❞ - Gdzie Hyungwon był najpopularniejszym chłopakiem w szkole, a Wonho jedyne czego najbardziej w świecie pragnął to tego, by być szczęśliwym. - ❞
-Hyungwon od zawsze przyciągał uwagę. Czy to w szkole, czy na mieście. Ludzie go uwielbiali, a nielicz...
Gdy już wstałem zauważyłem, że Hyungwona nie było obok. Trochę się przeraziłem, ale usłyszałem, że ktoś bierze prysznic wiec domyśliłem sie, że to właśnie on. Ulżyło mi. Sięgnąłem po telefon i gdy go już trzymałem w ręce nagle zaczęło przychodzić mi od groma powiadomień. Nagle jedno z nich szczególnie przykuło moją uwagę wiec postanowiłem sprawdzić co to takiego.
„Użytkownik ChaeFroggie opublikował swojego pierwszego posta!"
Oho
ChaeFroggie:
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
❤️ 💬 ↪️ Polubione przez ImWhatIAm i 1276 innych użytkowników.
ChaeFroggie: Najsłodszy.. @/iwvnhoyou 🤪❤️
Zobacz komentarze
MinYoongi: A to nie jest ten cały Wonho? ^ NakamotoYuta: Tak, to raczej on ^
TaekookToŻycie: To jakiś twój chłoptaś? ^ ŻycieŻycia: podpinam się ^ ^ ChceUmrzećUwU: ja również ^
StanNCT: Jaki słodki🥺❤️
ImWhatIAm: Co za plot twist-
AhnHyejin: Shipuje!!! ^ JacobBae: sAME ^
Gdy Hyungwon juz skończył brać prysznic i raczył przyjść do pokoju spytałem się go o tego posta.
- Przecież słodko wyglądasz Wonho, nie denerwuj się. - Podszedł do mnie i rozczochrał mi włosy.
- Nieprawda!! Tak przy okazji może byś się ubrał? Zamiast paradować przy mnie z gołą klatą. Możesz sobie coś wybrać z mojej szafy.
- Jasne, dziękuje. Po za tym, może i dziś mógłbym razem z tobą odwiedzić twoją mamę? - Odparł zakładając przy tym jedną z moich koszulek. Wygląd w niej lepiej niż ja..
- Pewnie. Tylko wypadałoby żebym ja również się ogarnął. - Zaśmiałem się. Następnie sam podszedłem do szafy wymijając przy tym starszego, zgarnąłem potrzebne mi ubrania i skierowałem się do łazienki obok by się przebrać.
Gdy się już przebrałem i nieco ogarnąłem moje włosy spytałem się nieco głośniej Hyungwona czy jest już gotowy.
- Tak, chodźmy. - Oboje założyliśmy obuwie i wyszliśmy z domu.
- Myślisz, że lepiej sie już czuje? - Zapytałem.
- Myśle, że tak. Mówiłem ci, ze jest silna. Nie możesz sobie tak zawracać tym głowy Wonho. - Odpowiedział i mnie objął.
- Może i masz racje, ale martwię się, rozumiesz.
- Pewnie, że tak młody. Po prostu bądźmy dobrej myśli, dobrze? - Uśmiechnął się do mnie ciepło.
- Jasne.
*****
- Dzień dobry, tu znowu syn Pani Lee, czy mógłbym ja odwiedzić? - Zapytałem. Tym razem nie musiałem czekać wieczność.
- Pewnie. Tylko niestety nie wiem czy twoja mama przypadkiem jeszcze nie śpi. - Rzuciła.
- Nic nie szkodzi. Dziękuje. - Ukłoniłem sie i razem z Hyungwonem ruszyliśmy w stronę sali, w której znajdowała się moja mama.
Gdy już dotarliśmy do sali podszedłem do mamy i się z nia przywitałem.
- O! Hyungwon miło, ze ty również przyszedłeś. - Powiedziała kobieta.
- Mi również miło widzieć, że lepiej sie już pani czuje. - Uśmiechnął się do niej.
- Mamo, wiadomo kiedy zostaniesz wypisana ze szpitala? - Zapytałem. Tęskniłem już za nią, na prawdę.
- Jutro chyba powinni mnie już wypisać, a co tam? stęskniłeś się? - Zaśmiała sie pod nosem.
- I to jak. - Spoważniałem i złapałem ją za rękę. - Mamo, proszę, uważaj na siebie następnym razem. Strasznie sie tym przejąłem.
- Dobrze synu. Właśnie, jesteś z Hyungwonem? - To drugie powiedziała juz dużo ciszej nachylając sie do mnie.
- Nie mamo, nie jestem. - Szepnąłem do niej.
- Obgadujecie mnie? - Hyungwon nagle jakby ożył.
- Nie no co ty. - Zaśmialiśmy się z rodzicielka w tym samym czasie, a starszy siedział i nie wiedział co się dzieje w tej chwili.
- No niech będzie. - Odparł.
*****
- W porządku mamo, my już pójdziemy dobrze? Do tego musimy coś zjeść bo nie jedliśmy śniadania rano. Mam nadzieje, ze nie jesteś zła.
- Nie no co ty synu. Dziękuje, ze mnie odwiedziłeś. Tobie tez dziękuje Hyungwon, o i podejdź tu do mnie. - Kiwnęła do niego głowa. O co jej chodziło??
- Widzę jak na niego patrzysz. Jest wolny i dbaj o niego, młody. Powodzenia. - Wyszeptała mu coś do ucha i klepnęło go w ramie.
- Jasne, Pani Lee. - Uśmiechnął sie do niej.
- Ej, powiecie mi o co chodzi? - Na prawdę byłem ciekawy.
- Sekret. - Odpowiedziała mi moja mama, a Hyungwon sie zaśmiał. Poważnie dużo dało mi to do myślenia. - Dobra dzieciaki idźcie już. Uważajcie tylko na siebie. - Dałem jej delikatnego całusa w czoło i wyszliśmy z sali.
- Hyungwon powiesz mi o czym tam szeptaliście? Proszeeeee.
- „Sekret" - Zacytował słowa mojej mamy i się do mnie uśmiechnął.
- Wow, dzięki Hyungwon. - Obróciłem oczami i szybkim krokiem ruszyłem przed siebie.
- Czekaj!! Jak możesz tak szybko przebierać tymi krótkimi nóżkami??? No weź, poczekaj na mnie! No jak z dzieckiem..
