នៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកក្នុងមន្ទីពេទ្យពាក់កណ្ដាល
អាធ្រាត មនុស្សគ្រប់គ្នាកំពុងតែគេងលង់លក់លើក
លែងតែគ្រូពេទ្យដែលត្រូវប្រចាំការតែប៉ុណ្ណោះ តែសុខៗTaehyungក៏បើកភ្នែកឡើងព្រឹមៗប្រើដៃ
អង្អែលលើពោះខ្លួនឯងតិចៗពេលមានអារម្មណ៍ថា
ឈឺក្នុងពោះខុសពីធម្មតា រួចសម្លឹងមើលទៅរាងក្រាស់ដែលគេងនៅលើសាឡុង តែក៏មិនបានហៅ
JungKookដែរ ព្រោះគិតថាគ្រាន់តែឈឺធម្មតាៗ
« អូ៎យយយ... » បបូរមាត់តូចថ្ងូរឡើងដោយភាព
ឈឺចាប់ ពេលដែលកាន់តែឈឺខ្លាំងទៅៗរហូតគេ
ទ្រាំលែងបានបង្ហូរទឹកភ្នែកចេញមក
« ថេយ៍!! កើតអី?» គ្រាន់តែឮសម្លេងស្រែកយំរបស់Taehyungភ្លាម JungKookក៏ភ្ញាក់ព្រើតងើបឡើងដើម្បីមកមើលគេ
« ឈ-ឈឺ...ឈឺពោះណាស់ »Taehyungលូកដៃ
ទៅទាញដៃរបស់នាយក៏ក្ដាប់ជាប់យ៉ាងណែន
« ឈឺពោះ? ចាំបន្តិចសិន ចាំបងទៅហៅពេទ្យ»
រាងក្រាស់បើកភ្នែកធំស្លាស្លន់រួចប្រញាប់រត់ទៅតាម
គ្រូពេទ្យមក។
មិនយូរប៉ុន្មានគ្រូពេទ្យក៏បានមកដល់រួចរៀបចំ
សម្រាលតាមការវះកាត់ព្រោះដូចដែរដឹងហើយថា
Taehyungគឺជាមនុស្សប្រុសនោះអី។
ជាងពីរម៉ោងកន្លងផុតទៅនៅមិនទាន់រួចរាល់នៅ
ឡើយ ពីរមួយនាទីទៅមួយនាទីកាន់តែយូរឡើងៗ
សម្រាប់អ្នកដែលកំពុងរង់ចាំនៅខាងក្រៅ។
JungKookនៅអង្គុយជាមួយម៉ាក់និងប្អូនប្រុសរបស់
គេរង់ចាំសមាជិកថ្មីដែលកំពុងតែកើតចេញមក។
« យ៉ាងម៉េចហើយ? ស្ងាត់ម្ល៉េះ?» អ្នកស្រីJeonងាក
មុខទៅសួរកូនប្រុសដែលកំពុងតែអង្គុយយ៉ាងស្ងៀម
មិនជ្រួលច្របល់ ដូចអ្នកជាអនាគតលោកប៉ាផ្សេងទៀតដែលគាត់ធ្លាប់ឃើញ
« មិនអីទេម៉ាក់ តែថាខ្ញុំបារម្ភពីថេយ៍និងកូនណាស់!»
JungKookនិយាយរួចសម្លឹងទៅកាន់ទ្វារបន្ទប់
សម្រាលដែលកំពុងតែបិទ ឃើញគេស្ងាត់ៗបែបនេះ
ទេតែក្នុងចិត្តគេភ័យណាស់ ហើយក៏រំភើបណាស់ដែរ
បេះដូចលោតឌុកដាក់មិនឈប់ នេះមែនទេអារម្មណ៍
របស់មនុស្សដែលកំពុងតែក្លាយជាលោកប៉ារបស់គេ
នោះ??
SKIP
នៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកមួយឮតែសម្លេងអ៊ូអរមិនឈប់
ស្របពេលដែលTaehyungកំពុងតែសន្លប់មិនទាន់
ដឹងខ្លួននៅឡើយ ដោយសារការវះកាត់។
« មើលចុះមុខគួរឲ្យស្អប់ណាស់!!»Mrs.Jeon
សម្លឹងមើលចៅប្រុសតូចរបស់គាត់ដែលកំពុងត្រូវ
JungKookបីទាំងស្នាមញញឹម
« មុខដូចបងប្រុសខ្លាំងណាស់ មានតែភ្នែកនិងច្រមុះ
ទេដែលកាត់រកបងថ្លៃនោះ!»JongKi
« មែនហើយ » JungKookញញឹមរួចយកកូនទៅ
ដាក់លើគ្រែតូចក្បែរTaehyungដែលមានរបាំងបាំង
ជុំវិញការពារកុំឲ្យធ្លាក់ មើលចុះកូនគេឆ្លាតណាស់
មិនសូវយំទេ លួងបីចុះឡើងតែបន្តិចក៏គេងលក់វិញ
បាត់ទៅហើយ
« ឯងចង់ដាក់ឈ្មោះគេថាម៉េច?»Mrs.Jeon
« រឿងនេះ ខ្ញុំថាចាំឲ្យTaeជាអ្នកដាក់ឈ្មោះឲ្យកូន
វិញល្អជាង» JungKook
« ខ្ញុំថាម៉ាក់ទៅសម្រាកនៅផ្ទះវិញទៅ ទីនេះទុកឲ្យខ្ញុំ
នៅមើលបានហើយ» រាងក្រាស់ងាកទៅមើល
នាឡិកាដែលព្យួរនៅលើជញ្ជាំងមុននិងងាកមកប្រាប់
ម៉ាក់របស់គេ ព្រោះឥឡូវម៉ោង3ភ្លឺហើយ
« ហ្ហឹម អញ្ចឹងម៉ាក់ទៅវិញសិនហើយ ចាំថ្ងៃស្អែកម៉ាក់
និងមកម្ដងទៀត» Mrs.Jeon
« បាទ!! » នាយតាមសម្លឹងរហូតគាត់ចេញទៅបាត់
រួចដើរមកថើបថ្ពាល់រាងតូចមួយខ្សឺត ហើយដាក់ខ្លួន
គេនៅលើសាឡុងក្បែរនោះដូចគ្នា
<< មួយម៉ោងក្រោយមក >>
ង៉ាៗៗ ~~~
សម្លេងទារកស្រែកយំបន្លឺឡើងឥតឈប់ខណៈពេល
ដែលអ្នកជាឪពុកកំពុងតែបីកូនដើម្បីលួងឲ្យគេបាត់យំ
« អា៎ៗៗ បាត់យំទៅណាកូនប៉ា ប្រយ័ត្នAppaភ្ញាក់»
JungKookទះគូទកូនតូចរបស់គេតិចៗ រួចនិយាយ
ជាមួយកូន
«ហ្ហឹមមJung..!!» Taehyungបើកភ្នែកឡើងតិចៗ
រួចងាកទៅមើលប្ដីដែលកំពុងតែដើរចុះឡើងបីកូន
« Taeអូនភ្ញាក់ហើយឬ?» JungKook
« ឲ្យកូនមកអូនមក » រាងតូចថារួចJungKookក៏បី
កូនទុកឲ្យTaehyungជាអ្នកបីម្ដង
« កូនសម្លាញ់... » Taehyungញញឹមសម្លឹងមើល
ដំណក់ឈាមតូចដែលគេខំពរពោះ ពេលនេះក៏បាន
បីនៅក្នុងដៃហើយ មើលចុះមុខគេគួរឲ្យស្រឡាញ់ដូចជាJungKookខ្លាំងណាស់
« បងទៅឆុងទឹកដោះគោឲ្យកូនមក មើលទៅ
ប្រហែលជាគេឃ្លានហើយ តែកុំយកកំប៉ុងធំពេក»
រាងតូចងាកទៅនិយាយជាមួយJungKook ទើបនាយ
ប្រញាប់ទៅរៀបចំ ព្រោះមានរបស់គ្រប់សព្វទុកក្នុង
បន្ទប់សម្រាប់ប្រើប្រាស់អស់ទៅហើយ
ប្រហែលជា3~4នាទីក្រោយមកJungKookក៏ដើរ
មកវិញជាមួយទឹកដោះគោសម្រាប់ទារកនៅក្នុងដៃ
រួចហុចទៅឲ្យរាងតូច Taehyungក៏យកមកបញ្ចុកកូន
« គេឃ្លានពិតមែនហើយ...» រាងក្រាស់ទាញកៅអី
រួចដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែរគ្រែសម្លឹងមើលកូនតូចនៅក្នុង
ដៃប្រពន្ធដែលកំពុងតែបឺតទឹកគោយក បឺតយកៗ
ហាក់ដូចជាឃ្លានណាស់អញ្ចឹង
« បើកូនយំលួងមិនបាត់ ហេតុផលគឺគេឃ្លាន គេងមិនលក់ ឬក៏រមាស់ត្រង់ណាមួយ»Taehyung
« ម៉េចក៏អូនដឹង?»JungKook
« ម៉ាក់ប្រាប់ » Taehyung
« មែនហើយ អូនចង់ដាក់ឈ្មោះកូនថាម៉េច? បងតាមអូន» JungKook
« អឹមម...Hyung..Wonល្អទេ?» Taehyung
« ពិរោះណាស់ Jeon HyungWonកូនប៉ា!!»
រាងក្រាស់និយាយទាំងញញឹមមិនឈប់ លើកដំបូង
ហើយដែលត្រូវមកអង្គុយមើលថែក្មេងមិនបានគេង
បែបនេះ តែគេក៏សប្បាយចិត្ត
<< NEXT DAY ✨ >>
ប្រហែលជាព្រឹកបន្តិចJungKookក៏ទៅធ្វើការវិញ
ព្រោះមានការងារបន្ទាន់ គេក៏មិនចង់ទៅដែរតែTae
ប្រាប់ថាគេអាចមើលកូនខ្លួនឯងបាន ទើបនាយ
ប្រញាប់ទៅធ្វើការងារឲ្យរួចហើយមកវិញ ថែមទាំង
ឆ្លៀតចូលទិញខេកដែលរាងតូចចូលចិត្តមកទៀតផង
<< ក្រាក >>
« នោះគេមកវិញល្មម» Taehyungញញឹមសម្លឹង
ទៅJungKookនិយាយទៅកាន់Jimin ព្រោះនាយ
មកមើលគេមុននេះឯង
« មកធ្វើស្អី?» សម្លេងគម្រោះគម្រើយរបស់រាងក្រាស់បន្លឺឡើង នាយនិយាយទាំងមុខក្រញូវសម្លឹងមើលWonieតូចរបស់គេដែលកំពុងត្រូវJiminបី
រួចដាក់នំដែលទិញមកនោះដាក់ទុកនៅម្ខាង
« យើងមកមើលក្មួយផងមិនបានឬ?»Jimin
« ក្មួយ? គ្រួសារយើងជាប់សាច់ឈាមជាមួយឯង
តាំងពីពេលណា?» JungKook
« Jung!! » រាងតូចហៅនាយទាំងក្រហឹមតិចៗ
បែបបញ្ជាក់ថាឲ្យឈប់និយាយបែបនេះ
« យើងនិងឯងមិនមែនជាមិត្តទៀតទេ មិនបានស្គាល់
គ្នាទៀតទេ» JungKook
« អត់ៗទៅ យើងមកក្នុងនាមជាមិត្តរបស់Taehyung
តើ! ទើស?» Jimin
« មិនបានហៅផង មកធ្វើអី? » JungKook
« វាស្អីឯង? ខឹងយើងមិនទាន់បាត់ទេឬ? យើងទេ
គួរតែខឹងឯងនោះ អាលោកJeon!»Jimin
« ឆើសស »
« ធ្វើឪគេហើយ នៅចរឹកដូចក្មេងទៀត»Jimin
« ឲ្យកូនមកយើងមក » រាងក្រាស់ដើរទៅទាញកូន
ពីដៃរបស់អ្នកជាមិត្ត...អតីតមិត្តយកមកបីវិញ
« សូមទោសជំនួសគេផង យូរៗមិនសូវគ្រប់តែបែបនេះទេ»Taehyungសើចហើយពួកគេក៏នៅ
អង្គុយនិយាយគ្នាដោយមានJungKookអង្គុយមើល
ប្រាំថ្ងៃក្រោយមករាងតូចក៏ចេញពីមន្ទីពេទ្យវិញ
សម្រាកនៅផ្ទះដោយមានការមើលថែពីម្ដាយក្មេក
និងប្ដីជារឿយៗ ប៉ុន្តែមួយរយៈនេះJungKookតែងតែ
រវល់រហូត នាយតែងតែមកផ្ទះយប់ជ្រៅ ពេលខ្លះនៅ
គេងសុខៗនាយក៏ងើបទៅក្រៅបាត់ក៏មានដែរ។
« បងសម្លាញ់ បងមិនទៅផ្ទះទេឬ?» Jessicaដែល
កំពុងតែគេងកើយទ្រូងJungKookដោយរាងកាយ
អាក្រាតបន្ទាប់ពីធ្វើរឿងលើគ្រែជាមួយគ្នានោះក៏
និយាយឡើង ព្រោះនាយនៅជាមួយនាងតាំងពីព្រឹក
មកម្ល៉េះ
« យប់នេះបងគេងនៅទីនេះ!»JungKook
« ចុះប្រពន្ធបងនោះ? គេមិនថាអីទេឬ?»Jessica
« គេមិនថាអ្វីទេ » នាយនិយាយធ្វើហីៗ ព្រោះអី?
ព្រោះនាយប្រាប់Taeរួចហើយថានាយទៅតាមខេត្ត
អញ្ចឹងទោះនាយចង់សម្ងំនៅទីនេះប៉ុន្មានថ្ងៃក៏បានដែរ
វាអាស្រ័យលើចិត្តនាយថាចង់នៅ ឬចង់ទៅផ្ទះវិញ
« អញ្ចឹង...យើងចាប់ផ្ដើមទៅល្អទេ?» ស្រីស្រស់
ញញឹមដោយការពេញចិត្ត មុននិងចាប់ផ្ដើមសង្រ្គាម
លើគ្រែម្ដងទៀតជាមួយJungKook។
TO BE CONTINUED