— იდიოტო ამდენი ხანი სად ჯანდაბაში გდიხარ.... — კარზე ვაბრახუნებ და ვცდილობ როგორმე გავაგონო ხმა...
—შენ თუ არ დაგაკლა დამაცადე...— თან კოდს ვწერ და კარს რაც შეიძლება სწრაფად და ძლიერად ვაღებ...—სრული იდიოტი ხარ მოკვდი თუ რა ჯანდაბაა— ვსაუბრობ და თან მისაღებში შევვარდი... რადგან არავინ დამხვდა საძინებელში შევედი... მთელი სახლი მოვიარე... მაგრამ რადგინდა... სრული სიცარიელე— გადაღებაზე იქნება...— ჩავილაპარაკე... მისაღებში ტელევიზორი ჩავრთე და მდივანზე დავჯექი...
დაახლოებით 30 ჭუთი ვიჯექი და ველოდებოდი...
უკვე წასვლას ვაპირებდი როდესაც კარის ხმა გავიგე... ფეხზე ავდექი და მისაღებისკენ წავედი... და ჰოპლააა რას ვხედავ... ჯუნა და ჯეი... ისე ჩაკრულები იყვნენ ერთმანეთთან და პროშნაობდნენ რო გული რამის ამერია...
— შეიძლება გავიგო აქ რა ხდება?...— მოულოდნელიბისგან შეშინდნენ...
ჯეი— ჯიჯი მე... იცი... ჩვენ...— ბურდღუნი დაიწყო
— რას მებურდღუნები...
ჯუნა— რას დაგვადექი პირზე რაიყო... ვერ უნდა მიხვდე რო შევრიგდით?...— მობეზრებულად მიპასუხა ამ ბოზმა და ჯეის ხელი ჩაკიდა...
— შენ ჩუმად... ჯეი არ ამიხსნი სიტუაციას... წარმოიდგინე რამხელა გაურკვევლობაში ვარ როდესაც შენ გხედავ ყოფილთან ტუჩებით ჩაფსკვნილს... თან ადამიანთან რომლის გამოც მთელი ექვსი თქვე დეპრესიაში იყავი... ან რამდენი ხანია ერთად ხართ...
ჯეი— უკვე 3 თვეა... არ მინდოდა ამის თქმა...
— რატომ?...
ჯეი— ჯიჯი უბრალოდ არ მინდოდა... და სულ ესაა... შენ ის მითხარი აქ რატომ ხარ ამდროს...— რაღაცნაირად გული დამწყდა ეს რო მითხრა... მასთან მისასვლელად მიზეზი არასდროს იყო საჭირო და ეხლა დამჭირდა... გაგიჟება შეიძლება...
— შუგამ მითხრა გეძებდაო... ვიფიქრე ინერვიულებსთქო და რო გირეკავდი არ აიღე... ამიტომაც მოსვლა გადავწყვიტე... და ნერვიულობის არც არაფერი გეტყობა... კაი ახლა წავალ... აღარ მოგაცდენთ...
ჯუნა— რაო ბოზო გული დაგწყდა?...— მითხრა და ჩაიცინა
— და ამას მეუბნება ათასი კაცის ნათრევი?...— ჩავიცინე და მკვეთრი მზერა მივაპყარი... ცოტახანში კი ლოყაზე წვა ვიგრძენი...
ჯეი— არ გაბედო და ჩემს გოგოს ესე მიმართო...
— სულ გამოსირებულხარ...— მისაღებში გავედი... ჩანდა ავიღე და წასვლა დავაპირე... როდესაც ხელი დამიჭირა...
ჯეი— შეგიძლია სახლის კოდი დაივიწყო... ან არ გინდა ისედაც შეცვლას ვაპირებ...
ამაზე კი ჩამეცინა თან რა მწარედი... მას მივუტრიალდი და წარბშეუტოკავად ვუთხარი
— შენ კი შეგიძლია ჩემი ნომერი... სახელი და ის ყველაფერი დაივიწყო რაც კი ოდესმე ერთად გადაგვიტანია... უკვე მეზიზღები... სულით ხორცამდე მეზიზღები... ესე რამ შეგცვალა არვიცი... მაგრამ ერთს გეტყვი ამას არასდროს დაგივიწყებ... წარმატებები ცხოვრებაში...— ხელი მძიმედ გავაქნევინე და სახლიდან გავედი...
მანქანაში ჩავჯექი და სანაპოროსკენ წავედი... იქ სადაც ხშირად დავდივარ გაურკვევლობაში მყოფი... ეს საღამოს სიწყნარე კი საშუალებას მაძლევს ფიქრებს გზა გავუკვალო... არვიცი ჯეის რა ეტაკა ესე უცბად... ან ხელი რატომ აღმართა ჩემზე... ეს ცხოვრებაში პირველად მოხდა... ბევრჯერ გვიკამათია და გვიჩხუბია მაგრამ... ესეთი რამ არასდროს მომხდარა... ჩხუბისას რაც არუნდა დამნაშავე ვყოფილიყავი ყოველთვის მაძლევდა უფლებას მისთვის დამერტყა... რადგან გული დამემშვიდებინა... მაგრამ დღეს სრულიად უმიზეზოდ ვიღაც წუნკალის გამო ჩემზე ხელი აღმართა... ეს როგორ უნდა ვაპატიო...
უკვე ძალიან გვიანი იყო და ქუჩებიც დაცარიელებულიყო...
— უჰჰმმ... უკვე 2 საათი გამხდარა...— ამოვიხვნეშე და ხელებგადაჯვარედინებული პატარა ხის ხიდზე დავდექი... თვალები დავხუჭე და ფიქრი დავიწყე თუ რამოხდება შემდეგ... როდესაც ამ პიროვნებას ჩემი ცხოვრებიდან გავაქრობ... არ იფიქროთ რომ ამისგამო დეპრესიაში ჩავვარდები ან რაიმე სტრესი სისულელეები... მართალია გულდასაწყვეტია როდესაც მთელი 20 წელია მეგობრობ ადამიანთან და წამებში ქრება... მაგრამ მე არ ვარ გულჩვილი რო შევიმჩნიო...
ფიქრებს მოვწყდი და იქვე ახლოს მყოფ სასტუმროში წავედი... დორმში მისვლა არ მინდოდა ასე გვიან...
?— მოგესალმებით რით შემიძლია დაგეხმაროთ?...
— გამარჯობა... ნომრის აღება მინდა 1 ღამით...
?— დიახ ახლავე... აი ინებეთ... 213-ე ნომერი მეორე სართილზე— გასაღები გადმომცა და ხელით ლიფტისკენ მიმინიშნა...
—აიშ როგორ დავიღალე...— საწოლზე მოწყვეტით დავეცი და თვალები დავხუჭე...
ცოტახანში წყალი გადავივლე და ფუმფულა საწოლში ჩავწექი...
*დილით*
— ვინ ჯანდაბა ხარ ამოწყდი ერთდღეს...— ვჩხუბობ თვალებ დახუჭული და მომჩხავნე ტელეფონს ხელით ვეძებ...— ვის გაუგია ამდროს რეკვააააააა?— ტელეფონი ავიღე და დაუხედავად ვუპასუხე...— ვინ ჯანდაბა ხარ?... არიცი რომ ადამიანი დილის...— ტელეფონს დავხედე— შუადღის 3-ზე არ უნდა გააღვიძო?... მშობლებმა არ გასწავლეს?...
?— ქალბატონი მინ ჯივონი ბრძამდებით?...— მკვეთრად შესამჩნევი ბოხი ხმით გამომძახა ვიღაცამ...
— ვინ ჯანდაბა ხარ...
?— როგორც მივხვდი სწორად ვრეკავ... დილის 9 საათზე დაჯავშნილი გქონდათ შეხვედრა კონპანიაში... თქვენ კი არ გამოცხადდით... ამიტომაც გიკავშირდებით...
— მერე დილის ცხრაზე თუ იყო შეხვედრა სამზე რატო მირეკავ...
?— დაგვიანების მაქსიმუმი 6 საათი გქონდათ... ამიტომაც გიკავშირდებით... ამიტომაც გთხოვთ რომ ხვალ დილის 9 საათზე მოვრძანდეთ კომპანიაში... უფრო დაკონკრეტებული და ზოგადი ცნობები გუშინ უკვე გამოგიგზავნეთ ელფოსტაზე... დიდიალბათობით არ გინახავთ...
— კი ეგრეა... კარგი ხვალ 9-ზე მოვალ და სად უნდა მოვიდე ეგ მაინც მითხარით...
?— რაც მთავარი იყო გითხარით... დანარჩენს ელფოსტაზე მიღებული შეტყობინებით გაარკვევთ...
—უზრდელი... როგორ გამითიშა...
ძლივს წამოვზოზინდი... გავიზმორე და საჭირო ოთახში გავედი... მოვწესრიგდი და ისევ უკან დავბრუნდი...
—აი აიღეთ...— მიმღებს ოთახის საფასური გადავუხადე და წამოვედი...
ტაქსიში ჩავჯექი და დორმში წავედი... დიდად არ მინდოდა იქ მისვლა მაგრამ ხო უნდა გამეგო ხვალ სად მივდივარ... ტელეფონში ელფოსტა არ მაქვს არ მიყვარს ზედმეტი შეტყობინებები ამიტომაც კომპიუტერში ვწერ და იქ საჭიროების შემთხვევაში ვხსნი...
—მოვედი...— კარის შეღებისთანავე დავიძახე... ფეხზე გავიხადე და მისაღებში გავედი... როგორც ყოველთვის მოლოდინი გამართლდა და არავინ დამხვდა...
ოთახში ავირბინე და ტანსაცმლის გამოცვლა დავიწყე... უკვე თეთრეულის ამარა ვიყავი როდესაც სააბაზანოს კარი გაიღო და იქიდან წელზემოთ ტიტველი... უსექსუალურესობა ჯონგუქი გამოვიდა... ნეტა განახათ რა ძუძუ😋... რა კუნთი😋... იიფფ ჩასაყლაპია ეს იდიოტი🥵... უეცრად კი ვიგრძენი როგორ გამჭვალა გულის არეში... არვიცი ეს რაიყო მაგრამ კარგი გრძნობა ნამდვილად არა
— აააააა... შენ სულ გამოშტერდიი?...— ტანსაცმელებით სხეულის დაფარვა ვცადე და იმ იდიოტის რეაქციას დავაკვირდი...
ჯკ— მაპატიე მემეგონა სახლში არიქნებოდი... ბოდიში ეხლავე გავალ აქედან... —თვალს არ მაშირებდა... თან ფართხალი და ხელების ჰაერში ქნევა დაიწყო...
— იდიოტო თვალები დახუჭე და დროზე გაეთრიე აქედან— ვუყვირე და ვცდილობ როგორღაც გავაგდო...
ჯკ— თვალები რო დავხუჭი როგორღა გავალ ოთახიდან...
— არვიცი როგორც გინდა ისე მოიქეცი ოღონდ აქედან გადიი...— ვწიკვინებ და უკვე იმ დონემდე ვარ რამე ვესროლო და გავთიშო...
ჯკ— კარგი ვცდი— თვალები დახუჭა და ხელების ფართხალით სიარული დაიწყო...
— მოიცადე მანდ...
ჯკ— ვაიმეე...— დეკორაციულ თაროს თავი მიარტყა და ხელით კედელს დაეტრდნო...
— ხო დაგიძახე მოიცადეთქო...— რა უტვინო ხარ...
ჯკ— თავრუ მეხვევა რადროს ეგაა...
— თვალები არ გაახილო გადავიცმევ...— უცბად ჩავიცვი და მასთან მივედი რო საწოლამდე მიმეყვანა...— თავს როგორ გრძნობ
ჯკ— თავბრუ მეხვევა...
— წავალ ყინულებს მოვიტან კოპი გადევს...— სამზარეულოში გავიქეცი ყინულები ავიღე და ოთახში დავბრუნდი...— გაწიე ხელი დაგადებ... ესეთი შტერი როგორ ხარ...— სიცილი ამიტყდა ამ ამბის გახსენებაზე...
ჯკ— აბა შენ გასულიყავი ოთახიდან თვალდახუჭული როგორი იქნებოდა...
— არა მაინც ვერ ვიგებ რა გინდოდა ჩემს სააბაზანოში...
ჯკ— ჩვენ 3 საერთო სააბაზანო გვაქვს და აქედან არცერთში არ მოდის წყალი... მენეჯერს დავურეკე და თქვა რო რადგან საერთო იყო 1 მილი თუ ტაღაც ჯანდაბა ყოფს და მანდაა რაღაც შეფერხება... შენ კიდე ცალკე გაქვს და რო ვნახე პრობლემა არ ქონდა მშვენიერი წყალი მოდიოდა... ამიტომაც ვიფიქრე რადგან გუშინ ჯეისთან დარჩი ესე ადრე არ მოხვიდოდი და სარგებლობა გადავწყვიტე...
ჯეის ხსენებისას სახე მომეღუშა და სიბრაზე მომაწვა...
— კარგი არაუშავს...
ჯკ— რამე გჭირს?... რაღაც მოიღუშე... თუ რამე ცუდად ვთქვი მაპატიე უბრალოდ ის მოგიყევი რაც იყო...
— არა არაფერია უბრალოდ მე და ჯეის უთანხმოება მოგვივიდა... კარგი ისეთი არაფერია დაივიწყე...
ჯკ— მიდი თუ გინდა მომიყევი...
— მოდი სხვადროს იყოს... ისე ბიჭები სადარიან... წინაზე ჰობი იყო მარტო მოსული ეხლა შენ... რას დადიხართ...
ჯკ— მე მაგათზე ადრე მოვრჩი სამუშაოს და წამოვედი...
— აჰამ გასაგებია... ხო და ეხლა გირჩევნია წახვიდე და ჩაიცვა თორე მაგ შენს სხეულს ცუდად ვუყურებ...— ეშმაკურად გავხედე... მან კი უნებურად სხეულზე ხელები აიფარა...
ჯკ— პატარა გარყვნილო...
— ხო და სანამ ეს პატარა გარყვნილი შენთან მოსულა და ერთი კარგად მოურტყია იქამდე ძუძგე აქედან გაიძვერა...— ჩავიცინე და ისიც ამყვა...
ჯკ— კარგი წავედი... და მადლობა კიდევ ერთხელ😉...— თვალი ჩამიკრა და ოთახიდან გაცუნცულდა... უეცრად კი კარი შემოაღო— ისე მაგარი ტანი გაქვს...— კოცნა გამომიგზავნა და სიცილით გავარდა
— იაა იდიოტო... მაგ თვალს ამოგთხრი... ოქეი აბა ვნახოთ ჩვენი ელფოსტა...— საწოლიდან წამოვფრინდი და კომპიუტერის მაგიდასთან დავჯექი...— ჰოი საოცრებავ— აა ძმაო ბედი რააა... მე უნდა ვთქვა ბედი მაქვსთქო... ზუსტად იქ მოვხვდი სადაც მინდოდა...— ჩემი დედავატირე... შე პუტანკა რა ბედი გაქვს... იგრიალე ჩიტო შენია ცხოვრება...
🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔🔔
მეგობრებო... არვიცი როგორ დავიწყო... მოკლედ ალბად მოხარული იქნებით ახალი თავით მაგრამ... ვფიქრიბ რომ ზოგადად ფიქცია ძალიან გავაბანძე და სურვილი დამეკარგა დაწერის... ვფიქრობ საერთოდ ხომ არ წავშალო და რამე უფრო უკეთესი დავიწყო... თან არც მინდა რომ დიდიხანი გალოდინოთ ახალ თავებთან დაკავშირებით😕😔