PANAGINIP "IKAW PARIN" - BOOK 2/ MICHAENG

CHAPTER 8

Pag gising ni Chaeyoung may luha sakanyang mga mata kung saan napanginipan niya ang kanyang Ina at bigla itong namiss. Umupo ito at pinunasan ang luha niya pero wala parin tigil ang pagpatak nito na hinayaan nalang niya

"Ma ...miss nakita" pag iyak nito na niyakap ang mga tuhod niya

Naisipan ni Chaeyoung na maglakad lakad na muna para libangin ang sarili. Pumunta siya sa isang parke kung saan hindi ganun karami ang mga tao. Nagsuot ito ng hoddie at naka jeans, sakanyang paglalakad pinagmasdan niya ang ningning ng mga bituin at ang bilog na buwan

"Mama ...alam mo bang miss nakita? ..sobrang miss na miss nakita" bulong nito sa hangin

Ang hindi niya alam tumutulo nanaman ang kanyang luha hanggang sa humagulgol nalang ito sa pag iyak

"Hey Miss?" paglapit sakanya ng isang lalaki

"Hey? are you okay?" tanong pa nito na hindi tumitingin sakanya si Chaeyoung

"Miss? umiiyak ka ba?" titingin na sana ang lalaki kay Chaeyoung ng bigla itong sinuot ang hoddie niya

"S-sino ka? a-anong kailangan mo sakin?" kabang tanong ni Chaeyoung na nakatalikod ito sakanya

"I saw you crying kaya nilapitan kita" sagot ng lalaki

"Ugali mo ba na makealam sa buhay ng iba?" pagsungit na tanong ni Chaeyoung

"What? of course not!" sagot ng lalaki pero dinig parin ang pag iyak ni Chaeyoung

May kinuha ang lalaki sakanyang bulsa at dahan dahan niya itong iniabot kay Chaeyoung

"Here take this" sabi nung lalaki kahit nakatalikod parin si Chaeyoung sakanya

"Anong gagawin ko dyan?" tanong ni Chaeyoung

"Gamitin mo pampunas" sagot ng lalaki

"Bakit hindi ka nalang umalis?! ayoko na may kasama" inis na sabi ni Chaeyoung

"Iniisip mo ba na masama akong tao? kung masama ako kanina pa ako may ginawang hindi maganda sayo" sabi ng lalaki

"Hindi ko naman sinabing masama ka" sabi ni Chaeyoung

"Kung ganun edi tanggapin mo to" pilit na pag abot ng lalaki sa panyo

"No need" paghakbang ni Chaeyoung na iniwan ang lalaki

Paglakad ni Chaeyoung naramdam niya na sinusundan siya ng lalaki kaya naman tumigil ito sa paglakad

"Sino ka ba talaga?!" galit na tanong ni Chaeyoung na tinitignan ng anino ng lalaki

"Miss? nag aalala lang kasi ako sayo baka kung anong gawin mo sa sarili mo" seryosong sagot nito

"Bakit?! ano bang alam mo sakin?" tanong pa ni Chaeyoung

"Wala akong alam sayo pero ramdam ko na malungkot ka ngayon" sagot nito na dahan dahan ng tumigin sakanya si Chaeyoung

Sakanyang pagtingin nagulat ang lalaki at hindi makapaniwala ang nasa harapan niya ngayon. Napatitig ito kay Chaeyoung hanggang sa unti unting lumuha ang kanyang mga mata

"C-Chae ...Chaeyoung" bulong na sabi niya pero narinig yun ni Chaeyoung

"Pano mo nalaman ang pangalan ko?" tanong ni Chaeyoung

"H-Hindi ..." hindi na naituloy pa ng lalaki ang kanyang sinasabi na niyakap niya nalang bigla si Chaeyoung at umiyak

Chaeyoung's Pov

Hindi ko alam kung anong nangyayare pero hindi ko pinipigilan ang pagyakap niya sakin. Naririnig ko rin na umiiyak siya kaya naman dahan dahan kong hinaplos ang likod niya

"Chaeyoung" paulit ulit na sinasabi nya habang yakap yakap parin ako

"S-Sino kaba?" tanong ko na inalis na ang yakap at pinunasan ang mga luha niya

"Ako to Si Yugyeom" ngiting sagot niya

"Yugyeom? wala akong kilalang Yugyeom" sagot ko na kita sa mukha niya ang gulat

"A-Ano? pero p-pano? ako to si Yugyeom ang kaibigan mo" sabi pa niya na para bang nagmamakaawang maalala siya

"S-sorry pero naaksidente kasi ako noon at ...nawala ang alaala ko" paliwang ko na tumulo ulit ang luha niya

"A-ano?" tanging sabi nya nalang

"Kasalanan ko to ...kasalanan ko to!" galit na sabi niya

"I'm sorry Chaeng ...i'm sorry .." pag iyak na pagluhod niya na nagulat ako

"S-Sandali! anong ginagawa mo?! tumayo ka nga dyan" paghila ko sakanya pero paulit niya lang sinasabi na sorry

"Sorry talaga Chaeyoung ..kasalanan ko ang lahat" pag iyak nito na ayaw parin tumayo

Humagulgol ito sa pag iyak at hindi kuna napigilan. Tumitingin narin samin ang ibang mga tao na dumadaan kaya nahiya na ako at hinila ko siya ng sapilitan na dinala kung saan walang tao

"Ano bang problema mo?! tsaka bakit mo ginawa yun?!" galit na tanong ko sakanya

"Ng dahil sakin ...kaya ka naaksidente" sagot nito na mas lalong ikinagulat ko

"Hindi kita naipagtanggol noon, hinayaan ko lang na masaktan ka" pag iyak pa nito

"Ilan taon na Chaeng mula nung nangyare pero hanggang ngayon masakit parin sakin" paliwanag parin nito

"Ang sakit sakit sa tuwing naaalala ko ang mga gabi na yun ..dapat ako yan eh! ako ang nawala ng ala ala" pagtingin ko sa mga matang umiiyak

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman pero gusto ko siyang yakapin. At hindi nagtagal ganun nga ang ginawa ko niyakap ko siya ng mahigpit at humagulgol sa pagiyak sa balikat ko

After ng ilang minuto tumigil na siya pinunasan ang luha nya na gamit ang panyong inaabot niya sakin kanina

"Kamusta pakiramdam mo?" tanong ko

"Okay na salamat sayo" ngiting sagot nito

"Walang anuman" ngiting sabi ko

"Dapat pala ikaw ang kinocomfort ko pero sa huli ako ang kinomfort mo" ngiting sabi niya

"Okay lang, namimiss ko lang ang Mama ko kaya ako umiiyak kanina" sabi ko

"Nagugutom kaba? tara kain na muna tayo" ngiting pag aya nito

Tatanggi sana ako ng biglang tumunog ang tiyan ko. Tumawa si Yugyeom at doon pumunta kami sa isang restuarant. Pagdating namin doon tinitigan ko ang mukha niya, familiar siya sakin parang nagkita nakami noon ah ...pero don sa sinabi niya kanina siguro kilala ko talaga siya

"May dumi ba sa mukha ko?" i back in reality when he ask me

"A-hm, wala naman" ngiting pilit na sagot ko

"So ...how are you?" tanong niya

"Hmm, okay naman h-how about you?" nahihiyang tanong ko

"Okay na kasi nakita na ulit kita" pagsagot niya hindi ko alam kung ano ang mararamdaman

"Pwedi bang sabihin mo sakin kung ano nangyare noon?" tanong ko

Bago pa siya makasagot may biglang tumawag sa pangalan ko at napalingon kaming pareho ni Yugyeom sa babae

"Chaeyoung?!" gulat na pagtawag niya sa pangalan ko