Heartless Society 1: If our Love is wrong (COMPLETED)

Kabanata 26

I left leaving my heart in Alta Tierra. But after five years, nang makita ko si Xena sa opisina ko ay parang gusto ko siyang ikulong sa bisig ko at halikan siya. I missed her so damn much  but thats wrong.

Akala ko ay talagang ipinadala siya ng Daddy ko para gawin siyang dahilan para umuwi ako at tulungan sila.

If they need money I can provide it to them but he wants me back. Gusto niya na bumalik ako sa Alta Tierra at akala ko ay ginagamit niya si Xena para makauwi ako.

The day Xena left Manila buong gabi akong gising at pinagmamasdan ang pagtulog niya. I dont want to remove my eyes from her. Gusto kong manatili na lang siya sa tabi ko but I know I cant do that.

Nang umagang iyon ay sinundan ko siya hanggang makaalis siya ng maynila. I am at the terminal watching her cry. I dont know why. Hindi ko alam kung bakit siya umiiyak pero mas nasasaktan ako dahil sa nakikita kong nahihirapan siya.

When she told me that she's in a relationship with Andrei I want to curse andrei. Gusto kong sumugod sa Alta Tierra at saktan si Amdrei. Gusto kong tanungin kung anong meron si Andrei na wala ako but I knew it. She and Andrei can have the freedom to be together hindi kagaya ko na step brother niya.

I hate that word. Step brother!

Napailing pa ako ng maalala ang araw na mawala siya sa maynila. God knows how worried I am. Muntikan ko pang masisante ang mga gwardiya na nasa harap ng building dahil hindi nila maituro sa akin kung saang direksyon pumunta si Xena. I even asked my friends to look for her. Hindi ko alam ang gagawin ko kung may nangyari sa kanyang masama.

Then I saw her. Crying helplessly. Ang dapat kong gawin ay pagalitan siya pero nang makita ko siya sa ganoong kalagayan ay nawala lahat. I just want to hug her and make her feel safe.

And damn it! For the first time I kissed a woman while she was asleep. Nagnakaw ako ng halik sa babaeng tulog. I really want to punch my self after that.

I even ate the food that she cooked. Medyo maasim na ang niluto niya pero pilit ko pa ding kinain. She cooked that for me. Ayokong masayang ang niluto niya. Thats the first time she cooked. I even saw some redness in her arms because of cooking that dish.

Sumakit pa ang tiyan ko dahil doon pero hindi ko iyon pinagsisihan.

That day when Zaira came I saw how her eyes filled with jealousy. Parang gusto kong magsaya dahil doon. There's a hope that she feels the same for me. I can feel it but I know she's surppressing it. Maybe because of Andrei and because of our family.

Napabuntong hininga na lang ako at tumayo upang magbalik sa kasalukuyan. Saktong pagtayo ko ay tatlong magkasunod na katok ang narinig ko bago bumukas ang pinto at pumasok si Dad.

I stayed quiet until he entered the room. Ilang sandali kaming tahimik bago niya basagin ang katahimikan.

"How are you Son?" tanong niya makalipas ang ilang sandali.

I dont know how should I react so I stay casual.

"Im good. Five years and it change me a lot." wika ko at nakapamulsang lumabas sa veranda ng kwarto ko. I saw the whole Ranch.

I just realize how much I missed this place.

"I'm sorry Son." wika niya matapos ang ilang sandali. Hindi ako lumingon at pinuno ng hangin ang dibdib ko.

"You dont have to say sorry. Its my fault." wika ko bago ko siya lingunin. Kita ko ang gulat sa mukha niya kaya nagpatuloy ako.

"I'm sorry Dad. I am not against you and Tita Alicia. Tita Alicia is very kind." umpisa ako at umiwas ng tingin sa kanya. "I'm not Mad because of what you did to Maggi. I know thats she's working in a club but I dont love her. Hindi ko lang nagustuhan ang pagbibigay mo ng pera sa kanya para layuan ako. And for the record I dont believe her when she told me that you bed her. Naghalo-halo lang ang lahat. My mother died and you are not in our side that time dahil busy ka. I know you did that for me and for the people pero hindi ko lang matanggap ang biglaang pagkawala ni Mommy. If you think I rebel against you, no dad. I never did. Siguro ay marami tayong hindi napagkakasunduan but I never loath you as my father." wika ko. Nakita ko kung paano mamuo ang luha sa mga mata niya ngunit pilit niya iyong pinigilan.

"That day when you left Son. You told me something. I knew it. Napapansin ko iyon pero ayokong pangalanan. Ayokong paburan dahil nangangamba ako sa sasabihin ng ibang tao. I am scared that they will judge you. I am scared because its not right."

"When it comes to love Dad everything is equal."

"Do you still feel the same?" aniya na pilit na pinatatag ang boses.

Iniiwas ko ang paningin ko at muling tumingin sa labas.

"It never stop Dad. It was always here." wika ko.

Narinig ko ang pagbuntong hininga niya kaya lihim din akong napabuntong hininga.

I understand my Dad. I understand Xena. I understand them but I cant control it.

*Please vote and comment. Be a fan and follow me.*