpahinga lang daw ako at kumain ng marami.
“Thanks doc.” tumango na lamang si Doc pagkatapos ay umalis na.
“Aalis muna ako. Finn is looking for me. Mukhang kailangan nila ako sa kompanya. Kayo na bahala kay Sue. Bye miss Sue!” pagpapaalam ni Hunter.
Kumaway naman ako at ngumiti, “Babye! Sabihin mo kay Von na punta siya rito ha.”
Nang makaalis siya ay biglang tumahimik ang kwarto. Sila Clinton at Clover ba naman ang kasama ko rito-,- Eh ang tahi-tahimik nila. Si Clinton tulog sa sofa. Samantalang si Closer ay nagbabasa ng libro.
“Closer—”
“Clover.”
“Clover, ano binabasa mo? Maganda ba yan?”
“Well, yeah.” tugon niya. “By the way, I bought you a book. Alam ko kasi na mahilig kang magbasa ng wattpad novel books.” sabi niya pagkatapos ay may inabot saakin na paperbag. “Bumili ako ng 5 books.”
“Wow! Salamat Clover ha. Mahilig talaga akong mag basa hihihi.”
“Anyway. Minsan umiiyak ka while you're unconscious. Binabangungot ka ba?” tanong niya. Hala! Ganon ba talaga ako habang tulog? Tss. Ikaw ba naman managinip ng nakaraan. Hmp!
“Ang totoo niyan bago ako magising may nagsabi saakin na gumising na daw ako. Ang creepy noh?” umayos ako ng upo at nag indian sit habang nakaharap sa kaniya. Syempre nagingat din ako dahil masakit kapag nagagalaw yung dextrose na nakakabit sa braso ko. “Clover, pwede mag kwento? Actually kay Von ko sana unang ikwekwento ito kaso wala pa siya at talaga namang gusto ko nang magkwento!”
“Sure. I'm listening.” lumawak naman ng ngiti ko nang sumagot siya at pumayag na mag kwento ako. Yey!
“Ganto kasi yun. Yung panaginip ko.... childhood ko. Alam mo yun? Yung panahon na bata pa ako. Ganun?”
“Mm. I understand. Then?”
“Tapos yung huling panaginip ko yung araw na ahm.... paano ko ba ito sasabihin hehehe,” napakamot pa ako ng batok dahil nahihiya talaga akong sabihin.
“What's wrong? Tell me. Then?”
“May.... pinasok kasi akong bahay noon eh. Hehehe,” pagpapatuloy ko.
Isinara niya ang librong binabasa niya at itinuon niya ang pansin saakin na para bang—
“Interesting huh. Proceed,” nakangiting sabi niya.
“Kaso nahuli din ako hehehe. At alam mo ba? Yung batang nakita noon na nakadungaw sa bintana. Akala ko multo. Phew! Buti hindi. Napagalitan nga ako ni Kuya Max eh. Sinundo niya ako sa mansyon na yun. Tapos nun dinala niya ako kina lolo. Tsk. Tsk. Tsk.” napailing ako nang maalala ang sandaling yun. Masaya naman dun kina lolo kaso walang masyadong kalaro.
*BLAG*
Halos mapaigtad ako sa gulat nang malakas na nagsara ang pinto. “S-sino yun? May multo ba rito Clover? M-may multo ba? Huhuhu”
“Shh. Stop. It's just Clinton,”
“Eh? Bakit ang lakas ng pagkakasara niya ng pinto? Galit ba siya?”
“I dunno. Don't mind him. Continue what you're telling. I'm enjoying listening to you,”
“Okay! Hihihi so eto na nga. Pagkatapos nun kinausap ako nung batang Tonton. Yung batang inakala kong multo sa bintana. Nagulat nga ako kasi hindi niya dapat ako makita.”
“Then?”
“Wait. Napansin ko nga pala kanina. May sugat ba si Clinton?”
“Hm? Why?”
“Kasi.....wala! Debale nalang hehehe. Ituloy ko na lang pagkwekwento ko. So ayun nga.... tapos nun”
—
THIRD PERSON's POV:
Nalilibang sa pakikinig ang binatang si Clover sa pagkwekwento ni Sue tungkol sa naging panaginip niya. Bilib nga siya dahil halos nakwento niya ng buong detalye ang panaginip niya. Tsaka may naaalala siya sa tulad ni Sue na madaldal.
Samantalang sa kabilang banda, parating na dapat si Max sa room ni Sue para bisitahin. Nang pagbukas ng hinihintay niyang elevator ay lumabas ang binatang si Clinton. Papasok na sana sa elevator si Max nang higitin siya ni Clinton.
“We need to talk.” maotoridad niyang sabi. Napakaseryoso niya.
“Okay.” tugon na lamang ni Max na nagtataka kung bakit ganto kumilos si Clinton ngayon. Well, palagi naman siyang seryoso at masungit, pero iba ito.
“What now?” tanong niya nang makarating sila sa labas ng ospital.
“Tell me. Si Sue ba yung batang... pumasok sa bahay noon? Siya ba?”
“Ano bang pinagsasabi mo?”
“Just answer me YES or NO, Max.”
Napabuntong hininga na lamang si Max bago sumagot, “No.”
“Liar. Sue already tell everything.”
“Then why are you still asking me?? Eh ano ngayon kung siya nga yun huh?” mabilis ang pangyayari dahil nahablot agad ni Clinton ang kwelyo ni Max.
“Now, let me ask you different thing,”
“Go on.”
“WHERE. IS. MOTHER? And..... my SISTER huh?”
“What do you think?”