သေခြင်းတရား ယူနစ်ဘား [ဘာသာပြန်]

|၂၃|

အခန္​း(၂၃)​ေလ့က်င္​့​ေရး

႐ွီက်င္​း ထပ္​မံ​ေမးလိုက္​သည္​။

"တျခားအ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​ ႐ွိလို႔လား"

"အင္​း"
လ်န္​ကြၽင္​း ျပန္​​ေၿဖဖို႔အခ်ိန္​တစ္​ခုခန္​႔ၾကာသည္​။
သူသည္​ ႐ွီက်င္​းအား ​ေမာ့ျကည္​့ကာ ​ေျပာသည္​။

"မင္​းကတအား နားညီးလို႔။
ငါ ရက္​နည္​းနည္​း​ေလာက္​ တိတ္​တိတ္​ဆိတ္​ဆိတ္​ ​
ေအး​ေအးခ်မ္​းခ်မ္​း​ေနခ်င္​လို႔"

 "…"

႐ွီက်င္​း...႐ွီက်င္​း...မ်က္​ႏွာျဖတ္​႐ိုက္​ခံရတာကို ​
ေတာ္​ေတာ္​ႀကိဳက္​ရဲ႕လား..ပါးစပ္​ပိတ္​ၿပီးသာ
နား​ေထာင္​​ေနသင္​့တာ။

"ဒီတာဝန္​ကို လက္​ခံခ်င္​လား"
လ်န္​ကြြၽင္​း ထပ္​​ေမးသည္​။

"....ဟုတ္​"
႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေနလို႔ထိုင္​လို႔​မ​ေကာင္​းစြာ
အံ့ႀကိတ္​​ေျဖသည္​။

"ဒါဆို ျပန္​အနားယူ​ေတာ့"
႐ွီက်င္​စ၏မ​ေက်နပ္​​ေသာအမူအရာကို
စိတ္​မဝင္​စားစြာ ထြက္​သြားဖို႔လက္​ဟန္​ျပလိုက္​သည္​။

"မစ္​႐ွင္​မစခင္​ အစိုးရဘက္​က
မင္​းကို အခ်ိန္​တို​ေလ့က်င္​့္​ေပးဖို႔
လူတစ္​​ေယာက္​လႊတ္​​ေပးလိမ္​့မယ္​၊ဒါ​ေၾကာင္​့ ​
ေလ်ွာက္​သြားမ​ေနဘဲ အနားယူၿပီး
ဒဏ္​ရာ​ေတြ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​လုပ္​ထား"

႐ွီက်င္​းသည္​ ထိုတစ္​ကိုယ္​ထီးပုံရိပ္​အား
ၾကည့္​့ရင္​း ​ေသြးမအန္​​ေအာင္​ အခန္​းထဲမွ
ျမန္​ျမန္​ထြက္​လာ​ေတာ့သည္​။

"မင္​းဒါလင္​က ​​ေသြး​ေအးခ်က္​! သူ႔ကို
အစားပိုစား​ေအာင္​ ​ေခ်ာ့​ျမဴၿပီး
ဒီ​ေလာက္​ႀကိဳးစားလုပ္​​ေပးခဲ့ရတာကို!"
႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔စိတ္​အတြင္​း
ခါးခါးသီးသီး​ေဝဖန္​သည္​။

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​ တြန္​႔ဆုတ္​စြာ ႐ွီက်င္​း၏
ကြဲ​ေၾက​ေန​ေသာႏွလုံးသား​ေလးကို
ဖာ​ေထး​ေပး​ေနသည္​။

<တကယ္​​ေတာ့ ဒါလင္​က က်င္​းက်င္​းကို
မ​သြား​ေစခ်င္​ပါဘူး။ဒီ​ေန႔ညစာက
က်င္​းက်င္​းအႀကိဳက္​​ေတြခ်ည္​းပဲဆိုတာ
သတိထားမိတယ္​မလား>

"အဲ့​ေတာ့ ဘာလုပ္​ရမွာလဲ၊ ဝက္​​ေတြကို​ေတာင္​
မသတ္​ခင္​ အသားတိုး​ေအာင္​လုပ္​တာပဲကို"
႐ွီက်င္​းသည္​ လ်န္​ကြၽင္​း၏ၾကင္​နာမႈမ်ားကို
အသိအမွတ္​ျပဳရန္​ စိတ္​အ​ေျခအ​ေနမ​ေကာင္​း​ေပ။

<…>

​ေနာက္​တစ္​​ေန႔မွစတင္​၍ ႐ွီက်င္​းသည္​
ဒဏ္​ရာမ်ားကိုျပန္​​ေကာင္​း​ေအာင္​လုပ္​ရင္​း
Gua Yiႏွင္​့အျခားသူမ်ားႏွင္​့အတူ ​
ေလ့က်င္​့​ေရးဘဝကို စတင္​ခဲ့သည္​။
မသကၤာမႈမ်ား ဆက္​လက္​စုံစမ္​းခ်င္​​ေသာ္​လည္​း
မ​ေမ်ွာ္​လင္​့​ေသာတာဝန္​​ေၾကာင္​့ ထိုအစီအစဥ္​အား
ယာယီ​ေဘးဖယ္​ထားၿပီး ​ေလ့က်င္​့ရာတြင္​သာ
အာ႐ုံစိုက္​ထားလိုက္​သည္​။

ထိုအခ်ိန္​အ​ေတာအတြင္​းတြင္​ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​
႐ွီက်င္​းဆီထပ္​​ေရာက္​လာသည္​။
႐ွီက်င္​းသည္​လည္​း သူတို႔ၾကား႐ွိဆက္​ဆံ​ေရးကို ​
ေျဖ​ေလ်ာ့ရန္​ အခြင္​့အ​ေရးမရသျဖင္​့
စိတ္​ပူ​ေနခဲ့ရသည္​။ထို႔​ေၾကာင္​့ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံး​
ေရာက္​လာသည္​့သတင္​းကို ၾကားသည္​ႏွင္​့
အခြင္​့အ​ေရးကို အမိအရဆုပ္​​ေထြးလိုက္​သည္​။
သူ႔ရင္​ထဲ႐ွိ ႏွလုံးသားသည္​ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​မႈမ်ားျဖင္​့
ခုန္​​ေပါက္​​ေန​ေသာ္​လည္​း စိတ္​ဆိုး​ေန​ေသာ
မ်က္​ႏွာမ်ိဳးျပဳလုပ္​ထားကာ အျပင္​သို႔ထြက္​လာသည္​။

ညီအစ္​ကိုႏွစ္​​ေယာက္​သည္​ ကားနား​ေဘးတြင္​
အက်ဥ္​းခ်ဳံး စကား​ေျပာၾကသည္​။

"က်ိဳးက်ဳံးနဲ႔ ဘာလို႔ရန္​သြားျဖစ္​တာလဲ"
႐ွီ​ေဝခ်ဳံး ​ေမးလိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ ဟိုးအရင္​တည္​းက
သူ႔ကို႐ိုက္​ခ်င္​ခဲ့တာ"
႐ွီက်င္​း ျပန္​​ေျဖသည္​။

"မင္​း ဘယ္​နားနာသြား​ေသးလဲ"

"​ေနရာစုံပဲ"

႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ကာ
႐ွီက်င္​း၏ညိဳမဲစြဲ​ေန​ေသာမ်က္​ႏွာကို
ၾကည္​့လိုက္​သည္​။

"မင္​းရန္​ျဖစ္​ခ်င္​​ေသးလား? ငါမင္​းနဲ႔
ရန္​ျဖစ္​​ေပးႏိုင္​တယ္​"
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ တခဏတိတ္​ဆိတ္​ၿပီးမွ ​ေျပာသည္​။
(​ေျပာခ်င္​တာက အစ္​ကိုႀကီးကို
မင္း​ႀကိဳက္​သ​ေလာက္​ ႐ိုက္​ႏိုင္​တယ္​​ေပါ့)

 "…"
ဘ႐ို...ဇာတ္​​ေၾကာင္​းနဲ႔လြဲ​ေနျပန္​ၿပီ။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ အစ္​ကိုႀကီးနဲ႔ရန္​မျဖစ္​ခ်င္​ပါဘူး"
႐ွီက်င္​းသည္​ စူပုတ္​ပုတ္​ျပန္​​ေျဖကာ
ပုန္​ကန္​တတ္​​ေသာဆယ္​​ေက်ာ္​သက္​​
ေကာင္​​ေလးဟန္​ မ်က္​ႏွာလႊဲလိုက္​သည္​။
ထို႔​ေနာက္​ မ်က္​ႏွာကို အနည္​းငယ္​​ေျဖ​ေလ်ာ့ကာ
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးအား​ေခ်ာင္​းၾကည္​့သည္​။

"အစ္​ကိုႀကီး, ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုမုန္​း​ေန​ေသးလား"

ထို႔သို႔ႏူးႏူးညံ့ညံ့အ​ေမးခံရ​ေသာအခါ
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ သက္​ျပင္​းခ်ကာ ႐ွီက်င္​း၏
အ​ေမႊးပြပြ​ေခါင္​း​ေလးကို ပြတ္​သပ္​လိုက္​သည္​။
႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔လက္​အား မ​ေ႐ွာင္​သည္​ကို
ျမင္​​ေသာအခါ သူ႔အမူအရာမ်ားမွာ
ပို၍​ေပ်ာ့​ေျပာင္​းလာသည္​။

"ငါ မုန္​းတီးစိတ္​မ႐ွိဘဲ မင္​းကိုျမင္​ႏိုင္​​ေအာင္​
ႀကိဳးစား​ေနတယ္​၊ ​ေ႐ွာင္​က်င္​း...
ဘာ​ေတြပဲျဖစ္​​ေနပါ​ေစ မင္​းက ထာဝရငါ့ညီ​ေလးပဲ"

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​ အံ့​ျသ​ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာ အသံ​ေပးသည္​။
<က်သြားၿပီ, ယူနစ္​ဘားက ၈၇၀ကို က်သြားၿပီ!>

႐ွီက်င္​း၏တင္​းက်ပ္​​ေန​ေသာႏွလုံးသား​ေလးမွာ
ခ်က္​ခ်င္​း ​ေျဖ​ေလ်ာ့သြားသည္​။႐ွီက်င္​း ​
ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာ ျပဳံးလိုက္​သည္​။

သူခန္​႔မွန္​းတာ မွန္​သြားၿပီ...႐ွီ​ေဝခ်ဳံးက
႐ွင္​သန္​ႏိုင္​တဲ့အ​ေၾကာင္​းရင္​းပဲ။သူနဲ႔သာ
ဆက္​ဆံ​ေရး​ေကာင္​းရင္​ ငါ့အခြင္​့အ​လမ္​း​ေတြ
တိုးမ်ားလာမွာ!

႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ ႐ွီက်င္​း၏အျပဳံးအား ​
ျမင္​​ေသာအခါ သူပိုၿပီး ​ေနရထိုင္​ရခက္​လာသည္​။
"​ေ႐ွာင္​က်င္​း, ငါမင္​းကို ​ေတာက္​​ေလ်ွာက္​
အထင္​လြဲလာမိတာ ငါသိ-"

"​ေက်းဇူး!"
႐ွီက်င္​းသည္​ ႐ုတ္​တရက္​လက္​လွမ္​းကာ
သူ႔အားဝက္ဝံတစ္​​ေကာင္လိုဖက္​​ေထြးလိုက္​ၿပီး ​
ေနာက္​​ေက်ာကိုပင္​ ပြတ္​​ေပး​ေ​​နသည္။
႐ွီက်င္​းသည္​​ေပ်ာ္​ရႊင္​စြာ ​ေျပာသည္​။

"အစ္​ကိုႀကီး ကြၽန္​​ေတာ္​့မမုန္​းဘူးဆို​ေတာ့ ​
ေကာင္​းလိုက္​တာ..​ေက်းဇူးပါပဲ အစ္​ကိုႀကီး!"

႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ အံ့​အားသင္​့စြာ ​ေတာင့္​့ခဲသြားသည္​။
သူသည္​ တစ္​စုံတစ္​​ေယာက္​ဆီမွ
ထိုသို႔အဖက္​မခံရသည္​မွာ အမွန္​တကယ္​ပင္​
ၾကာျမင္​့ခဲ့ၿပီျဖစ္​သည္​။သူ႔မိသားစုဝင္​မ်ားျဖစ္​သည္​့
အ​ေဖ၊အ​ေမ၊ညီအစ္​ကို​မ်ားႏွင္​့ အျမဲလိုလို
တနည္​းနည္​းျဖင္​့ ေဝးကြာ​ေနခဲ့ၿပီး
သူ႔သူငယ္​ခ်င္​း အသိအကြၽမ္​းမ်ားနွင့္​လည္​း
အကြာအ​ေဝးတစ္​ခုု ျခားထားခဲ့သည္​။
ၾကင္​နာ​ေႏြး​ေထြး​ေသာ အျပဳအမူမ်ားမွာ
သူ႔ဘဝတစ္​​ေလ်ွာက္​လုံး လစ္​ဟာ​ေနခဲ့​ေသာ
အရာျဖစ္​သည္​။

ထို႔​ေၾကာင္​့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္​သည္​
သဘာဝအ​ေလ်ာက္​ တင္​းမာ​ေနသည္​။
သူ၏​ေဆာင္​းရာသီအ​ေႏြးထည္​မ်ား​ေၾကာင္​့ ​
ေပြ႔ဖက္​မႈသည္​ မတင္​းက်ပ္​လွ​ေသာ္​လည္​း
႐ွီက်င္​းလက္​​ေမာင္​းအားႏွင္​့ သူ႔ပုခံုးထက္​တြင္​
မွီ​ေန​ေသာ ႐ွီက်င္​း​ေခါင္​း၏အ​ေလးခ်ိန္​ကို
ခံစားႏိုင္​သည္​။

႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ သူ႔ပါးျပင္​ႏွင္​့ထိကပ္​​​ေန​ေသာ ​
ေခါင္​းအား ၾကည္​့ကာ အခါ​ေႏွာင္​းသြားသည္​့
အ​ေတြးတစ္​ခုစိတ္​ထဲ​ေပၚလာသည္​။
သူ႔​ေ႐ွ႕မွ​ေကာင္​​ေလးသည္​ အခုမွ
အရြယ္​​ေရာက္​လာ​ေသာ က​ေလးတစ္​ဦးျဖစ္​သည္​့
သူ႔ညီအငယ္​ဆုံး​ေလးျဖစ္​သည္​။

"ငါ့ကို ​ေက်းဇူးတင္​စရာလိုတဲ့ကိစၥမ်ိဳး
မဟုတ္​ပါဘူး"
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ ထိုသို႔​ေျပာကာ
မ​ေမ်ွာ္​လင္​့ထား​ေသာ ​ေပြ႔ဖက္​မႈကို
ျပန္​တုံ႔ျပန္​ရန္​ သူ႔လက္​ကို မရဲတရဲ ​
ေျမႇာက္​လိုက္​​ေသာ္​လည္​း သူ​ေရြ႔႐ုံ႐ွိ​ေသး၊
႐ွီက်င္​းမွာ လူခ်င္​းျပန္​ခြာလိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေလ့က်င္​့လို႔မၿပီး​ေသးဘူး။
ဒါ​ေၾကာင္​့ သြား​ေတာ့မယ္​​ေနာ္​ အစ္​ကိုႀကီး"

႐ွီက်င္​းသည္ ဖက္​ၿပီးစကၠန္​႔အနည္​းငယ္​
ၾကာသည္​ႏွင္​့ လႊတ္​လိုက္​သည္​။ရွီက်င္​း
အပို​ေတြလုပ္​မိၿပီး ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသံသယဝင္​သြားမည္​
စိုး​ေသာ​ေၾကာင္​့ျဖစ္​သည္​။သူသည္​
ညီအစ္​ကိုႏွစ္​ဦးဆက္​ဆံ​ေရးအား
ပိုမိုနီးစပ္​သြား​ေအာင္​ လုပ္​ရန္​လည္​း မ​ေမ့​ေပ။

"​ေနာက္​တစ္​ခါဆို ကြၽန္​​ေတာ္​့ကို​ေတြ႔ခ်င္​ရင္​
တိုက္​႐ိုက္​ဖုန္​း​ေခၚလိုက္​ပါ။ဒီလို
ကလပ္​အျပင္​ဘက္​မွာ လာ​ေစာင္​့​ေနစရာ
မလိုပါဘူး၊​ေဆာင္​းတြင္​းႀကီး အျပင္​မွာ​ေအးတယ္​"

စကားၾကာၾကာ​ေျပာပါက အမွား​ေတြ
ထြက္​လာမွာစိုးသျဖင္​့ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးအား တာ့တာျပကာ
ကလပ္​ထဲ​ေျပးဝင္​သြား​ေတာ့သည္​။
 
႐ွီ​ေဝခ်ဳံးသည္​ ႐ွီက်င္​းကလပ္​ထဲဝင္​သြားသည္​ကို
ၾကည္​့ကာ ​ေျမႇာက္​ထား​ေသာလက္​​ေမာင္​းအား
ျဖည္​းျဖည္​းခ်င္​း ျပန္​ခ်လိုက္​သည္​။သူသည္​
ထို​ေနရာတြင္​သာ အခ်ိန္​အ​ေတာ္​ၾကာ
ရပ္​​ေနမိၿပီး​ေနာက္​ အသံထြက္​ရယ္​လိုက္​ကာ
ကားထဲသို႔ လွည္​့ဝင္​သြားသည္​။

ကလပ္​ထဲတြင္​​ေတာ့ ႐ွီက်င္​းသည္​
႐ွီ​ေဝခ်ဳံး ဖုန္​းနံပါတ္​အား႐ိုက္​ထည္​့ကာ
အျပဳံးအီမိုဂ်ီပုံ​ေလး ပုိ႔လိုက္​သည္​။
ဆယ္​မိနစ္​ခန္​႔ၾကာၿပီး​ေနာက္​ ႐ွီ​ေဝခ်ဳံးလည္​း
ျပန္​ပို႔လာၿပီး ႐ွီက်င္​း ရဲ႕အမွတ္​သည္​
၈၅၀ထိ က်သြားသည္​။

"ငါတို႔ဒီ​ေန႔​ေတာ့ ကံထူးတာပဲ၊အမွတ္​၃၀​ေတာင္​"

႐ွီ​က်င္​းသည္​ ေက်နပ္​စြာ​ေျပာသည္​။
တစ္​မိနစ္​​ေလာက္​ စဥ္​းစားၿပီး​ေနာက္​
သူသည္​ ႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳးဆီသို႔ စာတစ္​​ေစာင္​ပို႔လိုက္​သည္​။

[ဒဏ္​ရာ​ေတြသက္​သာသြားၿပီလား?အစ္​ကိုႀကီးက
ကြၽန္​​ေတာ္​့ကိုလာ​ေတြ႔​ေတာ့ အစ္ကို႔
​ရန္​ျဖစ္​ၿပီးပုံကို ​ေျပာျပလိုက္​တယ္​]

႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳး၏ျပန္​စာသည္​ ခ်က္​ခ်င္​းပင္​
ျပန္​​ေရာက္​လာၿပီး စာလုံးတိုတစ္​ခုသာပါဝင္​သည္​။

[႐ွဴး႐ွဴး!]

႐ွီက်င္​းသည္​ ဖုန္​းမ်က္​ႏွာျပင္​​ကိုၾကည္​့ကာ
ျပဳံးျဖဲျဖဲျဖစ္​သြားသည္​။႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳးသည္​ ​
ေခ်မိုး​ေသာ အႏုပညာစီးပြား​ေရး​ေလာက၏
နတ္​ဆိုးဘုရင္​ဟု နာမည္​ႀကီး​ေသာ္​လည္​း
အမွန္​တကယ္​​ေတာ့ ခ်စ္​ဖို႔​ေကာင္​းသည္​ဟု
႐ွီက်င္​း ႐ုတ္​တရက္​​ေတြးမိသည္​။

ႏွစ္​ရက္​ခန္​႔ၾကာ​ေသာအခါ ႐ွီက်င္​းမ်က္​ႏွာမွ
ဒဏ္​ရာမ်ားလည္​း ​ေပ်ာက္​ကင္​းသြားၿပီျဖစ္​ကာ
အမႈ​ေဆာင္​မ်ားဘက္​မွလည္​း သတင္​း
ရ႐ွိလာ​ေတာ့သည္​။​ေလ့က်င္​့​ေပးမည္​့နည္​းျပကို ​
ေရြးခ်ယ္​ၿပီးၿပီျဖစ္​၍ ထိုသူသည္​
ည​ေနပိုင္​းတြင္​ ​ေရာက္​႐ွိမည္​ ဟူ၍ျဖစ္​သည္​။

႐ွီက်င္​း စဥ္​းစားရခက္​သြားသည္​။
"ဒီမစ္​႐ွင္​က အ​ေရးႀကီးတယ္​မလား။အဲ့တာကို
ဘာလို႔လူတစ္​​ေယာက္​လႊတ္​ဖို႔.အဲ့​ေလာက္​
အခ်ိန္​ၾကာ​ေနရတာလဲ။သူတို႔ဘက္​မွာ
ျပႆနာ႐ွိလို႔လား"

Gua Yiသည္​ ​ေခါင္​းခါၿပီး ​ေျပာသည္​။
"ဘာျပႆနာမွ မဟုတ္​ဘူး။ဒီတိုင္​း
ယွဥ္​ၿပိဳင္​​ေနၾကတာ။အထက္​က
သင္​့​ေတာ္​တဲ့အဖြဲ႔ဝင္​ကို သ​ေဘာမတူျဖစ္​ၿပီး
ျငင္း​ခုံေနၾကတာ​ေလ။အဲ့တာ​ေၾကာင္​့
အခုလိုၾကာသြားတာ"
Gua Yi၏အမူအရာမွာလည္​း သေဘာမက်ပုံ​ေပၚသည္​။

"လူသစ္​​ေလးကို ​ေလ့က်င္​့​ေပး႐ုံပဲကို
ဘာ​ေတြအျငင္​းပြားစရာလိုလို႔လဲ"
႐ွီက်င္​း ပို၍ စိတ္​႐ႈပ္​သြားသည္​။

Gua Yiသည္​ ႐ွီက်င္​း၏ဆရာလိုျဖစ္​​ေနသျဖင္​့
ဆက္​႐ွင္​းျပသည္​။

"ဒါ​ေပါ့ သူတို႔က​ေလ့က်င္​့​ေရးကို
စိတ္​ဝင္​စားတာမဟုတ္​ဘူး၊ သူတို႔လိုခ်င္​တာက ဒီNightlightထဲ ဝင္​ခြင္​့ရဖို႔ပဲ။ဒီ​ေနရာက
ကြၽင္​း​ေ႐ွာက္​ရဲ႕သီးသန္​႔​ေနအိမ္​။အစိုးရအတြက္​
အလုပ္​လုပ္​တဲ့လူ​ေတြက ဒီ​ေနရာကို
စိတ္​တိုင္​းက်ဝင္​ခြင္​့ရမယ္​လို႔ မင္​းထင္​လား။Nightlightထဲဝင္​ရဖို႔ ခြင္​့ျပဳမိန့္​က
လြယ္​လြယ္​မရဘူး​ေလ"

ထိုသူစကား​ေတြ​ေၾကာင္​့ ႐ွီက်င္​း
ဉာဏ္​အလင္​း​ေပါက္​သြားသည္​။သူသည္​ ​
ေတာက္​ခပ္​ကာ ​ေခါင္​းခါရင္​း သူ႔အား​
ေလ့က်င္​့​ေပးမည္​့နည္​းျပ မွာ
ကြယ္​ဝွက္​ထား​ေသာရည္​ရြယ္​ခ်က္​မ်ားႏွင္​့ ​
ေကာက္​က်စ္​​ေသာအၾကည္​့မ်ား႐ွိသည္​့
သက္​လတ္​ပိုင္​း လူဝႀကီးျဖစ္​မည္​ဟု ​
ေအာ္​တိုခန္​႔မွန္​းမိၿပီး ဘာမွထပ္​​ေမးဖို႔
စိတ္​ကူးမ႐ွိ​ေတာ့ေပ။

တိုက္​ခိုက္​​ေရးအခန္​းတြင္​ ည​ေနမြန္​းလႊဲပိုင္​းအထိ
ကုန္​ဆုံးၿပီးခ်ိန္​မွာ ႐ုတ္​တရက္​
တံခါး​ေခါက္​သံၾကားလိုက္​ရသည္​။

Gua Yiသည္​ ႐ွီက်င္​းႏွင္​့လက္​​ေဝွ႔ထိုး​ေနျခင္​းကို
ရပ္​ကာ ဝင္​ခဲ့ဖို႔အသံ​ေပးလိုက္​သည္​။

တံခါးသည္​ အနည္​းငယ္​ပြင္​့သြားၿပီး
Gua Erမွ အထဲသို႔​ေခ်ာင္​းၾကည္​့လာသည္​။
သူသည္​ Gua Yiကို အရင္​လွမ္​းၾကည္​့ၿပီး
႐ွီက်င္​းဘက္​သို႔ အၾကည္​့​ေရာက္​သြားသည္​။
သူ၏အမူအရာမွာအဓိပၸါယ္​မ်ားစြာပါဝင္​​ေနၿပီး

"အစိုးရဘက္​က ​ေစလႊတ္​လိုက္​တဲ့လူ​ေရာက္​ၿပီ"
ဟူ၍ ဆိုသည္​။

႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔အား သံသယဝင္​စြာၾကည္​့ၿပီး ​
ေျပာသည္​။

"Gua Er, ခင္​ဗ်ားအမူအရာက ဘာျဖစ္​တာလဲ?
မ်က္​ႏွာ အ​ေၾကာဆြဲ​ေနတာလား"

Gua Erသည္​ စိတ္​ဆိုးစြာမ်က္​စိလွန္​ျပလိုက္​ၿပီး
႐ွီက်င္​းအား မ်က္​စိထပ္​မမိွတ္​ျပ​ေတာ့ဘဲ
အထင္​​ေသး​ေသာအၾကည္​့တစ္​ခ်က္​​
ေပးလိုက္​သည္​။ထို႔​ေနာက္​ တံခါးကို
အျပည္​့အဝဖြင္​့ခ်လိုက္​ကာ သူ႔​ေနာက္​တြင္​
ရပ္​​ေန​ေသာအနက္​​ေရာင္​ဝတ္​စုံႏွင္​့လူအား
လမ္​းဖြင္​့​ေပးလိုက္​သည္​။

႐ွီက်င္​း၏ျမင္​ကြင္​းဘက္​မွၾကည္​့လ်ွင္​
Gua Er​ေဘး​သို႔ဖယ္​​ေပးလိုက္​ခ်ိန္​တြင္​
ပထမဦးဆုံးျမင္​လိုက္​ရသည္​က
အနက္​​ေရာင္​ဘြတ္​ဖိနပ္​ႏွင္​့အ​ေရာင္​တူျဖစ္​​ေသာ
ဆြယ္​တာ​ေဘာင္​းဘီ႐ွည္​ကို
ဝတ္​ဆင္​ထားသည္​့​ေျခတံ႐ွည္​တစ္​စုံကိုျဖစ္​သည္​။
သူ၏ႀကိဳတင္​ခန္​႔မွန္​းခ်က္​မ်ားလို
မယုံၾကည္​ခ်င္​စရာလူဝႀကီးမ်ိဳး မပို႔လာသျဖင္​့
႐ွီက်င္​း အနည္​းငယ္​အံ့ျသသြားကာ
သူထင္​ထားသည္​ထက္​ အမႈ​ေဆာင္​​ေတြက
ပိုယုံၾကည္​စိတ္​ခ်ရသည္​ဟု ​ေ႐ွာင္​စစ္​အား
ခိုး​ေၾကာင္​ခိုး၀ွက္​ ​ေျပာလိုက္​သည္​။ထိုသူသည္​ ​
ေ႐ွ႕သို႔​ေျခလွမ္​းလိုက္​ကာ မ်က္​ႏွာအား ​
ေဖာ္​ျပလိုက္​ခ်ိန္​မွာ​ေတာ့ ႐ွီက်င္​း
သတိလစ္​ခ်င္​သလိုျဖစ္​သြားသည္​။

"စ...စတုတၳအစ္​ကို?!"
႐ွီက်င္းသည္​ သူ႔မ်က္​လုံးသူပင္​ မယုံႏိုင္​စြာ
အထစ္​ထစ္​အ​ေငါ့​ေငါ့​ေျပာသည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏​ေျခလွမ္​းသည္​လည္​း
တုံဆိုင္​းသြားကာ မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​ၿပီး
သူ႔မ်က္​လုံးမ်ားသည္​ ႐ွီက်င္​းအ​ေပၚသာ
ၾကည္​့​ေနသည္​။
ထို႔​ေနာက္​ ႐ွီက်င္​းဝတ္​ဆင္​ထား​ေသာ
အတိုက္​အခိုက္​​ေလ့က်င္​့​ေရးဝတ္​စုံကို
ျမင္​​ေသာအခါ အမူအရာပ်က္​စြာ ​ေမးသည္​။

"မင္​းက ဘာလို႔ဒီမွာ႐ွိ​ေနတာလဲ"

ထို​ေမးခြန္​းမ်ိဳး​ေမးခံလိုက္​​ေသာအခါ ႐ွီက်င္​း
နား႐ႈပ္​သြားသည္​။
"အဲ့တာက ကြၽန္​​ေတာ္​​ေမးရမွာ​ေလ၊အစ္​ကိုက ​
ေလယာဥ္​မႉးမဟုတ္​ဘူးလား။ဘယ္​လိုလုပ္​
နည္​းျပျဖစ္​သြားတာလဲ? ကြၽန္​​ေတာ္​ဘာလို႔
ဒီမွာ႐ွိ​ေနတာလဲက ကြၽန္​​ေတာ္​ဒီမွာ​ေနလို႔​ေပါ့။
အရင္​တည္​းက​ေျပာထားတာပဲ​ေလ၊
အံၾသခ်င္​​ေယာင္​မ​ေဆာင္​ပါနဲ႔"

"မင္​းဒီမွာ​ေနမွန္​း ငါ​ေသခ်ာ​ေပါက္​သိတာ​ေပါ့
ဒါ​ေၾကာင္​့လည္​း ငါ ဒီစစ္​ဆင္​​ေရးကို ​
ေလ်ွာက္​လိုက္​တာ။ငါ​ေမးတာက
မင္​းကဘာလို႔ ဒီအခန္​းထဲမွာ႐ွိ​ေနရတာလဲ"

႐ွန္​႔အာ့ထင္​ ျပန္​​ေျဖသည္​။ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​
တစ္​ခုခုကိုနားလည္​ဖို႔ႀကိဳးစားကာ သူ႔ကို
ဒီ​ေခၚလာ​ေသာ Gua Erကိုလွမ္​းၾကည္​့လိုက္​သည္​။

"ဘာလို႔ ​ေ႐ွာင္​က်င္​းကဒီမွာ႐ွိ​ေနတာလဲ?
မင္​း​ေျပာ​ေတာ့ ဒီမစ္​႐ွင္​မွာပါမဲ့လူဆီ ​
ေခၚသြား​ေပးမယ္​ဆို"

Gua Erသည္​ ႐ွီက်င္​းအား
လက္​ညွိဳးထိုးကာ ​ေျပာသည္​။
"သူပဲ​ေလ၊ ခင္​ဗ်ား​ေလ့က်င္​့​ေပးရမဲ့သူက"

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏မ်က္​ႏွာမွာ ပ်က္​ယြင္​းသြားၿပီး
သူ႔မ်က္​လုံးထဲ႐ွိ အမူအရာလည္​း​
ေျပာင္​းလဲသြားကာ ​ေတာင္​့တင္​းစြာ ​ေျပာသည္​။

"ငါ လ်န္​ကြၽင္​းနဲ႔​ေတြ႔ခ်င္​တယ္​"

႐ွန္​႔အာ့ထင္​ကို စျမင္​တည္​းက
Gua Erဒီလို​ေတြျဖစ္​လာမည္​ဆိုတာ
သိၿပီးသားျဖစ္​သျဖင္​့
ထိုစကားအားၾကား​ေသာအခါ မအံ့ျသ​ေတာ့​ေပ။
သူသည္​ Gua Yiကို လက္​ျပႏႈတ္​ဆက္​လိုက္​ၿပီး
႐ွန္​႔အာ့ထင္​ကို သူ႔​ေနာက္​လိုက္​ခဲ့ရန္​
အခ်က္​ျပလိုက္​သည္​။

႐ွီက်င္​းသည္​လည္​း အ​ေျခအ​ေန​ေတြ
မဟန္​​ေတာ့ဘူးဆိုတာ သ​ေဘာ​ေပါက္​သျဖင္​့
အတိုက္​အခိုက္​ဝတ္​စုံကို လ်င္​ျမန္​စြာခြၽတ္​ကာ
လက္​​ေဝွ႔ကြင္​းထဲမွ ခုန္​ထြက္​ကာ သူတို႔ေနာက္​သို႔ ​
ေျပးလိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​လည္​း လိုက္​မယ္​"

Gua Erလည္​း စိတ္​ထဲမထားဘဲ ​
ေခါင္​းညိိတ္​ျပသည္​။႐ွီက်င္​း
အကာအကြယ္​ဝတ္​စုံအား ဖယ္​႐ွားပုံမွာ
အ​ေတာ္​ကြၽမ္​းက်င္​​ေနသည္​ကို ႐ွန့္​႔အာ့ထင္​
သတိျပဳမိ​ေသာအခါ သူ႔အမူအရာမွာ
ပိုၾကည္​့ရဆိုးသြားသည္​။

လူသုံး​ေယာက္​ လ်န္​ကြၽင္​း၏စာၾကည္​့ခန္​းဆီသို႔
သြား​ေနစဥ္​တြင္​ ႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေ႐ွာင္​စစ္​အား
တိတ္​တခိုး စကား​ေျပ​ာ​ေနသည္​။သူသည္​
႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳး၏[​ေသလိုက္​!]ဟူ​ေသာ စာအား
ျပန္​သတိရသြား​ေသာအခါ သူ႔စိတ္​ထဲ
အ​ေတြးတစ္​ခုဝင္​လာသည္​။သူသည္​
ခ်က္​ခ်င္​းဖုန္​းကိုထုတ္​ကာ စာ႐ိုက္​သည္​။

[တတိယအစ္​ကို, စတုတၳအစ္​ကို
Nightlightကိုလာမယ္​ဆိုတာ သိထားလား]

႐ုန္​က်ိဳးက်ံဳးသည္​ လ်င္​ျမန္​စြာ ျပန္​ပို႔လာၿပီး
သူ႔ျပန္​စာသည္​ ထုံးစံအတိုင္​း တိုျပတ္​ျပတ္​ျဖစ္​သည္​။

[မင္​း​ေသၿပီ မ်ိဳးမစစ္​​ေလး!]

အဲ့က​ေလးကလားခ်ီးထုပ္​​ေကာင္​က
တကယ္​သိ​ေနတာပဲ!

႐ွီက်င္​းသည္​ ဖုန္​းကိုျပန္​သိမ္​းလိုက္​ၿပီး
သူ႔​ေ႐ွ႕တြင္​ ​ေလ်ွာက္​​ေန​ေသာ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​အား
တစ္​ခ်က္​ၾကည္​့ကာ မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​လိုက္​သည္​။
သူသည္​ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​အားမွီရန္​ ​
ေျခလွမ္​းျမန္​ျမန္​လွမ္​းလိုက္​ၿပီး စကားစသည္​။

"စတုတၳအစ္​ကို ဒီအခ်ိန္​က..."

"အစ္​ကိုတို႔ ​ေနာက္​မွဆက္​​ေျပာမယ္​"
႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ ​ေခါင္​းပင္​လွည္​့မၾကည္​့ဘဲ
ျဖတ္​​ေျပာသည္​။သူသည္​ လ်န္​ကြၽင္​း၏
စာၾကည္​့ခန္​းတံခါးအား ျမင္​​ေသာအခါ
အ႐ွိန္​ကိုျမင္​့လိုက္​သည္​။တံခါးပင္​မ​ေခါက္​ဘဲ
ဆြဲဖြင္​့ၿပီး ဝင္​လာသည္​။Gua Jiu၏သတိ႐ွိစြာ
ထရပ္​လိုက္​သည္​ကို လ်စ္​လ်ဴရႈၿပီး
စားပြဲ​ေနာက္​တြင္​ထိုင္​​ေန​ေသာလ်န္​ကြၽင္​းအား​
ေတြ႔​ေသာအခါ ထိုသူဆီေလ်ွာက္​သြားသည္​။
ၿပီးေနာက္ စားပြဲခံုကို လက္​ျဖင္​့႐ိုက္​ခ်ကာ ​
ေ႐ွ႕သို႔ကုန္​းၿပီး လ်န္​ကြြၽင္​းကို စိုက္​ၾကည့္​သည္​။

"လ်န္​ကြၽင္​း, ဘာျဖစ္​လို႔ ငါ့ညီ​ေလးက
ဒီမစ္​႐ွင္​မွာ ပါဝင္​​ေနတာလဲ"
သူ၏ရန္​လိုမႈကိုပင္​ မဖုံးကြယ္​ဘဲ ​
ေမးလိုက္​သည္​။

 "စတုတၳအစ္​ကို"
႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏ဝင္​ဝင္​လာခ်င္​းအျပဳအမူကို
ျမင္​လိုက္​ရ​ေသာအခါ ႐ွီက်င္​းႏွလုံးခုန္​ပင္​
ရပ္​တန့္​​႔မလိုျဖစ္​သြားသည္​။သူ႔အစ္​ကို
လ်န္​ကြၽင္​းအားတိုက္​ခိုက္​မည္​ကို စိုးရိမ္​သျဖင္​့
စားပြဲဆီသို႔အျမန္​သြားၿပီး လ်န္​ကြၽင္​း​ေဘးနား
ဝင္​ရပ္​လိုက္​သည္​။

႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏အမူအရာမွာ ပို၍
ထိန္​းမရျဖစ္​လာကာ လ်န္​ကြၽင္​းအား
'အျပစ္​ကင္​းစင္​​ေသာဆယ္​​ေက်ာ္​သက္​​
ေကာင္​​ေလးအား လိမ္​ညာလွည္​့စားၿပီး
အသုံးခ်​ေန​ေသာ ကိုယ္​က်င္​့တရား
ကင္​းမဲ့သည္​့အၾကံသမား'ဟူ​ေသာ
အၾကည္​့မ်ဳိးျဖင္​့ ၾကည္​့​ေနသည္​။

႐ွီက်င္​းသည္​ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​အား
စကား​ေျပာၾကည္​့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္​။

"စတုတၳအစ္​ကို,ကြၽန္​​ေတာ္​..."

"မင္​းပါးစပ္​ပိတ္​ထား!"
႐ွန္​႔အာ့ထင္​သည္​ သူ႔အား စကာ​း​ေျပာခြင္​့
မျပဳ​ေပ။သူ႔မ်က္​လုံးမ်ားသည္​ လ်န္​ကြၽင္​းထံမွ
မခြာဘဲ ​ေမးသည္​။

"မင္​းဘာ​ေတြၾကံ​ေနတာလဲ? ဘာျဖစ္​လို႔
႐ွီက်င္​းလို က​ေလးတစ္​​ေယာက္​ကို
ဒီမစ္​႐ွင္​မွာ ပါခိုင္​းရတာလဲ?"

႐ွီက်င္​းသည္​ အသက္​႐ွဴသြင္​းကာ သူ႔အား
'က​ေလး'ဟု​ေခၚျခင္​းကို ဆန္​႔က်င္​​ေျပာရန္​​
လုပ္​ခ်ိန္​တြင္​ လ်န္​ကၽြင္းသည္​
သူ႔လက္​​ေမာင္​းကို ဆုပ္​ကိုင္​လိုက္​သည္​။

"ငါ ဘာမွမၾကံစည္​ပါဘူး"
Gua Jiuႏွင္​့Gua Er ႐ွန္​႔အာ့ထင္​နား
ခ်ဥ္​းကပ္​လာသည္​ကို လက္​ျပတားလိုက္​ၿပီး ​
ေျဖသည္​။သူသည္​ ႐ွန္​႔အာ့ထင္​၏
ရန္​လို​ေန​ေသာအၾကည္​့အား တည္​ၿငိမ္​စြာ
ရင္​ဆိုင္​လိုက္​ၿပီး ​ေျပာသည္​။

"႐ွီက်င္​းကို ​ေရြးရတဲ့အ​ေၾကာင္​းက
သူကအရည္​အ​ေသြးျပည္​့မီၿပီး
အသင္​့​ေတာ္​ဆုံးသူမို႔လို႔။ၿပီး​ေတာ့
႐ွီက်င္​းက က​ေလးမဟုတ္​​ေတာ့ဘူး။
အရြယ္​​ေရာက္​​ေနတဲ့လူငယ္​တစ္​​ေယာက္​ျဖစ္​​ေနၿပီ"
 

============================

အခန်း(၂၃)​လေ့ကျင့်​ရေး

ရှီကျင်း ထပ်​မံ​မေးလိုက်​သည်​။

"တခြားအ​ကြောင်းပြချက်​ရှိလို့လား"

"အင်း"
လျန်​ကျွင်း ပြန်​ဖြေဖို့အချိန်​တစ်​ခုခန့်​ကြာသည်​။
သူသည်​ရှီကျင်းအား​မော့ကြည့်​ကာ​ပြောသည်​။

"မင်းကတအား နားညီးလို့။
ငါ ရက်​နည်းနည်း​လောက်​တိတ်​တိတ်​ဆိတ်​ဆိတ်​
အေး​အေးချမ်းချမ်း​နေချင်​လို့"

 "…"

ရှီကျင်း...ရှီကျင်း...မျက်​နှာဖြတ်​ရိုက်​ခံရတာကို​
တော်​တော်​ကြိုက်​ရဲ့လား..ပါးစပ်​ပိတ်​ပြီးသာ
နား​ထောင်​နေသင့်​တာ။

"ဒီတာဝန်​ကို လက်​ခံချင်​လား"
လျန်​ကျွင်း ထပ်​မေးသည်​။

"....ဟုတ်​"
ရှီကျင်းသည်​နေလို့ထိုင်​လို့​မ​ကောင်းစွာ
အံ့ကြိတ်​ဖြေသည်​။

"ဒါဆို ပြန်​အနားယူ​တော့"
ရှီကျင်​စ၏မ​ကျေနပ်​သောအမူအရာကို
စိတ်​မဝင်​စားစွာ ထွက်​သွားဖို့လက်​ဟန်​ပြလိုက်​သည်​။

"မစ်​ရှင်​မစခင်​အစိုးရဘက်​က
မင်းကို အချိန်​တို​လေ့ကျင့််​ပေးဖို့
လူတစ်​ယောက်​လွှတ်​ပေးလိမ့်​မယ်​၊ဒါ​ကြောင့်​
လျှောက်​သွားမ​နေဘဲ အနားယူပြီး
ဒဏ်​ရာ​တွေ​ပျောက်​အောင်​လုပ်​ထား"

ရှီကျင်းသည်​ထိုတစ်​ကိုယ်​ထီးပုံရိပ်​အား
ကြည့့်​ရင်း​သွေးမအန်​အောင်​အခန်းထဲမှ
မြန်​မြန်​ထွက်​လာ​တော့သည်​။

"မင်းဒါလင်​က​သွေး​အေးချက်​! သူ့ကို
အစားပိုစား​အောင်​ချော့​မြူပြီး
ဒီ​လောက်​ကြိုးစားလုပ်​ပေးခဲ့ရတာကို!"
ရှီကျင်းသည်​သူ့စိတ်​အတွင်း
ခါးခါးသီးသီး​ဝေဖန်​သည်​။

​ရှောင်​စစ်​သည်​တွန့်​ဆုတ်​စွာ ရှီကျင်း၏
ကွဲ​ကြေ​နေ​သောနှလုံးသား​လေးကို
ဖာ​ထေး​ပေး​နေသည်​။

<တကယ်​တော့ ဒါလင်​က ကျင်းကျင်းကို
မ​သွား​စေချင်​ပါဘူး။ဒီ​နေ့ညစာက
ကျင်းကျင်းအကြိုက်​တွေချည်းပဲဆိုတာ
သတိထားမိတယ်​မလား>

"အဲ့​တော့ ဘာလုပ်​ရမှာလဲ၊ ဝက်​တွေကို​တောင်​
မသတ်​ခင်​အသားတိုး​အောင်​လုပ်​တာပဲကို"
ရှီကျင်းသည်​လျန်​ကျွင်း၏ကြင်​နာမှုများကို
အသိအမှတ်​ပြုရန်​စိတ်​အ​ခြေအ​နေမ​ကောင်း​ပေ။

<…>

​နောက်​တစ်​နေ့မှစတင်​၍ ရှီကျင်းသည်​
ဒဏ်​ရာများကိုပြန်​ကောင်း​အောင်​လုပ်​ရင်း
Gua Yiနှင့်​အခြားသူများနှင့်​အတူ​
လေ့ကျင့်​ရေးဘဝကို စတင်​ခဲ့သည်​။
မသင်္ကာမှုများ ဆက်​လက်​စုံစမ်းချင်​သော်​လည်း
မ​မျှော်​လင့်​သောတာဝန်​ကြောင့်​ထိုအစီအစဉ်​အား
ယာယီ​ဘေးဖယ်​ထားပြီး​လေ့ကျင့်​ရာတွင်​သာ
အာရုံစိုက်​ထားလိုက်​သည်​။

ထိုအချိန်​အ​တောအတွင်းတွင်​ရှီ​ဝေချုံးသည်​
ရှီကျင်းဆီထပ်​ရောက်​လာသည်​။
ရှီကျင်းသည်​လည်း သူတို့ကြားရှိဆက်​ဆံ​ရေးကို​
ဖြေ​လျော့ရန်​အခွင့်​အ​ရေးမရသဖြင့်​
စိတ်​ပူ​နေခဲ့ရသည်​။ထို့​ကြောင့်​ရှီ​ဝေချုံး​
ရောက်​လာသည့်​သတင်းကို ကြားသည်​နှင့်​
အခွင့်​အ​ရေးကို အမိအရဆုပ်​ထွေးလိုက်​သည်​။
သူ့ရင်​ထဲရှိ နှလုံးသားသည်​ပျော်​ရွှင်​မှုများဖြင့်​
ခုန်​ပေါက်​နေ​သော်​လည်း စိတ်​ဆိုး​နေ​သော
မျက်​နှာမျိုးပြုလုပ်​ထားကာ အပြင်​သို့ထွက်​လာသည်​။

ညီအစ်​ကိုနှစ်​ယောက်​သည်​ကားနား​ဘေးတွင်​
အကျဉ်းချုံး စကား​ပြောကြသည်​။

"ကျိုးကျုံးနဲ့ ဘာလို့ရန်​သွားဖြစ်​တာလဲ"
ရှီ​ဝေချုံး​မေးလိုက်​သည်​။

"ကျွန်​တော်​ဟိုးအရင်​တည်းက
သူ့ကိုရိုက်​ချင်​ခဲ့တာ"
ရှီကျင်း ပြန်​ဖြေသည်​။

"မင်း ဘယ်​နားနာသွား​သေးလဲ"

"​နေရာစုံပဲ"

ရှီ​ဝေချုံးသည်​မျက်​မှောင်​ကြုတ်​ကာ
ရှီကျင်း၏ညိုမဲစွဲ​နေ​သောမျက်​နှာကို
ကြည့်​လိုက်​သည်​။

"မင်းရန်​ဖြစ်​ချင်​သေးလား? ငါမင်းနဲ့
ရန်​ဖြစ်​ပေးနိုင်​တယ်​"
ရှီ​ဝေချုံးသည်​တခဏတိတ်​ဆိတ်​ပြီးမှ​ပြောသည်​။
(​ပြောချင်​တာက အစ်​ကိုကြီးကို
မင်း​ကြိုက်​သ​လောက်​ရိုက်​နိုင်​တယ်​ပေါ့)

 "…"
ဘရို...ဇာတ်​ကြောင်းနဲ့လွဲ​နေပြန်​ပြီ။

"ကျွန်​တော်​အစ်​ကိုကြီးနဲ့ရန်​မဖြစ်​ချင်​ပါဘူး"
ရှီကျင်းသည်​စူပုတ်​ပုတ်​ပြန်​ဖြေကာ
ပုန်​ကန်​တတ်​သောဆယ်​ကျော်​သက်​
ကောင်​လေးဟန်​မျက်​နှာလွှဲလိုက်​သည်​။
ထို့​နောက်​မျက်​နှာကို အနည်းငယ်​ဖြေ​လျော့ကာ
ရှီ​ဝေချုံးအား​ချောင်းကြည့်​သည်​။

"အစ်​ကိုကြီး, ကျွန်​တော့်​ကိုမုန်း​နေ​သေးလား"

ထို့သို့နူးနူးညံ့ညံ့အ​မေးခံရ​သောအခါ
ရှီ​ဝေချုံးသည်​သက်​ပြင်းချကာ ရှီကျင်း၏
အ​မွှေးပွပွ​ခေါင်း​လေးကို ပွတ်​သပ်​လိုက်​သည်​။
ရှီကျင်းသည်​သူ့လက်​အား မ​ရှောင်​သည်​ကို
မြင်​သောအခါ သူ့အမူအရာများမှာ
ပို၍​ပျော့​ပြောင်းလာသည်​။

"ငါ မုန်းတီးစိတ်​မရှိဘဲ မင်းကိုမြင်​နိုင်​အောင်​
ကြိုးစား​နေတယ်​၊​ရှောင်​ကျင်း...
ဘာ​တွေပဲဖြစ်​နေပါ​စေ မင်းက ထာဝရငါ့ညီ​လေးပဲ"

​ရှောင်​စစ်​သည်​အံ့​သြ​ပျော်​ရွှင်​စွာ အသံ​ပေးသည်​။
<ကျသွားပြီ, ယူနစ်​ဘားက ၈၇၀ကို ကျသွားပြီ!>

ရှီကျင်း၏တင်းကျပ်​နေ​သောနှလုံးသား​လေးမှာ
ချက်​ချင်း​ဖြေ​လျော့သွားသည်​။ရှီကျင်း​
ပျော်​ရွှင်​စွာ ပြုံးလိုက်​သည်​။

သူခန့်​မှန်းတာ မှန်​သွားပြီ...ရှီ​ဝေချုံးက
ရှင်​သန်​နိုင်​တဲ့အ​ကြောင်းရင်းပဲ။သူနဲ့သာ
ဆက်​ဆံ​ရေး​ကောင်းရင်​ငါ့အခွင့်​အ​လမ်း​တွေ
တိုးများလာမှာ!

ရှီ​ဝေချုံးသည်​ရှီကျင်း၏အပြုံးအား​
မြင်​သောအခါ သူပိုပြီး​နေရထိုင်​ရခက်​လာသည်​။
"​ရှောင်​ကျင်း, ငါမင်းကို​တောက်​လျှောက်​
အထင်​လွဲလာမိတာ ငါသိ-"

"​ကျေးဇူး!"
ရှီကျင်းသည်​ရုတ်​တရက်​လက်​လှမ်းကာ
သူ့အားဝက်ဝံတစ်​ကောင်လိုဖက်​ထွေးလိုက်​ပြီး​
နောက်​ကျောကိုပင်​ပွတ်​ပေးေ​နသည်။
ရှီကျင်းသည်​ပျော်​ရွှင်​စွာ​ပြောသည်​။

"အစ်​ကိုကြီး ကျွန်​တော့်​မမုန်းဘူးဆို​တော့​
ကောင်းလိုက်​တာ..​ကျေးဇူးပါပဲ အစ်​ကိုကြီး!"

ရှီ​ဝေချုံးသည်​အံ့​အားသင့်​စွာ​တောင့့်​ခဲသွားသည်​။
သူသည်​တစ်​စုံတစ်​ယောက်​ဆီမှ
ထိုသို့အဖက်​မခံရသည်​မှာ အမှန်​တကယ်​ပင်​
ကြာမြင့်​ခဲ့ပြီဖြစ်​သည်​။သူ့မိသားစုဝင်​များဖြစ်​သည့်​
အ​ဖေ၊အ​မေ၊ညီအစ်​ကို​များနှင့်​အမြဲလိုလို
တနည်းနည်းဖြင့်​ဝေးကွာ​နေခဲ့ပြီး
သူ့သူငယ်​ချင်း အသိအကျွမ်းများနှင့်​လည်း
အကွာအ​ဝေးတစ်​ခု ခြားထားခဲ့သည်​။
ကြင်​နာ​နွေး​ထွေး​သော အပြုအမူများမှာ
သူ့ဘဝတစ်​လျှောက်​လုံး လစ်​ဟာ​နေခဲ့​သော
အရာဖြစ်​သည်​။

ထို့​ကြောင့်​သူ့ခန္ဓာကိုယ်​သည်​
သဘာဝအ​လျောက်​တင်းမာ​နေသည်​။
သူ၏​ဆောင်းရာသီအ​နွေးထည်​များ​ကြောင့်​
ပွေ့ဖက်​မှုသည်​မတင်းကျပ်​လှ​သော်​လည်း
ရှီကျင်းလက်​မောင်းအားနှင့်​သူ့ပုခုံးထက်​တွင်​
မှီ​နေ​သော ရှီကျင်း​ခေါင်း၏အ​လေးချိန်​ကို
ခံစားနိုင်​သည်​။

ရှီ​ဝေချုံးသည်​သူ့ပါးပြင်​နှင့်​ထိကပ်​နေ​သော​
ခေါင်းအား ကြည့်​ကာ အခါ​နှောင်းသွားသည့်​
အ​တွေးတစ်​ခုစိတ်​ထဲ​ပေါ်လာသည်​။
သူ့​ရှေ့မှ​ကောင်​လေးသည်​အခုမှ
အရွယ်​ရောက်​လာ​သော က​လေးတစ်​ဦးဖြစ်​သည့်​
သူ့ညီအငယ်​ဆုံး​လေးဖြစ်​သည်​။

"ငါ့ကို​ကျေးဇူးတင်​စရာလိုတဲ့ကိစ္စမျိုး
မဟုတ်​ပါဘူး"
ရှီ​ဝေချုံးသည်​ထိုသို့​ပြောကာ
မ​မျှော်​လင့်​ထား​သော​ပွေ့ဖက်​မှုကို
ပြန်​တုံ့ပြန်​ရန်​သူ့လက်​ကို မရဲတရဲ​
မြှောက်​လိုက်​သော်​လည်း သူ​ရွေ့ရုံရှိ​သေး၊
ရှီကျင်းမှာ လူချင်းပြန်​ခွာလိုက်​သည်​။

"ကျွန်​တော်​လေ့ကျင့်​လို့မပြီး​သေးဘူး။
ဒါ​ကြောင့်​သွား​တော့မယ်​နော်​အစ်​ကိုကြီး"

ရှီကျင်းသည် ဖက်​ပြီးစက္ကန့်​အနည်းငယ်​
ကြာသည်​နှင့်​လွှတ်​လိုက်​သည်​။ရှီကျင်း
အပို​တွေလုပ်​မိပြီး ရှီ​ဝေချုံးသံသယဝင်​သွားမည်​
စိုး​သော​ကြောင့်​ဖြစ်​သည်​။သူသည်​
ညီအစ်​ကိုနှစ်​ဦးဆက်​ဆံ​ရေးအား
ပိုမိုနီးစပ်​သွား​အောင်​လုပ်​ရန်​လည်း မ​မေ့​ပေ။

"​နောက်​တစ်​ခါဆို ကျွန်​တော့်​ကို​တွေ့ချင်​ရင်​
တိုက်​ရိုက်​ဖုန်း​ခေါ်လိုက်​ပါ။ဒီလို
ကလပ်​အပြင်​ဘက်​မှာ လာ​စောင့်​နေစရာ
မလိုပါဘူး၊​ဆောင်းတွင်းကြီး အပြင်​မှာ​အေးတယ်​"

စကားကြာကြာ​ပြောပါက အမှား​တွေ
ထွက်​လာမှာစိုးသဖြင့်​ရှီ​ဝေချုံးအား တာ့တာပြကာ
ကလပ်​ထဲ​ပြေးဝင်​သွား​တော့သည်​။
 
ရှီ​ဝေချုံးသည်​ရှီကျင်းကလပ်​ထဲဝင်​သွားသည်​ကို
ကြည့်​ကာ​မြှောက်​ထား​သောလက်​မောင်းအား
ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်​ချလိုက်​သည်​။သူသည်​
ထို​နေရာတွင်​သာ အချိန်​အ​တော်​ကြာ
ရပ်​နေမိပြီး​နောက်​အသံထွက်​ရယ်​လိုက်​ကာ
ကားထဲသို့ လှည့်​ဝင်​သွားသည်​။

ကလပ်​ထဲတွင်​တော့ ရှီကျင်းသည်​
ရှီ​ဝေချုံး ဖုန်းနံပါတ်​အားရိုက်​ထည့်​ကာ
အပြုံးအီမိုဂျီပုံ​လေး ပို့လိုက်​သည်​။
ဆယ်​မိနစ်​ခန့်​ကြာပြီး​နောက်​ရှီ​ဝေချုံးလည်း
ပြန်​ပို့လာပြီး ရှီကျင်း ရဲ့အမှတ်​သည်​
၈၅၀ထိ ကျသွားသည်​။

"ငါတို့ဒီ​နေ့​တော့ ကံထူးတာပဲ၊အမှတ်​၃၀​တောင်​"

ရှီ​ကျင်းသည်​ကျေနပ်​စွာ​ပြောသည်​။
တစ်​မိနစ်​လောက်​စဉ်းစားပြီး​နောက်​
သူသည်​ရုန်​ကျိုးကျုံးဆီသို့ စာတစ်​စောင်​ပို့လိုက်​သည်​။

[ဒဏ်​ရာ​တွေသက်​သာသွားပြီလား?အစ်​ကိုကြီးက
ကျွန်​တော့်​ကိုလာ​တွေ့​တော့ အစ်ကို့
​ရန်​ဖြစ်​ပြီးပုံကို​ပြောပြလိုက်​တယ်​]

ရုန်​ကျိုးကျုံး၏ပြန်​စာသည်​ချက်​ချင်းပင်​
ပြန်​ရောက်​လာပြီး စာလုံးတိုတစ်​ခုသာပါဝင်​သည်​။

[ရှူးရှူး!]

ရှီကျင်းသည်​ဖုန်းမျက်​နှာပြင်​ကိုကြည့်​ကာ
ပြုံးဖြဲဖြဲဖြစ်​သွားသည်​။ရုန်​ကျိုးကျုံးသည်​
ချေမိုး​သော အနုပညာစီးပွား​ရေး​လောက၏
နတ်​ဆိုးဘုရင်​ဟု နာမည်​ကြီး​သော်​လည်း
အမှန်​တကယ်​တော့ ချစ်​ဖို့​ကောင်းသည်​ဟု
ရှီကျင်း ရုတ်​တရက်​တွေးမိသည်​။

နှစ်​ရက်​ခန့်​ကြာ​သောအခါ ရှီကျင်းမျက်​နှာမှ
ဒဏ်​ရာများလည်း​ပျောက်​ကင်းသွားပြီဖြစ်​ကာ
အမှု​ဆောင်​များဘက်​မှလည်း သတင်း
ရရှိလာ​တော့သည်​။​လေ့ကျင့်​ပေးမည့်​နည်းပြကို​
ရွေးချယ်​ပြီးပြီဖြစ်​၍ ထိုသူသည်​
ည​နေပိုင်းတွင်​ရောက်​ရှိမည်​ဟူ၍ဖြစ်​သည်​။

ရှီကျင်း စဉ်းစားရခက်​သွားသည်​။
"ဒီမစ်​ရှင်​က အ​ရေးကြီးတယ်​မလား။အဲ့တာကို
ဘာလို့လူတစ်​ယောက်​လွှတ်​ဖို့.အဲ့​လောက်​
အချိန်​ကြာ​နေရတာလဲ။သူတို့ဘက်​မှာ
ပြဿနာရှိလို့လား"

Gua Yiသည်​ခေါင်းခါပြီး​ပြောသည်​။
"ဘာပြဿနာမှ မဟုတ်​ဘူး။ဒီတိုင်း
ယှဉ်​ပြိုင်​နေကြတာ။အထက်​က
သင့်​တော်​တဲ့အဖွဲ့ဝင်​ကို သ​ဘောမတူဖြစ်​ပြီး
ငြင်း​ခုံနေကြတာ​လေ။အဲ့တာ​ကြောင့်​
အခုလိုကြာသွားတာ"
Gua Yi၏အမူအရာမှာလည်း သဘောမကျပုံ​ပေါ်သည်​။

"လူသစ်​လေးကို​လေ့ကျင့်​ပေးရုံပဲကို
ဘာ​တွေအငြင်းပွားစရာလိုလို့လဲ"
ရှီကျင်း ပို၍ စိတ်​ရှုပ်​သွားသည်​။

Gua Yiသည်​ရှီကျင်း၏ဆရာလိုဖြစ်​နေသဖြင့်​
ဆက်​ရှင်းပြသည်​။

"ဒါ​ပေါ့ သူတို့က​လေ့ကျင့်​ရေးကို
စိတ်​ဝင်​စားတာမဟုတ်​ဘူး၊ သူတို့လိုချင်​တာက ဒီNightlightထဲ ဝင်​ခွင့်​ရဖို့ပဲ။ဒီ​နေရာက
ကျွင်း​ရှောက်​ရဲ့သီးသန့်​နေအိမ်​။အစိုးရအတွက်​
အလုပ်​လုပ်​တဲ့လူ​တွေက ဒီ​နေရာကို
စိတ်​တိုင်းကျဝင်​ခွင့်​ရမယ်​လို့ မင်းထင်​လား။Nightlightထဲဝင်​ရဖို့ ခွင့်​ပြုမိန့်​က
လွယ်​လွယ်​မရဘူး​လေ"

ထိုသူစကား​တွေ​ကြောင့်​ရှီကျင်း
ဉာဏ်​အလင်း​ပေါက်​သွားသည်​။သူသည်​
တောက်​ခပ်​ကာ​ခေါင်းခါရင်း သူ့အား​
လေ့ကျင့်​ပေးမည့်​နည်းပြ မှာ
ကွယ်​ဝှက်​ထား​သောရည်​ရွယ်​ချက်​များနှင့်​
ကောက်​ကျစ်​သောအကြည့်​များရှိသည့်​
သက်​လတ်​ပိုင်း လူဝကြီးဖြစ်​မည်​ဟု​
အော်​တိုခန့်​မှန်းမိပြီး ဘာမှထပ်​မေးဖို့
စိတ်​ကူးမရှိ​တော့ပေ။

တိုက်​ခိုက်​ရေးအခန်းတွင်​ည​နေမွန်းလွှဲပိုင်းအထိ
ကုန်​ဆုံးပြီးချိန်​မှာ ရုတ်​တရက်​
တံခါး​ခေါက်​သံကြားလိုက်​ရသည်​။

Gua Yiသည်​ရှီကျင်းနှင့်​လက်​ဝှေ့ထိုး​နေခြင်းကို
ရပ်​ကာ ဝင်​ခဲ့ဖို့အသံ​ပေးလိုက်​သည်​။

တံခါးသည်​အနည်းငယ်​ပွင့်​သွားပြီး
Gua Erမှ အထဲသို့​ချောင်းကြည့်​လာသည်​။
သူသည်​Gua Yiကို အရင်​လှမ်းကြည့်​ပြီး
ရှီကျင်းဘက်​သို့ အကြည့်​ရောက်​သွားသည်​။
သူ၏အမူအရာမှာအဓိပ္ပါယ်​များစွာပါဝင်​နေပြီး

"အစိုးရဘက်​က​စေလွှတ်​လိုက်​တဲ့လူ​ရောက်​ပြီ"
ဟူ၍ ဆိုသည်​။

ရှီကျင်းသည်​သူ့အား သံသယဝင်​စွာကြည့်​ပြီး​
ပြောသည်​။

"Gua Er, ခင်​ဗျားအမူအရာက ဘာဖြစ်​တာလဲ?
မျက်​နှာ အ​ကြောဆွဲ​နေတာလား"

Gua Erသည်​စိတ်​ဆိုးစွာမျက်​စိလှန်​ပြလိုက်​ပြီး
ရှီကျင်းအား မျက်​စိထပ်​မမှိတ်​ပြ​တော့ဘဲ
အထင်​သေး​သောအကြည့်​တစ်​ချက်​
ပေးလိုက်​သည်​။ထို့​နောက်​တံခါးကို
အပြည့်​အဝဖွင့်​ချလိုက်​ကာ သူ့​နောက်​တွင်​
ရပ်​နေ​သောအနက်​ရောင်​ဝတ်​စုံနှင့်​လူအား
လမ်းဖွင့်​ပေးလိုက်​သည်​။

ရှီကျင်း၏မြင်​ကွင်းဘက်​မှကြည့်​လျှင်​
Gua Er​ဘေး​သို့ဖယ်​ပေးလိုက်​ချိန်​တွင်​
ပထမဦးဆုံးမြင်​လိုက်​ရသည်​က
အနက်​ရောင်​ဘွတ်​ဖိနပ်​နှင့်​အ​ရောင်​တူဖြစ်​သော
ဆွယ်​တာ​ဘောင်းဘီရှည်​ကို
ဝတ်​ဆင်​ထားသည့်​ခြေတံရှည်​တစ်​စုံကိုဖြစ်​သည်​။
သူ၏ကြိုတင်​ခန့်​မှန်းချက်​များလို
မယုံကြည်​ချင်​စရာလူဝကြီးမျိုး မပို့လာသဖြင့်​
ရှီကျင်း အနည်းငယ်​အံ့သြသွားကာ
သူထင်​ထားသည်​ထက်​အမှု​ဆောင်​တွေက
ပိုယုံကြည်​စိတ်​ချရသည်​ဟု​ရှောင်​စစ်​အား
ခိုး​ကြောင်​ခိုးဝှက်​ပြောလိုက်​သည်​။ထိုသူသည်​
ရှေ့သို့​ခြေလှမ်းလိုက်​ကာ မျက်​နှာအား​
ဖော်​ပြလိုက်​ချိန်​မှာ​တော့ ရှီကျင်း
သတိလစ်​ချင်​သလိုဖြစ်​သွားသည်​။

"စ...စတုတ္ထအစ်​ကို?!"
ရှီကျင်းသည်​သူ့မျက်​လုံးသူပင်​မယုံနိုင်​စွာ
အထစ်​ထစ်​အ​ငေါ့​ငေါ့​ပြောသည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​၏​ခြေလှမ်းသည်​လည်း
တုံဆိုင်းသွားကာ မျက်​မှောင်​ကြုတ်​ပြီး
သူ့မျက်​လုံးများသည်​ရှီကျင်းအ​ပေါ်သာ
ကြည့်​နေသည်​။
ထို့​နောက်​ရှီကျင်းဝတ်​ဆင်​ထား​သော
အတိုက်​အခိုက်​လေ့ကျင့်​ရေးဝတ်​စုံကို
မြင်​သောအခါ အမူအရာပျက်​စွာ​မေးသည်​။

"မင်းက ဘာလို့ဒီမှာရှိ​နေတာလဲ"

ထို​မေးခွန်းမျိုး​မေးခံလိုက်​သောအခါ ရှီကျင်း
နားရှုပ်​သွားသည်​။
"အဲ့တာက ကျွန်​တော်​မေးရမှာ​လေ၊အစ်​ကိုက​
လေယာဉ်​မှူးမဟုတ်​ဘူးလား။ဘယ်​လိုလုပ်​
နည်းပြဖြစ်​သွားတာလဲ? ကျွန်​တော်​ဘာလို့
ဒီမှာရှိ​နေတာလဲက ကျွန်​တော်​ဒီမှာ​နေလို့​ပေါ့။
အရင်​တည်းက​ပြောထားတာပဲ​လေ၊
အံသြချင်​ယောင်​မ​ဆောင်​ပါနဲ့"

"မင်းဒီမှာ​နေမှန်း ငါ​သေချာ​ပေါက်​သိတာ​ပေါ့
ဒါ​ကြောင့်​လည်း ငါ ဒီစစ်​ဆင်​ရေးကို​
လျှောက်​လိုက်​တာ။ငါ​မေးတာက
မင်းကဘာလို့ ဒီအခန်းထဲမှာရှိ​နေရတာလဲ"

ရှန့်​အာ့ထင်​ပြန်​ဖြေသည်​။ ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​
တစ်​ခုခုကိုနားလည်​ဖို့ကြိုးစားကာ သူ့ကို
ဒီ​ခေါ်လာ​သော Gua Erကိုလှမ်းကြည့်​လိုက်​သည်​။

"ဘာလို့​ရှောင်​ကျင်းကဒီမှာရှိ​နေတာလဲ?
မင်း​ပြော​တော့ ဒီမစ်​ရှင်​မှာပါမဲ့လူဆီ​
ခေါ်သွား​ပေးမယ်​ဆို"

Gua Erသည်​ရှီကျင်းအား
လက်​ညှိုးထိုးကာ​ပြောသည်​။
"သူပဲ​လေ၊ ခင်​ဗျား​လေ့ကျင့်​ပေးရမဲ့သူက"

ရှန့်​အာ့ထင်​၏မျက်​နှာမှာ ပျက်​ယွင်းသွားပြီး
သူ့မျက်​လုံးထဲရှိ အမူအရာလည်း​
ပြောင်းလဲသွားကာ​တောင့်​တင်းစွာ​ပြောသည်​။

"ငါ လျန်​ကျွင်းနဲ့​တွေ့ချင်​တယ်​"

ရှန့်​အာ့ထင်​ကို စမြင်​တည်းက
Gua Erဒီလို​တွေဖြစ်​လာမည်​ဆိုတာ
သိပြီးသားဖြစ်​သဖြင့်​
ထိုစကားအားကြား​သောအခါ မအံ့သြ​တော့​ပေ။
သူသည်​Gua Yiကို လက်​ပြနှုတ်​ဆက်​လိုက်​ပြီး
ရှန့်​အာ့ထင်​ကို သူ့​နောက်​လိုက်​ခဲ့ရန်​
အချက်​ပြလိုက်​သည်​။

ရှီကျင်းသည်​လည်း အ​ခြေအ​နေ​တွေ
မဟန်​တော့ဘူးဆိုတာ သ​ဘော​ပေါက်​သဖြင့်​
အတိုက်​အခိုက်​ဝတ်​စုံကို လျင်​မြန်​စွာချွတ်​ကာ
လက်​ဝှေ့ကွင်းထဲမှ ခုန်​ထွက်​ကာ သူတို့နောက်​သို့​
ပြေးလိုက်​သည်​။

"ကျွန်​တော်​လည်း လိုက်​မယ်​"

Gua Erလည်း စိတ်​ထဲမထားဘဲ​
ခေါင်းညိတ်​ပြသည်​။ရှီကျင်း
အကာအကွယ်​ဝတ်​စုံအား ဖယ်​ရှားပုံမှာ
အ​တော်​ကျွမ်းကျင်​နေသည်​ကို ရှန့့်​အာ့ထင်​
သတိပြုမိ​သောအခါ သူ့အမူအရာမှာ
ပိုကြည့်​ရဆိုးသွားသည်​။

လူသုံး​ယောက်​လျန်​ကျွင်း၏စာကြည့်​ခန်းဆီသို့
သွား​နေစဉ်​တွင်​ရှီကျင်းသည်​ရှောင်​စစ်​အား
တိတ်​တခိုး စကား​ပြော​နေသည်​။သူသည်​
ရုန်​ကျိုးကျုံး၏[​သေလိုက်​!]ဟူ​သော စာအား
ပြန်​သတိရသွား​သောအခါ သူ့စိတ်​ထဲ
အ​တွေးတစ်​ခုဝင်​လာသည်​။သူသည်​
ချက်​ချင်းဖုန်းကိုထုတ်​ကာ စာရိုက်​သည်​။

[တတိယအစ်​ကို, စတုတ္ထအစ်​ကို
Nightlightကိုလာမယ်​ဆိုတာ သိထားလား]

ရုန်​ကျိုးကျုံးသည်​လျင်​မြန်​စွာ ပြန်​ပို့လာပြီး
သူ့ပြန်​စာသည်​ထုံးစံအတိုင်း တိုပြတ်​ပြတ်​ဖြစ်​သည်​။

[မင်း​သေပြီ မျိုးမစစ်​လေး!]

အဲ့က​လေးကလားချီးထုပ်​ကောင်​က
တကယ်​သိ​နေတာပဲ!

ရှီကျင်းသည်​ဖုန်းကိုပြန်​သိမ်းလိုက်​ပြီး
သူ့​ရှေ့တွင်​လျှောက်​နေ​သော ရှန့်​အာ့ထင်​အား
တစ်​ချက်​ကြည့်​ကာ မျက်​မှောင်​ကြုတ်​လိုက်​သည်​။
သူသည်​ရှန့်​အာ့ထင်​အားမှီရန်​
ခြေလှမ်းမြန်​မြန်​လှမ်းလိုက်​ပြီး စကားစသည်​။

"စတုတ္ထအစ်​ကို ဒီအချိန်​က..."

"အစ်​ကိုတို့​နောက်​မှဆက်​ပြောမယ်​"
ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​ခေါင်းပင်​လှည့်​မကြည့်​ဘဲ
ဖြတ်​ပြောသည်​။သူသည်​လျန်​ကျွင်း၏
စာကြည့်​ခန်းတံခါးအား မြင်​သောအခါ
အရှိန်​ကိုမြင့်​လိုက်​သည်​။တံခါးပင်​မ​ခေါက်​ဘဲ
ဆွဲဖွင့်​ပြီး ဝင်​လာသည်​။Gua Jiu၏သတိရှိစွာ
ထရပ်​လိုက်​သည်​ကို လျစ်​လျူရှုပြီး
စားပွဲ​နောက်​တွင်​ထိုင်​နေ​သောလျန်​ကျွင်းအား​
တွေ့​သောအခါ ထိုသူဆီလျှောက်​သွားသည်​။
ပြီးနောက် စားပွဲခုံကို လက်​ဖြင့်​ရိုက်​ချကာ​
ရှေ့သို့ကုန်းပြီး လျန်​ကျွင်းကို စိုက်​ကြည့်​သည်​။

"လျန်​ကျွင်း, ဘာဖြစ်​လို့ ငါ့ညီ​လေးက
ဒီမစ်​ရှင်​မှာ ပါဝင်​နေတာလဲ"
သူ၏ရန်​လိုမှုကိုပင်​မဖုံးကွယ်​ဘဲ​
မေးလိုက်​သည်​။

 "စတုတ္ထအစ်​ကို"
ရှန့်​အာ့ထင်​၏ဝင်​ဝင်​လာချင်းအပြုအမူကို
မြင်​လိုက်​ရ​သောအခါ ရှီကျင်းနှလုံးခုန်​ပင်​
ရပ်​တန့့်မလိုဖြစ်​သွားသည်​။သူ့အစ်​ကို
လျန်​ကျွင်းအားတိုက်​ခိုက်​မည်​ကို စိုးရိမ်​သဖြင့်​
စားပွဲဆီသို့အမြန်​သွားပြီး လျန်​ကျွင်း​ဘေးနား
ဝင်​ရပ်​လိုက်​သည်​။

ရှန့်​အာ့ထင်​၏အမူအရာမှာ ပို၍
ထိန်းမရဖြစ်​လာကာ လျန်​ကျွင်းအား
'အပြစ်​ကင်းစင်​သောဆယ်​ကျော်​သက်​
ကောင်​လေးအား လိမ်​ညာလှည့်​စားပြီး
အသုံးချ​နေ​သော ကိုယ်​ကျင့်​တရား
ကင်းမဲ့သည့်​အကြံသမား'ဟူ​သော
အကြည့်​မျိုးဖြင့်​ကြည့်​နေသည်​။

ရှီကျင်းသည်​ရှန့်​အာ့ထင်​အား
စကား​ပြောကြည့်​ဖို့ ကြိုးစားသည်​။

"စတုတ္ထအစ်​ကို,ကျွန်​တော်​..."

"မင်းပါးစပ်​ပိတ်​ထား!"
ရှန့်​အာ့ထင်​သည်​သူ့အား စကား​ပြောခွင့်​
မပြု​ပေ။သူ့မျက်​လုံးများသည်​လျန်​ကျွင်းထံမှ
မခွာဘဲ​မေးသည်​။

"မင်းဘာ​တွေကြံ​နေတာလဲ? ဘာဖြစ်​လို့
ရှီကျင်းလို က​လေးတစ်​ယောက်​ကို
ဒီမစ်​ရှင်​မှာ ပါခိုင်းရတာလဲ?"

ရှီကျင်းသည်​အသက်​ရှူသွင်းကာ သူ့အား
'က​လေး'ဟု​ခေါ်ခြင်းကို ဆန့်​ကျင်​ပြောရန်​
လုပ်​ချိန်​တွင်​လျန်​ကျွင်းသည်​
သူ့လက်​မောင်းကို ဆုပ်​ကိုင်​လိုက်​သည်​။

"ငါ ဘာမှမကြံစည်​ပါဘူး"
Gua Jiuနှင့်​Gua Er ရှန့်​အာ့ထင်​နား
ချဉ်းကပ်​လာသည်​ကို လက်​ပြတားလိုက်​ပြီး​
ဖြေသည်​။သူသည်​ရှန့်​အာ့ထင်​၏
ရန်​လို​နေ​သောအကြည့်​အား တည်​ငြိမ်​စွာ
ရင်​ဆိုင်​လိုက်​ပြီး​ပြောသည်​။

"ရှီကျင်းကို​ရွေးရတဲ့အ​ကြောင်းက
သူကအရည်​အ​သွေးပြည့်​မီပြီး
အသင့်​တော်​ဆုံးသူမို့လို့။ပြီး​တော့
ရှီကျင်းက က​လေးမဟုတ်​တော့ဘူး။
အရွယ်​ရောက်​နေတဲ့လူငယ်​တစ်​ယောက်​ဖြစ်​နေပြီ"
 

============================