GİZLİ NUMARA [YARI TEXTİNG]

0.8

Ben geldim.

Hepinize merhaba. İnşallah iyisinizdir. Malum korona denen bir virüs var. O yüzden hepimiz dikkat etmeliyiz. Neyse bir çok kişi yeni bölüm istedi son bölümüm 10 vote almasa da sizi kırmayıp atmak istedim. İnşallah severek okursunuz. 

Şarkıyı dinleyerek okumanızı tavsiye ederim.

İyi okumalar.

Demirin gamzeme dokunduğu an çok değişik hissettim.  Demir ile dakikalarca orda kalmıştık. Ve onu bozan ben olmuştum. Yoksa bayılıp gidecektim. Çoğu kişi bize bakmıştı. Hepsi de kızdı. Tabii Demir olunca bütün gözler bize doğru dönmüştü. Gamzelerimizin dokunduğu an çoğu kişi dersine gitmişti.

Dersin bitmesine bir kaç dakikalar kalmıştı. Hoca anlatıyor ama dinleyen kim? kimse. Hoca çok uyuşuk anlatıyordu. Ben ise Demiri düşünmekten başka hiç bir şey yapmadım.

Hoca son cümlesini söylediği an zil çaldı. Bir oh çektim. Çantamdan telefonu aldım.  Masaya koydum. Kitaplarımı ve defterlerimi  acele ile içene attım.

Demir: şey

Demir: Kumru

Kumru: efendim.

Demir: dersten çıktın ise kafeye gitmeye ne  dersin?

Kumru: ne?

Kumru: eee olur neden olmasın?

Demir: tamam o zaman  giriş kapısının oradayım, bekliyorum seni.

Kumru: tamam hemen geliyorum.

Kalbim çok hızlı atmaya başladı yine. Elimi kalbimin üstüne koydum. Şimdi ben Demir ile mi kafeye gideceğim? Hemde daha yeni tanışmışken.

Demiri bekletmemek için hızlıca merdivenlerden inmeye başladım.

Demir görüş açıma girdi. Kampüs çok sessizde kimse yoktu. Demir ayak   seslerimi  duyduğu an bana döndü. Demirin yüzünde bir gülümseme oldu. Bende ona karşılık tebessüm ettim. Son bir kaç basamak kalmıştı ki ne olduğunu anlamadığım bir zamanda. Kendimi yerde bulmuştum ve sadece gördüğüm 2 şey...

Biri Demir  diğeri ise kan.

"Kumru lütfen aç gözlerini lütfen" diyordu Demir. Onun için zor olsada gözlerimi açmaya çalıştım.

"Demir" dedim kısık sesim ile.

"Kumru sakın gözlerini kapatma bak ben buradayım lütfen." Dedi. Onun için gözlerimi kapatmayacağım.

"Kumru şimdi ambulans gelecek lütfen gözlerini kapatma" dedi.

Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya çalışıyordu.

"Kumru sakın" dedi tekrar titreyen sesi ile.

"Demir" dedim tekrar.

"Kumru beni bırakma. Ben galiba seni" Dediği an herşey durdu benim için. Hiç bir şey duymuyorum, görmüyorum.

2 gün sonra

"Bir kaç saate uyanır geçmiş olsun"  diye bir cümle işittim. Gözlerimi açmaya çalıştım ve birden gözüme güneş kamaştırdı.

Tekrar gözümü kapattım.

"Kumru lütfen lütfen artık uyan" dedi öykü. Biliyorum onun sesini. Gözümden bir damla yaş düştü.