continuation

Beginne am Anfang
                                    

"And about Lucas..? Sad to fucking say that his reazons has no place in my vocabulary. I told you didn't i? I show no mercy even with my friends too. The very moment he turned his back to me, I already prepared a coffin for him" I blankly then said again. Keeping my void and lifeless expression on my face.

"Ahrgg! Both of you are so pain in the ass, damnit! I hope you won't regret this decision of yours Death" He defeatedly sighed, and frustratedly pinch the bridge of his nose. I just chuckled at him humorously.

"Oh trust me, I won't... Unless you make something that will made me regret" Makahulugang sabi ko sa kanya and eyed him habang itinataas sa ere ang hawak kong wine. Nag iwas naman ito ng tingin.

Hmm... I know that he knows something about Lucas schemes, but never wanted to interfere in our problems so his keeping his mouth shut. But I don't have any doubts either, na soon enough he'll turn his very back at me too like Lucas... But I hope it's not that soon...

BRIAR'S POV

Naalimpungatan ako ng may taong kumatok sa pinto ng kwarto ko. Wala tuloy sa sariling napaupo ako sa kama, pero nanatiling nakapikit ang mga mata ko dahil talagang inaantok pa ako.

I heard my door cricked open then close again. Ilang sandali pa naman ay may naramdaman akong tao na nakatitig sa akin, kaya automatic na napamulat ang mga mata ko. I was greeted by Mathew and his eying me silently. Medyo nasurpresa naman ako dun dahil hindi sya ang taong inaasahan ko na makikita sa harap ko.

"Y-yes..?" I whispered sleepily. And after knowing na si Mathew ang kaharap ko and I know na he will bring no harm ay pabagsak ulit akong humiga sa kama ko. Nag chuckled lang naman sya dun.

"No wonder, why he likes you so much" He then said softly. Hindi ko naman iyun narinig kaya nangunot ang nuo ko dun. I yawned then umikot paharap sa kanya habang nakahiga parin sa kama ko. Still half sleep.

Ito ang ikatlong araw ko sa mansyong ito. And yeah it went that fast. I have my own room now, and all other stuffs I needed and so. Sa loob ng tatlong araw na pananatili ko dito ay wala akong ginawa kundi ang matagulog, kumain, at gamutin ang mga sugat ni Ephraim. Kahit na subrang awkward ng atmosphere sa pagitan namin minsan. Hindi kase talaga kami nag kakasundo at lagi akong naiinis sa kanya.

Kahapon naman ay katatapos ko lang mag tour sa mansion, kaya medyo alam ko na yung mga basic na daan. Pero sure na maliligaw parin ako when i wonder too deep within this mansion. Syempre may mga rules and violations din silang sinabi sa akin, dahil daw mga restricted area na bawal ko puntahan. Specially dun sa left part ng mansyon. It's out of my reach. I mean, pinag bawalan talaga nila akong pumunta dun and warned me almost every time na nakikita nila ako para lang wag ako mag punta dun.

And it's not really helping me to stay away from that side of the mansion, dahil lalo lang akong nacu-curious sa kung anong meron dun. I mean again, bakit ganun nalang ang reaction nila pag ang usapan ay yung left part ng mansion? Hindi naman ako ganun kakapos para pumuslit ng mga mamahaling gamit dun. At mas lalong hindi naman ako mag nanakaw!

To tell you the truth ay, my curiousity is already killing me na talaga. Sa huling pag kakatanda ko pa ay may pangilan ngilan lang na maid ang pwedeng pumunta dun. With specific time and day. And besides from Mathew and Ephraim ay wala nang pwedeng umapak sa lugar na yun hanggang walang permission to do so.

That made my mind ballistic and insane. I mean, what the heck are they doing in there? With the maid's? That's too suspicious.

"What are you thinking?" Nabalik ako sa reyalidad ng magsalita ulit si Mathew sa tabi ko. Medyo nagulat pa nga ako sa part na subrang lapit nya sa akin, kaya agad akong napalayo ng kunti sa kanya to maintain our distance.

MBS1 : My Patient is a Mafia BossWo Geschichten leben. Entdecke jetzt