GİZLİ NUMARA [YARI TEXTİNG]

0.9

Selamünaleyküm.

nasılsınız? Umarım iyisinizdir. Son bölüm 10 vote almasa da atmak istedim. Ama galiba bu bölümde 10 vote almazsa atmayacağım. Kusura bakmayın ama 2 saatlik yazdığım bir şeyi 6 veya 7 vote gelmesi beni üzüyor. Emeğimin karşılığını bile alamıyorum. Yani vote atmanız 1 saniye alıyor.

Neyse yapacak birşey yok.

İyi okumalar.

Gözlerimi açar açmaz güneş gözlerimi kamaştırdı. Elimi güneşi doğru tutup yüzüme güneşin gelmesini engelledim.

Başımda hâlâ sargı bezi vardı. Bugün doktora gidip bunu çıkartmalarını isteyeceğim.

Lavaboya doğru ilerleyip günlük ihtiyaçlarımı yapıp çıktım. Mutfaktan çok güzel kokular geliyordu.

Mutfağa doğru ilerledim. Kokular git gide çok daha güzel kokuyordu. Mutfağa girer girmez koskocaman bir şaşırma ifadesi aldı yüzüm . Ama ne yapacağımı şaşırdım.

"Demir" dedim kısık bir ses ile.

Gözlerini tavadan ayırıp bana çevirdi.

"Kumru" dedi tebessüm ederek.

"Yani yanlış anlamaz isen burda ne işin var?" Dedim utangaç bir tavır ile.

"Ve nerden biliyorsun evimi, nasıl girdin eve?" Dedim üstüste soru sormuştum.

"Kızım bir dur da üst üste ne sorup duruyon bu kafa yavaş yavaş algılıyor. Şimdi ilk soruna gelir isek" dedi ve durdu.

"Bende bilmiyorum valla. Benim burda ne işim var hiç bilmiyorum. Meleğe uyarak geldim. " dedi gülerek. Bende eşlik ettim ama hala anlamış değilim.

"İkinci sorunu tekrar alabilir miyim?" Dedi.

"Ha" dedim. Hâlâ şoku atlatmış değildim.

"İkinci soru diyorum neydi diyorum hani bana üst üste sorup durdun diyorum" dedi

"O kadar da aptal değiliz be" dedim cırlayarak.

"Şükür" dedi alaycı bir tavır ile.

"Demir!" Dedim.

"Tamam tamam söyle artık şu ikinci soruyu valla kapasite yetmiyor" dedi kafasını gosterek. Güldüm.

"Evimi nerden biliyorsun?" Dedim.

"He öykü sagolsun" dedi.

"Nasıl öykü sağolsun?" Dedim.

"Eee şey ben söyledim adresi" diyerek girdi öykü mutfağa utanarak. Kafamı anında ona çevirdim. Ölümcül bakışlar attım ona o ise masum masum baktı bana.

"Öykü verdi cevabı üçüncü soruya geçelim" dedi ocaktaki yemeğe tekrar baktı. Altını falan kıstı ocağın.

"Nasıl girdin eve peki?" Dedim.

"Öykü sağolsun artık suç ortağımsın sen benim" öyküye elini uzatarak. Öykü ilk başta durdu. Bana baktı benden izin beklermiş gibi. Gözümü kırpmaktan başka birşey yapamadım. Öykü anında demirin elini sıktı.

"Tamam onu bunu geçtim. Neden kahvaltı hazırlıyorsun?" Dedim.

"Senin için" Dediği an durdum. Anlamaya çalıştım.

Benim için.

Dakikalarca demirin gözlerinin içine baktım. O baktı ben baktım. O anı bozan Demir oldu.