Kapı

3. bölüm "ne olacakdı?"

Selamlarrr;)

Bir önceki bölümlerde bana destek olanlar için çok teşekkür ederim ;*

Kitabının yeni bölümde iyi okumalar dilerim ;)

Okuldan eve varmam tam 2 dakikanı almıştı, eve girerken bir an duraksadım. Annemgile anlatmalımiydım? Yoksa kendim üstesinden gelmeye mi çalışsaydım?

Evden içeri adımımı atmam ile birlikte,
- "Su kızım, sen mi geldin?"

- "evet anne, benim."

- " ne işin var evde okulda değil miydin sen?"

Şimdi ne diyecektim? Bir bahane bulup,odama mi çıksam? Yoksa anneme bir bir anlatsam mı?
Kafamdaki bütün sorularin ardından, dudaklarımı araladım.

-" midem çok bulanıyordu, ben de eve geliyim dedim."

- " ben sana şimdi güzel bir çorba yaparım,akşama hicbir şeyin kalmaz."

Dedi gülerek. Odama çıkıp bana ne olduğunu,hocanın anlattıklarının ne olduğunu araştıracaktım. Yalan söylemekten başka bir çarem yoktu.

Merdivenlere yöneldim, ufak bir sarsılma ile merdivenlere tutundum. Dünyanın en sakar insanlarından birisiyimdir. Bir kereseninde odamdaki gardoropu üzerime devirdim. Ama hiç bir şey olmadan ayrılabilmiştim.

Oda girmem ile laptobumu elime almam bir oldu. Google'a 'olağan üstü, yaşanan hastalık' biraz saçma bir cümle oldu ama, yine de cıktı.

Ilk siteye tıkladım ve yazıyı okumaya başladım "insanlarda çok seyrek rastlanan bu hastalığin ilk belirtileri 'baş dönmesi,mide bulantısı, başin içerisindeki fısıltılar, eklem ağrıları' bu hastalık ilerleme kaydedirse 'intihara meyillilik, nöbetler,göz perdesinin erimesi...' bu hastalık tedavisi olmayan bir hastalıktır."

Ellerim titremekten yerinden çıkacak,
duyduklarım karsisinda donmus bir şekilde, gözlerimin kapandığını hatirliyorum.

-" nerdeyim ben?"

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasinda,kolumda bir serum ile karşı karşıyaydım. Annem gözlerimi açmamın mutluluğuyla,dudaklarını araladı.

-" kızım! İyi misin birtanem? Neyin var? Doktor çağırın! "

Yorgun düşmüş dudaklarımı araladım.

-" iyiyim anne bi an başım döndü, ve kendimi burada buldum."

Ne olduğunu hatırlamıyordum. Yeni yeni hasta olduğum, eve geldiğim,araştırdıktan sonra kendimi burada bulduğum geliyor.

Doktor gelip elindeki ışıkla gözlerime tutarken bi anda şok olmuş gibi, dudaklarını araladi.

-" göz bebeklerinde bir hareket yok."

Dedi, çok sakin bi şekilde. Oysa ben kalp krizi geçirecek duruma gelmiştim. Titreyen bir şekilde dudaklarımdan çıkan şey sağdece,

-" Ne?"

Diye bağırmaktı. Şimdi ne yapacaktım? Adını bile bilmediğim bir hastalık vücudumu ele geçiriyordu. O an bagirdigimi ve bacağıma bir iğne yapılmasıyla, uyuyakaldigimi hatırlıyorum. Uzun bir uykuya daldigimda aklımdan bir ton şey geçiyordu.

Şimdi ne olacaktı? İntihar mi edecektim? Kafamin içerisindeki "öleceksin" kelimesi gerceklesecekmiydi? Annemgile anlatmadan bunun üstesinden nasıl gelecektim? Bu durumu yaşayan sağdece ben miydim?

Selamlarrrr ;)

Sizce Su bu hastalığın üstesinden gelebilecekmi?

Su gibi böyle hastalığı olanlar var mı ?

Bu serüvende yanımda mısınız? (:

Diğer bolümelerde görüşmek üzre hoşcakalinn ;)

Oylamayı ve bol bol yorum yapmayı unutmayın.;)

VE HİÇ UNUTAMYIN KI, HER ZAMAN BIR YOL VARDIR, BÜTÜN KAPILAR KAPANDIĞINDA BILE ;)