Prios 1: Contract with Mr. Phillips

20. The Immortal Maidservant

"Doon n'yo na lang kainin sa loob ng gubat ito ha?" sabi ko sa mga fox. Kinamot ko naman ang ilalim ng panga ng mas malaking fox na mas matapang ang mata. Pumikit pa siya at hinayaan akong kamutin ang ilalim ng panga niya.

Kinuha ko na ang bandang mabalahibong parte ng malaking ibon saka hinatak.

"Good morning, Mr. Goose!" bati ko sa gansa nang makasalubong namin ng mga soro. Nag-qwank lang siya para sumagot bago kami lampasan. Baka pupunta na siya sa pond para tumambay. Doon din kasi pupunta si Mr. Swan.

"O, dito n'yo ito kainin," sabi ko nang ibato sa malapit na puno ang hatak-hatak kong piraso ng karne. Tiningnan ko pa ang loob ng gubat. Maganda talaga sa loob ng kakahuyan tuwing umaga, parang walang masamang nakatira doon.

Umatras na ako para bumalik saka ako humarap sa mansiyon. Nakita ko na naman ang bakas ng dugo sa bintana ng blank room. Mabuti na lang talaga at isinara nila itong Helderiet Woods sa public. Malamang na susunugin nila itong lugar kapag nalaman ng mga tao na may ganitong nangyayari dito sa gitna ng gubat.

Nalipat naman ang tingin ko sa kaliwa, doon sa bintana ng kuwarto ni Mr. Phillips. Ilang dipa lang ang pagitan sa bintana ng blank room, kaya ayaw niya akong mag-stay sa loob nang matagal na oras. Nakasara talaga iyon ng itim na kurtina. Natural na hindi niya bubuksan iyon kasi nga nasusunog siya sa araw.

Ang ganda sa Helderiet Woods, at ang ganda talaga ng Grand Cabin. Nanghinayang ako noong naging private land ito, pero mas manghihinayang ako kung masisira itong lugar kapag nalaman ng mga tao sa labas na may bampira palang nakatira dito at mga halimaw.

Natakot ako, at natatakot pa rin naman ako, pero iniisip ko kasi ang mga dahilan kung bakit hindi ako makaalis kahit medyo risky nang mag-stay rito.

Pagbalik ko sa entrance ng Cabin, nakita ko agad ang itim na sedan na lagi naming service ni Mr. Phillips na papalapit. Nakasunod sa sasakyan ang mga babaeng maid na naglalakad lang.

Shocks, alas-nuwebe na?

Huminto ang sasakyan patapat sa veranda ng entrance ng mansion.

"Good morning, Miss Chancey," nakangiting pagbati ni Lance pagbaba niya ng sasakyan.

"Good morning, Lance!" masayang bati ko rin.

Bumaba si Mrs. Serena sa kotse nang pagbuksan siya ni Lance. Pagsalubong ng mga tingin namin, nagtaas na naman siya ng kilay at hinagod na naman ako ng tingin. "Buhay ka pa rin hanggang ngayon?"

Grabe talaga itong si Mrs. Serena. Ano? Araw-araw, tatanungin niya kung buhay pa ako? Mukha ba akong mabilis mamatay?

"Opo, Mrs. Serena, buhay na buhay pa po ako," pairap kong sagot at pinauna ko na siyang pumasok sa loob ng mansiyon habang ginagaya ko ang porma ng mga maid na papalapit na sa amin.

"Sumunod ka sa akin," utos niya pagtapat sa puwesto ko.

"Opo, Mrs. Serena," sarkastikong sagot ko sa kanya saka ako parang bibeng naglakad pasunod sa kanya habang nakausli ang puwit.

Ito si Mrs. Serena, hindi ko nakukuha kung ano ang mga trip nito sa buhay. Siguro, sanay na sanay itong may nakikitang namamatay kaya kung makapagtanong sa akin kung bakit buhay pa ako, parang super shocking ng idea.

Huminto siya sa living room, at bago pa ako makatuloy ng lakad, bigla siyang tumalikod kaya huminto agad ako. Nagtaas siya ng kamay at tumanaw sa direksyon ng pinto. Sumenyas lang siya na parang nagpapaalis 'tapos kumalat na naman ang mga maid na kasama niya.

Ano na namang problema niya sa akin? Parang araw-araw na lang niya akong minamata a.

"Naabutan ka ni Morticia kahapon?" tanong pa niya habang nakataas ang kaliwang kilay sa akin.