Acı Kahve

10. Bölüm

........................🦋.........................

Sabah Neşe ablaya gitmeye karar vermiştim. Telefonla aradığımda ulaşamamış evine gitmeye karar vermiştim. Yolda Kadir'i arayıp ablasına gideceğimi haber verdim. Eğer bir sıkıntı olursa aramam gerektiğini söyledi. Taksiden inip parasını vermiştim, yoldan karşıya geçip bahçe kapısını açtım. Zili çaldığımda kapıyı açan olmamıştı. Tekrar denedim yine cevap veren olmamıştı. Telefonu alıp aramaya karar verdim.

Çalıyordu, içeriden ses yankılanmaya başladı. Kulağımı kapıya dayayıp dinlemeye başladım. Çalıyordu Neşe abla evdeydi ama açmıyordu. Bir kez daha zile bastım yine ses yoktu. 

' Yenge sen mi geldin ? '

Zümra koşarak bana sarıldı, küçük kolları ile bacağıma sarılmıştı. Saçını okşadım, başını kaldırıp ela gözleri ile bana baktı. Onu omuzlarından kavrayıp, gözlerine baktım  annesinin nerede olduğunu sordum.

Bilmediğini ama çantasında anahtar olduğunu söyledi. Hızlıca çantanın içerisinden anahtarı alıp kapının kilidine soktum. Kapı açılmıştı, sonuna kadar açıp içeriye girdim. Neşe ablanın adını seslendim yoktu.

Yukarıya çıkmaya başladım, Zümra arkamdan geliyordu beni aşağıda beklemesini söyledim. Lafımı ikiletmeden aşağıya inmişti, odaları teker teker kontrol ettim. En son banyo kalmıştı, oraya bakacaktım kapıyı açmaya çalıştım. Açılmıyordu biraz zorlandığımda, arkasında birisinin olduğunu gördüm.

Biraz daha zorlayınca kapı yarım açılmıştı, başımı bakmak için uzattığımda Neşe ablayı gördüm. Yerde boylu boyunca yatıyordu adını seslendim. Hareketsiz bir şekilde uzanmış tepki vermiyordu. Korktum ne olmuştu ona, biraz daha kapıyı açmak için zorladım olmuyordu.

' Siz biraz geriye çekilin ben açarım. '

Sesin geldiği tarafa baktım Mert bey karşımda duruyordu. O nasıl gelmişti şaşkınlık içerisinde baktım, benim hareket etmediğimi görünce kolumdan tutup kenara çekti beni. Kendi kapının arkasına geçip yere doğru uzandı. Kapıyı yavaş bir şekilde açıp içeriye girdi. 

Neşe abla yerde baygın bir şekilde yatıyordu. Mert bey benden önce davranıp, Neşe ablanın yanına eğildi. Parmağını boynuna bastırdı nabzını ölçüyordu. Nefesimi tutmuş bir şekilde söyleyeceği sözü dinliyordum.

' Sadece bayılmış. '

Yeşil gözleri korku ile bana bakıyordu. Söylediği ile bakışı aynı değildi durum daha vahimdi.

' Ambulansı aramalıyız durumu iyi gözükmüyor. '

Ayağa kalktı elini ceketinin cebine atıp telefonu çıkarttı bir numarayı tuşladı. Kulağına koyup evin adresini tarif etti. Nasıl anlatmıştı ne söylemişti bilmiyorum. Aklım durmuş gibiydi Neşe ablanın elinden tutup yanına çöktüm.

Acaba bebeğine bir şey olmuş muydu ?

Mert bey telefonu kapatıp yanıma geldi. Sıkıntıyla nefes verip Neşe ablaya baktı.

' Adem beyi aradım, birazdan oda burada olur. '

Başımı salladım haber vermek benim aklıma hiç gelmemişti. Ambulansın siren sesi yankılandı, Mert bey sağlık çalışanlarına kapıyı açmıştı o sırada Adem eniştenin
sesini duydum. 

' Neşe hayatım aç gözünü hadi. '

Nefes nefese kalmıştı, Neşe ablanın elinden tutmuş kalkması gerektiğini söylüyordu. Sağlık ekibi hastanın başından ayrılmamız gerektiğini söyledi. Ayağa zorla kalktım, elim ayağım titriyordu. Adem enişteyi kollarından Kadir tutmuş çekiyordu. Ne zaman gelmişti buraya, Adem enişte bırakması için zorluk çıkarıyordu. Sedyeye konulmuştu Neşe abla, yere gözümdeki kan lekesi takıldı.