Elmas

13. Bölüm

Gregory'nin sürdüğü geniş arabada okula doğru giderken hepimiz sessizdik. İki hafta önce saldırıya uğradığınızdan beri okula gitmiyorduk. David saldırıdan sonra tamamen delirmişti. Hatta benim öne sürdüğüm fikir üzerine paronayaklıkta son noktaya gelerek hepimizi 10 günlüğüne Alaska'ya göndermişti! Evet Alaska'ya!! Tabii büyük bir gizlilik içinde gitmiştik. Amerika'nın ve herhangi birinin bunu öğrenmemesi için en son düzeyde önlem almıştık. Sonuç olarak penguenler ve kutup ayılarıyla dostça geçirdiğimiz günlerden sonra David'i bu davranışın saçmalık olduğuna ikna ederek geri dönmüştük. Biz Alaskadayken, Gregory de Vance'a hızlandırılmış bir dövüş ve nişancılık eğitimi vermişti. Zavallı Vance günde yalnızca iki buçuk saat uyuyarak iki hafta geçirmişti. Ama o halinden memnundu. Her nasılsa iki haftada karın kaslarının çizgilerinin daha da derinleştiğini iddia ediyordu. Ayrıca Vance, Gregory'nin bu güne kadarki en iyi öğrencisi olmakla övünüp duruyordu. Gregory, Vance her şeyi çabucak kavradığı için böyle söylemişti ama Vance o kadar çok övünmüştü ki Gregory de söylediği şey için pişman olmuştu. Arabamız okulun önünde durunca daldığım düşüncelerden çıktım. Kızlar, ben ve Vance arabadan inerken Gregory inmemişti. Vance hızlandırılmış eğitimini bizimle okula gelebilmek ve bizi koruyabilmek için almıştı. Ama David'e bu yeterli gelmemişti. Gregory bizi bıraktıktan sonra gitmek yerine her zaman okulun çevresinde tetikte olacaktı. Ve David'in yakınlara bir çok koruma yerleştirdiğinden de şüpheleniyordum.
"Siz her zaman böyle girişte bekleyip gözleri üzerinize çekermisiniz?" dedi Vance. Ona dönüp şaşkınca baktıktan sonra etrafıma baktım. Sanırım herkes okula döndüğümüzden haberdar olmuştu. Hızlı adımlarla okula yürümeye başladık. David artık etrafa bakmamızı değil aksine oyalanmadan içeri girmemizi istemişti. Bahçede yürürken insanların Vance hakkında konuştuklarını duyabiliyordum. İlk kez bizim grubumuzun yanında bir erkek gördüklerinden bu normaldi. Sınıfa girdikten sonra herkes yerlerine oturdu. Benim yanım boş olduğundan Vance'da benim yanıma oturmuştu. Bu aralar hiçbirimizin keyfi olmadığından sessizce dersin başlamasını bekledik ve üzerimizde ki bakışları görmezden geldik.
-Aynı anda Londra'da bir yerlerde-
Mavi gözlü çocuk odaya bir rüzgar gibi girdi ve arkadaşının önünde durdu. Daha sonra
"Gelmişler" dedi. Arkadaşı kaşlarını çatarak
"Ne?" dedi.
"Kızlar diyorum. Gelmişler. Şu an okuldalarmış." dedi mavi gözlü çocuk. Arkadaşı hemen oturduğu rahat koltuktan kalkıp aceleyle kapıya doğru yöneldi. İki haftadır kızlardan haber alamıyorlardı. İki hafta önce kızların kaldıkları yere gittikten sonra yakalanmalarına ramak kala son anda kaçabilmişlerdi. Ve daha sonra onların izini kaybetmek ölüm gibiydi. Onca yıllık emeklerinin boşa gitmesi çok kötü olurdu. Ama neyseki ortaya çıkmışlardı. Çocuk zaman kaybetmeden arkadaşlarına ulaştı ve beş genç erkek, kızların yanına gitmek için yola çıktılar.
-Vance-
Günün sonuna kadar Alexis ile neşemizi bulmuştuk. Ah Tanrım cidden onunla aynı sınıfta olmayı özlemiştim. Özellikle Alexis gittikten sonraki günler benim için ölüm gibiydi. Zamanla ilk günlerdeki kadar kötü hissetmesemde onun yokluğu hep içimdeydi. Özellikle okula gitmek işkenceye dönüşmüştü. Onların evinin önünden kaç  kez geçtiğimin sayısını unutmuştum. Hannah'ın sesiyle daldığım düşüncelerden çıktım

"Cidden bunu yaptınız mı? Yani kaç bin tane video günlük tutmuş oluyorsunuz?" dedi. Kızlara da benim ve Alex'in neşesi bulaşmıştı. Okulun merdivenlerinden inerken Alexis onlara önceden yaptığımız şeyleri anlatıyordu. Onlar konuşurken etrafı kontrol etmeye başladım. Her şey yolunda gibi görünüyordu ama Gregory ortalıkta gözükmüyordu. İçimden bir panik dalgası geçsede çaktırmamaya çalıştım. Kızlar uzun zamandır ilk kez bu kadar mutlu ve rahatlamış görünüyorlardı. Telefonumu cebimden çıkarıp Gregory'i aradım. Tam o sırada kızların hepsi aynı anda durdu ve ileride bir yere bakmaya başladılar. Korkulu bakışlarını takip ederek  onların baktığı yere baktım. Beş tane simsiyah giyinmiş ve başına şapka takmış kişi okulun çıkışında duruyorlardı.