ASİL ŞEYTAN

❄️VAHŞİ❄️

Bu bölüm biraz uzun olacak. Umarım okurken hoşunuza gider. Yorumlarmayı ve oylamayı unutmayın.🌈

Eşyalarımı hızlıca topladım. Tam gidecektim ki kapı aralandı ve Aysel içeri girdi gülümseyerek,
"Girebilir miyim tatlım?"
Karşılığında ben de gülümsedim.
"Tabii. Gel Aysel abla."
Yavaşça yanıma geldi. Yatağın kenarında oturdu. Eliyle yanıma oturmamı işaret etti. Yanına oturduğunda elim istemsizce karnına gitti,
"Bebek büyümüş." Gülümsedi. Yakınlığım hoşuna gitmiş gibiydi.
"Evet. Aslında ben seninle başka bir şey konuşmaya geldim."
"Ne oldu?" Sesi biraz gergindi.
"Buğra senin gibi değil. O biraz daha asabi."

Merak etmeyin. Bunu çok iyi anladım. Hatta şahit oldum.

Konuşmaya devam etti,
"Onun yaptıklarını biraz alttan almanı isteyeceğim. O da zamanla hem size hem de bebeğe alışacaktır."
Gülümsedim.
"Merak etmeyin. Elimden geleni yaparım."
"Sana güveniyorum Turna."

O annem gibi değildi. Beni olduğum gibi kabul etmişti. Artık arkadaş gibiydik. Annemin aksine...

️                                     ❄️❄️❄️

Kapı aralanadı içeriye Buğra girdi,
"Hazırsan çıkalım."
Hazırım. Galiba.

"Hazırım. Gidebiliriz."

Ceketimi üzerime geçirdim, çantamı koluma taktım. Hiç konuşmadan arabaya bindim. Yol boyunca sessizliğini sürdü. Annemin evine vardığımda kapının önünde valizler vardı.
Ne? Annem nereye gidiyordu?
Kalp atışım hızlanmaya başladı. Tedirgin oldum. Ve zile bastım.
Kapıyı bir adam açtı.
"Merhaba kime bakmıştınız?"
Şaşırdım.
"Benim annem bu evde oturuyor. İsmi
Gülden." Adam şaşırdı.
"Sen Turna olmalısın. Ben Soner Annen içeride sesleneyim."

Biraz kapıda bekledim. Bir süre sonra annem geldi.
"Kızım hoşgeldin.
"Hoşbulduk. Girebilir miyim?"
Annem kapıdaki valizleri işaret ederek,
"Ben ve Soner bu hafta sonunu tatilde geçireceğiz."

Duyduklarıma inanamadım.
"Kim bu adam anne?"
Annem derin bir nefes aldı ve anlatmaya başladı,
"Soner benim erkek arkadaşım."

Ne? Neler oluyor be?
Boğazıma bir yumru oturdu. Ellerim titremeye başladı. Kimdi bu adam, bir anda nerden çıkmıştı ve annem neden bizi tanıştırmadı?
"Neden hiçbir şey söylemedin anne?"

Derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.
"Üzgünüm,ben..."
Sinirlendim.
"Kes sesini. Yada boşver. Senden hiçbir şey duymak istemiyorum. Sesini duymak istemiyorum. Hatta yüzünü görmek bile istemiyorum. Duydun mu beni! Sen benim annem değilsin!"

Hiçbir şey yapmadı öylece baktı. Beni o kapıda bıraktı ve sevgilisiyle tatile gitti. Benim annem neredeydi??

Hızlıca arkamı döndüm ve yürümeye başladım. Nereye gideceğimi bile bilmeden.

                                    ❄️❄️❄️

Sahil Yolunda yürümeye karar verdim. Soğuk havanın tadına içimdeki hüzün karıştı. Kalbimdeki sancı günden güne artıyordu.

Tepemde bir karanlık olunca kafamı kaldırıp baktım.
Buğra. Tek kurtarıcım.

Yanıma oturdu. Cebinden çıkardığı sigara paketinden bir dal sigara alıp dudaklarının arasına yerleştirdi.
"Sigara mı içiyorsun?" Bana inceler gibi baktı. Ve sordu,
"Gördüğün halde niye soruyorsun?"
Doğru.
Üzerinde siyah pantolonu aynı renkte kazak ve kabanı vardı.
Bana baktı.
"Sorun ben miyim?"
"Hayır. Nereden çıkardın?"
Bana bakmaya devam etti. Ben de konuşmaya başladı.
"Annem Bu hafta sonu da sevgilisiyle tatile gidecekmiş bende kapıda kaldım."
Şaşkındı. Konuşmaya devam ettim,
"Ben mi çok düşünceliyim, yoksa insanlar mı çok düşüncesiz? Anlamıyorum."

"Yemin ediyorum çok acıdı, ama sustum."

Buğra bana döndü. Gözlerimin içine baktı. Beni kendine çekti ve sıkıca sarıldı. Ben de ona. Parfümü ve erkeksi kokusu burnuma doldu. O an hiç bitmesin istedim. Hep yanımda olsun. İstedim. Zaten bir tek o yanımdaydı.

"Daha iyi misin?" Buğra'nın sorusuyla kendime geldim. "Evet. Teşekkür ederim."
"Teşekkür etme." Dedi ve bileğinden tuttu. Beraber eve kadar yürüdük.

                                      ❄️❄️❄️

Eve vardığımda direk odama çıktım.
Ve ders çalışmaya başladım. Yarında sınav vardı.
Sınav,sınav,sınav. Yoruldum artık.

Kafam bu kadar karışıkken ders çalışamıyorum. Aşağıya inip bir şeyler atıştırmaya karar verdim. Kendime aperatif bir şeyler hazırlayıp yedim.

Kafam hala kazan gibiydi. En iyisi uyumaktı belki de.
Acılar uyuyunca geçer miydi?

Telefonun zırıltısıyla uyandım.
Uygar arıyordu. Uyku sersemi açıp telefonu kulağıma koydum.
"Efendim?" Uygar daha lafımı bitirmeden konuşmaya başladı,
"Buğra nerede? Yine ne oldu?
"Az önce evdeydi. Şimdi nerede bilmiyorum."
"Ara onu. Kuytu' ya gelmesini söyle. Benim telefonlarımı açmıyor. Çabuk olsun."

Yine ne işler çeviriyordu bunlar?
Yerimden doğruldum ve Buğra'nın numarasını çevirdim, biraz çdıktan sonra ses geldi.
"Alo?" Aceleyle konuşmaya başladım,
"Acilen Kuytu'ya gitmelisin. Uygar aradı. Çok önemli deyip durdu. Gitmelisin."
Sinirlendi.
"O herif niye seni arıyor?"

Beni kıskanıyor musun sen?

"Konumuz bu değil. Gitmelisin."
Telefonu yüzüme kapadı.

Acaba gitsem mi? Yok ya kızım. Otur oturduğun yerde. Gittiğinde başına gelenleri hatırlıyorsun. Olmaz.

️❄️❄️❄️

~Buğra Kandemir~

Acil bir şey olmasa Uygar hayatta beni çağırmazdı. Tabii bana oyun oynamıyorsa.
Arabanın kontağını çevirdim. Ve Kuytu'ya doğru yol aldım.

İnsanlar her zamanki gibi küçük kalabalıklar halinde takılıyordu,
Nerede bu adam? Niye çağırdı beni?

İçeriye girdim. İçeride kimse yoktu.
Kısa bir süre sonra kapı aralandı. İçeriden orta yaşlı bir adam çıktı. Dolgun ve tok sesiyle konuşmaya başladı,
"Merhaba oğlum "

Kim bu adam?
"Kimsin lan sen! Ben nereden senin oğlun oluyorum?"
Adam ruhsuz gibi gülmeye başladı,
"Benim soyadını taşıyorsun evlat."

Yanıma yaklaştı ve elini uzattı.
"Murat Kandemir."
Murat Kandemir... Baba?

O benim babamdı. Yıllar önce bizi terkeden arkasına dönüp bakmayan o adi herif miydi?

Güçlükle konuşmaya devam ettim,
"Sen.." Sözümü kesti.
"Evet. Ben senin babanım."

Kulağım çınlamaya başladı. Elimi kulağıma götürdüm.
"Yalan söylüyorsun."
Güldü.
"Yalan söylemediğini çok iyi biliyorsun."

Hayır. İstemiyorum. Hiçbirinizi istemiyorum.

                                     ❄️❄️❄️

Hala Buğra'dan haber yok. Neredeyse 3 saat oldu.
Salonun ortasında dört dönerken, bir gözüm de kapıdaydı.

Delirmek üzereydim.

Bir süre sonra kapı çaldı.
"Buğra!" Onun gelmesini umarak Hızla kapıya koştum. Kapıyı açtım. Karşımdaydı. Ruhsuz gibi bana bakıyordu. Sanki bitmiş gibi.

Bir süre kapıda durdu. Ve konuşmaya başladı,

"Canım acıyor. Yardım et bana güzelim..."

                                       ❄️❄️❄️