ADI YOK HÂLÂ (tamamlandı)

Hayal Kırıklıkları

Medya kendi gibi kalbinde güzel olan nartanesi arkadaşıma ithaf edilmiştir.

Levonia_

İyiki varsın balböceği. . 💋❤️

~~~~~~~~~~~

Bir anlığına zaman durmuştu.. Kolundaki saatin tik takları bile ağır ilerliyordu. Aldığı nefes ciğerlerini yakmıştı. Bir kaç saniyeliğine kalp atışları durmuş gibiydi.

Bir yumru boğazını okşadı.  Zihnindeki gerçekler gözlerinde belirirken  ; Esra nın dürtüsü onu yıldırım çarpmışa çevirdi. Bir döngüdeydiki kendisi bile anlamlandıramıyordu. Baktığı manzara gözlerinde ufak ufak silikleşti gerçek dünyaya merhaba dercesine oturduğu sandalyenin kollarından güç alarak kalktı.
Hayır hayır zihni oyun oynuyor olmalıydı. Engin ...

Gördüğü blue Jean in sahibi Engin değildi.
Beyaz bir sweatshirt , boynunda bir asker künyesi olan , esmer sevimli bir yüz, masumca bakan kara gözler...
Meral hayal kırıklığıyla gördüğü masum yüze bakakaldı.

Dudaklarına bakınca karşısındaki genç adamın birşeyler söylediğini farketti.

Kulaklığının takılı olduğunu o an anımsadı. Kulaklıktan kurtulunca hafif bir baş işareti yaptı. Buyrun der gibi.

- Merhaba ben Kaan .

Meral bu çocuğun neden burda olduğuna anlam verememişti. Okulun bu kısmına sadece arkadaşları ve kendisi gelirdi. Pek kimse buralara uğramazdı.

Genç adamın ellini kolunu nereye koyacağını bilememesi onun heyecanlı ve çekingen olduğunu ele veriyordu. Parmakları avuç içlerinde birbiriyle kavga halindeydi. Meral bunu farkedince kendiside biraz utanç duydu.

- Evet?

Kaan onu arkadaşlarından biraz daha ileriye yöneltmek istercesine ufak adımlarla ufak çaplı bir yürüyüşe çıkardı.

- Ben sizi ne zamandır gözlemliyorum. Ve düşündüm de tanışabilir miyiz?

- Hayır.

Biraz azarlamış gibi olduğunu söyledikten sonra kulakları duyunca fark etti. Bu çocuğun ne günahı vardı

Meral in verdiği tepkiyle Kaan bir adım gerilemişti. Yüzü düşmüştü.
Meral fazla kaba olduğunu düşündü. Ayrıca kötü birşey dememişti ki .

Kaan arkasını dönmüştü ki

- Ya kusura bakmayın  ben düşünmüyorum. Ama teşekkürederim.Ben düşünmüyorum.

Genç adam bu söylem üzerine gülümsemişti. Böylelikle kimse kırılmamış Meral de hissettiği kötü duygudan kurtulmuştu .

Kaan ağır adımlarla uzaklaşırken Meral oturduğu sandalyeye doğru ilerledi.
Dilek in kendi yerine oturmuş olduğunu fark etmesine rağmen bir çocuk gibi  gidip Dilek in kucağına oturdu.

Onun oturmasıyla Dilek in dudaklarından kocaman bir kahkaha tüm bahçede yankılandı.
Meral in ruh gibi gezmesinden ötürüdür ki ; Dilek oturduğunu fark etmedi sanıyordu.

- Fark etmiştim Dilek.

- Ne kızıyorsun canım olabilir. Ben öyle düşündüm.

- Çocuk inşallah duymadı. Onunla dalga geçtik zannedicek.

- Amaaan çok takıyorsun. Salla gitsin . Bize ne gülmeyelim mi? Biz ona gülmedik sonuçta .

- Ve bunu o çocuk bilmiyor.