FROZEN GUARDİANS

Bölüm 1

Bugün...bugün büyük gündü hem hayatım boyunca beklediğim hemde geleceğinden ölesiye korktuğum gün...eldivenlerime baktım..."Yapabilirsin Elsa...çok,çok kolay olacak hissetme yeter." diye mırıldandımve aynaya koştum. Aynada gözü yaşlarla dolmuş genç bir kızı görünce daha çok ağlamaya başladım. Ellerimle kollarımı kavradım, bir titreme geldi ama üşümemiştim...üşümezdim.

üşüyemezdim...

soğuktum...

bu benim lanetim...

lanetim kelimesini dışımdan bağırarak söylemiştim ve odada kocaman bir buz sarkıtı oluştu."Ah, lanet olsun bunu yapamayacağım..." sabahın erken saati olduğundan kraliçelik törenime daha çok vardı. Yatağımda duran pembe kılıflı günlük dikkatimi çekti uzun zamandır kapağını bile açmamıştım. Yatağa oturdum. günlüğü kucağıma koydum ve kapağını araladım. Sayfaya yazılmış -daha doğrusu kazınmış- ismi görünce tüylerim diken diken oldu. Hemen sayfayı çevirdim, okumaya başladım kafamı dağıtmak için ama her sayfada ondan bahsetmişim..."o" nun kim olduğunu çok, çok iyi hatırlıyorum..."o" beni en kötü günümde eğlendirmişti, beraber oyunlar oynamıştık...onu en iyi arkadaşım olarak görmüştüm beni hiç terk etmez gibi gelmişti...

ama bir gün pencereden çıkıp gitti... Bana gitmeden önce geri geleceğine dair söz vermişti ama asla dönmedi. Daha 8 yaşındaki bir kızı kandırmak ona hiç acı veriyormuydu merak ettim. Geceleri rahat uyuyormuydu... tekrar ilk sayfaya dönüp adını okudum. Jack...

kalkıp aynaya baktım, yüzünü gördüm...yine ellerimi kollarımın arasına sararak ağlamaya devam ediyordum. Bir yandan sinirle adını sayıklıyordum "Jack...Jack...Jack"

Bir muhafız kapıyı tıklattı, hemen sustum. "Kraliçem töreniniz bir hafta sonraya ertelenmiştir." dedi derin bir "OH" çektim. Hemen saçlarımı bozup, üzerimdeki elbiseden kurtuldum. Yurtdışından gettirttiğim -çünkü Arendelle'de giyilmez- kotumu ve tişörtümü giydim. Sonra yatağa uzanıp ağlamaya başladım. Rüzgardan açılan penceremin sesini duyunca bile kafamı kaldırıp onu kapamaya gitmedim. Zaten üşümüyordum... "Ağlama Elsa..." diye bir ses duydum. Kafamı kaldırdım. "Jack?!"

Yani umarım Jack'tir... çünkü odamın ortasında mavi tişörlü kapüşonlu arkası dönük bir adam var... Benim seslenmem üzerine arkasını döndü kapüşonunu çıkardı,sırıttı ve "Merhaba Elsa" dedi.