Νικόλας Γουάτσον POV:
"Για που;"
Μου είπε η Μαίρα καθαρίζοντας τον λαιμό της καθώς σηκώθηκε στα πόδια της και με κοίταζε ύποπτα. Περπάτησα γυμνός μέχρι το γραφείο μου και πήρα ένα τσιγάρο.
"Νομίζω ότι η μητέρα μου θέλει να αγοράσει μερικά πράγματα για το μωρό υποθέτω. Απλά βιάσου."
"Αλλά είμαι εξουθενωμένη."
"Αλήθεια; Μπορώ να το δω. συμπτώματα εγκυμοσύνης γλυκιά μου."
Χασκογέλασα λίγα και της απάντησα καθώς κοίταζα το γυμνό κορμί της. Τότε σήκωσα τα φρύδια μου και της πέταξα ρούχα ώστε να ντυθεί. Δεν επρόκειτο να της επιτρέψω να μου πει όχι. Σοβαρά τώρα, αν δεν είχε υψώσει τον κώλο της και δεν με παρακαλούσε τόσο θα μπορούσα να την σκοτώσω που με εξαπάτησε. Αλλά για καλή της τύχη σέβομαι την μητέρα μου και εκείνη μου είπε καθαρά να μην της πω τίποτα για τώρα. Πήγα στην ντουλάπα πήρα ένα ωραίο κουστούμι όπως συνήθιζα και μερικά λεπτά αργότερα ήμουν έτοιμος.
"Είσαι έτοιμη;"
"Ναι, μωρό μου."
Έγνεψα καταφατικά καθώς ήρθε πιο κοντά κα έβαλε τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου. Εγώ συνέχιζα το θέατρο έτσι της έδωσα δήθεν ένα φίλη στο μέτωπο και της έκλεισα το μάτι.
"Λοιπόν, ας φύγουμε."
Κατεβήκαμε χέρι χέρι τις σκάλες αλλά στην πραγματικότητα ήμουν πολύ θυμωμένος. Προσπαθούσα τόσο να συγκρατηθώ. Η μητέρα μου μας κοίταξε και ήρθε κοντά μου δίνοντας μου ένα χαρτάκι.
"Μητέρα είμαστε έτοιμοι."
"Και εγώ. Θέλω να πάμε πρώτα σε αυτό το εστιατόριο. Ορίστε η διεύθυνση."
"Εντάξει."
Της ανεβοκατέβασα το κεφάλι μου δείχνοντας της ότι όλα είναι εντάξει. Είναι η ζωή μου και θα μπορούσα να πεθάνω για την ασφάλεια της. Για τα αδέρφια μου και τον πατέρα μου επίσης. Απλά από τα μάτια μου κατάλαβε τι είχε ανακαλύψει και τι συνέβαινε με μένα και από τα μάτια της μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε αλλά δεν ήμουν σίγουρος για την συνέχεια. Έβαζα την ζωή μου και την άφηνα στα χέρια της. Μου έδωσε ζωή και δεν θα την καταστρέψει ποτέ.
Μόλις μπήκαμε στο αμάξι και προσπάθησα να διαβάσω ο όνομα του εστιατορίου δυνατά και ξαφνικά η Μαίρα ούρλιαξε σοκαρισμένη.
"Όχι! Όχι αυτό."
Τσαλάκωσα το χαρτάκι στα χέρια μου από την ένταση και καθώς είχα φτάσει στα όρια του θυμού μου. Πήρα μια βαθιά αναπνοή και την ρώτησα με ένα ικετευτικό τόνο καθώς την κοίταζα από τον καθρέπτη.
"Γιατί Μαίρα; Έχεις κανένα πρόβλημα με αυτό!"
"Όχι, απλά είναι ένα βαρετό μέρος."
Την έβλεπα να τρέμει και απλός τι άφησα να περάσει αυτή την φορά και μετά από μερικά λεπτά φτάσαμε σε εκείνο το μέρος. Πάρκαρα το αμάξι μου στην μπροστινή πόρτα και έδωσα στον πορτιέρη τα κλειδιά του αυτοκινήτου.
Σήκωσα τα φρύδια μου και κοίταξα την Μαίρα με θανατηφόρο βλέμμα και της μουρμουρισά ενώ εκείνη είχε το κεφάλι της κάτω στο πάτωμα.
"Αλήθεια; Είναι το γαμημένα ωραίο και ακριβό πως μπορούσες και έτρωγες εδώ;"
"Αμμμ....."
"Κατάλαβα, απλά ας πάμε και βουλωσέ το στόμα σου."
Έσφιξα την γροθιά μου πάνω στο καρπό της και τη έσπρωξα μέσα. Σοβαρά φαινόταν τόσο γαμημένα ακριβό και εκείνη ήταν τόσο φτωχή και με ένα πολύ φτωχό φόντο από πίσω της οικογένειας της. Με το ζόρι έτρωγαν 2 γεύματα την ημέρα! Αυτό ήταν κάτι ύποπτο αλλά υποθέτω ότι ο κώλος της ίσως το εξηγεί αυτό.
Η μητέρα μου έψαχνε κάτι σιωπηλά άλλα δεν ήξερα τι με περίμενε ή μας περίμενε.
Τι ψάχνει η μητέρα του Νικόλας;
Η Μαίρα τι φοβάται και δεν ήθελε να πάει εκεί;
Μήπως κάτι άσχημο κρύβει;
Όλα στην συνέχεια του