GİZLİ NUMARA [YARI TEXTİNG]

2.7

Okuduğunuz saati alayım buraya

Kitabı bir kaç bölüm sonra final yapmayı düşünüyorum her iki kitaba da yetişemiyorum. O yüzden bu bölümü çok ilerleyen zamanı anlatacağım.

Tatil bitmiş ve hepimizin bir mesleği vardı ellerinde artık. Hep hayal ettiğim bir klinik açmıştık Öykü ve Almina ile. Belki de hepimiz bunun mutluluğu ile mesleğimizi yapıyorduk.

Erkekler ise; Selim istediği bölümü kazandı fakat babasının yanında şirkette çalışmaya başladı. Çok yoğun oluyordu. Levent ve Demir ise avukat olma yolundalar. Zaman ne çabuk çekti hiç biriminiz farkında değildik.

Size söylemeyi unuttum değil mi?

Levent ile Almina sevgili oldu. Tabii ki de aralarını ben yaptım. Ama yanlışlıkla. O nasıl oluyor derseniz ağzımdan kaçtı diyebilirim.

Bir öykü ile Selim'i yapamadık. İkisi birbirini seviyor anladım ben. Bakışlarını görüyorum ikisinin de ama ikisi de utanıp açılmıyorlar. Yine ağzımdan kaçırmak istiyorum ama bir tane daha dayak yiyemem. Almina beni bir güzel saçımı başımı yoldu. Canım sanki kötü bir şey yaptık. Teşekkür etmesi gerekirken.

Çok büyük ayıp etti.

"Ezgi kurt." odama hastamı çağırdım.

Sandalyeden kalkıp kapıda onu bekledim. Sevecen bir şekilde ona tebessüm ettim.

"Hoşgeldin." Kıza baktığımda çok güzel uzun kahverengi saçları vardı. Dikkatimi ilk o çekti.

"Hoşbuldum." dedi. Onu çok sıkmadan biraz sohbet ettik. İçine kapalıydı şuan benim karşımda.

                         🤍

Ezgi içini döktü. Ailesinden sevgi görmeyen bir kız çocuğu olduğunu annesinin ve babasının ayrıldığını tek başına kaldığını söyledi. Ve bir kaç bir şey daha.

Ona bir form verip doldurmasını bekledim. Verdiği cevaplara göre ilerleyecektim.

Formu doldurup bana verdi baktığıma göre anlattığı şeylerden de yola çıkarak bu cevapları vereceğini biliyordum.

Şimdilik onu sıkmadan bir şey demedim.

"Verdiğin cevaplar beklediğim gibi, senden bu bir hafta içerisinde bu etrafındaki insanlardan uzakta, onları düşünmeden hayatını devam etmeni istiyorum." Hafif gülümsedi.

"Toprak'ı da mı?"

"Evet, onunda." dediğimde acı bir tebessüm yayıldı yüzüne.

Ezgi ve toprak karakterleri yoksun yanımda adlı kitabımda geçiyor.

Onunla konuşmam bitmiş hazırlanıyordum .

Kapım pat diye açıldı. Yerimden sıçradım. Arkamı dönünce Demir'i görünce rahat bir nefes verdim.

"Pat diye gelinir mi?" dedim. Çantamı alıp ona doğru ilerledim. O da benim yanıma hızlı adımlar ile gelerek sıkıca belimden tutarak sarıldı. Dudaklarını boynuma gömdü. Kokusunu içine çektim.

"Ay ayrılın be yapış yapış ıyyy" öykü yine her zaman ki gibi sevgilisi olmadığı için bize çatıyordu.

"Kıskanma canım." dedim Demir' den ayrılıp.

"Ben sana kaç defa yapayım mı aranızı dedim istemedin ben ne yapayım?" dedim.

"Yap ulan hadi yap aramızı yeter bu kadar beklediğim." dediğinde hem ben hemde Demir şaşırmıştı.

"Lan kim o çocuk?" dediğinde gülmeye başladım.

"Selim." dedim de kaşlarını çatarak şaşkın bir yüz sergiledi.