MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 31 : Bride for second time?

3 μήνες μετά από την απαγωγή

Ελένας POV

Κοιτάζω το νυφικό μου.
- Βασίλισσα μου είστε τέλεια! Το νυφικό είναι ότι πρέπει για εσάς.,μου λέει η Ανέτ.
Κοιταζομαι ευθεία στον καθρέφτη. Η αντανάκλαση μου φαίνεται ταλαιπωρημένη από χθες το βράδυ. Έκλαιγα για εκείνον τον άνθρωπο που ερωτεύτηκα αλλά άργησα να του το πω.
Εγώ φταίω αρχικά και έπειτα και εκείνος. Έμαθα από το λάθος μου και δεν θα ξαναγίνει.

Χαμογελάω διστακτικά και προσπαθώ να δω τα θετικά αυτής της Ένωσης.
Αρχικά ο Μορέιρα με αγαπάει που σημαίνει πως δεν θα ταλαιπωρηθώ άλλο.
Με άφησε να καλέσω την οικογένεια μου.
Δείχνει κατανόηση και υπομονή .
Ίσως όταν πλέον θα έχω μεγαλώσει πολύ να καταφέρω να τον δω αλλιώς και να καταφέρουμε να δώσουμε στην οικογένεια μας ότι μου έδωσε η δική μου: αγάπη και έρωτα.

- Είναι όντως εκπληκτικό Ανέτ. Είναι ότι καλύτερο έχω φορέσει., λέω. Τα μάτια της στενεύουν και προσπαθεί να επεξεργαστεί αυτό που μόλις άκουσε.
- Ναι ,έχω ξαναφορέσει απλώς δεν έφτασα ποτέ στην εκκλησία.,της απαντάω.
Σκύβει το κεφάλι και μου βάζει την τελευταία πινελιά.
- Είστε σίγουρη για όλο αυτό?,με ρωτάει ξαφνικά.
- Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα αυτό είναι ότι χρειάζεται κανείς για να τελειώσει η στεναχώρια του.

**************

Λίγη ώρα αργότερα....

Ο Γουίλιαμ μπαίνει στο δωμάτιο μου. Υπήρξε μια καθυστέρηση στον γάμο και θέλει να βεβαιωθεί πως είμαι καλά.
Με κοιτάζει για λίγο και συνειδητοποιεί πως δεν είμαι καλά.
Έρχεται και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι και μου πιάνει σφιχτά το χέρι.
- Γιατί το κάνεις αυτό?,με ρωτάει.
- Για όλους μας Γουίλ.,του απαντάω.
- Ο Φρανσίσκο? ,του τα είπα όλα όταν έφτασε εδώ. Δεν έκρυψα τίποτα από τα αδέλφια μου.
- Είναι αργά πια.,του λέω.
- Ξέρεις κάτι? ,με ρωτάει.
Τον κοιτάζω περιμένοντας να τον ακούσω.
- Είσαι η πιο δυνατή κοπέλα και είμαι τυχερός που είσαι η αδελφή μου όμως δεν εγκρίνω το γεγονός ότι θυσιάζεται ενώ δεν τον θέλεις. Μπορώ να.....
- Όχι , Γουίλ. Φτάνει! Αυτή την φορά δεν θα φύγω. Θα μείνω. Όσο και αν σου φαίνεται παράξενο κουράστηκα να τρέχω.,δηλώνω.
Με τραβάει στην αγκαλιά του. Η πόρτα ξαναχτυπάει και μπαίνει μέσα η Εβαγκελιν και η Κάθριν.
- Είστε εκθαμβωτικές!,τους λέει ο Γουίλιαμ. Εκείνες τον κοιτάζουν και χαμογελάνε.
- Όπως πάντα υπερβολικός.,του λένε.
Έρχονται και οι αδελφές μου προς το μέρος μου.
- ξέρεις τι χρειαζόμαστε όλοι Ελένα?,με ρωτάει η Εβαγκελιν.
- Τι?
- Διακοπές., απαντάει.
Χαμογελάω αμυδρά. Δεν είναι της παρούσης αυτό το θέμα και ξέρω τι προσπαθούν να κάνουν. Δεν θα τα καταφέρουν όμως. Πήρα την απόφαση μου και θα τον κάνω τον γάμο.
- Εβαγκελιν, σύντομα θα πάμε ένα ταξίδι όλοι μαζί.,της λέω.
- γιατί όχι τώρα?
- Παντρεύομαι θυμάσαι?,την ρωτάω .
Εκείνη χαμογελάει.
- Μα δεν τον αγαπάς.,μου λέει.
- Εβαγκελιν! ,της λέει προειδοποιητικά ο Γουίλιαμ.
- Τι?,ρωταει όλο παράπονο.
- Μην την πιέζουμε άλλο.,της λέει.
Σκύβω το κεφάλι.
- επειδή την αγαπάω της το λέω., φωνάζει.
- Τι της ζητάμε? Να είναι μόνο ευτυχισμένη. Ο γάμος δεν είναι η λύση., συνεχίζει η Εβαγκελιν.
- Δεν καταλαβαίνετε?,φωνάζω ξαφνικά και σηκώνομαι από το κρεβάτι.
Και οι τρεις με κοιτάζουν.
- Πληγωσα τον Φρανσίσκο και τον έχασα. Ίσως να μην έχω την ευκαιρία να αγαπήσω ή να αγαπηθω και ο Μορέιρα με αγαπάει. Μπορώ να ζήσω αν με αγαπούν . Εβαγκελιν σε αγαπάω και εσένα και όλα τα αδέλφια μου. Είσαι μικρή. Όταν καταλάβεις την σημασία του έρωτα τότε θα καταλάβεις και πως ένιωσα εγώ.
- Ελένα...
- Κάθριν, σε παρακαλώ., σταματάω την άλλη μου αδελφή από το να πει κάτι που θα μου αλλάξει γνώμη.
Η πόρτα χτυπάει και ο Ρίτσαρντ μπαίνει μέσα.
- Είμαστε έτοιμοι., λέει.
Ο Γουίλιαμ σηκώνεται και μου προτείνει τον αγκώνα του. Περνάω το χέρι και το ίδιο κάνει και ο Ρίτσαρντ.
Βγαίνουμε έξω και μόλις κατεβαίνουμε τα σκαλιά. Ο Πατέρας μου μου προτείνει τον αγκώνα του για να με συνοδέψει στον Μορέιρα.
Η μητέρα μου βλέποντας με είναι έτοιμη να δακρύσει. Ο Γουίλιαμ έρχεται μπροστά μου και μου ρίχνει το πέπλο μπροστά στο πρόσωπο μου.
- Εύχομαι να είναι αυτή η αρχή της ευτυχίας σου .,μου και εύχεται. Κρατάω τον πατέρα μου από το μπράτσο και από την άλλη ο Ρίτσαρντ μου κρατάει το χέρι.
- Έτοιμη αγάπη μου?,με ρωτάει ο πατέρας μου?, κουνάω θετικά το κεφάλι μου.
Ξεκινάμε. Κρατάω ακόμα το χέρι του αδελφού μου. Εκείνος με σφίγγει και νιώθω σιγουριά. Όταν φτάνουμε στο κατώφλι όμως με αφήνει και προχωράω με τον μπαμπά μου.