Chapter Four

Beginne am Anfang
                                    

I headed towards the elevator at sumakay duon. May mga bumabati sa akin on my way down, so I just greet them back politely. Nang tuluyan na naman akong nakalabas ng hospital ay lumanghap muna ako ng sariwang hangin bago pumunta sa store na lagi kong binibilhan.

"Thank you Doc bri, come again" Pasalamat ng casher sa akin as always. I just nodded then umalis narin agad dala ang mga prutas na binili ko and some other stuffs. After sometime I reach back to my office safely.

"I'm back--What are you doing!?" Nabulalas ko na lang ng makitang kalas kalas na yung parts nung baril ko, at nakakalat yung mga chocolate sa higaan nya. I run towards him.

"What did you just did to may gun?" Hindi makapaniwalang tanong ko, at naibaba yung mga pinamili ko ng wala sa oras.

"I'll be confiscating this... A lady like you shouldn't have a things like this under your possession" He explained, but of course with that plain and cold expression on his face. Muntik na nga akong mapapalakpak dahil yun na ata ang pinaka mahabang salitang nasabi nya ng magising sya. But that's not the point here. Aking baril yun eh! Bumili sya ng kanya kung gusto nya!

"That is none of your business! That gun is mine. Don't you know how long I waited that to be fully customized? And yet you just ruined it like that?" I frantically said as I calmed my nerves down. Sinubukan ko ring bawiin yun bat hindi ko man lang mahawakan ang kamay nya.

And yes, pinaka customize ko yun kay kuyang chocolate maker. Yun yung napili kong design kase I know it will be handy kahit fake lang iyun. Maraming kidnappers ngayun sa panahon natin. It will be able to help me at least pag nag kataon.

"But now it's mine, because I'm holding it" He answered plainly na talaga namang ikina ikot ng mata ko as I put my hand over head in frustration.

"What kind of reasoning is that?" Inis na anas ko pa, but he just chuckled.

"Relax. I thought you'll buy another one, so why bother so much?" He then as as if stating the matter of fact. I just gave him my disbelief expression.

"That's just an option! Ahrgg! You know what? Sayo na nga yan. Naistress lang ako sayo" I finally said defeatedly at hinarap na ang mga pinamili ko. Hindi na naman kumibo si Ephraim at patuloy lang  na kutingting yung baril, na ikinairap ko nalang ulit.

"I'll prepare you a plate of fruits since your lunch is still very far away. Which one do you want? Grapes? Oranges? Apples? Or what? " Tanong ko sa kanya habang hinuhugasan yung mga prutas na napili kong bilhin.

"Grapes will do" Rinig ko namang sagot nya, kaya tumango nalang ako dun and did prepare him some grapes.

After that ay nilapag ko ang isang platito ng ubas sa lamesang asa gilid nya to let him eat it. Astang aalis na naman ako to finalize some documents on my table, because why not? Pero agad rin akong napatigil sa pag talikod ng hawakan nito ang braso ko.

Muntik naman akong mapa aww dun kase andun na naman yung feeling nanakakapaso sya... Ang weird nga. Hindi naman sya maligno ano? I mean bakit ba pag hinahawakan nya ako ay may ganun akong sensasyong nararamdaman?

"What?" Takang tanong ko, ignoring the burning sensation from his hand. Tumitig naman sa akin ang mga patay nyang mata.

"Feed me" He simply said. Parang nabobo ako dun at medyo napabuka pa yung bibig ko but then close it again ng walang lumabas duon.

"Feed me" Pag uulit nito nang makitang tinitigan ko lang sya, his eyes remain staring directly into my eyes that make my spine shudder.

Creepy...

I was about to say no, dahil hindi naman nya ako katulong but he keep on saying 'feed me'

"Ok fine! No need to repeat it again and again" I hissed in annoyance, at umupo sa gilid ng kama nya and started feeding him.

Tsk! Buset naging katulong na talaga ako ng damuhong to! May kamay naman sya bat hindi sya kumaing mag isa nya? Sa huling pag kakatanda ko, ang tama ng baril ay sa may tyan nya and his hands are pretty well,  kaya wag nyang sabihing masakit ang kamay nya dahil ni wala syang pake dun kani kanina lang!

"Ok, open up" I said softly as a grab a piece of grape from the plate at sinenyasan sya na ngumanga. Seedless grapes to so he can eat it without trouble. When I saw his mouth opened ay marahan kong isinubo iyun sa kanya. Hindi ko naman maiwasang hindi mapadampi ang mga daliri ko sa labi nya.

I frown because of that sudden contact, and stare mindlessly on his lips for a moment. It's so soft despite na ilang araw syang tulog. It's not dry or anything.

I wonder how it felt like to be kiss by that lips--stop it Briar! Your being a creep!

Naikiling ko nalang ang ulo ko sa mga naiisip ko as I slightly shut my eyes close because of the frustrations I'm feeling. Mybrain is getting wild again, what a pain.

"What's the problem?" I heard he lifelessly ask beside me na medyo nagpakurap pa sa akin. Napansin siguro nito ang pag kiling ng ulo ko.

So concern na sya ngayun? Should I be happy about that?

"Nothing. Don't mind me" I respond neutrally, then sinubuan ulit sya ng isang pirasong ubas. We stayed like that for almost five  minutes. Kung kumain kase ang isang to ay parang naka slow motion. Ang bagal bagal, so ayun ako pa yung nag adjust for him, kakahiya naman sa kanya.

"I'm full" He chirp shortly after finishing almost the half of the grapes that I prepared for him. I just nodded my head start to put the plate away.

"Good, I'll just get you a water to drink" I said at tumayo na. Nilagay ko muna sa lababo yung pinag kainan nya, then kumuha ng tubig. Dumaan narin ako dun sa mga vitamin section na andito sa loob ng office ko para mainun nya na rin.

"Here. Inumin mo rin yang gamot" Abot ko sa kanya nung tubig at nung mga gamot na kinuha ko for him. Akala ko ay makikipag talo nanaman ito sa akin sa pag inum ng gamot but to my surprise he drink it straight without any other word.

Maya maya pa ay may kumatok sa pinto kaya napa tayo ako to open it up, Pero agad rin akong napatil a few steps away from the bed ng kapitan ni Ephraim yung braso ko. I raised my eyes brows at him slightly.

"Now what?" Tanong ko sa kanya, inspecting his face pero ni wala man lang akong makitang expression duon.

"Stay" Maikling sagot nya sa akin that made me roled my eyes off.

Here we go again...

"Titingnan ko lang kung sino yung kumakatok. Now let go of me please" Explain ko sa kanya but then again he said :

"Stay" I sighed in frustrations at marahang sinabunutan ang aking buhok. I just helplessly stared at him for a moment don't know kung anong gagawin ko sa kanya.

Malapit ko na syang masapak.

"Let go of me" I firmly repeated my words towards Ephraim being much more serious, pero hindi parin ito kumibo, At tinitigan lang ako ng malalamig nyang mata. So hindi ako nag dalawang isip na tunguhin sya para bigyan sya ng isang halik. At first ay gulat ito sa ginawa ko pero pag kakawan ay tumugon narin. And I'm kinda surprised when he deepened the kiss, as if his enjoying it.

Ako naman mismo ang pumutol ng halik na sinimulan ko, And we both gasp for air. Not reacting to much ay normal akong tumayo paalis sa kama at pinahid ang gilid ng labi ko na parang walang nangyari.

"Halik ko lang pala ang kailangan mo para pakawalan ako"

TO BE CONT...

ENJOY READING AND KINDLY VOTE BIG HELP  TALAGA SYA FOR ME🥺

AND PLEASE FEEL FREE TO READ MY OTHER STORIES 👇

> My Gay Roommate (complete)
> Bound to be his slave (on going)

THANK YOU 😊

MBS1 : My Patient is a Mafia BossWo Geschichten leben. Entdecke jetzt