Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 28

De veilig verliep zoals die altijd verliep: rumoerig en met veel gezucht en geklaag. De zaal waar de veiling doorging was hoog en lang. Eén keer per jaar werd ze volgepropt met banken. Vooraan werd twee dagen op voorhand een hele hoop wit zand met de kruiwagens toegevoerd. Uit paletten werd een soort troon gemaakt voor de veilingmeester. Sarah was nooit op een andere veiling geweest, maar volgens Joey was dit een echte amateur veiling.

Toch was er vandaag aanzienlijk veel volk aanwezig.  Sarah speurde in de mensenmassa en merkte hoe er hier en daar naar haar gewezen werd.

 Joey en Sarah gingen op de bank achter haar ouders zitten. Ze had hen gezegd dat als er te weinig geld geboden werd, ze de paarden uit de bieding moesten halen. Ze hadden de waarden die Charlie hen gegeven had, maar voor de zekerheid bleef Sarah in de buurt. Dat haar ouders te weinig geld zouden krijgen maakte haar niet uit. Charlie's paarden zouden niet weggegeven mogen worden onder hun waarde.

"En dan nu een aantal paarden van Charlie Hopkins", kondigde de veilingmeester aan, nadat er een aantal paarden verkocht waren. Op verschillende plaatsen stootten mannen hun buurman aan. Het werd stiller in de zaal en er werd hevig gefluisterd. Henry keek met opgetrokken wenkbrauwen in de zaal en Sarah voelde de verachting in haar buik weer groeien.

 "Opa was een van de besten", zei ze gewoon en haar vader keek haar even vreemd aan. "Je zou trots moeten zijn", gromde ze. In zichzelf dacht ze na over hoe het haar vaders ego alleen eer kon aandoen om Charlie's zoon te zijn. Als je zoveel jaren geen contact had, kon je dat natuurlijk moeilijk weten.

"Laten we beginnen met de enige echte Warhead!" ging de veilingmeester onverstoorbaar verder. "Tophengst, heeft al een aantal succesvolle veulens gegeven waaronder hét toptalent van deze zomer. Iedereen herinnert zich vast de kleine merrie Inyanga." 

Haar vader keek nu weer om. Hij wist dat die naam een van de laagste bedragen op het lijstje had gehad. Sarah negeerde hem en vertrouwde op de veilingmeester om zijn verhaal af te maken.

 "God weet waar die merrie nu stond zonder dat vreselijke ongeluk."
Nu keek Sarah's moeder geschrokken om en Sarah bleef hen beiden negeren. Ze hadden het recht niet meer om vragen te stellen. "Deze hengst is al iets ouder, maar liep destijds héél wat mooie wedstrijden bij elkaar." 

Er werd volop geboden op de hengst en Henry was in zijn nopjes, maar Sarah voelde zich misselijk. Joey en zij hadden dan misschien een doel voorop gesteld, het afstaan van Charlie's paarden voelde niet als een deel daarvan.

"Ik wist niet dat er zoveel geld te verdienen was met renpaarden", zei Henry toen ze wat later hun geld hadden opgehaald. In zijn euforie scheen hij vergeten te zijn dat Sarah kwaad op hem was. Sarah antwoordde niet. Ze zag er het nut niet meer van in, een groot deel van Henry's paarden was weg. Niks dat ze kon zeggen zou dat ongedaan maken. Ze probeerde zich in stilte voor te houden dat ze blij moesten zijn met wat ze nog wel hadden. Joey had echter meer moeite om zich in te houden. 

"Warhead en zijn veulens alleen zo goed verkocht omdat Inyanga zo'n fantastisch seizoen gelopen heeft. Dat is de verdienste van Charlie's ervaring en Sarah's kunde geweest." Hij hield abrupt zijn mond. Hij had de man willen verwijten dat hij geld had verdiend door het werk van anderen en had zich maar net kunnen inhouden. Henry keek de jongeman strak aan.

"Goed", zei hij. "Ik weet niks van renpaarden, maar ik heb recht op mijn erfenis of ik er nu iets van ken of niet." Joey vloekte tegen de binnenkant van zijn lippen dat hij zijn mond niet had kunnen houden. "En dat ongeluk was dat dan ook door zijn ervaring en Sarah's kunde?" vroeg Henry nu kwaad en Joey werd rood van woede.

"Je bent de naam Hopkins niet waardig!" spuwde hij, hij stapt daarbij kordaat op de grote man af. Sarah nam zijn hand vast in een poging hem te kalmeren, maar daarvoor was het te laat. Joey stond vlakbij Henry en staarde woest naar diens geschrokken gezicht. "Jij weet niks!" riep hij uitzinnig. "Ze hebben zo hard met dat paard gewerkt. Ze bereikten zo veel. Jouw eigen dochter belandde in het ziekenhuis door de fout van een ander en waar was jij? Nu durf je te suggereren dat het hun eigen fout was?!"

Joey trok zijn arm los uit Sarah's grip en wees ermee naar Henry. "Ze had daar en dan kunnen sterven, met haar hart gevuld met haat voor jou! Net zoals Charlie dat deed." 

Henry wou zichzelf wel verdedigen, maar hij was met verstomming geslaan. Hij keek geschrokken naar Sarah, naast hem was zijn vrouw bleek geworden. Ze had haar beide handen stevig rond Henry's arm geslaan. Haar amandelvorige ogen waren groot. 

"Wat is er dan gebeurd?" vroeg ze met een klein stemmetje. Joey stond nog te hijgen en bleef Henry woest aankijken. Sarah haalde haar schouders op. 

"Een ander paard trapte eerst op haar achterbeen en zwaaide dat zijn gewicht tegen haar aan. Inyaga ging overkop."

"En jij zat daar op?" Nu keek Sarah haar vader verbaasd aan.

"Wie anders?" Ze besefte plots dat haar vader nog minder van haar wist dan ze zich bewust van was.
"Ik ben al drie jaar de enige jockey voor de Hopkins Fokkerij. Er is geen geld voor een andere." Nu schudde Henry verontwaardigd zijn hoofd.

"Die oude man had het recht niet...", begon hij, maar Sarah onderbrak hem snel, voordat Joey dat zou doen. 

"Dat is nu eenmaal waarvoor ik naar hier kwam", zei ze simpel en ze keek hem uitdagend aan. Henry hield nu wijselijk zijn mond en keek weer naar Joey, die hield zijn blik vast.

"Liefje, zou je niet beter naar huis komen? Al dat gevaarlijk gedoe! Donny is nog naar jou komen vragen!" probeerde haar moeder nu. Sarah's woeste blik snoerde haar de mond.  Ze wikkelde haar vingers rond die van Joey en daagde haar ouders uit om nog meer te zeggen.

"We vechten met ons drieën al bijna vier jaar tegen ieders vooroordelen. We waren zo goed op weg. Zonder dat ongeluk had je pas een erfenis gehad!" gromde Joey. Zijn toon verraadde zijn woede.

"Goed dan. Misschien heb je gelijk", zei Henry plots.  Hij haalde een hoop cash geld uit zijn portefeuille en hield die voor Sarah's neus. Ze stond haar vader verbaasd aan te kijken terwijl hij met het geld zwaaide. "Neem het dan, voor ik me bedenk." Sarah slikte en nam het geld uit zijn handen. "Als het dan toch zo belangrijk is voor jullie, vind ik het allemaal best", mompelde hij, zichtbaar ongemakkelijk.

Joey keek van Henry naar Sarah en weer terug en vervolgde zelf plots  veel rustiger:
 "Ze gaat het klaren, Henry. Ze zal zijn fokkerij redden." Henry keek de jongen aan en knikte. Daarna draaide hij zich om en trok hij zijn vrouw aan haar pols met zich mee. Sarah draaide zich verbluft naar Joey.

"Ik ben niet helemaal zeker van wat er zonet gebeurd is, maar goed gedaan!" zei ze en Joey schoot luid in de lach.

"Ik ben echt een kalme jongen, die confrontatie uit de weg gaat", verdedigde hij zichzelf en Sarah gooide lachend haar armen om hem heen.

"Het ligt vast aan die Hopkins', met mij heb je ook best moeite gehad", grijnsde ze en ze duwde haar lippen tegen de zijne. Hij trok haar dankbaar tegen zich aan. 

"Dat is nu eenmaal mijn familie", fluisterde hij voor hij haar weer kuste.