Riding for hope DUTCH

Hoofdstuk 6

Toen twee dagen later de twee nieuwe hengstenveulens gebracht werden, was Sarah ervan overtuigd dat ook Jim Sawyer haar grootvader de rug toe gekeerd had. De ene was weliswaar prachtig, zoals Jim gezegd had, maar er was niks mee aan te vangen.

De mannen die hem vervoerd hadden kregen hem nauwelijks in zijn box. De andere leek op het eerste zich beter mee te vallen, maar was ontzettend lui. De dagen nadat de veulens gearriveerd waren bleef Charlie in het huis.

Sarah was enorm op haar tenen getrapt en werkte dat uit op Joey. "Ik dacht Sawyer zijn vriend was? Zei je dat niet?"

"Ik zei ook dat ik hem niet mocht", beet Joey, die haar nu wel beu werd, terug. Toen het stil bleef keek hij over de boxwand naar Sarah. Die staarde nijdig terug, wat zijn ongerustheid bekoelde.

"Ik kan maar beter Inyanga nog even loswerken, ze heeft haar tweede race morgen", zei ze dan.

"Moet ik mee met Chex?" Vroeg Joey. Sarah haalde haar schouders op "Tyler is er toch ook, of kan die niet paardrijden?" Haar toon verraadde dat ze daar op hoopte en dus haalde Joey ook zijn schouders op.

"Jawel, maar dan kan hij Cornflake klaar maken en ben je vandaag vroeg klaar. Daarbij is het met Inyanga misschien niet het moment om met iemand anders op de baan te gaan."

Sarah dacht even na en knikte dan: "Ok."

En zo reden ze een half uur later de oprit af. Joey rommelde wat aan zijn radio, die enkel ruis gaf. Dat was al twee jaar zo, maar de stilte in de auto overweldigde hem. Alweer was hij niet dankbaar voor de stilte waar hij anders naar snakte.

Terwijl hij zich afvroeg wat er met hem aan de hand was probeerde hij een gesprek aan te knopen.
"Hij komt er wel boven, hoor", probeerde hij haar gerust te stellen. Sarah schrok op, zij was duidelijk niet met de stilte bezig geweest.

"Wat?"

"Charlie. Hij zal Jim Sawyer nog wel terug te pakken krijgen."

Sarah haalde haar schouders op.
"Wat maakt het ook uit. Het is gewoon de zoveelste eikel!" antwoordde ze bitter en er viel weer een stilte in de wagen. Joey was dankbaar dat ze Santa Anita Park bereikten. In de stallen gekomen stond Inyanga niet in haar box en Joey voelde de bui al hangen.

"Ik zal.." , begon hij.

"Maak jij Chex maar klaar", onderbrak ze hem met een woedende klank in haar stem.

"Het is zijn job om haar af en toe uit haar stal te halen, Sarah", zei hij waarschuwend. Haar ogen pierde razend in die van hem.

"Zeg ik iets misschien?" Vroeg ze nijdig. Joey trok zijn wenkbrauwen op en ging zuchtend bij Chex in de stal binnen. Zo zal tyler haar snel leren kennen bedacht hij. Met grote passen liep Sarah naar het grasplein waar Inyanga stond te grazen.

Tyler had haar paard vast aan een touw en boende de blinkende vacht van haar merrie op. Hij zag Sarah aankomen en toverde meteen een stralende glimlach op zijn gezicht. "Ah Sarah. Er was niemand, dus liet ik haar even grazen. Ze is wel koel voor een renpaard he?"

"Ik moet haar nog rijden, nu heeft ze een hele grasbuik!" gromde Sarah. Tyler liet zich niet uit het veld slaan en glimlachte nog steeds terwijl hij naar haar toe kwam met Inyanga naast zich.

"Ik was niet zeker wanneer je kwam, ik moet je ritme nog leren kennen", zei hij en lachte zijn tanden bloot. Sarah trok haar neus op.
"Mijn ritme?"

"Geen zorgen. Ze heeft maar twee minuutjes gegraasd. Net als ieder afgelopen uur. Ik heb met de jongens in de gang afgesproken dat ik op twee minuten voor het uur het pleintje voor onze diva heb", ging hij rustig verder.