GİZLİ NUMARA [YARI TEXTİNG]

2.4

BİR DAKKA BEN 14 ARALIK 2021 DEN BERİ BÖLÜM ATMIYOR MUYUM???

KENDİMİ ÇOK KÖTÜ HİSSETTİM ŞUAN.

ELİMDEN GELDİĞİ KADAR BÖLÜM YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM.

OKUL NASIL GİDİYOR?

HAYAT DAHA DOĞRUSU NASIL GİDİYOR?

                              🌼

Yatağımın yanındaki masa saatine baktım. Saat 11.49 geçiyordu. Bu kadar niye geç kalktım. Evdekilerin hepsi uyuyor galiba  hiç ses yok çünkü.

Sıcak yatağımdan zar zor ayrılıp mutfağa doğru gittim. Hiç kimse yoktu etrafta. Bir su içmeliyim boğazım kurumuştu.

Demek ki herkes çok yorgundu. Almina ile Demir zaten hasta annem ile babamın uykuları da hep ağır olurdu.

Ses yapmadan mutfağa gireceğim sırada arkası dönük olan Demir'in buzdolabından su aldığını gördüm.

Fısıldayarak "Demir" dedim.

Biraz korkmuş olacak ki sıçrayarak bana döndü.

"Kızım manyak mısın gelince insan biraz ses verir." Dedi kalbini tutarak.

Güldüm.

"Oğlum ben nerden biliyim senin burda olduğunu kimse uyanmasın diye sessiz sessiz geldim. Korkuttuysam özür dilerim." Dedim onun yanına giderek.

Belinden sarıldım ona. Kokusunu içime çektim. O da saçımdan öptü beni.

"Nasılsın? Bir yerin acıyor mu? Neden ayaktasın sen?" dedim ondan ayrılarak.

"Sen bana sarıldın ya hiç bir acım kalmadı. Hiç bir yerim acımıyor. Su içmeye geldim onun da içine ettin saolsun kumru hanım." Yanağıma öpücük bıraktı.

Keşke seninle hep böyle olsam. Aşkımız hiç bitmese. Ölüm olmasa. Sonsuza kadar seninle yaşasam. Yada birlikte ölsek. İkimiz de ölüm acısı çekmesek.

"Sen o zaman suyunu iç. Odana git uyu. Annemler kalkana kadar bende kahvaltıyı hazırlayayım."

"Ben uyandığımda tekrar uyuyamam" diyince ortak bir özelliğimiz olduğu için sevindim sebepsiz yere.

"Salona geçip televizyondan dizi film falan izleyebilirsin" dedim aklıma başka bir şey gelmiyordu çünkü. O sırada buzdolabından kahvaltılık bir şeyler çıkarıyordum.

"Sana yardım etsem?" dedi birden arkamdan belime sarılarak.

"Deli misin hastasın sen. Sana iş mi yaptıracağım." Önümü dönerek.

"Ne yani biz evlenince sen bana iş yaptırmayacak mısın?" Ortaya yine o gülüşünü sergiledi.

Evlenmek.

Demir'le bir hayat.

Aynı evde yaşamak.

"Ben şu şeylerini çıkarayım en iyisi." diyip hemen buzdolabından çıkarmaya başladım.

" Çıkar bakalım. Ama ben gitmem burda dururum ona göre." dedi sandalyeye oturarak.

"Demir annem babam gelir yanlış anlarlar. Git odaya yada salona bir şeylerle uğraş." dedim çıkardığım şeyleri tezgaha koyarak.

"Kumru!" Annemin sesi ile elim ayağım birbirine dolandı.

"Nerdesin kızım?"

Mutfak kapısından çıkıp merdivenlerden inen anneme baktım.