သုံးလောကမှ ကင်းလွတ်သော တစ်နေရာ၊ အစိမ်းရောင် အလင်းစက်တွေအပြင် ဂူအပြည့် ပြည့်သိပ်နေသော မြူနက်တွေ ဖုံးလွှမ်းရာ နေရာတစ်ခု။
ကောင်းကင်ပြင်ကျယ် ကင်းစင်သော ဟင်းလင်ပြင်တွင် မြူနက်တွေက တိမ်သဖွယ်ဖြစ်ကာ အစိမ်းရောင် အလင်းစက်တွေက ကြယ်အဖြစ် တည်၇ှိသည်။ လေထုပင် ၀င်ရောက်ခွင့် မ၇ှိသော ထိုနယ်မြေသည် သက်၇ှိသက်မဲ့မည်သည် ကျူးယင်နှင့် သီသာလျှင် ရှိပေသည်။ ရှည်လျား မည်းနက်လှသည့် ဆံနွယ်တွေသည် ကျူးယင်ကို ရစ်ပတ်ထားခဲ့သည်မှာအောက်မှ အ၀တ်ကိုပင် မြင်နိုင်စွမ်း မ၇ှိတော့သည်အထိ ဖြစ်သည်။ အနက်ရောင် သွေးကြောတွေနှင့် အနီရောင် သန်းနေသည့် အသားအရည်ပိုင်၇ှင် သီဟာ သေဆုံးခြင်း နတ်ဘုရား တစ်ပါးအလား အလွန်အမင်း ခန့်ထည်ကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် အ၇ှိန်အ၀ါကို တစ်ပြိုင်တည်း ထုတ်ဖော်နေလေသည်။
သီ၏ အနီအနက် မျက်ဝန်းတွေထဲတွင် ကျူးယင်၏ ပုံရိပ်က ထင်ဟပ်နေသည်။ ကျူးယင်ကလည်း သီ၏ ပုံစံကို ငေးရီနေသည်။ သူ၏ မျက်နှာ၇ှိ အပြုံးက ပို တောက်ပလာသည်။ သူ၏ မျက်တောင်ဖျားတွေက အလင်းတလက်လက်ဖြစ်နေကာ တစ်ချက်ခတ်တိုင်း အလင်းမွှားတွေ ပြန့်သည်။ ထိုသို့ တစ်ချက်ခတ်လိုက်လေတိုင်း သီ၏ အမြုတေခုန်နှုန်းက မြန်လာ၏။ သီကတော့ ကျူးယင်ကို မြိုချပစ်ချင်နေပြီ။
" အ၇ှင် အ၇ှင်က ရုတ်တရက် ကျွန်တော်မျိုးရဲ့ နန်းတော်ကို ရောက်လာပြီး အခုက ဘယ်ကိုများ ခေါ်လာတာပါလဲ။ ကျွန်တော်မျိုးကို အပိုင်းသိမ်းမလို့တော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်"
ကျူးယင်၏ ကိုယ်ကို ဆံပင်တွေက ရစ်ပတ်ထားသည့်တိုင် သူကသာ လှုပ်၇ှားချင်လျှင် လွတ်နိုင်ပေသည်။ ယခုလည်း ထိုသို့ပင်။ သူ၏ လက်တစ်ဖက်က မြောက်တက်လာကာ သီ၏ ပါးပြင်ကို ထိကိုင်သည်။ ချောမွေ့ကာ သေသပ်လှသည့် မျက်နှာပိုင်၇ှင် သီဟာ သူ ပြစ်ချက်မ၇ှိ ထွင်းထုထားသည့် ပန်းပုရုပ်တစ်ခုနှင့် တူသည်။
ပါးတစ်ဖက်ကို လက်ဝါးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ အသာပွတ်သပ်လိုက်တော့ အပူမီးက သူ၏ ကိုယ်ထဲ စီးဝင်သည်။ ထိုအပူမီးဟာ မီးစွမ်းအင်တော့ဖြင့် မဟုတ်နိုင်ချေ။ ကျူးယင်၏ မျက်ဝန်းက အနည်းငယ် မှုန်မှိုင်းပြီးမှ အလင်းရောင်တွေ ပြန်လက်လာသည်။ သူ၏ လက်မက အငြိမ်မနေချေ။ မည်သူမဆို ထိုမျှ ခန့်ညားကာ ပြိုင်ဘက်ကင်းသည့် ရုပ်ရည်ပိုင်၇ှင် နတ်ဘုရားကို မြင်ခွင့်ရမည်ဆိုလျှင် သေချာပေါက် တစ်စုံတစ်ရာ လုပ်ချင်စိတ် ပေါက်လာရမည်ပေ။ ယခုလည်း အလားတူပေ။ ကျူးယင်ဟာ စနောက်ရန် ကြံရွယ်ထားသော်ငြား ကိုယ့်အတတ်ကိုယ်စူးကာ မရုန်းထွက်နိုင်တော့ချေ။
အနက်ရောင် သွေးကြောတွေပင် ထင်းကာ အနီရောင်သန်းနေသည့် နှုတ်ခမ်းထူထူ တစ်စုံဟာ သူ့ကို ကိုက်စွဲချင်စိတ် ပေါ်လာစေသည်။ ကျူးယင်၏ မျက်နှာဟာ အလိုလို နီးကပ်သွားသည်။ ထိုသို့နီးကပ်သွားသည့်အခါ ကိုယ်ချင်း အတိ ကပ်သွားလေပြီး သူ့အား ရစ်ပတ်ထားသည့် ဆံပင်တွေက ဖိအားကိုပင် ထုတ်လွှတ်လာသည်။ ဖိအားကြောင့် ဆံပင်တွေအောက်၇ှိ အ၀တ်တွေက စုတ်ပြဲကာ ကျွတ်ထွက်သည်။ တခဏချင်းတွင်ပင် ထိုဆံပင်တွေဟာ သူ၏ ကိုယ်နှင့် တိုက်ရိုက် ထိတွေ့သွားချေပြီ။
သီ၏ လည်ဆံလုပ်က လှုပ်ခတ်သွားသည်။ နတ်ဘုရားတွေက တံတွေးမြိုချရန်လို၏လောဟု သူ တွေးမိသေးသည်။ သို့တိုင် အကြည့်တွေက နှုတ်ခမ်းတစ်စုံထံတွင်သာ ရောက်နေပြီးနောက် အခြားသော ကိစ္စတွေကို မတွေးနိုင်တော့ပါချေ။
နီးကပ်လာသည့် မျက်နှာနှင့် သူ၏ နှုတ်ခမ်းကို ကြည့်ကာ လျှာသပ်သပ်ဖြစ်နေသည့် ကျူးယင်ကြောင့် သီ၏ နားထင်ကြောတွေက ထောင်ထလာသည်။ သူ၏မျက်နှာတွင် နက်စွေးသော သွေးကြောတွေ ထင်းနေချေကာ အသားအရည်က အနီရောင်သန်းပြီး တစ်ချိန်တည်းတွင်ပင် ကြည်ဖျော့လာသည်။ သူကိုယ်တိုင်က မီးတောင် တစ်ခု ဖြစ်သွားကာ အချိန်မေ၇ွး ပေါက်ကွဲတော့မယောင် ထင်ရသည်။
ကျူးယင်၏ ကိုယ်ကို ရစ်သိုင်းထားသော ဆံပင်တွေ ဖယ်ခွာသွားသည့်အခါ ပြစ်ချက်မ၇ှိ ဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းသော ကျူးယင်၏ ပြီးပြည့်စုံသည့် ခန္ဓာက အထင်းသား ပေါ်လာသည်။ သီ၏ အကြည့်တွေက ထိုအ၀တ်ကင်းသော ခန္ဓာကို မြင်လိုက်ရသည်နှင့် အလွန် စူးရဲသွားသည်။ သူ၏ ကိုယ်ထဲရှိ နောက်ဆုံးသော သည်းခံအားက ပြတ်ထွက်သွားချေပြီ။
သီက ကျူးယင်၏ ကိုယ်ကို သိုင်းဖက်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ကျူးယင်၏ နှုတ်ခမ်းဟာလည်း သီ၏ နှုတ်ခမ်းထံ ရောက်သွားသည်။ သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းချင်း ထိလိုက်သည်နှင့် ပြောမပြနိုင်လောက်သည့် သာယာမှုက တစ်ကိုယ်လုံး အနှံ့ပြန့်သည်။ သာယာလွန်းလှသည့် ခံစားမှုဟာ ထိရုံအနေအထားနှင့်တင် လျှံတက်လာသည်။ သီ၏ စိတ်ထဲတွင် အတိတ်က သူတို့၏ အကြောင်းအရာတိုင်းကို မြင်ယောင်လာသည်။ ရှန့်ယန်၏ ခံစားချက်တွေ၊ သီ၏ ခံစားချက်တွေကဟာ အနှေးပြကွက်အလား ပေါ်ထွက်လာတော့ကာ တစ်စုတည်း ပေါင်းစပ်သွားသည်။ ထိုသို့ပေါင်းစပ်သွားသည်နှင့် သီ၏ နတ်စွမ်းအင် အ၇ှိန်အ၀ါဟာ တစ်ဆင့်တက်သွားသည်။ လောကရှိ အရာရာတိုင်းကို ပိုင်ဆိုင်သော ခံစားချက်ကို သူရလိုက်သည်။ သို့သော် သူလိုချင်သော အရာဟာ ကျူးယင်သာလျှင် ဖြစ်သည်။
သီက မျက်လုံးတွေ မှိတ်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ကျူးယင်ကလည်း မျက်လုံး မှိတ်လိုက်သည်။ သူတို့တွင် ပြောရန် လိုအပ်သည့် စကားများစွာ ၇ှိသည်။ သို့တိုင် အကြင်နာဝေလိုက်ရုံဖြင့် ထိုစကားလုံးတွေ ပြောရန် မလိုလောက်အောင် သူတို့၏ စိတ်က နီးကပ်သွားသည်။
သီက စတင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို လှုပ်၇ှားသည်။ သူက အသာအယာသာ လှုပ်၇ှားကာ ကျူးယင်ကို ဦးဆောင်လမ်းပြသည်။ ကျူးယင်ကလည်း သူ့ကိုအားကိုးကာ လိုက်ပါ၏။ ကျူးယင်၏ နှုတ်ခမ်းဟာ နူးညံ့လွန်းလှသော်လည်း သီကတော့ သွားဖြင့် ဖိကိုက်ကာ ၀ါးစားချင်လာသည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ကျူးယင်၏ တစ်ကိုယ်လုံးအား သူ စားပစ်ချင်လာ၏။ အမှန်လည်း သူ ကျူးယင်၏ နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်မိသည်။ သို့တိုင် နူးညံ့လှသည့် ဂျယ်လီကဲ့သို့ ပေါက်မသွားလေဘဲ ပိုမိုသာ လိုချင်စိတ်ကို ဖြစ်လာစေသည်။
ကျူးယင်၏ တံတွေးထဲ ယင်ဓာတ်အပြည့်ပါလေကာ သူ ထိတွေ့လိုက်မိရုံဖြင့် တစ်ကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်သွားရသည်။ ယန်၏ ဆိုးရွား ခက်ထန်သော စိတ်အစဉ်ကို ထိုယင်စွမ်းအင်တွေက ဖြောင်းဖျသည်။ အမြဲတစ်စေ ဒေါသထွက်နေတတ်သည့် ယန်စွမ်းအင်တွေက ယင်၏ နှစ်သိမ့်မှုကြောင့် ပျော့ပျောင်းလာသည်။ သီ၏ လက်တွေဟာလည်း ကျူးယင် ခန္ဓာအနှံ့ ကူးလူးနေသည်။ မသွားသင့်သည့် နေရာတွေသို့ပင် ရောက်သွားသည့်အခါ ကျူးယင်၏ ကိုယ်က တုန်ယင်လာသည်။
မပီသသည့် ခပ်တိုးတိုး ညည်းသံဟာ သီ၏ စိတ်ကို ပေါက်ကွဲစေ၇န် အနားတွင်ထိုင်ကာ ယပ်ခတ်နေရသကဲ့သို့ ထင်ရလောက်အောင် ဆွနေသည်။ သီ၏ ကိုယ်မှ အနက်ရောင် မြူတွေ တဖန် ထွက်လာပြန်သည်။ သည်တစ်ကြိမ်တွင်တော့ ကျူးယင်၏ ကိုယ်ထဲသို့ စီးဝင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
အနမ်းမှ တဆင့် ယန်နှင့် ယင် ဆုံသွားရာက နှစ်ယောက်လုံး၏ နတ်စွမ်းအင်တွေကို တစ်ရှိန်ထိုး တိုးတက်လာစေသည်။ ကျူးယင်၏ ကိုယ်တွင်းမှလည်း အစိမ်းရင့်ရောင် အလင်းမြူတွေ ထိုးထွက်လာကာ သီ၏ ကိုယ်တွင်းသို့ တိုးဝင်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် ယန်နှင့်ယင်က စတင် ပေါင်းစည်းလေတော့သည်။
" သီ"
သူ ထိုသို့ခေါ်ချင်သည်မှာ ကြာခဲ့ချေပြီ။ နောက်ဆုံးတွင် တရားဝင် ခေါ်နိုင်လေပြီ။
ကျူးယင် သာယာလွန်းလှသည့် အသံကြောင့် သီက အံကြိတ်သည်။ သူ၏ လက်ကြီးတွေဟာ ကျူးယင်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေသည်မှာ သောင်ကိုဖြိုနေသည့် ရေလှိုင်းနှင့်ပင် တူသည်။ သူ၏ လက်ကြီးတွေနှင့် ကျူးယင်၏ အသားတွေကို ဖိပွတ်ကာ နေရာအနှံ့ စုံချည်ဆန်ချည် ပြေးလွှားလေသည်။ သူက ကျူးယင်၏ နှုတ်ခမ်းကို အလွတ်ပေးလိုက်တော့ကာ အောက်သို့ ငုံ့ကိုင်းသည်။ ကျူးယင်က အလိုက်တသိ လေထဲ မြောက်တက်လိုက်ကာ သူ၏ ရင်ဘတ်ကို သီဆန္ဒရှိသမျှ အနားကပ်ပေးလိုက်သည်။
သီအနေဖြင့် ကျူးယင်၏ အခေါ်ကို ပြန်ဖြေရန် ပါးစပ်မအားတော့ပါချေ။ သို့သော် ကြမ်းတမ်းလာသည့် အထိအတွေ့နှင့်တော့ဖြင့် ပြန်ဖြေနေသေးသည်။ ကျူးယင်၏ ကိုယ်လေးက အဆက်မပြတ် တုန်ယင်လာတော့ကာ ခြေထောက်တွေကေ ပျာ့ခွေလာသည်။ သီဟာ သူ၏ အစွမ်းအား မသုံးနိုင်ရန် တားဆီးထားချေပြီ။ ပျော့ခွေလာသည့် ခြေထောက်တွေကို အနက်ရောင်မြူတွေက ဆွဲယူကာ သီ၏ ခါးအား ခွထားစေသည်။
တစ်ရစ်ရစ် တိုးလာသည့် အနက်ရောင်မြူတွေက ကျူးယင်၏ ကိုယ်တွင်း အတင်းတိုးဝင်နေသည့်တိုင် အပြင်ဘက်တွင် ပိုလျှံနေသေးပေသည်။ ထိုပိုလျှံသည့် မြူတွေသည် သူတို့နှစ်ယောက်လုံးအား ပေါင်းကာ ရစ်ပတ်သည်။ သီ၏ လက်တစ်ဖက်က အောက်သို့ နိမ့်ဆင်းကာ ခါးရှိ ကျူးယင်၏ တစ်နေရာသို့ ဦးတည်သွားသည်။ ကျူးယင် မျက်နှာမဲ့မိသည်။ ယင်စွမ်းအင်ကို ကန့်သတ်လိုက်သည့်အခါ နာကျင်မှုကို သူ တိုက်ရိုက် ခံရတော့သည်။
ကျူးယင်၏ လှပလွန်းသော မျက်နှာလေးဟာ နာကျင်မှုကြောင့် မဲ့နေသည့်အခါ လက်ရာမြောက်သည့် ပန်းချီကားတစ်ချပ်ထက်ပင် မိန်းမောဖွယ် ကောင်းနေတော့သည်။ သီကလည်း အလွန်အမင်း ပြင်းထန်လှသည့် ဆွဲဆောင်အားကြောင့် ပြင်းထန်စွာ လှုပ်၇ှားပြီး ကျူးယင်ကို စူးစမ်းလေတော့သည်။
" အ..အ၇ှင် "
တကယ်တမ်း ခေါ်ချင်ခဲ့သည်က သီဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုအချိန်တွင် သူ၏ နှုတ်က အ၇ှင်ဟူသောအမည် နာမသာ ထွက်သည်။ ကျူးယင်၏ တုန်ယင်နေသည့် အသံကြောင့် သီက ကျူးယင်၏ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်သည်။ ကျူးယင်ကလည်းမျက်လုံးဖွင့်ကာ ကြည့်လာသည်။ သူက နှုတ်ခမ်းဖိကိုက်ကာ ခေါင်းငြိမ့်မိသည့်အခါ သီ၏ မျက်နှာတွင် ၇ှားပါးလှသည့် အပြုံးက ပေါ်လာသည်။ယခုလို အချိန်တွင် သီ၏ အပြုံးဟာ တောင့်ခံနိုင်ရန် ခက်ခဲလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်း၏။ကျူးယင်၏ လက်တွေက သီ၏ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်လိုက်တော့ကာ သူ၏ အရာရာအား သီထံ အပ်နှံလိုက်တော့သည်။
" ကျူးယင် ....ချစ်တယ်"
ထိုနေရာတစ်ခုလုံး မြူနက်တွေနှင့် ဖုံးလွှမ်းသွားသည့် တခဏတွင် သြရှလွန်းသည့် သီ၏ နားထောင်ကောင်းလွန်းလှသော အသံကို တိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရသည်။ သီဟာ တစ်ပြိုင်ထဲ ကိုယ်တွေကို လှုပ်၇ှားစေတော့၏။ အစိမ်းရောင် အလင်းစက်တွေက ရှက်၇ွံ့စွာဖြင့် ပျောက်ကွယ်သွားကာ အရာရာကို မြူနက်ကသာ ကြီးစိုးတော့သည်။ ကျူးယင်ကတော့ သီ၏ လှုပ်၇ှားမှုတွေကြောင့် ယိမ်းထိုးလျက်သာ......။
Zawgyi
သံုးေလာကမွ ကင္းလြတ္ေသာ တစ္ေနရာ၊ အစိမ္းေရာင္ အလင္းစက္ေတြအျပင္ ဂူအျပည့္ ျပည့္သိပ္ေနေသာ ျမဴနက္ေတြ ဖံုးလႊမ္းရာ ေနရာတစ္ခု။
ေကာင္းကင္ျပင္က်ယ္ ကင္းစင္ေသာ ဟင္းလင္ျပင္တြင္ ျမဴနက္ေတြက တိမ္သဖြယ္ျဖစ္ကာ အစိမ္းေရာင္ အလင္းစက္ေတြက ၾကယ္အျဖစ္ တည္၇ွိသည္။ ေလထုပင္ ၀င္ေရာက္ခြင့္ မ၇ွိေသာ ထိုနယ္ေျမသည္ သက္၇ွိသက္မဲ့မည္သည္ က်ဴးယင္ႏွင့္ သီသာလွ်င္ ရွိေပသည္။ ရွည္လ်ား မည္းနက္လွသည့္ ဆံႏြယ္ေတြသည္ က်ဴးယင္ကို ရစ္ပတ္ထားခဲ့သည္မွာေအာက္မွ အ၀တ္ကိုပင္ ျမင္နိုင္စြမ္း မ၇ွိေတာ့သည္အထိ ျဖစ္သည္။ အနက္ေရာင္ ေသြးေၾကာေတြႏွင့္ အနီေရာင္ သန္းေနသည့္ အသားအရည ္ပိုင္၇ွင္ သီဟာ ေသဆံုးျခင္း နတ္ဘုရား တစ္ပါးအလား အလြန္အမင္း ခန္႕ထည္ကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အ၇ွိန္အ၀ါကို တစ္ျပိဳင္တည္း ထုတ္ေဖာ္ေနေလသည္။
သီ၏ အနီအနက္ မ်က္၀န္းေတြထဲတြင္ က်ဴးယင္၏ ပံုရိပ္က ထင္ဟပ္ေနသည္။ က်ဴးယင္ကလည္း သီ၏ ပံုစံကို ေငးရီေနသည္။ သူ၏ မ်က္ႏွာ၇ွိ အျပံဳးက ပို ေတာက္ပလာသည္။ သူ၏ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြက အလင္းတလက္လက္ျဖစ္ေနကာ တစ္ခ်က္ခတ္တိုင္း အလင္းမႊားေတြ ျပန္႕သည္။ ထိုသုိ႕ တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္ေလတိုင္း သီ၏ အျမဳေတခုန္ႏႈန္းက ျမန္လာ၏။ သီကေတာ့ က်ဴးယင္ကို ျမိဳခ်ပစ္ခ်င္ေနျပီ။
" အ၇ွင္ အ၇ွင္က ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ နန္းေတာ္ကို ေရာက္လာျပီး အခုက ဘယ္ကိုမ်ား ေခၚလာတာပါလဲ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို အပိုင္းသိမ္းမလို႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
က်ဴးယင္၏ ကိုယ္ကို ဆံပင္ေတြက ရစ္ပတ္ထားသည့္တိုင္ သူကသာ လႈပ္၇ွားခ်င္လွ်င္ လြတ္နိုင္ေပသည္။ ယခုလည္း ထိုသုိ႕ပင္။ သူ၏ လက္တစ္ဖက္က ေျမာက္တက္လာကာ သီ၏ ပါးျပင္ကို ထိကိုင္သည္။ ေခ်ာေမြ႕ကာ ေသသပ္လွသည့္ မ်က္ႏွာပိုင္၇ွင္ သီဟာ သူ ျပစ္ခ်က္မ၇ွိ ထြင္းထုထားသည့္ ပန္းပုရုပ္တစ္ခုႏွင့္ တူသည္။
ပါးတစ္ဖက္ကို လက္၀ါးႏွင့္ အုပ္ကိုင္ကာ အသာပြတ္သပ္လိုက္ေတာ့ အပူမီးက သူ၏ ကုိယ္ထဲ စီး၀င္သည္။ ထိုအပူမီးဟာ မီးစြမ္းအင္ေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္နိုင္ေခ်။ က်ဴးယင္၏ မ်က္၀န္းက အနည္းငယ္ မႈန္မိႈင္းျပီးမွ အလင္းေရာင္ေတြ ျပန္လက္လာသည္။ သူ၏ လက္မက အျငိမ္မေနေခ်။ မည္သူမဆို ထိုမွ် ခန္႕ညားကာ ျပိဳင္ဘက္ကင္းသည့္ ရုပ္ရည္ပိုင္၇ွင္ နတ္ဘုရားကို ျမင္ခြင့္ရမည္ဆိုလွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ တစ္စံုတစ္ရာ လုပ္ခ်င္စိတ္ ေပါက္လာရမည္ေပ။ ယခုလည္း အလားတူေပ။ က်ဴးယင္ဟာ စေနာက္ရန္ ၾကံရြယ္ထားေသာ္ျငား ကိုယ့္အတတ္ကိုယ္စူးကာ မရုန္းထြက္နိုင္ေတာ့ေခ်။
အနက္ေရာင္ ေသြးေၾကာေတြပင္ ထင္းကာ အနီေရာင္သန္းေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ တစ္စံုဟာ သူ႕ကို ကိုက္စြဲခ်င္စိတ္ ေပၚလာေစသည္။ က်ဴးယင္၏ မ်က္ႏွာဟာ အလိုလို နီးကပ္သြားသည္။ ထိုသို႕နီးကပ္သြားသည့္အခါ ကိုယ္ခ်င္း အတိ ကပ္သြားေလျပီး သူ႔အား ရစ္ပတ္ထားသည့္ ဆံပင္ေတြက ဖိအားကိုပင္ ထုတ္လႊတ္လာသည္။ ဖိအားေၾကာင့္ ဆံပင္ေတြေအာက္၇ွိ အ၀တ္ေတြက စုတ္ျပဲကာ ကၽြတ္ထြက္သည္။ တခဏခ်င္းတြင္ပင္ ထိုဆံပင္ေတြဟာ သူ၏ ကိုယ္ႏွင့္ တိုက္ရိုက္ ထိေတြ႕သြားေခ်ျပီ။
သီ၏ လည္ဆံလုပ္က လႈပ္ခတ္သြားသည္။ နတ္ဘုရားေတြက တံေတြးျမိဳခ်ရန္လို၏ေလာဟု သူ ေတြးမိေသးသည္။ သို႕တိုင္ အၾကည့္ေတြက ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုထံတြင္သာ ေရာက္ေနျပီးေနာက္ အျခားေသာ ကိစၥေတြကို မေတြးနိုင္ေတာ့ပါေခ်။
နီးကပ္လာသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကည့္ကာ လွ်ာသပ္သပ္ျဖစ္ေနသည့္ က်ဴးယင္ေၾကာင့္ သီ၏ နားထင္ေၾကာေတြက ေထာင္ထလာသည္။ သူ၏မ်က္ႏွာတြင္ နက္ေစြးေသာ ေသြးေၾကာေတြ ထင္းေနေခ်ကာ အသားအရည္က အနီေရာင္သန္းျပီး တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ၾကည္ေဖ်ာ့လာသည္။ သူကိုယ္တိုင္က မီးေတာင္ တစ္ခု ျဖစ္သြားကာ အခ်ိန္မေ၇ြး ေပါက္ကြဲေတာ့မေယာင္ ထင္ရသည္။
က်ဴးယင္၏ ကိုယ္ကို ရစ္သိုင္းထားေသာ ဆံပင္ေတြ ဖယ္ခြာသြားသည့္အခါ ျပစ္ခ်က္မ၇ွိ ဆြဲေဆာင္နိုင္လြန္းေသာ က်ဴးယင္၏ ျပီးျပည့္စံုသည့္ ခႏၶာက အထင္းသား ေပၚလာသည္။ သီ၏ အၾကည့္ေတြက ထိုအ၀တ္ကင္းေသာ ခႏၶာကို ျမင္လိုက္ရသည္ႏွင့္ အလြန္ စူးရဲသြားသည္။ သူ၏ ကိုယ္ထဲရွိ ေနာက္ဆံုးေသာ သည္းခံအားက ျပတ္ထြက္သြားေခ်ျပီ။
သီက က်ဴးယင္၏ ကိုယ္ကို သိုင္းဖက္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ က်ဴးယင္၏ ႏႈတ္ခမ္းဟာလည္း သီ၏ ႏႈတ္ခမ္းထံ ေရာက္သြားသည္။ သူတို႕၏ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ထိလိုက္သည္ႏွင့္ ေျပာမျပနိုင္ေလာက္သည့္ သာယာမႈက တစ္ကိုယ္လံုး အႏွံ႕ျပန္႕သည္။ သာယာလြန္းလွသည့္ ခံစားမႈဟာ ထိရံုအေနအထားႏွင့္တင္ လွွ်ံတက္လာသည္။ သီ၏ စိတ္ထဲတြင္ အတိတ္က သူတို႕၏ အေၾကာင္းအရာတိုင္းကို ျမင္ေယာင္လာသည္။ ရွန္႕ယန္၏ ခံစားခ်က္ေတြ၊ သီ၏ ခံစားခ်က္ေတြကဟာ အေႏွးျပကြက္အလား ေပၚထြက္လာေတာ့ကာ တစ္စုတည္း ေပါင္းစပ္သြားသည္။ ထိုသို႕ေပါင္းစပ္သြားသည္ႏွင့္ သီ၏ နတ္စြမ္းအင္ အ၇ွိန္အ၀ါဟာ တစ္ဆင့္တက္သြားသည္။ ေလာကရွိ အရာရာတိုင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ခံစားခ်က္ကို သူရလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ သူလိုခ်င္ေသာ အရာဟာ က်ဴးယင္သာလွ်င္ ျဖစ္သည္။
သီက မ်က္လံုးေတြ မွိတ္လိုက္သည့္အခ်ိန္တြင္ က်ဴးယင္ကလည္း မ်က္လံုး မွိတ္လိုက္သည္။ သူတို႕တြင္ ေျပာရန္ လိုအပ္သည့္ စကားမ်ားစြာ ၇ွိသည္။ သို႕တိုင္ အၾကင္နာေ၀လိုက္ရံုျဖင့္ ထိုစကားလံုးေတြ ေျပာရန္ မလိုေလာက္ေအာင္ သူတို႕၏ စိတ္က နီးကပ္သြားသည္။
သီက စတင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္၇ွားသည္။ သူက အသာအယာသာ လႈပ္၇ွားကာ က်ဴးယင္ကို ဦးေဆာင္လမ္းျပသည္။ က်ဴးယင္ကလည္း သူ႕ကိုအားကိုးကာ လိုက္ပါ၏။ က်ဴးယင္၏ ႏႈတ္ခမ္းဟာ ႏူးညံ့လြန္းလွေသာ္လည္း သီကေတာ့ သြားျဖင့္ ဖိကိုက္ကာ ၀ါးစားခ်င္လာသည္။ ျဖစ္နိုင္လွ်င္ က်ဴးယင္၏ တစ္ကိုယ္လံုးအား သူ စားပစ္ခ်င္လာ၏။ အမွန္လည္း သူ က်ဴးယင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္မိသည္။ သို႕တိုင္ ႏူးညံ့လွသည့္ ဂ်ယ္လီကဲ့သို႕ ေပါက္မသြားေလဘဲ ပိုမိုသာ လိုခ်င္စိတ္ကို ျဖစ္လာေစသည္။
က်ဴးယင္၏ တံေတြးထဲ ယင္ဓာတ္အျပည့္ပါေလကာ သူ ထိေတြ႕လိုက္မိရံုျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး က်ဥ္တက္သြားရသည္။ ယန္၏ ဆိုးရြား ခက္ထန္ေသာ စိတ္အစဥ္ကို ထိုယင္စြမ္းအင္ေတြက ေျဖာင္းဖ်သည္။ အျမဲတစ္ေစ ေဒါသထြက္ေနတတ္သည့္ ယန္စြမ္းအင္ေတြက ယင္၏ ႏွစ္သိမ့္မႈေၾကာင့္ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္။ သီ၏ လက္ေတြဟာလည္း က်ဴးယင္ ခႏၶာအႏွံ႕ ကူးလူးေနသည္။ မသြားသင့္သည့္ ေနရာေတြသို႕ပင္ ေရာက္သြားသည့္အခါ က်ဴးယင္၏ ကိုယ္က တုန္ယင္လာသည္။
မပီသသည့္ ခပ္တိုးတိုး ညည္းသံဟာ သီ၏ စိတ္ကို ေပါက္ကြဲေစ၇န္ အနားတြင္ထိုင္ကာ ယပ္ခတ္ေနရသကဲ့သို႕ ထင္ရေလာက္ေအာင္ ဆြေနသည္။ သီ၏ ကိုယ္မွ အနက္ေရာင္ ျမဴေတြ တဖန္ ထြက္လာျပန္သည္။ သည္တစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ က်ဴးယင္၏ ကိုယ္ထဲသို႕ စီး၀င္ျခင္း ျဖစ္သည္။
အနမ္းမွ တဆင့္ ယန္ႏွင့္ ယင္ ဆံုသြားရာက ႏွစ္ေယာက္လံုး၏ နတ္စြမ္းအင္ေတြကို တစ္ရွိန္ထိုး တိုးတက္လာေစသည္။ က်ဴးယင္၏ ကိုယ္တြင္းမွလည္း အစိမ္းရင့္ေရာင္ အလင္းျမဴေတြ ထိုးထြက္လာကာ သီ၏ ကိုယ္တြင္းသို႕ တိုး၀င္သည္။ ထိုသုိ႕ျဖင့္ ယန္ႏွင့္ယင္က စတင္ ေပါင္းစည္းေလေတာ့သည္။
" သီ"
သူ ထိုသုိ႕ေခၚခ်င္သည္မွာ ၾကာခဲ့ေခ်ျပီ။ ေနာက္ဆံုးတြင္ တရား၀င္ ေခၚနိုင္ေလျပီ။
က်ဴးယင္ သာယာလြန္းလွသည့္ အသံေၾကာင့္ သီက အံၾကိတ္သည္။ သူ၏ လက္ၾကီးေတြဟာ က်ဴးယင္၏ တစ္ကိုယ္လံုးကို ပြတ္သပ္ေနသည္မွာ ေသာင္ကိုျဖိဳေနသည့္ ေရလိႈင္းႏွင့္ပင္ တူသည္။ သူ၏ လက္ၾကီးေတြႏွင့္ က်ဴးယင္၏ အသားေတြကို ဖိပြတ္ကာ ေနရာအႏွံ႕ စံုခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ေျပးလႊားေလသည္။ သူက က်ဴးယင္၏ ႏႈတ္ခမ္းကို အလြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ကာ ေအာက္သို႕ ငံု႕ကိုင္းသည္။ က်ဴးယင္က အလိုက္တသိ ေလထဲ ေျမာက္တက္လိုက္ကာ သူ၏ ရင္ဘတ္ကို သီဆႏၵရွိသမွ် အနားကပ္ေပးလိုက္သည္။
သီအေနျဖင့္ က်ဴးယင္၏ အေခၚကို ျပန္ေျဖရန္ ပါးစပ္မအားေတာ့ပါေခ်။ သို႕ေသာ္ ၾကမ္းတမ္းလာသည့္ အထိအေတြ႕ႏွင့္ေတာ့ျဖင့္ ျပန္ေျဖေနေသးသည္။ က်ဴးယင္၏ ကိုယ္ေလးက အဆက္မျပတ္ တုန္ယင္လာေတာ့ကာ ေျခေထာက္ေတြက ေ ပ်ာ့ေခြလာသည္။ သီဟာ သူ၏ အစြမ္းအား မသံုးနိုင္ရန္ တားဆီးထားေခ်ျပီ။ ေပ်ာ့ေခြလာသည့္ ေျခေထာက္ေတြကို အနက္ေရာင္ျမဴေတြက ဆြဲယူကာ သီ၏ ခါးအား ခြထားေစသည္။
တစ္ရစ္ရစ္ တိုးလာသည့္ အနက္ေရာင္ျမဴေတြက က်ဴးယင္၏ ကိုယ္တြင္း အတင္းတိုး၀င္ေနသည့္တိုင္ အျပင္ဘက္တြင္ ပိုလွ်ံေနေသးေပသည္။ ထိုပိုလွ်ံသည့္ ျမဴေတြသည္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးအား ေပါင္းကာ ရစ္ပတ္သည္။ သီ၏ လက္တစ္ဖက္က ေအာက္သို႕ နိမ့္ဆင္းကာ ခါးရွိ က်ဴးယင္၏ တစ္ေနရာသို႕ ဦးတည္သြားသည္။ က်ဴးယင္ မ်က္ႏွာမဲ့မိသည္။ ယင္စြမ္းအင္ကို ကန္႕သတ္လိုက္သည့္အခါ နာက်င္မႈကို သူ တိုက္ရိုက္ ခံရေတာ့သည္။
က်ဴးယင္၏ လွပလြန္းေသာ မ်က္ႏွာေလးဟာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ မဲ့ေနသည့္အခါ လက္ရာေျမာက္သည့္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ထက္ပင္ မိန္းေမာဖြယ္ ေကာင္းေနေတာ့သည္။ သီကလည္း အလြန္အမင္း ျပင္းထန္လွသည့္ ဆြဲေဆာင္အားေၾကာင့္ ျပင္းထန္စြာ လႈပ္၇ွားျပီး က်ဴးယင္ကို စူးစမ္းေလေတာ့သည္။
" အ..အ၇ွင္ "
တကယ္တမ္း ေခၚခ်င္ခဲ့သည္က သီျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုလိုအခိ်န္တြင္ သူ၏ ႏႈတ္က အ၇ွင္ဟူေသာအမည္ နာမသာ ထြက္သည္။ က်ဴးယင္၏ တုန္ယင္ေနသည့္ အသံေၾကာင့္ သီက က်ဴးယင္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္သည္။ က်ဴးယင္ကလည္းမ ်က္လံုးဖြင့္ကာ ၾကည့္လာသည္။ သူက ႏႈတ္ခမ္းဖိကိုက္ကာ ေခါင္းျငိမ့္မိသည့္အခါ သီ၏ မ်က္ႏွာတြင္ ၇ွားပါးလွသည့္ အျပံဳးက ေပၚလာသည္။ယခုလို အခ်ိန္တြင္ သီ၏ အျပံဳးဟာ ေတာင့္ခံနိုင္ရန္ ခက္ခဲေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္း၏။က်ဴးယင္၏ လက္ေတြက သီ၏ လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ေတာ့ကာ သူ၏ အရာရာအား သီထံ အပ္ႏွံလိုက္ေတာ့သည္။
" က်ဴးယင္ ....ခ်စ္တယ္"
ထိုေနရာတစ္ခုလံုး ျမဴနက္ေတြႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းသြားသည့္ တခဏတြင္ ၾသရွလြန္းသည့္ သီ၏ နားေထာင္ေကာင္းလြန္းလွေသာ အသံကို တိုးညွင္းစြာ ၾကားလိုက္ရသည္။ သီဟာ တစ္ျပိဳင္ထဲ ကိုယ္ေတြကို လႈပ္၇ွားေစေတာ့၏။ အစိမ္းေရာင္ အလင္းစက္ေတြက ရွက္၇ြံ႕စြာျဖင့္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ အရာရာကို ျမဴနက္ကသာ ၾကီးစိုးေတာ့သည္။ က်ဴးယင္ကေတာ့ သီ၏ လႈပ္၇ွားမႈေတြေၾကာင့္ ယိမ္းထိုးလ်က္သာ......။