MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 38 : ΧΤΎΠΟΙ ΚΑΡΔΙΆΣ

Μορέιρα POV

- Φρανσίσκο!, φωνάζω έξω από την σκηνή του που είναι στο στρατόπεδο του.
Όταν δεν βλέπω κάποια κίνηση ξαναφωναζω.
- Φρανσίσκο!,φωνάζω και τρίτη φορά.
- Τι στο καλό......, μόλις με βλέπει σταματάει κοιτάζοντας με , με μίσος.
- Φρανσίσκο συμβαίνει κάτι σοβαρό.,του λέω. Με πιάνει από τον γιακά του πουκάμισου και δεν μου δίνει περιθώρια να του εξηγήσω.
- Δεν με νοιάζουν τα προβλήματα σας ούτε τα δικά σου ουτε τα δικά της.
Τον σπρώχνω με δύναμη προς τα πίσω.
- Τελείωνε Φρανσίσκο.,του φωνάζω.
- Εσένα αγαπάει.,μου λέει.
Τα χέρια μου γίνονται γροθιές έτοιμες να τον γροθοκοπησουν.
- Από το γράμμα που σου έστειλε αυτό κατάλαβες?,τον ρωτάω.
- Δεν χρειάστηκε να καταλάβω....το έσκισα. Προχωράω μπροστά.
- Πόσο ηλίθιος είσαι! Εσένα αγαπούσε και θα αγαπάει. Μακάρι να μην σε αγαπούσε ακόμα. Ξέρεις όταν σε έδιωξε χάρηκα και μάλιστα πολύ. Τώρα καταλαβαίνω τι βρίσκει σε εμένα. Ασφάλεια!,του τονίζω.
- μην προσπαθείς να βγεις από πάνω. Ξέρω ότι την εξαναγασες να σε παντρευτεί.
- Ναι και δεν μετανιώνω ούτε μια στιγμή από όσες πέρασα μαζί της.,του απαντάω ειλικρινά.
- Πήγαινε στην γυναίκα σου λοιπόν και πηδα την ως το πρωί.,μου λέει κάνοντας με να μην μπορώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου άλλο.
Του επιτιθομαι και πέφτω επάνω του χτυπώντας τον με πάρα πολύ δύναμη.
- Δειλε! Έπρεπε να προσπαθήσεις να της πεις ένα Σε αγαπάω. Θα μου την είχες πάρει νωρίτερα και τώρα δεν θα πλήρωνε με την ζωή της., ουρλιάζω.
Η βροχή δεν έχει σταματήσει. Είμαστε ακίνητοι μέσα στις λάσπες. Ο Φρανσίσκο με σπρώχνει προς τα πίσω μόλις συνειδητοποιεί τι είπα.
- ορίστε?
- Είναι σοβαρά. Γέννησε ενώ ήξερε ότι η ζωή της κινδυνεύει. Μετάνιωσε Φρανσίσκο για πολλά από τα λάθη της και για αυτό έμεινε μαζί μου. Με σεβάστηκε και μου χάρισε έναν γιο για να με κάνει ευτυχισμένο. Δεν μπορούσε να δει πως η ευτυχία μου ήταν εκείνη.
Ο Φρανσίσκο σκεπάζει με τα χέρια του το πρόσωπο του.
- Πως καταντησαμε έτσι. Εγώ με την εκδίκηση μου και εσύ με το πάθος σου.
Ερωτευτηκαμε την ίδια γυναίκα και το χειριστηκαμε λάθος. Αν και φταίει και εκείνη. ,μου λέει.
- Πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε γιατί μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά.,του λέω.
- Έλα στο παλάτι να την δεις.,του λέω.
- Όχι ,δεν θα το κάνω.,μου λέει.
- Αν την αγαπάς θα έρθεις.,του φωνάζω.
- Πεθαίνω για εκείνη.
- Τότε! Τι στον διάολο γίνεται στο μυαλό σου.,του φωνάζω.
Σηκώνει το κεφάλι του ψηλά στον ουρανό
και έπειτα κοιτάζει πάλι μπροστά.
- Φοβάμαι Μορέιρα. , φωνάζει.
Μια αστραπή βροντάει ψηλά στον αέρα. Μέχρι και ο ουρανός κλαίει ασταμάτητα.
- Τι φοβάσαι?,τον ρωτάω ήρεμα.
- Ότι θα πονέσω για άλλη μια φορά. Μου έκοψε τα φτερά ,την ανάσα. Πήρε την καρδιά μου και την κλώτσησε. Καταλαβαίνεις?,με ρωτάει .
- Ότι και αν έγινε αν την αγαπάς θα έρθεις μαζί μου πίσω στο παλάτι και θα σταθείς κοντά της.