GÜN IŞIĞI GİBİ

15. Bölüm

KEYİFLİ OKUMALAR

*

Düşünmemeye çalışarak kendimi müziğin rahatladığına bıraktım. Bir saat kadar bu şekilde müzik dinleyerek, rahatlamaya çalışarak geçirdim. Bir ara kendime kahve yaptım. Kitap okumaya çalıştım. En sonunda uykum gelmeye başladığında yatağıma yatıp diğer gün Etem'i görme umuduyla uykuya daldım.

*

Saçlarıma son halini verdikten sonra yüzüklerimi de takıp odamdan çıktım. İçeride sere serpe yatan Leyla bir miktar sinirimi bozsada ona zorla elbise giydirmiş olduğum için bugün ona ters bir şey söylememe kararı almıştım.

"Leyloş, hadi çıkalım. Ben hazırım."

"Sonunda." Dedi sesindeki bariz bıkkınlıkla. Onu sinirlendirecek bir şey dememek için dilimi ısırdım. Onun huysuz, sinirli hali çok komik ve sevimli oluyordu ve bunu görmek beni nedensizce mutlu ediyordu. Ama aynı şey Leyla için geçerli değildi elbet.

Ayağa kalktığında elbisesini düzeltip önüne gelen saçlarını geriye doğru attı.

"Giydirdin şu şeyi bana. Hiç rahat değilim."

"Ama çok güzel oldun Leyloş, sana böyle elbiseler çok yakışıyor." deyip tatlı tatlı gülümsedim.

Göz devirdi. "Yalan söyleme, beni kandırmaya çalıştığını biliyorum."

"Alakası yok." dedim koluna girip onu çekiştirirken." Gerçekleri söylüyorum. Aynaya bakmaya tenezzül etmediğin için kendi güzelliğinin farkında değilsin."

"Tamam, çok şımartma beni." dedi sırıtarak. Yanağına hızlı bir öpücük kondurup vestiyerden çantamı ve giyeceğim ayakkabılarımı aldım. O ise yanağında bıraktığım ruj izini silmekle meşguldü.

Binadan çıktığımızda direk arabaya doğru yöneldim. Ayağımdaki hafif topuklularla yokuş çıkmaya hiç niyetim yoktu. Leyla da beni takip edip arabaya yöneldi.

Bugün günlerden pazardı ve biz hafta başında Leyla'ya sözleştiğimiz gibi Barlas'ın sevdiği kızın yani Derya'nın kafesine gidecek ve öğrenmemiz gereken şeyleri öğrenecektik.

"Ee." dedi Leyla radyoya uzanırken. "Etem abiyle nasılsınız?"

İç çektim istemsizce. Leyla'ya, geçen gün karşımıza çıkıp saçma sapan konuşan Metin denen adamı anlatmıştım. O günden sonra olanları da az çok biliyordu.

"Bilemiyorum." dedim dudaklarımı büzerek. "Hiç görüşmedik şu sıra. Şehir dışına falan çıkması gerekti biliyorsun."

"Bade'nin kim olduğunu sormadın mı yani?"

"Bana kendi isteğiyle anlatmadan sormak istemiyorum. Onunla karşılaştık, adı geçti ama Etem bana onun kim olduğundan bahsetme gereği duymadı. Sitem ettiğimden değil tabi, aralarında ne geçtiğini merak ediyordum ama Etem'in yanlış bir şey yapmadığından eminim. Hem kadına, ben hiç bir şeye karışmayacağım, dedim salak gibi. Şimdi de bekliyorum."

"Kıskanınca ne dediğini bilmiyorsun demek ki." dedi kıkırdayarak.

Onun aksine somurtuyordum "Öyle olduğunu öğrendim maalesef."

"Şu sabah konuşmalarınız ne alemde."

"Azaldı diyebilirim, zaten liseli aşıklar gibi her sabah konuşmayacağımızı biliyordum. Ama her gün mutlaka arıyor bazen de ben arıyorum."

"Yarın akşam geliyormuş, kesin buluşuruz."

"Biliyorum, söyledi."

O cevap vermeyip çalan şarkıyı değiştirdi. Yeni açtığı şarkının yarısına bile gelemeden kafenin yokuşunu çıkmaya başlamıştık.
Park için ayrılmış olan alana arabayı park edip eşyalarımı elime aldım ve arabadan indim. Leyla benden önce inmiş beni bekliyordu. Yanına vardığımda koluma girdi hemen.