Dedicated to Jay Cee Zara
Chapter 28
The time travelers
Buong akala ko'y ang mga mapanlinlang na mga diyosa, ang pitong nasa trono, si Diyosa Eda at ang tumatakbong panahon ang siyang tanging kahaharapin naming magkakapatid, ngunit mukhang nagkamali ako.
Because the past isn't just all about the seven high thrones. Ito man ang siyang puso ng kasaysayan ng Nemetio Spiran, ang bawat detalye nito, maliit man o malaki'y may ambag din sa hinaharap.
Ang bawat nilalang na nakaupo sa pitong trono'y tila isang uri ng punong may napakaraming ugat... mga koneksyon at isa na rito si Quazello.
In our era, vampires are forbidden to dig further about what happened to the seven high thrones. Vampires with high status in the society only had one piece of information, and it is King Clamberge III's greatness.
Ngunit sa kabila ng kakaibang besyong ipinamumulat ng salinlahi ng mga bampira, sa likuran ng bawat leksyon ay ang inaakala nilang katotohanan—na pilit lamang pinaganda upang mapanatiling mataas ang imahe ng mga bampira.
Clamberge III's supposed greatness became a laughing stock of the shattered empire.
Kahit kaming magkakapatid ay hindi pinayuhan ng mga punong konseho na higit na alamin pa ang nakaraan, maging si ama'y ganoon din ang ipinamulat sa kanya. Ngunit masasabi kong hindi mararating ni ama ang walang katapusang paghanga sa kanya ng iba't ibang lahi kung siya'y nabuhay na hinahayaang may nagdidikta sa kanya.
King Thaddeus Leighton Gazellian's stubbornness led to his endless life discoveries. At hindi niya iyon hinayaang manatili lang sa kanya.
Our father led us on this journey. His statue brought us here to realize a lot of things before we finally faced the biggest war in the history of Nemetio Spiran.
I didn't know that little by little, all those unanswered questions that he left as I grew up with his wisdom and puzzles were now starting to get clearer like his hundreds of paintings from afar. At first, it was just a mixture of colors, but as I stepped closer, visions of his masterpieces were overwhelming my eyes.
This is the last mission he had prepared for us. The last mission, where we could find all the answers to his questions.
Nanatiling nagsusukatan ang aming mga tingin ni Albino. He looked like he's about to strangle my neck. But I stood still and continued my façade with this stupid warm smile and light personality.
Ngunit agad rin nawala ang tensyon sa pagitan namin nang muling agawin ng matandang bampira ang atensyon ng lahat.
"Nagkaroon ng kaunting pagbabago sa oras ng pagsisimula ng pagdiriwang." Anunsyo niya.
Saglit kong pinagsalikop ang aking dalawang kamay sa aking likuran at hantaran kong sinilip ang matandang babae sa likuran ni Albino.
"Kung ganoon ay maghihintay pa kami? Hmm..." I said like an idiot weak vampire.
I knew this wouldn't work for some creatures here inside. Mga manananghal man sila mula sa iba't ibang lahi, hindi ito hadlang upang malaman nila ang huwad sa tunay.
Albino Rigidon Quazello is one of them.
But this is one of our father's advice. When you're in a foreign place, try to act like a fool, and observe everything. And when they're about to lure you... show your fangs.
I thought his advice was literal before. We'll hide our identity, and once that we'd discover everything, then we'll reveal that we are vampires. I was young, and think as simple as that. But as I grew up, I'd soon realize that our father's advice was way much deeper than we thought.
I should always remember that King Thaddeus Leighton Gazellian is an adviser that does not give everything on someone's plate. Instead of catering all the answers in the golden plater, he would hide the plate in a complex maze and let us lose track until we find the answers on our own.
My siblings groaned in unison inside our mind link when they witnessed the continuation of my facade.
"Kamahalan, ako'y napapahanga na sa iyong angking pag-arte..." kumento ni Leticia. Hindi na siya nakayakap sa akin, siya'y lumulutang na lamang sa tabi ko habang pinapanuod ang bawat kilos ko.
Saglit lang gumalaw ang itim ng aking mata upang silipin ang aking diyosa.
"You shouldn't distract me, my dear."
She innocently giggled while covering her lips. And I suddenly want to kiss her. Mas lalong yumugyog ang balikat niya nang mabasa ang iniisip ko.
Kahit ang mga kapatid ko ay wala na rin tigil sa pagkukumento sa aking isipan dahil sa napili kong personalidad, ngunit hindi ko na sila inabala pang pansinin. Habang si Albino Quazello ay nanatiling nanunuri ang mga mata sa akin.
"Ganoon na nga." Sagot sa akin ng matandang bampira.
Nagkaroon ng bulungan mula sa iba't ibang grupo ng manananghal. Bakas sa nakararami ang pagtataka at pagtutol ngunit iyon ang nais ng palasyo at wala kaming maggagawa.
Tumango ako ng tatlong beses, saglit na ngumiti bago lumingon sa mga kapatid ko na nasa likuran. Agad bumalik ang natural na ekspresyon sa aking mukha dahilan kung bakit nawala ang ngisi nila at pag-iling.
"Makapaghihintay naman ang ating pananabik sa pagtatanghal, hindi ba?" tanong ko sa mga kapatid ko sa tonong hindi aakalain sa ekspresyon ng mukha ko.
They looked at me awkwardly before they immediately nodded.
Nang sandaling sabay-sabay na silang sumang-ayon, muli akong humarap sa matanda at kay Albino. I smiled at them like an idiot.
Sinabi ng matandang bampira na babalik siya para ianunsyo ang nabagong oras ng pagsisimula at ang tangi lamang naming kailangang gawin ay maghintay.
Masuri muna akong tinitigan muli ni Albino bago niya pinagkrus ang kanyang mga braso at tinalikuran ako.
"Wala pala, e. Walang gawa kay Natad." Natatawang sabi ni Finn sa likuran ko.
Saglit lang nagtama ang mga mata namin ni Finn dahilan kung bakit natuwid siya sa pagkakatayo. Bumuntong hininga ako at piniling bumalik sa may pader at sumandal. Agad sumunod sa akin si Leticia.
"Siguro'y talagang imposible na itago kayong magkakapatid mula sa atensyon. Sa tingin mo kaya'y higit na maganda kung kayo'y pumasok sa palasyo ng hindi magkakasama?"
"Can you think of any way, My Queen?"
Sobrang higpit ng seguridad sa pagdiriwang na ito at ang pagkakakilanlan na lamang bilang manananghal ang naiisip kong tanging paraan.
Kahit si Leticia ay hindi nakasagot sa aking katanungan.
"A sudden change... this isn't their movement, right? Hindi nila direktang hahawakan ang pangyayari sa nakaraan."
Tumango si Leticia. Ibig sabihin ay nangyari na ito mismo sa nakaraan, nagkaroon ng aberya sa oras ng pagtatanghal.
Habang naghihintay ang bawat grupo, ramdam ko ang ilang matang mapagmatiyag na pinapanuod ang kilos naming magkakapatid. I could feel the deep tension.
Sumulyap ako sa lumang orasan na nakasabit sa mataas na parte ng pader, wala pang kalahating oras ang lumilipas ngunit tila kay haba na ng pananatili namin dito.
Naputol lamang ang katahimikan at bulungan sa loob ng silid nang may panibagong pinuno ng isang grupo ang pumagitna sa silid at naglatag ng malaking itim na tela.
"Bakit hindi muna tayo saglit na magsaya bago ang pagtutungali sa entablado?"
He's a werewolf. He comfortably sat on the white cloth and patted it twice to invite others.
"At anong kasihayan ang nais mo, lobo?" tanong ni Albino.
Naglabas ng baraha ang lobo at agad rin niyang inilapag mula sa likuran niya ang isang itim na telang supot, mga ginto.
"Sugal?"
"Hindi naman ilegal ang sugal dito. At walang sinabi ang matandang bampira na bawal tayong magsaya habang naghihintay, hindi ba?" sagot ng lobo.
Nagkaroon muli ng bulungan ang bawat mga grupo. Kung titingnan ang supot ng ginto na siyang inilabas ng lobo, malaking halaga na iyon sa ordinaryong nilalang na katulad nila.
The gold does not particularly attract me, but the card game...
"Inaanyayahan ko ang bawat pinuno ng grupo. Sa isang laro ay hanggang lima lang ang makalalaro. Maaari munang maghintay ang iba."
"Elimination round then?" tanong ko.
Saglit tumaas ang kilay ng lobo sa akin. "Sa tingin ko'y may interesado na..."
I smiled stupidly. "Ang iyong ginto'y higit na umakit sa akin."
My idiot siblings laughed together inside our mind link. Hindi rin nagtagal ay nagsimula na rin maglapitan ang bawat pinuno ng mga grupo, huling nagbigay ng interes si Albino.
"May dala ba tayong ginto?" tanong ni Finn.
"I have." Mabilis na sagot ni Casper. Lumapit siya sa akin at inabot niya sa akin ang isang alahas, saglit kumunot ang noo ko.
"Where did you get this?"
Si Lily ay lumapit na rin sa akin para tingnan ang alahas na ibinigay sa akin ni Casper, saglit nanlaki ang mga mata niya.
"What the hell, Casper? How will Dastan explain this? He's portraying us as a broke group of vampires, and then we'll have that? Kahit sa nakaraan ay hindi ka basta-basta kung may ganyang uri ng bato ang kwintas mo."
"Let me see..." ani ni Evan.
Lumapit na rin si Evan at ganoon din ang ekspresyon ng kanyang mata. He's the most expert in our family in terms of gems and stones. He's the Prince of Prosperity after all. Isama pa ang kakayahan ng puno niyang naglalabas ng kakaibang klase ng mga bato.
"It's not just gold. May halo..." dagdag ni Evan.
Halos magkumpulan na kaming magkakapatid habang nakatitig sa alahas na nasa palad ko.
"Find something else..." maiksing sabi ko.
Si Lily ay nagmadaling tanggalin ang kanyang hikaw. Mabilis niya rin kinuha ang alahas sa palad ko at itinago iyon sa kanyang kasuotan. Huli na nang mapansin namin na kapwa na pala kami pinapanuod ng mga nilalang na naroon sa loob ng silid.
Lily awkwardly smiled at them.
"Paumanhin..."
Hantaran niya rin tinanggal ang purselas niya sa kanyang palapulsuhan at inilahad niya iyon sa akin.
Ang ilan sa kanila'y may mga matang nanunuya, natatawa, ngunit may iba pa rin na hindi kumbinsido.
Dalawa na ang nakaupo sa itim na tela na kapwa may supot ng ginto, sumunod na rin ako at inilagay ko roon ang kwintas at hikaw ni Lily. Hindi rin nagtagal ay may tatlo pang pinuno ang naupo.
Nanatiling nakatayo si Quazello, nakakrus ang mga braso at piniling hindi sumali sa unang laro.
Lobo, bampira, babaeng babaylan, satyr at taong dagat ang ngayo'y nakabilog sa tela.
"Nakapagtatakang tila kay gaganda ng kalidad ng inyong kasuotan ngunit kinulang kayo sa ginto..." kumento sa akin ng babaeng babaylan.
Nagkibit balikat ako habang ipinamamahagi na ng lobo ang baraha.
"Hindi ko na kailangan ng maraming ginto. Mapapasaakin din ang lahat ng nasa supot n'yo." I said casually.
Napuno ng tawanan ang buong silid. I blinked twice like a fool. Ilang beses pa akong lumingon sa paligid na parang hindi ko naiintindihan kung bakit sila tumawang lahat sa sinabi ko.
So, I smiled at them. A different kind of smile that they haven't witnessed yet.
"Hindi ako nagbibiro, mga kaibigan."
Nang sandaling sabihin ko iyon ay sinimulan ko nang kunin ang mga baraha sa lapag. Habang nanatiling nasa likuran ko ang mga kapatid ko.
Isa pang babaylan ang nag-anunsyo na siya mismo ang maniniguro na walang mangyayaring dayaan. Nanatiling nasa tabi ko si Leticia.
"Hindi ako pamilyar sa ganyang laro..."
"It's just a usual card game, Leticia..."
"Ngunit hindi kita minsan nakita na naglaro ng baraha, ang tanging naalala kong laro ay iyong kasali ang reyna."
I felt the hesitation of her voice when she mentioned my mother.
"Our father introduced us to every card game, Leticia." At kahit kailan ay hindi pa ako nanalo sa mga larong kami'y magkatunggali.
I could still remember when I asked him about the identity of someone who successfully beaten him on chess. Napaisip pa ako kung bakit ko itinanong ang bagay na iyon.
Of course, every king's weakness is his Queen.
But I don't think my father let my mom wins in every battle of wits they had.
Talo lang talaga siya.
Huli na nang mapansin ko na saglit akong napangisi at napailing. Hindi ko mapigilan ang sarili kong isipin si ama sa bawat yugto ng paglalakbay na ito. It's just that our every movement and encounter remind me of him.
He left traces.
Anong kasagutan ama? Hanggang saan?
Why do I have this feeling of mixture of relief and fear?
Bukod ba sa iyong kamatayan at sa iyong ipinaglalaban ay may mga bagay pa rin kaming dapat malaman?
Our world. Nemitio Spiran is too big... but I didn't know that every root has this deep connection with us, Gazellians.
Nakailang tapon kami ng mga baraha at nanatili akong tahimik sa bawat pagbabago ng sitwasyon ng laro.
And when I saw the triumph from some faces. I threw my ace card that made everyone gasp.
Sina Evan at Finn na mismo ang masiglang umikot sa itim na tela at kinolekta ang mga ginto ng kalaban. Nanunuya ang mga mukha nila. The usual idiots.
I was about to gather all the cards for the next round, when I saw familiar figures at the small space of the open door.
Saglit na nagtama ang mga mata namin ng babae bago siya sinundan ng pigura ng isang lalaki.
The woman still reflects as the wicked vampire with full of knowledge, and the man has the familiar tied hair.