1 hafta sonra.
Jimin'in yaraları yeni yeni iyileşmeye başlıyordu. O gecenin ertesi günü ufak bir bilinç kaybı yaşamıştı ve hastaneye gitmek zorunda kalmışlardı.
Bugün ise Daesung'un doğum günüydü ve Jimin fazla hareket edemediği için hazırlıklara yardım edemiyordu.
Uzun süredir kontrol etmediği telefonunu eline aldı. Jungkook'tan cevapsız mesajlar ve aramalar vardı.
jungkooi:jimin?
jungkooi:bir haftadır
okula gelmiyorsun üstelik
aramalara ve mesajlara da
cevap vermiyorsun.
jungkooi:umarım
iyisindir.
Jimin kendisi için bu kadar endişelenen birini gördüğü için mutluydu. Hafifçe gülümsedi.
jimboi:ufak bir
kaza atlattım
hastanedeydim.
jimboi:beni mi özledin?
beni mi özl-
beni-
jimboi:endişelenecek
bir şey yok.
jungkooi:ne kazası?
jungkooi:kafayı yiyordum
jimin.
jungkooi:nasıl oldu?
jimboi:daesung yaptı.
daesung-
dae-
jimboi:araba kazası.
jungkooi:tae gelecek
bugün doğum gününe.
jimboi:sen?
sen de gel.
jungkooi:daesung beni
pek sevmiyor biliyorsun.
jungkooi:tebrik mesajlarımı
iletirsin ona.
jimboi:um, peki.
jimboi:uh, tae geldi!
jimboi:sonra görüşürüz kookie,
pastadan birkaç dilim tae'ye veririm
yersiniz.
jungkooi:jimin gerek
yok.
jimboi:o pastayı
yiyeceksin.
jungkooi:of
peki peki.
Şey,
şu son günlerde biraz yıpranmış hissediyorum,fakat emin olun sık sık bölüm atmaya çalışacağım.
Dalya sizi seviyor💗
