Prikkeldraad

996 29 8
                                    

Sommige mensen geloven in karma. Als je iets goeds doet, krijg je iets goeds terug. Nou, ik heb al maandenlang goede dingen gedaan, maar nog nooit is er iets goeds met mij gebeurd. Terwijl ik in de trein naar Zuid-Frankrijk zit, schrijf ik in dit blauwe boekje op wat mij allemaal is overkomen. En ik hoop op een betere toekomst, of in iedergeval OP een toekomst.

1. Het begon allemaal bij mijn familie. Mijn echte moeder en mijn echte vader. Toen ik vier jaar oud was, merkte ik pas dat het niet goed ging met mijn ouders. Mijn moeder ging niet naar werk maar ging altijd de stad in om daar te bedelen, met een grote zwarte mantel die ze over haar hoofd trok. Een soort zwart roodkapje (zwartkapje) leek ze dan. Toen ik een kleuter was vond ik dit gewoon grappig, mijn moeder ging verkleed als zwartkapje naar de stad en kwam terug met geld om eten van te kopen. Beter kon niet!

Maar natuurlijk, naar mate ik ouder werd, was de waarheid ook duidelijker. Doordat mijn vader alleen maar poker speelde, won hij soms nog wel wat geld, maar verloor hij ook veel. Als hij maar een beetje geld had, genoeg voor zichzelf, maakte hij dat dan ook alleen op. Hij at eerst een stevige maaltijd en ging dan naar de kroeg, waarna hij dronken thuis kwam met het nieuws dat hij geen geld had gewonnen.

Op een dag zag mijn moeder, toen ze met de zwarte mantel door de stad zwoegde, mijn vader in een cafe zitten met een omelet en een glas bier. Ze werd zo boos dat ze iemand in dat cafe bewusteloos sloeg, waarna mijn ouders snel naar huis zijn gevlucht en ik het nieuws te horen kreeg dat de politie naar ze op zoek was. Toen was ik vier, en al aardig bang. Niet voor de politie, maar voor mijn ouders. Wat waren die mensen in staat en wat deden ze dagelijks terwijl ik op school zat?

Toch was school een grote vreugde; even weg van die strenge moeder die mij al klappen verkocht als ik iets liet vallen of te hard praatte.  En weg van die zatlap-poker-verslaafde die mijn vader moest voorstellen. Juf Annie was dan ook de liefste juffrouw van groep 1/2 in de hele wereld! Zij wist niks van mijn thuistoestand, ik was te klein en bang om haar er iets over te vertellen. Toch zag ze dat het niet altijd goed met me ging; ookal waren mijn ouders slecht opgevoede idioten,  ik zelf was aardig beleefd en begripvol. Maar door mijn ouders had ik ook wel eens 'donkere dagen', slechte periodes waarin ik krijste en gilde op school.  Juf Annie snapte daar meestal niks van. Wat was er aan de hand met dat lieve, kleine, schattige meisje?

Ik zal je eens zeggen wat er aan de hand was. Als ik veel klappen van  mijn ouders kreeg, werd ik helemaal verdrietig en doodmoe. Daardoor was ik snel aangebrand en gauw boos op school.

Ja, mijn ouders hadden een verschrikkelijke invloed op me.  Op een dag was het zelfs zo ver gekomen, dat het net alsof leek dat Juf Annie er achter kwam. Ik hoopte natuurlijk van wel; Zij zou de enige kunnen zijn die mij zou kunnen redden van mijn ouders...

Vinden jullie het leuk ?? :)

Alvast bedankt als je vote of commentt :D Ik fan eigenlijk altijd terug, als ik je verhalen leuk vind tenminste, maar ik neem dus wel de moeite om op je profiel te kijken en meestal fan ik dus ook echt back <3

Enjoy Reading This Story :) xx DreamingCloudd

ps. Wat vinden jullie van de kaft?? De NIEUWE kaft ? ;D

PrikkeldraadWhere stories live. Discover now