Prios 1: Contract with Mr. Phillips

14. The Chairman's Secretary

"You can't do that."

At . . . hindi siya tulog. Nakapipit lang pala.

"Bakit?"

"That room is their trap hole. They will go inside and all I have to do is to kill them, or else, they'll destroy the whole house."

Napasinghap ako sa sinabi niya.

Ibig sabihin, sinasadya niyang papasukin dito yung mga monster? Tapos papatayin niya para lang hindi masira itong Cabin? E mukhang ang dami ng mga monster sa labas tapos mag-isa lang siya.

"Hindi ka ba nahihirapan, Mr. Phillips?"

"There is no easy responsibility. I chose to stay here, so I need to do my best to protect this place."

Pagkasabi niya n'on, may kung anong kumurot sa feelings ko at napangiliran agad ako ng luha. Gusto ko sanang sabihing "Aww . . ." kaso ang weird ng reaction.

Parang ang lungkot naman n'on. Mag-isa na nga lang siya rito tapos kailangan pa niyang patayin yung mga monster sa labas.

"Alam mo, Mr. Phillips, no'ng namatay yung parents ko, mag-isa lang din akong lumalaban sa buhay," kuwento ko sa kanya. "Siyempre, mas mahirap mabuhay kasi wala akong pera. Sa gabi lang din ako nagtatrabaho kasi sa gabi lang may night shows para sa mga pianist at singer. Sanay rin akong kinakalampag ang pinto araw-araw. Si Mrs. Fely kasi, nahirapan akong bayaran. Laging patay yung mga ilaw ko sa apartment para di niya malamang nasa loob ako."

"I see no difference here in this Cabin."

Napatingin ako sa kamay naming dalawang magkahawak. Oo nga, 'no? Siguro, monster din si Mrs. Fely. Kasi mukhang papatayin din niya ako kung hindi lang ako nakabayad ng renta sa kanya dahil kay Eul at Mr. Phillips.

Baag! Baag!

Napatingin ulit ako sa pinto nang makarinig na naman ako ng malakas na kalabog sa labas. Alas-kuwatro pa lang, malamang na nasa labas pa yung mga kalabang monster ni Mr. Phillips kanina. Wala na ngang aso pero may malaking ibon naman.

"Can you sing for me, Chancey?"

Napatingin agad ako sa mukha ni Mr. Phillips na seryoso lang at nakapikit. Bumaba ang tingin ko sa matipunong dibdib niyang ang bigat ng paghinga. Nagbuntonghininga na lang ako at tumango.

Ginaya ko ang ayos niya at sinandig ko rin ang ulo ko sa dingding habang nakatitig sa kisame.

"I could stay awake . . . just to hear you breathing."

Napasulyap tuloy ako sa kanya. Nakapikit pa rin siya at tahimik lang. Pero nakaangat nang kaunti ang dulo ng mga labi niya, para siyang nakangiti nang matipid.

"Watch you smile while you are sleeping . . . while you're far away and dreaming."

Bigla akong na-tense sa ingay sa labas kasi akala ko tapos na yung mga kalabog. Hindi tuloy makali ang hinlalaki ko kaya panay ang hagod sa magaspang na kamay ni Mr. Phillips. Sana hindi siya mailang.

"I could spend my life in this sweet surrender. I could stay lost in this moment forever . . . Every moment spent with you is a moment I treasure."

Ilang saglit pa, nawala na ang mga ingay sa kabila. Tapos na ba? Pagod na ba yung mga monster sa pagsugod dito sa Cabin?

"Lying close to you . . . feeling your heart beating . . ."

Napatingin na naman ako kay Mr. Phillips kasi biglang tumahimik. Sumeryoso na ang mukha niya hindi gaya kanina. Baka napansin na niyang kumalma na sa labas.

"And I'm wondering what you're dreaming. Wondering if it's me you're seeing," patula ko nang banggit sa lyrics habang nakatitig sa kanya.

"Are you still singing or are you talking to me?" Ipinilig niya yung ulo niya paharap sa akin.