"ဒီမှာ အဆင်ပြေရဲ့လား ညီ"
"ဟုတ်ကဲ့"
"အဆောင်ကရော.."
"အဲဒါ ကျွန်တော်ပြောမလို့အစ်ကို.. ကျွန်တော်ရတဲ့အဆောင်က အရာရှိဆောင်ဖြစ်နေတယ်"
"အဲ့ဒါဘာဖြစ်လဲ ကလေးရ"
"ကျွန်တော် မနေတတ်ဘူး အစ်ကို.. တခြားရိုးရိုးဝန်ထမ်းတွေအဆောင်မှာပဲ.."
"ဘာမှခေါင်းရှုပ်မခံနဲ့ ညီ.. ဒီနေရာမှာ အစ်ကို့စကားတစ်ခွန်းပဲ.. ညီ့ကို ဒီဟိုတယ်မှာ အလုပ်ဝင်တာနဲ့ အစစအရာရာ အစ်ကိုစောင့်ရှောက်ပါ့မယ်လို့ ကတိပေးခဲ့ဖူးတာပဲ"
"ဒါပေမဲ့"
"ဟော.. ကြည့်.. အစ်ကို့ကို မင်း အစ်ကိုရင်းတစ်ယောက်လို သဘောထားပါလို့ ဘယ်နှခါပြောရမလဲ.. အခု ညနေဂျူတီဝင်ရဦးမယ် မဟုတ်လား.. သွားတော့ သွားတော့.... အစ်ကိုလည်း သွားဦးမယ်.. သူဌေးက လူရှာခိုင်းထားတယ်ကွာ.. တကယ်ပဲ"
အကောင်းစားလက်ပတ်နာရီကို ငုံ့ကြည့်ရင်းအစ်ကိုက ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောတယ်။ သူဌေးလူရှာခိုင်းတယ်ဆိုတာ အရင် စားသောက်ဆိုင်ကိုလာတုန်းက ပါလာတတ်တဲ့ မိန်းကလေးလှလှလေးတွေကို ရည်ညွှန်းပြောတာလား။ ရွှေရာင်လွှမ်းတဲ့ အစ်ကိုတို့ အသိုင်းအဝိုင်းအကြောင်းကို ကျွန်တော် သိပ်နားမလည်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အစ်ကို့ကိုတော့ ကျွန်တော်ယုံတယ်။
တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝကို ခဝါချပြီး လက်တွေ့ဘဝထဲကို ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့ချိန်မှာ အစ်ကိုနဲ့ကျွန်တော် ဆုံဖြစ်ခဲ့တယ်။ ကျောင်းကထွက်ပြီး ပိုင်ထူး ဆက်သွယ်ပေးခဲ့တဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ရိုးရိုးစားပွဲထိုးနေရာကနေ အလုပ်စဝင်ချိန်ပေါ့။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဆိုတဲ့ ဂုဏ်ကြောင့်ရော၊ အင်္ဂလိပ်လိုပါ ပြောနိုင်လို့ပါ ကျွန်တော့်ကို စားသောက်ဆိုင်မန်နေဂျာက သဘောကျတယ်။ အချိန်တိုအတွင်းမှာပဲ ရိုးရိုး၀န်ထမ်းစားပွဲထိုးနေရာကနေ ရာထူးတက်ပြီး ကြီးကြပ်သူနေရာကို ရောက်ခဲ့တယ်။ အရေးကြီးဧည့်သည်တွေ၊ အရာရှိအရာခံဝိုင်းတွေကို ဧည့်ခံရတဲ့နေရာမှာ ကျွန်တော်ပဲ တာဝန်ယူရတာ။ ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော် အစ်ကိုမောင်နဲ့ ဆုံဖြစ်ခဲ့တယ်။
DU LIEST GERADE
ရေလိုအေး၍ ပန်းလိုမွှေးစေ
Aktuelle Literaturတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပျံသန်းရတာ အားနည်းလာတယ် ငါ့ အတောင်နှစ်ဖက်မှာ စိတ်ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဘဝကိုဖိနပ်လိုလုပ်စီးတဲ့အခါ အိမ်ပြန်ချိန်တွေပဲ ပါးပါးလာတယ် တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုဖို့နေရာရှာတော့လည်း အမေ့ရင်ခွင်ဟာ ဟိုဘက်ကမ်းက မီးအလင်းရောင်လို မှုန်ပျပျဝေးခဲ့တဲ့ညတွေ ဇာတ်လမ်းမဆ...
အပိုင်း ၇
Beginne am Anfang
