ကူတစ်သောင်းရဲ့ အလင်္ကာ

အပိုင္း - ၂

အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပါဘဲ ထိုသူ၏ ယုံၾကည္မွုလြန္ကဲေနျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ုပ္ေဒါသထြက္သြားၿပီး ေဒါသအေလ်ာက္ ဆက္မေျပာဘဲ မေနနိုင္ေတာ့။

"ငါ့ဆရာသာ မင္းလိုလူမ်ိဳးျဖစ္ေနရင္ ေဝးေဝးေျပးနိုင္သေလာက္ ငါထြက္ေျပးမွာပဲ။ ၿပီးေတာ့ မင္းအစား ေသျခင္းတရားကိုပဲ ေရြးမိလိမ့္မယ္"

"ခင္ဗ်ားက သူမနဲ႔ ကြာတယ္ေလ"

ကၽြန္ုပ္စကားကို ၾကားၿပီးေနာက္ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းမ်ား ေကြးညြတ္လာကာ အျပဳံးခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့တစ္ခုျဖစ္တည္လာ၏။

"သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကမၻာမွာရွိတဲ့ တစ္ဦးတည္းေသာသူပဲ။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ သူမႀကီးျပင္းလာတာကို ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒီကမၻာေပၚမွာ သူမကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္ပိုၿပီး နားလည္တဲ့သူမရွိဘူး။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္တယ္။ သူမ,ေသရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာပဲေသဖို႔ ေရြးခ်ယ္မွာ"

ထိုသူသည္ သံသယအရိပ္အႁမြက္မၽွပင္ မရွိဘဲ ေျပာဆိုေနေလ၏။ ေဒါသူပုန္ထသြားေသာ ကၽြန္ုပ္သည္လည္း အံႀကိတ္ကာ စုပိုင္အတြက္ ခံျပင္းမိသြားသည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ဆံကိုသာ လွန္လိုက္ၿပီး သည္းခံရင္း ေျပာလိုက္သည္။

"ဒီေန႔ညငါတို႔ သူမအိပ္မက္ထဲဝင္ၾကမယ္"

"ေကာင္းပါၿပီ"

သူကား တုံ႔ဆိုင္းျခင္းမရွိဘဲ ေခါင္းညိတ္ျပေလ၏။

ထိုည၌ အစီအစဥ္မ်ားကို ကၽြန္ုပ္ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္ သူႏွင့္အတူပါလာေသာ သူ၏စြမ္းအားအႀကီးဆုံးကူသတၱဝါ'ကၽြယ္ရွား'တစ္ျဖစ္လဲ ထိုမိန္းကေလးအား တံခါးေပါက္ကို ေစာင့္ၾကပ္ခိုင္းရန္ ယြဲ႕ခ်ီအား ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ သူ႔ကို လဲေလ်ာင္းေစၿပီး အနီေရာင္ႀကိဳးေလးျဖင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးအား ရစ္ပတ္လိုက္ၿပီး ႀကိဳး၏အျခားတစ္ဖက္ကို ကၽြန္ုပ္ကိုယ္ပတ္လည္၌ တြဲခ်ည္လိုက္သည္။ ကၽြန္ုပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝါးကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ အိပ္စက္ၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကို မွိတ္ထားၾက၏။

မ်ားမၾကာမီ ကၽြန္ုပ္ေရွ႕တည့္တည့္တြင္ စူးရွေသာအလင္းတစ္ခုကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ၎ဆီသို႔ လမ္းေလၽွာက္သြားေလရာ ကၽြန္ုပ္ေရာက္လာမွုကို ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ယြဲ႕ခ်ီကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႔နားသို႔ ကၽြန္ုပ္ေရာက္ေသာအခါ ထိုေနရာသည္ စစ္ေျမျပင္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ကၽြန္ုပ္သည္လည္း ဦးတည္ရာမ်ိဳးစုံမွလာေသာ စစ္သည္မ်ား၏ စစ္ညာသံမ်ား၊ စစ္ျမင္းမ်ား၏ သဲသဲမဲမဲဟီသံမ်ားျဖင့္ ႐ုတ္ခ်ည္းဝန္းရံခံလိုက္ရ၏။