How to be your Boyfriend vol. 1&2 (On Hold)

Chapter 40 The Graduate

“Okay! Yun ang gusto mo? I’ll go! Settled? Okay na?”

“We should break up.”

Hindi ako nakasagot sa sinabi niyang ‘break-up’. Gusto niya akong umalis at gusto niyang makipagbreak. Kung irereview ko ang history ng pag-aaway naming dalawa, sa pagkakaalam ko, walang major away na nangyari bukod sa Valentine’s day. Nagkabati naman kami agad nun. Anong rason?

Biglang nawalan ako ng enerhiya at parang may bumubukol sa lalamunan ko.

Nilalamon ako ng titig ng mata niyang hugis almond, walang emosyon ang mukha niya, hindi rin siya naiiyak.

“Conrad, narealize kong marahil ay hindi tayo para sa isa’t isa. Hindi pa ako handa makipagcommit sayo. I have let you go and I want you to be happy. You should let me go as well.”

“Anong pinagsasabi mo? Okay naman tayo, anong rason at biglang nag-iba ang sitwasyon natin? May nagawa ba akong mali? May nasabi ba akong hindi tama? Hindi naman kita pinepressure.”

“It’s not you..”

“Don’t! Don’t say that.. I hate that!”

“I will break up with you anyway!” tumayo siya at akmang aalis.

“If you leave, it’s over!”

Umalis siya at iniwan ako sa coffee shop.

Nakakahiyang umiyak sa isang public place. Hindi naman ako si Coco Martin na gumagawa ng teleserye sa may coffee shop at wala ring kamerang nakapalibot sa akin para kumuha ng eksena. Pero, ang luha ko hindi nagpapigil.

Tumayo ako at lumabas ng shop. Nandito pa kaya siya sa paligid? Bakit niya ginagawa sa akin toh. May sobra ba akong ibinigay? May kulang? May mali? Kung ibabalik ko ba ang ilang minuto ng buhay ko, mag-iiba pa ba ang desisyon niya?

Ibinigay ko naman ang lahat ng makakaya ko para mapasaya siya. Hindi ba siya masaya? Buong buhay ko naibigay ko sa kanya, tapos maglalaho lang yun lahat. Nawalan na ako ng diploma, pati girlfriend nawala rin sa akin.

Umuwi ako agad ng bahay at nang makita ko si Mama sa may dining table, niyakap ko agad siya. Kung si Portia, kaya akong i-break, ang nanay ko hindi. Dun lang ako nagkaroon ng pagkakataong ibuhos lahat ng emosyon at iiyak lahat ng masakit sa akin.

“Ma, I’m going to New York.” Nasbi ko kay Mama.

When you’re dreaming with a broken heart..

Then waking up is the hardest part..

You’ll roll out of bed and down on your knees..

And for a moment you can’t hardly breathe..

Wondering was she really here..

Is she standing in my room..

No she’s not..

‘Cause she’s gone..

Gone..

Gone..

Gone..

Gone..

Ang sarap kunyatan ni John Mayer dahil sa kanta niyang Dreaming with a Broken Heart.

Pero tama siya dun, mahirap gumising sa umagang may taong wala na sa buhay mo. After several days, trinay kong tawagan si Portia pero nakapatay ang cellphone niya, umaasa akong dahil lang yun sa matinding PMS. Pero as of now, hindi ko pa rin siya nakakausap.

Ilang linggo ang nakalipas matapos ang break up, sa huling pagkakataon kailangan kong makausap si Portia para magpaalam. Pero ni anino niya hindi ko mahagilap.

Sinunod ko ang gusto niya, I’m leaving for New York. Yung sinasabi niyang opurtunidad, ito na, gagawin ko na. Pinagisipan ko ring mabuti at marahil dala na rin ng matinding depresyon. I have to go away para makalimot, para masunod ang kagustuhan niya, without even knowing kung babalik pa ako dito o kung may babalikan pa ako.

Nakatayo na ako sa labas ng airport, hila hila ko ang suitcase. Hindi na ako nagpahatid kala Mama, hawak hawak ko ang passport at ticket ko papuntang New York.

Mahaba pa ang pila, pwede pa akong mapigilan kung meron mang gustong pumigil sa akin. Karamihan kasi sa mga telenovela na napapanood ko, kapag paalis ng bansa ang bidang babae o lalaki, palagi siyang napipigilan ng syota niya at hindi na siya natutuloy sa pag-alis.

“If you leave..it’s over.”

Yun na ang last na sinabi ko sa kanya. So, if I leave today, it’s really over.

Inikot ikot ko ang ulo ko at nagbakasakaling may Portia Sabrossa na naligaw dito sa airport. Meron pang tatlong pasahero sa unahan ko, malayo pa ako, pwede pang mapigilan.

Hanggang sa pag-upo upuan ko sa eroplano, asang asa pa rin ako na may Portia na lalantad sa harap ko, kukunin ang kamay ko, hihilahin ako palabas ng eroplano, pero siguro sa panaginip ko na lang yun masasaksihan.

And the plane took off…