MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 30 : Χαμένο χαμόγελο

Περπατάω στον διάδρομο όταν ξαφνικά με πιάνει ένας πόνος στην καρδιά και πέφτω στο έδαφος.
Αρχίζω να βογγαω από πόνο και προσπαθώ να σηκωθώ.
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά τα οποία δακρύζουν και τον βλέπω.
Ο Φρανσίσκο στέκεται μπροστά μου. Μου χαμογελάει και μου τεντώνει το χέρι του για να τον πιάσω αλλά δεν τον φτάνω είναι μακριά .

- Έλενα!,ακούω την φωνή του Μορέιρα να αντηχεί στα αυτιά μου.
Με σηκώνει από το έδαφος. Δεν μπορώ να νιώσω πολλά.
- Κρατήσου λίγο. Φτάνουμε!

Φρανσίσκο POV

Τρεις μήνες αργότερα......

Ανοίγω τα μάτια μου . Οι ακτίνες του ήλιου με τυφλώνουν και τα ξανά κλείνω απότομα.
Το στόμα μου είναι στεγνό και νιώθω βαρύς .
- Ξυπνάει! , ακούω την γνώριμη φωνή της Ροζαλία ,της μικρής μου αδελφής.
- Φρανσίσκο! Ω  ,θεέ μου! Μαμά!, φωνάζει η Ροζαλία.
Μου πιάνει το χέρι και μου το σφίγγει.
- Ποιος σου το έκανε αυτό? Που είναι η Ελένα?,με ρωτάει.
- Μορ....,πάω να πω αλλά δυσκολεύομαι από τον πόνο. Θα τα εξηγήσω όλα σε λίγο. Θέλω μόνο να σηκωθώ και να πάω να την βρω. Θα τον σκοτώσω. Αν την άγγιξε θα τον σκοτώσω.
Η μητέρα μου μπαίνει στο δωμάτιο και έρχεται από την άλλη πλευρά του κρεβατιού.
- Μωρό μου! Φρανσίσκο μου. Κάρλος ο γιος μας ξύπνησε!,λέει.
Η Ροζαλία δίπλα κλαίει και το ίδιο κάνει και η μητέρα μου.
- Είναι και ο Φράνκο εδώ.,με ενημερώνει.
Τα μάτια μου όμως κλείνουν και το μόνο που σκέφτομαι είναι η Ελένα.
Τον τελευταίο καιρό δεν της φέρθηκα καλά. Με είχε πληγώσει τόσος πολυ που άρχισα να πιστεύω πως θα έπρεπε να προχωρήσω για να είναι και αυτή ευτυχισμένη. Πίστεψα πως της κάνω κακό. Δεν θέλω όμως να την χάσω.

Λίγες ώρες αργότερα

Η Ροζαλία μπαίνει στο δωμάτιο μου μαζί με τον Φράνκο.
- Φρανσίσκο? Ενοχλούμε?,με ρωτάει.
- όχι ελάτε!
Έρχεται και με αγκαλιάζει.
- Μας τρόμαξες?
- Πως βρέθηκα εδώ? ,την ρωτάω.
Κοιτάζει τον Φράνκο και έπειτα πάλι εμένα.
- Σε βρήκε μια κυρία. Αυτή ισχυρίστηκε πως δούλευε εδώ κάποτε και για αυτό σε αναγνώρισε. Δεν ξέρουμε αν είπε αλήθεια ή ψέματα σε έσωσε όμως.,μου εξηγεί.
- Η Ελένα?, ρωτάω.
- Αγνοείται! ,μου λέει τελικά ο Φράνκο.
Χτυπάω με δύναμη τα χέρια μου στο κομοδίνο και η Ροζαλία δείχνει τελείως τρομαγμένη.
- Φρανσίσκο θα....
- Θα την βρω Ροζαλία. Ο Μορέιρα μας παρακολουθούσε,μου έστησε ενέδρα και την απήγαγε. Το χειρότερο είναι...., σταμάτησα για να μην πω αυτό που φοβάμαι.
- Τι πράγμα?
- Ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και ότι δεν θέλω να την χάσω. Την μέρα που την πήρε είχα σκοπό να της κάνω πρόταση γάμου και....
- Φρανσίσκο!, λέει η Ροζαλία ενθουσιασμένη. Δεν είχα καταλάβει ότι έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια μου. Πρώτη φορά γίνεται αυτό. Όλα ξεκίνησαν όταν την γνώρισα και όλα θα τελειώσουν όταν την παντρευτώ.
- Έχεις αλλάξει προς το καλύτερο.,μου λέει αγκαλιάζοντας με.
Ο Φράνκο μου χαμογελάει καθώς πηγαίνει στην πόρτα για να φύγει.
- Τι έχεις σκοπό να κάνεις?
- Αρχικά να το σκάσω από εδώ και η επόμενη κίνηση μου θα είναι να πάω να την βρω ,να την παντρευτώ και να την φέρω εδώ. ,της λέω.
Η Ροζαλία ουρλιάζει από χαρά.
Η πόρτα ανοίγει και το κεφάλι του Φράνκο ξεπροβάλει.
- Τι στο καλό έγινε?, ρωτάει.
- Εγώ....εγώ φταίω!, παραδέχεται η αδελφή μου.
- Ακουστηκες σαν την Λουσία!,της λέει.
Ξαφνικά μένει άγαλμα.
- Θεέ μου! Πρέπει να τρέξω να της πω τα νέα! Δηλαδή να της τα γράψω!, λέει και τρέχει εκτός δωματίου .
Κοιτάζω τον Φράνκο ο οποίος δείχνει σκεπτικός.
- τι έχεις μικρέ?,τον ρωτάω.
- Μεγάλη ιστορία. Κάποια στιγμή θα στα πω. Πρώτα όμως σου εύχομαι να ευτιχισεις.,μου λέει.
- Ακουγεσαι σαν να είσαι εσύ ο μεγάλος.,του λέω .
- Όχι δεν είμαι απλώς καμιά φορά ωριμάζει κάνεις πολύ γρήγορα.,μου λέει. Κάποια κοπέλα έχει σίγουρα στο μυαλό του. Γύρισε από την εξορία μόνο και μόνο για να με δει αλλά ενώ το σώμα του είναι εδώ η καρδιά και το μυαλό του ταξιδεύουν στην Σκοτία.

*******************★******************

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!
Ελπίζω να σας άρεσε!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!